Genoten op Gran Canaria!
Afgelopen week zijn we een paar dagen op vakantie geweest naar Gran Canaria. Dat was zo genieten. Bij thuiskomst moest ik gelijk hard aan het werk: ik was figurant, haha!
Inpakken
Vrijdag was Sebastiaan thuis in plaats van op het kinderdagverblijf, omdat we een dag hadden geruild. Hij sliep gelukkig goed, zodat wij onze koffers in konden pakken. We mochten alle drie tien kilo meenemen, dus dat was handig. Ook hadden we de week ervoor eindelijk de MacLaren buggy opgehaald, die veel makkelijker is om te dragen (en te wandelen!) dan de kinderwagen.
Inpakken voor 22 graden als het in Nederland rond het vriespunt ligt, is toch lastig. Je durft het toch niet echt aan om alleen maar T-shirts in je koffer te gooien 😉
Vliegen naar Gran Canaria
En toen ging Sebastiaan voor de derde keer in zijn korte leven vliegen! Toen hij een paar maanden was, hadden we een lang weekend naar Wenen geboekt. Daarna is meneer op reis gegaan naar Amerika en Canada. En nu, tien maanden later, vier uur in het vliegtuig naar Gran Canaria. We vonden het opnieuw spannend, want nu is hij natuurlijk groter en beweeglijker met zijn een jaar en negen maanden.
Leestip: vind je vliegen met baby ook spannend? Lees dan mijn blog Vliegen met baby. Dat stelt je vast gerust!
Het vliegtuig zat bomvol, dus Sebastiaan moest bij ons op schoot. Af en toe stond hij tussen mijn benen of op het gangpad naast mijn vrouw. Hij had met kerstmis een grote knuffelbeer gekregen van zijn opa en vriendin, die je helemaal kan personaliseren. Daar hadden we nog even mee gewacht. De primeur was in het vliegtuig: “Hallo Sebastiaan, wat een beregoede dag!”
Nino
In het begin had hij er niet veel mee, want hij kon het niet echt horen. Later was hij ineens beste vrienden met knuffelbeer Nino. Hij kan lachen, hij kan je leren waar zijn buik enz. zit, hij kan liedjes zingen, muziek afspelen en verhalen vertellen. Grote pret met Nino dus.
Ook hadden we drie nieuwe boekjes uit de bieb gehaald. De klassieker Waar is Dribbel? viel gelijk in de smaak, ook al waren niet alle flapjes meer intact of aanwezig. Ook de andere boekjes werden keer op keer gelezen.
Onze conclusie was dus dat de vlucht naar Gran Canaria prima ging. Ja, hij heeft even gejengeld en gehuild. Maar hij heeft ook ontzettend veel gespeeld en geknuffeld met ons (en Nino) en hij heeft lekker een uur op mijn buik liggen slapen. Dat voelt echt als intens geluk 😀
Transfer
Na de vlucht kwam een klein hels moment. We hadden een transfer van het vliegveld naar ons hotel in Playa Del Inglés. We moesten wachten totdat alle zestig mensen aanwezig waren en we waren als eerste in de bus. Ons hotel zou als laatste bereikt worden.
Zesenvijftig mensen zaten binnen tien minuten in de bus. De laatste VIER deden er VIJFTIG minuten over wegens problemen. We hebben dus VIJFTIG minuten in een warme bus zitten zweten vanaf 21:00. Je weet wel, die tijd dat Sebastiaan al lang in bed had moeten liggen. Hij lag apathisch in onze armen tot we om 22:30 eindelijk, twee uur nadat we op Gran Canaria geland waren, in ons hotel waren.
Dat had TUI veel en veel beter kunnen doen. Ze hadden die vier mensen gewoon in een taxi moeten zetten en de andere zesenvijftig mensen na die tien minuten laten vertrekken. Iedereen zat erdoorheen en te zuchten en te steunen in de hitte. Je weet ook gewoon niet hoe lang het gaat duren…
Slapen
Inchecken duurde ook nog even, dus het was zo rond 23:15 dat Sebastiaan eindelijk in zijn bed kon kruipen. De arme jongen. Wij konden nog net een bordje eten wegwerken dat het hotel voor laatkomers had geserveerd in de eetzaal. Hard nodig! En toen doken ook wij ons bedje in. Maar niet voordat ik één sangria had gedronken!
De volgende dag werden we wakker. Een prachtige dag waarop het uiteindelijk 25 graden werd. We liepen ‘s ochtends naar het strand, maar dat was toch wat verder dan we hadden gedacht. Hemelsbreed was het inderdaad niet zo ver, maar het waren allemaal kronkelstraatjes om daar te komen. Het was een minuutje of twintig lopen uiteindelijk.
Hadden we onze beweging voor de dag gelijk weer gehad! Dat mocht ook wel, aangezien we voor het eerst in ons leven all-inclusive hadden geboekt. Ja, met zo’n kleine kerel die veel slaapt, zit je toch aan het hotel vast. Kun je net zo goed al je drankjes hebben betaald en er wat van maken 😉 Van tevoren leek het een groot bedrag, maar uiteindelijk hebben we daar dus ook niet meer dan €7 uitgegeven, aan zonnebrandcrème…
Zo zeg. Was het gelijk weer tijd voor de lunch….
Zwembad
’s Middags gingen we met Sebastiaan naar het kinderbadje. Het zou verwarmd zijn, maar toch was het ijskoud. Met zijn voeten vond hij prima, maar verder erin wilde hij niet. Dat liet hij duidelijk merken aan het hele zwembad….
Dan zit je dus als moeder gehurkt in dat kinderbad, terwijl je zoon op de rand zit, dingen in het water te gooien die jij dan eruit mag vissen. Prima, joh…. Met het zonnetje op mijn bol kon ik wel wat verkoeling gebruiken.
Daarna viel Sebastiaan weer goed in slaap en ging mijn vrouw op het balkon zitten lezen. Ik nam mijn boek mee naar het zwembad om daar te luieren (het bereik van onze babyfoon ging helaas niet zover als het zwembad). Toen meneer wakker werd, maakten we nog een mooie wandeling en bezochten we een speeltuin.
Bij het eten zat Sebastiaan goed te smikkelen en ’s avonds deden we hem nog een keer in bad om alle zonnebrandcrème van hem af te spoelen. Hij wil altijd badwater drinken, wat niet van ons mag. Hij test ons alleen de hele tijd en vanavond ging dat gewoon verder. Maar ja, dat water op Gran Canaria kun je niet drinken…. En ja hoor, een grote slok water ging erin. Oei…..
Flamenco
Hij viel snel in slaap en wij konden nog op het terras genieten van drankjes. Het hotel was rond en dat terras lag zo in het midden van dat hotel. De gangen naar de kamers waren open, dus je had in feite voor en achter een balkon.
We waren even vergeten dat hotels zoals deze entertainment hebben ’s avonds. En ja hoor, daar kwamen om 21:00 drie mensen aan om ons de Flamenco te laten zien. Met zo’n grote, galmende box in plaats van iemand die een instrument speelt. Beetje jammer. Maar ze hadden veel lol.
Wij zagen de babyfoon oplichten, dus we gingen vlug naar boven, de derde verdieping. Toen we daar aankwamen, was Sebastiaan alweer stil. Nou ja, toen waagden we maar een dansje op de gang voor onze kamer.
Misselijk
En ja hoor, de volgende dag was Sebastiaan misselijk van het badwater. Dat kon ook niet anders! Deze kerel besloot dus dat vandaag een slapenennietetendag was. Dat was niet zo erg, want er gold een code oranje. Er zou een storm aankomen, maar ze wisten niet wanneer en waar. Mensen die naar Tenerife vlogen, werden blijkbaar omgeboekt naar Gran Canaria.
Nou, het was nog steeds 22 graden, dus we hebben nog een klein wandelingetje gemaakt in de buurt en we vonden aan het zwembad nog een overdekt plekje. Daar hebben we wat drankjes gedronken en Sebastiaan laten smullen van mandarijnen. Later, toen meneer weer uit bed kwam, hebben we in de hotellobby al zijn speelgoed neergelegd en zijn we daar een drankje gaan doen. Er was toen inderdaad even een hoosbui. Sebastiaan heeft, na een tijdje ontdooien, nog met een meisje gespeeld en ’s avonds smulden we nog van wat tapas. Al met al geen vervelende dag!
Zon
Maandag was weer een heerlijk zonnige dag. Deze ochtend gingen we aan het zwembad liggen van het bungalowpark dat bij het hotel hoort. Sebastiaan was nog niet helemaal hersteld, dus die was een beetje jengelig. Na de lunch legden we hem er gelijk weer in. Zo konden wij van de zon en onze boeken genieten op het terras. Ook die avond hebben we nog flink zitten lezen. Eigenlijk waren het gewoon drie dagen van niks doen, zonnen, lezen, eten en drinken. Wat wil een mensch nog meer? We hadden het in ieder geval had nodig!
Terug naar huis van Gran Canaria
Dinsdagochtend was het weer lekker zonnig. We genoten hier nog een beetje van bij het zwembad, maar we moesten natuurlijk ook een inpakken. Ik maakte nog een wandeling naar het strand terwijl Sebastiaan nog even plat ging. Om twaalf uur kwam de transferbus alweer bij het hotel en begon de terugreis.
Terugvlucht van Gran Canaria naar Amsterdam
De vlucht van Gran Canaria naar Amsterdam verliep iets minder dan op de heenweg, maar zeker niet slecht. Sebastiaan moest in het begin gewoon erg huilen. Daarna ging het toch weer beter en viel hij weer een uur op mijn buik in slaap. Inmiddels had hij een hechte vriendschap opgebouwd met Nino, dus dat hielp ook. Stijgen en landen vindt hij gelukkig de normaalste zaak van de wereld. Om 22:30 lag hij weer in zijn bedje. Van 22 graden naar -5, dat is trouwens best een overgang!
Na Gran Canaria de Roze Filmdagen
De andere dagen na Gran Canaria ben ik weer vol aan het werk gegaan, is Sebastiaan gaan spelen op het kinderdagverblijf en is mijn vrouw ziek geworden. Dit weekend doen we het dus lekker rustig aan. Woensdag lees je mijn blog over de Roze Filmdagen in Amsterdam, die van 8-18 maart gehouden worden. Ik heb al wat films mogen bekijken. Tot dan!