Meemoeder.com

Week 26: Koortsig knaapje

Week 26: Koortsig knaapje

In week 26 is Sebastiaan maar een koortsig knaapje. Hij hoest veel, geeft veel over en huilt veel. Uiteindelijk blijkt het toch Bronchitis te zijn.

‘Week 26: Koortsig knaapje’ In week 26 is Sebastiaan maar een koortsig knaapje. Hij hoest veel, geeft veel over en huilt veel. Uiteindelijk blijkt het toch Bronchitis te zijn. Lees het snel op http://bit.ly/Wk26Br

Een piepje, maar bronchitis nog niet bekend.

Maandag was Sebastiaan weer ontzettend verkouden. We voelden ons allemaal niet lekker, maar hij zag er toch wel het belabberds uit. Of ik moet zeggen dat hij het belabberds klonk. Er kwam alleen een piepje uit en dat was wanneer hij heel hard huilde. Je moest dus elk zuchtje via de babyfoon in de gaten houden, want dat zuchtje was vaak een flinke huilbui. Superzielig.

Baby algemeen

Babyvoeding

Sinds vorige week geven wij hem overdag een grotere fles babyvoeding en ’s avonds een fles met pap. Beide flessen komen nu met spenen met een groter gat. Dat is natuurlijk enorm wennen voor zo’n kleintje.

Nu hij alleen maar kan hoesten, is het een flinke uitdaging. Soms gaat het direct zijn keel in en zit hij weer te proesten. Maar ja, proesten en hoesten ligt bij baby’s heel dicht bij hun overgeefreflex. Je voelt hem al aankomen… Maandagochtend moest hij zo hoesten dat hij de hele fles eruit gooide. Mijn vrouw en ik zaten helemaal onder, net als de bank.

Ik merk dat ik sinds dit weekend supergespannen ben tijdens het eten geven. Dat is echt niet fijn, voor hem niet en voor mij niet. Je moet de hele tijd een paar slokjes geven en uitkijken dat hij zich niet verslikt en gaat overgeven.

Speen met drie standen

We hebben inmiddels een speen met drie standen voor baby’s vanaf 3 maanden. Zelfs stand 1 laat al flink wat melk door, dus het blijft uitkijken.

Er zaten twee van die spenen in een pakje. Dinsdag had ik mezelf en de bank helemaal ingepakt tegen een spugende baby en wilde ik Sebastiaan eten gaan geven. Hij was helemaal overstuur, want zijn keel deed natuurlijk pijn. Ik dacht: “Nou, dat eten gaat nu natuurlijk véél makkelijker met die nieuwe speen.”

Nee hoor! De eerste speen zat gewoon nog helemaal dicht. Bizar. Het zag eruit alsof er een gat in zat, maar nee. Moest ik een huilende Sebastiaan wegleggen, die natuurlijk nog harder ging huilen, om een andere speen te pakken. Niet echt wat je op zo’n moment goed kunt gebruiken…

Inmiddels hebben we een nieuw pakje spenen gekregen en gaat het gelukkig veel beter.

Huisarts: geen bronchitis

Maandagavond hadden we de huisartsenpost gebeld, omdat het echt steeds erger werd met zijn verkoudheid. Dinsdagochtend konden we naar de huisarts. Sebastiaan gooide ’s ochtends helaas driekwart van zijn fles eruit en voordat we vertrokken naar de huisarts, kwam die laatste kwart van de fles er nog uit. Zo zielig voor hem.

Op een gegeven moment had hij zó’n rood hoofd van het huilen. Hij lag op mijn buik en hij keek omhoog naar me met zo’n blik van “Mama, doe iets!” En je kunt niks… Ik begon spontaan mee te huilen.

Uiteraard zet ie net bij de huisarts zijn vrolijke gezicht op. Lekker lachen, er is toch niks aan de hand? Zit je daar voor gek met je zielige verhalen… Ze controleerde alles en gelukkig was er niets ernstigs. Het was “alleen” een flink virus. Wat bultjes op zijn rug en in zijn nek lieten dat zien. Gelukkig heeft hij geen last van oorontsteking of Bronchitis.

Koortsig knaapje

Had hij ’s ochtends alleen nog verhoging (37.7), ging het ’s middags ineens naar hoge koorts (39.1). We hadden hem expres niet naar het kinderdagverblijf gebracht, want met zo’n klein stemmetje kunnen ze het helemaal niet horen als hij huilt. Ik had mijn mamadag geruild om de zorg voor dit koortsige knaapje op me te nemen.

Aan het einde van de dag werd het gelukkig 38.8 en ’s avonds voor het naar bed gaan was het weer een normale 36.7. Dat betekende dat we Sebastiaan weer een paracetamolletje konden geven voor een goede nachtrust.

Pap

Die nachtrust kon niet beginnen voordat we een gevecht met de pap hadden afgerond. Ergens in het begin verslikte hij zich, waardoor zijn keel extra pijn deed. Hij besloot dat hij niets meer wilde eten en dat hij alleen nog maar ging huilen. De dagen hiervoor vond hij die pap echt prima te doen, dus we waren nogal verbaasd.

Gelukkig heeft mijn vrouw iets meer geduld dan ik en kreeg ze hem na een paar minuten gekalmeerd. Toen werd de fles langzaamaan weer een oké voorwerp en konden we verdergaan met voeden. En ja hoor, na een tijdje slobberde hij die pap weer zo weg.

Tijmsiroop voor baby’s

De huisarts raadde ons aan om tijmsiroop voor baby’s te kopen. Dat maakt zijn slijm zachter (mjam), zodat het hoesten niet zo heftig is. Wij zijn aan een zoektocht begonnen naar tijmsiroop, maar we hebben helaas geen succes geboekt. Waarom? Misschien zijn we te kritisch hoor, maar eh, ik vind suiker of alcohol voor een baby van bijna 6 maanden geen goed idee.

Je hebt tijmsiroop voor baby’s van Daro, maar dat is 77% suiker. We willen onze baby geen suiker geven en zo’n hoog percentage kan echt niet. Je hebt wel een suikervrije tijmsiroop van Daro, maar dat is pas vanaf 1 jaar.

Alcohol of suiker?

Je hebt ook een soort siroop van VSM, maar daar zit alcohol in. Dat vind ik helemaal bizar. Het is maar 1,7%, maar toch. Die vrouw achter de balie zei: “Ja, dat zit in al die homeopathische middelen.” Alsof we dan maar akkoord moeten gaan met het feit dat je dan je baby alcohol geeft. Ik snap dat ze daarna slapen…

Er was nog een andere siroop voor de keel, maar die was ook voor vanaf 1 jaar. Toch wilden ze die aan ons meegeven. Kijken we goed, zit daar honing in. Dat mag je je baby al helemaal niet geven, omdat er een bacterie in kan zitten die gevaarlijk is voor zo’n kleintje.

Moraal van het verhaal: kijk even kritisch naar het etiket van artikelen die ze je proberen aan te smeren voor je baby! Je hoeft het niet eens te zijn met het geen suiker geven aan baby’s/kinderen (al geef ik je dan toch de tip om je in het onderwerp te verdiepen!), maar alcohol en honing?!

Sterfdag mama

Donderdag was het drie jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Ik weet nooit zo goed wat ik aan moet met deze dag. Ik probeer me er de hele week op voor te bereiden en op de dag zelf denk ik: ja, wat moet ik nu doen?

Gevolg is dat ik er al een week mee bezig ben en die tijd heel treurig ben en dat de dag zelf alsnog hard aankomt. In de ochtend is het nog ok, maar rond het tijdstip van overlijden gaat het mis. Is er een andere manier om deze dag zachter te laten verlopen? Ik heb maar een Amaretto gedronken op het bewuste tijdstip.

Mijn vrouw moest alleen op deze dag de hele dag buitenshuis zijn. Ik zorgde er dan maar voor dat ik veel werk had en dat mijn beste vriendin ’s avonds langskwam. Dat was heel fijn! Sebastiaan moest ik ook al weer om 4 ophalen van het kinderdagverblijf, want die kon het niet meer aan. Woensdag was hij ook maar een paar uurtjes geweest en we dachten dat hij wel weer oké was. Maar nee. Die dook gelijk zijn bed in om heel wat slaap in te halen.

Toch bronchitis

Omdat ik Sebastiaan donderdag echt niet goed vond, zei ik vrijdagochtend tegen mijn vrouw dat ze de dokter maar weer moest bellen. Ik dacht, misschien zijn we overbezorgd, maar ik wil gewoon dat er nog een keer naar gekeken wordt. Ik lag er die nacht om half 2 in en mijn vrouw om half 3, dus heel erg zin in zo’n vroege afspraak hadden we niet, maar we gingen toch.

Gelukkig maar, want ze hebben met zijn tweeën gekeken en hij bleek toch nog Bronchitis te hebben ontwikkeld. Hij was veel benauwder dan dinsdag. Hij kreeg zo’n puffertje mee en zo’n middeltje om erin te spuiten. Via een mondkapje moet hij 10 keer ademen in die buis. Dat is nog best een gestuntel met zo’n baby de eerste keer.

Omdat ik op het punt stond om met vrienden naar Zandvoort te gaan, moest mijn vrouw het nog snel leren om in haar eentje te doen. Na het weekend moet het wat beter gaan met de bronchitis. We zullen zien. Je leest het volgende week.


Geplaatst

in

door