Ben je nieuw op deze website? Welkom. Ik zal in dit bericht uitleggen wat je van me kunt verwachten en waar je alles kunt vinden.
Welkom op deze site over lesbisch ouderschap
Op de Nederlandse versie van Meemoeder.com vind je alles over het lesbisch ouderschap. Zo heb ik mijn ervaringen gedeeld toen mijn vrouw zwanger werd en was. Daarna heb ik wekelijks onze ervaringen als gezin bijgehouden in het eerste jaar en in het tweede jaar.
Ik ben hiermee begonnen omdat ik deze informatie zelf miste
toen mijn vrouw en ik in 2015 ons gezin wilden gaan stichten. Ik vond
informatie van de rijksoverheid en advocatenkantoren, maar geen ervaringsverhalen
van andere lesbische ouders. Om wat terug te geven aan mijn gemeenschap, ben ik
mijn ervaringen gaan delen om anderen te helpen.
Lhbt-films en -series
Op de Engelse versie van Meemoeder.com lees je alles over lhbt-films en series. Ik merkte dat ik steeds vaker ging praten over mijn passie voor film en tv en hiermee ben ik serieus aan de slag gegaan in het Engels.
Ik bezoek internationale lhbt-mediaevenementen, waar ik vlog over hoe het evenement is. Ook interview ik daar acteurs en filmmakers over hun lhbt-projecten. Daarmee is Meemoeder.com een platform voor ‘queer representation in media’ geworden. Voorbeelden van evenementen zijn ClexaCon in Las Vegas en Londen, Love Fan Fest in Barcelona, LoveCon’ in Parijs en Shorty’s in Milaan.
Vaak kan ik je over de nieuwste lhbt-producties vertellen,
doordat ik films en series mag kijken voordat ze in première gaan. Zo weet je
precies of het de moeite waard is en wat je kunt verwachten. Ik verklap hierbij
geen spoilers, zodat je perfect zelf alles nog kunt ervaren na mijn reviews.
Representation matters
Ik vind het belangrijk om deze reviews en interviews met je
te delen. Het is namelijk de informatie die ik zelf nodig had in mijn tienerjaren.
Er waren nauwelijks films en series over mensen die zoals ik waren. Het had
mijn leven veel makkelijker kunnen maken. Ik wil niet dat anderen dit zelf
hoeven mee te maken en daarom probeer ik zoveel mogelijk informatie over nieuwe
producties te delen.
Ik heet je ook welkom op mijn social media
Ik zou het ontzettend leuk vinden om je terug te zien op mijn social media. Zo hoop ik dat je je abonneert op mijn YouTubekanaal. Volg je me ook op Instagram, Twitter en Facebook? Dank je wel!
28 mei 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Mireille en Marijn kunnen eindelijk bijna hun zoon vasthouden
Gastblog: Mireille en Marijn kunnen eindelijk bijna hun zoon vasthouden
Op Meemoeder.com kun je uitgebreid lezen over onze weg naar de zwangerschap en de zwangerschap zelf. Ik schaam me er bijna voor om te zeggen dat we direct de eerste keer zwanger zijn geraakt en dat we zelfs langer dan de wachttijd hebben gewacht om met het traject te starten. Als ik mijn Instagramaccount open, dan zie ik namelijk heel veel pijn voorbijkomen van vrouwen bij wie het (nog) niet lukt. Daarom ben ik ook zo blij dat Mireille en Marijn graag mee wilden werken aan de allereerste gastblog op Meemoeder.com. Ik wil namelijk dat álle verhalen aan bod komen en ik wil heel graag de vrouwen waarbij het niet zo makkelijk gaat een hart onder de riem steken. Jullie zijn niet onzichtbaar!
Mireille en Marijn stellen zich voor
Wij zijn Mireille en Marijn en hebben nu ruim vijf jaar een relatie. Wij zijn getrouwd sinds 12 september 2014. Al vrij snel in onze relatie kwam onze kinderwens ter sprake. In deze blog vind je ons verhaal. Ons traject naar een zwangerschap toe was geen makkelijk traject. Dit heeft 3,5 jaar geduurd, maar uiteindelijk gelukkig wel met resultaat. We hebben ons traject bijgehouden op ons Instagram account twomoms.andababy.
Het traject
Hier volgt een korte samenvatting van het traject van Mireille en Marijn: vanaf mei 2014 hebben we zes pogingen gedaan met een donor van Cryos Denemarken in het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam (drie pogingen zonder hormonen en drie pogingen met hormonen).
Hierna hebben we 1,5 jaar op de wachtlijst gestaan bij AMC in Amsterdam. Vanuit daar kregen we uiteindelijk bericht dat daar geen behandeling gestart kon worden door een tekort aan donoren. Vanaf mei 2016 hebben we vier pogingen gedaan bij Fertiliteitskliniek Twente in Hengelo met een donor van Vivaneo Düsseldorf (drie pogingen zonder hormonen en een poging met hormonen).
Vanaf 1 juni 2017 hadden we onze intake voor ivf bij Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp. We hebben in augustus 2017 een verse terugplaatsing gehad na onze eerste ivf-punctie, welke helaas geëindigd is in een vroege miskraam.
Toen hadden we nog drie embryo’s in de vriezer. We zijn op vakantie geweest naar Curaçao en daarna hebben we een korte pauze gehad in verband met eventuele besmetting met het Zikavirus. Na deze pauze hadden we eind november een terugplaatsing van een embryo uit de vriezer (cryo). Toen begonnen de spannende wachtweken weer. Na elke poging zijn dat de meest langzame twee weken die je mee kan maken.
Positieve zwangerschapstest
Deze poging hadden we al vrij snel een goede positieve zwangerschapstest in handen. Marijn is zwanger! We bleven nog wel even voorzichtig in verband met de vroege miskraam in september. Bij die poging werden de testen ineens lichter. Gelukkig was dit nu niet het geval en op 10 december 2017 hebben wij onze zwangerschapsaankondiging op ons Instagram account gezet. Daarvoor hadden we natuurlijk al onze naaste familie en vrienden het goede nieuws verteld.
Moeilijk te geloven
Na het lange voortraject vonden we het nog heel moeilijk om te geloven, maar het is toch echt gelukt. Tijdens ons traject om zwanger te worden hebben we heel veel hormonen moeten spuiten. We wilden dan ook graag een bijdrage leveren aan medicijnen voor andere wensmama’s en daarom hebben we ons opgegeven bij Moeders voor Moeders.
Hiervoor moest weer een zwangerschapstest gedaan worden en dit vonden we toch weer een spannend moment. Gelukkig was de test nog steeds positief en Marijn heeft 10 weken urine op kunnen vangen voor Moeders voor Moeders. In verband met de misselijkheid van de zwangerschap was het niet altijd een pretje, maar we hebben het heel graag gedaan.
Echo
De periode tot de eerste echo duurde voor ons gevoel ook weer erg lang. Op 4 januari hadden we de eerste echo. Deze werd nog gedaan bij Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp, omdat we daar ook ons ivf-traject zijn gestart. Als de eerste echo goed was, konden we daarna naar de verloskundige en hoefden we deze zwangerschap niet meer terug te komen in Leiderdorp. Een heel spannend moment, maar gelukkig zagen we op het echo scherm en heel mooi kloppend hartje.
Na zo’n lang voortraject blijft het moeilijk om te geloven dat het nu toch echt gelukt is. Het is moeilijk om echt onbezorgd te kunnen genieten van de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap is er regelmatig bloedverlies geweest en elke keer is dan het eerste wat je denkt: “zie je, het gaat toch weer mis”. Marijn is nu bijna 28 weken zwanger, maar voor ons is het nog steeds een wonder.
Mireille en Marijn kunnen eindelijk genieten
De zwangerschap had een moeilijke start. Marijn is ruim 20 weken heel erg misselijk geweest en dat was niet altijd een pretje. Toch bleven we tussendoor ook gewoon genieten van het mooie wondertje wat wij rond 16 augustus verwachten. Het gaat nu wel beter en de misselijkheid is gelukkig al een aantal weken verdwenen. Dat maakt het dan ook makkelijker om van de zwangerschap te genieten. Nu we al zo ver zijn in de zwangerschap gaat het genieten ook steeds beter.
Het is heel vreemd om na zo’n lange periode ineens door winkels te lopen en ook echt dingen te kunnen kopen. We zijn er tijdens het traject regelmatig geweest, maar dan heb je altijd in je achterhoofd “zal het ooit wel lukken?”. We zijn dus op het moment erg aan het genieten van het babyshoppen. De meeste spullen hebben we in huis en we zijn er steeds meer klaar voor om onze kleine man (we krijgen een zoon!) te ontmoeten. We hopen natuurlijk dat hij nog wel even een tijd blijft zitten, maar we worden steeds nieuwsgieriger.
Moed
We hopen dat ons verhaal andere wensmama’s moed geeft en dat in hun gevallen ook zal gelden dat de aanhouder wint. Wij zijn ook blij dat we in dit moeilijke traject hebben volgehouden, ondanks dat dit absoluut niet makkelijk was. We kijken er dan ook erg naar uit om straks onze zoon in onze armen te kunnen sluiten.
Liefs Mireille en Marijn
twomoms.andababy
Net als Mireille en Marijn een gastblog schrijven?
Op Meemoeder.com probeer ik aanstaande roze moeders de informatie en ervaringsverhalen te bieden die ze zoeken. Je kunt je vast nog wel herinneren hoeveel vragen je zelf had voordat je aan het hele traject begon. Wil je, net als Mireille en Marijn en Kari, je verhaal delen? Superfijn! Lees eerst de informatie en mail me dan op info@meemoeder.com.
Het maakt niet uit hoever je in het traject bent. Jullie zijn aan het nadenken over ouders worden. Jullie zijn een traject begonnen. Misschien zijn jullie in verwachting, hebben jullie een baby of al een ouder kind. Misschien zijn jullie bezig voor de volgende of proberen jullie zwanger te worden maar het lukt niet. Alle verhalen helpen anderen en zijn welkom. Stuur je je verhaal met een of twee foto’s?
Ben je klaar om aan de slag te gaan met de babyuitzet? Heb je eigenlijk geen idee wat alles is en hoeveel je ervan nodig hebt? In mijn ultieme babyuitzetlijst vertel ik je wat handig is, waarvoor en hoeveel.
31 januari 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Meemoeder.com te gast bij radioprogramma Pink Terrorists
Meemoeder.com te gast bij radioprogramma Pink Terrorists
Op 24 januari was ik een uur lang te gast bij radioprogramma Pink Terrorists op SALTO. Pink Terrorists biedt positieve initiatieven uit de LHBT-gemeenschap een platform om zo de kracht, flexibiliteit en creativiteit van deze gemeenschap te laten zien. Quirine en Kimberly stelden me allerlei vragen over het meemoederschap en mijn website. In deze blog lees je waar ons gesprek over ging. Bedankt voor de uitnodiging en het leuke uur!
Je kunt het programma natuurlijk ook terugluisteren op de website van SALTO. Je hoort niet alleen mij, maar ook LHBT-nieuws, de uit-agenda, een voorgelezen verhaal en de fantástische muziek die ik heb uitgekozen. Mocht je geen uur de tijd hebben, dan vind je hieronder een vlog van twaalf minuten met het gesprek. Mocht je ook die tijd niet hebben, dan heb ik nog een filmpje met highlights gemaakt dat maar een minuut duurt 😉
Pink Terrorists vroeg naar de term meemoeder
Meemoeder is een term die alleen maar relevant is tijdens de zwangerschap, als je het juridisch ouderschap wilt regelen. De rijksoverheid noemt de vrouw van het getrouwde, lesbisch stel dat samen een kind krijgt, maar die niet het kind draagt, de meemoeder.
Het is een beladen term, want sommige vrouwen voelen zich “alsof ze een beetje mee mogen doen.” Laten we vooral niet te lang blijven hangen bij deze term; je bent natuurlijk gewoon mama van je kind!
Pink Terrorists vroeg naar mijn website
Toen ik dat juridisch ouderschap wilde regelen, wilde ik wat meer informatie hebben. Ik kwam alleen info tegen van de rijksoverheid en van advocatenkantoren, terwijl ik eigenlijk ervaringsverhalen zocht van andere meemoeders.
Ik kwam alleen één opmerking tegen op een forum. Toen besloot ik maar om mijn eigen verhalen bij te houden. Inmiddels ben ik het eerste zoekresultaat, waardoor andere meemoeders mij gelijk kunnen vinden op het moment dat ze daar behoefte aan hebben. Op mijn website hoef je namelijk niet steeds het woordje papa in je hoofd om te draaien als je leest over jouw rol in het gezin. Ik ben blij dat ik anderen zo kan helpen.
Uitgebreide website
Inmiddels is mijn website uitgebreid. Pink Terrorists vroeg naar wat de lezer er allemaal kan vinden. Ik breng sinds ongeveer een jaar tips en reviews uit op het gebied van het gezinsleven, Den Haag met het gezin en (internationale) LHBT-evenementen, zoals ClexaCon en Love Fan Fest. Dat laatste leverde een leuk stukje gesprek op 😉
Het regelen van het juridisch ouderschap
Toen ik het juridisch ouderschap probeerde te regelen, kreeg ik een afwijzing om moeder te zijn van mijn zoon. Dat kwam hard aan! We kwamen tot de conclusie dat de communicatie richting de meemoeder nog verbeterd kan worden. Hier lees je mijn blog over die afwijzing, zodat je het zelf niet mee hoeft te maken. Het is namelijk makkelijk te voorkomen.
Pink Terrorists vroeg naar zwangerschappen bij lesbische stellen
Er zijn zoveel opties als het gaat om zwanger worden bij lesbische stellen. Sommige vrouwen willen allebei zwanger zijn en sommige vrouwen willen helemaal niet zwanger worden. En helaas hebben sommige vrouwen ook moeite om zwanger te worden. Welke situatie er ook bij je leeft, een goed gesprek zal moeten plaatsvinden. Bij ons heeft mijn vrouw zich opgeofferd om zwanger te worden. Zij hoefde niet per se, maar ik wil totaal niet zwanger worden.
Sowieso levert een zwangerschap bij lesbische stellen veel vragen op. Mensen hebben al bijna geen gêne als het gaat om vragen naar zwangerschappen, maar bij lesbische stellen gaan de vragen al heel snel richting intieme details. Mijn advies is om relaxed te blijven en te kiezen waar je het wel en niet over wilt hebben!
De laatste tips
Mijn laatste tips aan aanstaande meemoeders en moeders is om a) veel te slapen en b) vooral te genieten. Zo’n kraamweek is zo voorbij, maar door deze heftige tijd en alle taken die je krijgt, vergeet je snel om te genieten. Mijn trotste moment was toen ik onze zoon mocht aangeven bij de gemeente en ik wens iedereen zo’n heerlijk trots moment toe!
In week 22 gaat de zwangerschap even wat minder, kopen we babyposters, beginnen we aan een cursus voor aanstaande ouders en lopen we tegen wat stereotypen aan.
In week 22 gaat het even wat minder
Deze week is behoorlijk heftig geweest. Maandag zijn we naar de verloskundigenpraktijk gegaan. Met de baby is alles goed. Het hartje klopte weer lekker. Maar met mijn vrouw gaat het allemaal wat minder. De zwangerschap valt haar zwaar. De verloskundige heeft mijn vrouw duidelijk gemaakt dat ze het rustiger aan moet doen, omdat de baby anders te vroeg geboren kan worden. Ze moet dus ruimte voor ontspanning inbouwen in haar agenda. Toen ik het zei, kwam het niet echt aan. Nu wel. Deze week heeft ze daar flink aan gewerkt.
In week 22 weet de verloskundige niet wie van ons twee zwanger is…
Stel, je loopt als meemoeder als eerste de kamer van de verloskundige in. Je schudt haar hand en je vrouw komt ook binnen. Jullie gaan zitten. Wat zijn dan diverse scenario’s om het gesprek te beginnen?
Dit is er een van: de verloskundige richt haar blik op jou en ze vraagt hoe het met je gaat. Je wilt zeggen dat het prima gaat, totdat je de vraag beter begrijpt. Je kijkt je vrouw aan. Naar haar buik. Het begint je te dagen dat de verloskundige denkt dat jij zwanger bent. Awkward….
Mijn look is niet beperkt tot negen maanden, dus ik zei maar dat ik er altijd zo uitzie en dat mijn vrouw zwanger is. Als er op dat moment een speld was gevallen, hadden we hem waarschijnlijk gehoord.
Nijntje en Winnie de Poeh
Om het over wat leukers te hebben: we hebben voor in de babykamer vrolijke posters van Nijntje en Winnie de Poeh besteld. Onze babykamer bestaat nu voornamelijk uit de kleuren beuken en wit. We wilden wat meer kleur toevoegen, maar als je op babyposters zoekt, dan krijg je alleen maar pasteltinten. Saai hoor.
De uitleg hiervan is dat rust aan de ogen fijn is. Alleen is onze babykamer nu een oase van rust. Als in: alleen maar rust. Zo’n baby kan in het begin niets zien en daarna kan het wat vlakken onderscheiden. Pasteltinten kan zo’n kindje dan toch nog niet zien? Dan maar een klein kleurvlakje op de muur. Ze zijn ongeveer 30 bij 40 cm, dus je hebt niet gelijk een overkill aan kleur. Hieronder zie je drie van de vier posters.
In week 22 beginnen we aan een cursus voor aanstaande ouders
Deze week begonnen we ook aan de cursus voor aanstaande ouders waar we ons voor hadden ingeschreven. Er zijn nog vijf andere stellen. Het zijn in totaal acht bijeenkomsten: zeven voor de bevalling en één erna. Het is op dinsdagavond van half acht tot half tien.
Deze eerste bijeenkomst bestond uit het leren kennen van de andere stellen en het achterhalen van hoe ver iedereen is. Wat is de uitgerekende datum? Waar wil je bevallen? Heb je kinderopvang geregeld of is dat niet nodig? Heb je last van zwangerschapskwaaltjes? Dat soort dingen.
Het eerste stel bevalt als het goed is eind maart en wij als laatste begin juni. Daar zit dus een verschil van 2,5 maand in. De meeste stellen willen in het ziekenhuis bevallen. Onze begeleiders vonden dat echt een specifieke ontwikkeling van de afgelopen 2-3 jaar. Ze hebben hun cursus daardoor ook aangepast, zeiden ze.
Zwangerschapskwalen
Mijn schat, de topper, was degene met de meeste zwangerschapskwalen. Ze had zo’n beetje alles wat de begeleidsters opnoemden. En verder zei bijna iedereen dat ze vrij weinig merkten. Oh ja, eentje merkte in haar 25e week dat ze wat last had van haar onderrug na de 8 km heen en 8 km terug fietsen naar haar werk. Als blikken konden doden…
De diëtiste gaf wat tips mee voor het eten. We deden daar al heel wat van, maar ondanks alles blijft dat brandend maagzuur maar terugkomen. Het is mijn vrouw deze week eindelijk gelukt om het rustiger te krijgen. Ze heeft alle koolzuur verbannen in plaats van alleen geminderd.
Me Tarzan, you Jane!
Wat ik alleen erg jammer vond, was dat alles zo stereotiep verteld werd. Een van de begeleidsters had het de hele tijd over de vaders. Ook al heb je niet zo vaak te maken met lesbische stellen, ik zit daar wel. Je ziet mij wel. Je spreekt mij wel aan. Heb het dan niet alleen over de vaders van de groep. De andere begeleidster hield daar gelukkig wel wat meer rekening mee en had het over de partner.
We moesten ook vertellen of we borstvoeding of flesvoeding willen gaan geven. Wij willen flesvoeding gaan geven. “Oh ja”, riep die ene, “dan kunnen jullie het natuurlijk lekker samen doen!” Ik riep: “Ja, dat klopt!” Toen drong het pas tot me door. Ze had het niet over het feit dat we het fijn vinden dat we het voeden kunnen afwisselen, zodat we allebei wat meer kans hebben op een redelijke nacht. Nee, ze had het over het ‘feit’ dat ik natuurlijk ook zo’n enorm woeste drang van binnen voel om mijn kind te voeden en te verzorgen en dat ik mijn innerlijke moeder koest heb moeten houden om mijn vrouw de gunst te geven deze zwangerschap te volbrengen in plaats van ik. En in mijn enthousiasme heb ik dit stereotype bevestigd. Ik kan mezelf nog steeds voor het hoofd slaan…
Papa
We kregen ook de hand-outs voor de komende weken. Twee daarvan gaan over de vader. Ze heten: ‘Papa regelt’ en ‘Voor de aanstaande vader’. Papa regelt de verzekering en papa klust in de babykamer. Zal ik deze taken dan maar op me nemen? Tel daarbij teksten als ‘je vrouw is de weg kwijt door de hormonen en je moet alleen maar begripvol ja knikken, ook al heeft ze net de tv met een bijl in elkaar geslagen’ en ‘ze gaat door haar nesteldrang alles poetsen, dus ruim op wat niet gevonden mag worden’ en je kunt mij van de vloer vegen. Van het janken!
Ontspannen weekend
Naar aanleiding van het gesprek met de verloskundige, hebben we dit weekend echt even tijd voor onszelf genomen. We hebben een afspraak in Zutphen geannuleerd en zijn in onze eigen omgeving gebleven. Zaterdag hebben we Delft bezocht. Ik vind het fijn om uitjes te krijgen voor mijn verjaardag. Als we dan een dagje op pad gaan, is het leuk om ergens als cadeautje te kunnen lunchen of borrelen. Deze dag hebben we dus van een mooie lunch kunnen genieten aan de markt.
Er bleek ook een carnavalsoptocht aan te komen. Ik ben geboren en getogen in Noord-Brabant, dus ik had wel zin om dit te zien. Met een kopje thee en uitzicht op de tocht, zaten we te wachten. Na een uurtje kwam de Grote carnavalsoptocht er eindelijk aan. Sorry Kabbelgat, maar dit is geen carnavalsoptocht. Jullie hebben een stuk of 15 wagens geregeld, wat vlaggetjes opgehangen en een muziekje opgezet. Ik raad jullie carnavalsvereniging een meeloopstage onder de rivieren aan!
Helaas, helaas, mijn vrouw kreeg toch weer een harde buik, dus we zijn snel daarna naar huis gegaan. Thuis heb ik lekker gekookt en zijn we naar de bios gegaan. Zondagochtend hebben we ook nog een biosje gepakt. Zo hebben we het toch nog voor elkaar gekregen om deze week ontspannen en gezellig af te sluiten.
In week 20 laat ons kind steeds meer van zich horen en gaan we verder met onze zoektocht naar spullen op de babyuitzetlijst.
Trappen en pirouettes
De baby is deze week steeds meer te voelen. Het is mooi om te merken dat het kindje steeds meer groeit en dat het echter wordt. Eerst kon ik onze baby vaak ’s avonds licht voelen als mijn vrouw in bed lag, op haar rug. Nu worden die bewegingen steeds heftiger. Ook als ze op de bank zit, begint het kindje te bewegen. En met bewegen bedoel ik zowel kickboksen als ballet: trappen, slaan en pirouettes. Misschien zelfs wel breakdance. Je begrijpt het, ons kindje is nu al een multitalent.
Ook heeft het al een aantal vergaderingen verstoord voor mijn vrouw. Ben je in gesprek, krijg je ineens *pok* een trap van binnenuit. Als het een saaie presentatie is, blijf je zo wel wakker! Hij/zij neemt ook ongevraagd deel aan onze beslissingen. Als we samen overleggen en we komen tot een conclusie, dan geeft het ineens een trap. We vertalen dit maar naar een “ja, ik ben het ermee eens”.
Lange babybenen
We kregen trouwens vorige week weer te horen dat ons kindje groter is dan gemiddeld. We hoorden het al tijdens de eerste echo. De gynaecoloog zei toen: “Als jullie niet zo zeker hadden geweten wanneer de bevruchting heeft plaatsgevonden, dan had ik de uitrekendatum aangepast.” Deze groei heeft zich voortgezet, want bij de 20 wekenecho loopt ons kindje ook weer een week voor op de planning. Het gaat vooral om lange beentjes. Ons kind lijkt nu al op de moeders!
In week 20 gaan we voor babykleding
Als je websites bezoekt voor een lijst met de babyuitzet, dan staat er overal dat je er wel een paar duizend euro aan kwijt kunt zijn. Wil je de hele lijst in no time hebben, dan zul je er wat geld tegenaan moeten gooien. Maar elke website zegt je ook dat, als je er de tijd voor neemt, je voor veel minder klaar kunt zijn. Tweedehands zijn namelijk erg mooie en goede dingen te krijgen voor een leuke prijs. Omdat veel spullen maar een korte tijd gebruikt worden, loop je vaak tegen een goede kwaliteit aan.
Deze week hebben we op Marktplaats verder gekeken voor een ledikant en commode. Het ledikant hebben we inmiddels gevonden. Zaterdagochtend hebben we daarom in één rit twee adressen bezocht. De eerste hadden we vorige week al afgesproken.
Het ging weer om een flinke zak babykleding (zo’n 80 stuks), die we voor €20 mee mochten nemen. Deze keer ging het om maat 68. Dit is voorlopig de laatste maat die we kopen. Je weet gewoon niet hoe groot je baby is als deze op de wereld komt en hoe snel hij/zij uit de eerste maten is gegroeid. De meeste baby’s zijn volgens mij, als ik het een beetje goed heb aangevoeld, maat 50 als ze geboren zijn. Maar het kan ook zo zijn dat je kind groter is dan gemiddeld (en dat is de onze tot nu toe dus) en dan dragen ze gelijk maat 56. Maar de mensen waarvan we de zak met maat 50 en 56 hadden gekocht, hadden flink in deze maten ingeslagen en toen bleek hun baby maat 44 te hebben. Echt ieniemienie, maar dat kan dus ook.
Maten
Ik heb het idee dat ze ook zo uit die eerste maat groeien, na een week of 4-5, en dan heb je dus gelijk de volgende maat nodig, in ons geval waarschijnlijk maat 62. Wat ik zo hoor, groeien ze na ongeveer 5 maanden uit die maat. Dan heb je dus maat 68 nodig. Dat betekent dat als ons kindje hard groeit, we deze zakken kleding allemaal binnen 7 maanden gaan gebruiken en als ons kindje minder hard groeit binnen een maand of 9. Vandaar ook onze keuze om eens op Marktplaats rond te gaan snuffelen. We hebben nauwelijks iets besteed (€70) en we hebben nu veel meer kledingsetjes en -combinaties dan dat ons kind eigenlijk nodig heeft. Naast dat het superleuk is, is het handig, want zo hoeven we minder snel de was te doen 😉
In die maanden tijd veranderen de seizoenen ook, dus moet je rekening houden met wat variatie in kledingdikte. En sommige kledingstukken vallen weer veel kleiner uit dan andere kledingstukken, dus we zijn erg blij met alle variatie die we hebben. Het stukje babykleding kan op de babyuitzetlijst worden doorgestreept!
In week 20 kopen we een tweede ledikant
Het tweede adres was voor het ledikant. We hadden al een ledikant, maar tijdens het opzetten kwamen we erachter dat hij toch niet helemaal voor ons was. Er miste wat stevigheid en wij zijn allebei niet zo handig dat we dat kunnen verbeteren. Ik was wel verliefd op dat bedje geworden, maar veiligheid staat voorop, dus gingen we op zoek naar een nieuw ledikant. Uiteindelijk zijn we gegaan voor een standaard ledikant van Ikea en kon ik hem krijgen voor maar €11.
Thuis heb ik het ledikant flink in het zeepsop gezet. Ik vind het heel leuk om te zien hoe er een schoon, glimmend bedje tevoorschijn kan komen. Samen hebben we hem in elkaar geschroefd (wel acht schroeven!), de matrassenbodem op de hoogste stand gezet en het ledikant op de juiste plek in de babykamer gezet. Het begint ergens op te lijken! Het enige dat we nu hoeven te regelen voor het ledikant is een nieuw matras en dekens.
Diezelfde middag kwamen mensen het andere bedje ophalen. Zij waren er erg blij mee, aangezien de tweede op komst is en de eerste in datzelfde bedje slaapt. Ze moeten samen in die kamer slapen, dus het is wel leuk dat deze twee bedjes hetzelfde zijn.
Wie weet kunnen we volgende week een commode ophalen. Een badje staat ook nog op de planning.
In week 18 hebben we weer lekker contact kunnen krijgen met ons kindje. We luisteren naar het hartje en ik voel de baby voor het eerst. Dat was heel bijzonder. We werken verder aan de babyuitzetlijst en zoeken een geboortekaartje.
Week 18: bezoek aan de verloskundigenpraktijk
Maandag waren we toe aan de volgende afspraak bij de verloskundigenpraktijk. Eerst gaat het om de gebruikelijke vragen. Hoe gaat het? Waar heb je last van? Wat gaat beter? Ik was eigenlijk een beetje ongeduldig, want ik hoopte dat we weer naar het kindje gingen luisteren. En ja hoor, daar kwam de microfoon tevoorschijn!
Ze moest echt heel lang zoeken. Ze zei dat de navelstreng ervoor lag (dan hoor je er een ruis door) en dat het kindje ontzettend veel aan het bewegen was. We hoorden iedere keer drie keer een hartslag en dan was ie* weer weg. Draai, draai. Spartel, spartel. Net als bij de eerdere echo. Ik vond het prachtig.
En toen hoorden we de 160 beats per minute. Dat klinkt mooi! Daar krijg je wel een mooie, grote glimlach van op je gezicht.
*Nee, we weten het geslacht niet en gaan dit ook niet voor de geboorte bekendmaken 😉
In week 18 voel ik eindelijk babytrapjes
IK HEB DE BABY GEVOELD!! Mijn vrouw voelde al een week heel zachtjes, ver weg, ‘s avonds de baby als ze in bed ging liggen. Dinsdagavond riep ze verrast: “Ik voel hem!” Ik racete mijn hand ernaartoe. Ik lag daar heel even, toen ik ineens een dikke trap tegen mijn hand voelde. Ja, dat was hem! Snel knuffelen met mijn vrouw, maar ik wilde meer. Na vijf minuten, en uiteraard wat gedraai van de baby’s kant, voelde ik weer net zo’n stevige trap. Echt zo gaaf! Je begrijpt het, dit is vanaf nu mijn favoriete vrijetijdsbesteding. Al is het tot nu toe niet meer zo hard geweest als die twee trappen dinsdagavond.
In week 18 wekren we aan de babyuitzetlijst
Langzaamaan hebben we toch al een mooi begin gemaakt met de babyuitzetlijst. Wat een hoop dingen moet je hebben! Van sommige dingen wist ik het bestaan nog niet eens… Hieronder vind je een overzicht van wat we tegenkomen op zulke lijsten. Het plusje betekent dat we het al hebben en het minnetje dat we het nog niet hebben.
We beginnen na de 20 wekenecho pas met het verder verzamelen van dingen. Dan weet je toch zekerder dat alles goed gaat daar in de buik. Gelukkig is dat volgende week al 🙂
In week 18 kijken we naar geboortekaartjes
Deze week hebben we ook al gekeken naar geboortekaartjes. We hebben er eentje gevonden waar we fan van zijn. Onze eisen zijn:
felle kleurtjes in plaats van pasteltinten
niet óf roze óf blauw,
niet een papa-en-mamagezinnetje op de voorkant
Dan ben je toch al gauw een uur verder, voordat je een kaartje vindt die voldoet aan bovenstaande eisen.
In week 18 lees ik een interessante blog
Vandaag las ik een leuke blog van de Foodsisters: 5 tips voor minder suiker zonder een ‘stomme’ mama te zijn. Die titel trok gelijk mijn aandacht. We hebben hier ook rekening mee gehouden bij de keuze van het kinderdagverblijf. Tijdens normale dagen lijkt me gezond eten nog te doen, maar al die traktaties en feestdagen? Dat verantwoorde gedoe, hoe kun je dat minder saai maken? Ik vond hun blog heel behulpzaam.
1. Zie drinken als vloeibaar snoepen
De Foodsisters zeggen te besparen op snoep-drinken: zie een pakje appelsap als 5 suikerklontjes, chocomel als 6 suikerklontjes en Roosvicee als 4 suikerklontjes. Op normale dagen drinken ze alleen water, (vruchten)thee en melk “en dat vinden ze prima.” Bij een feestje mogen hun kinderen wel een pakje fruit- of frisdrank. Op een kinderdagverblijf waar we hadden gekeken, hadden ze het ook over smaakjeswater, dus je water met een schijfje limoen of komkommer. Dat vind ik zelf ook altijd lekker, dus waarom niet?
2. Met een gevulde maag op stap gaan
Op verjaardagen kun je niet tegenhouden dat ze zakjes chips en snoepjes aangeboden krijgen en je wilt niet als enige je kind verbieden deze aan te nemen. De Foodsisters zorgen ervoor dat ze eerst thuis een boterham, een bakje yoghurt of fruit eten, zodat ze goed gevuld op stap gaan. “Meestal snacken ze dan een paar chipjes, maar gaat het zakje niet eens op.”
3. Verklein de porties: het gaat om het ‘krijgen’ en de ‘hoeveelheid’
Vaak zit snoep voorverpakt in portieverpakkingen die veel te groot zijn. De Foodsisters gooien alle zakjes leeg in een snoeptrommel en laten de kinderen “wel 5!! beertjes” uitzoeken. “Als we op stap gaan neem ik wat mee in een boterhamzakje.”
4. Een deel ‘bewaren’ voor de volgende keer
Als ze een grote koek of een gebakje hebben uitgezocht, laten de Foodsisters ze eerst lekker eten. “Op een gegeven moment merk je dat ze het wat veel vinden, maar toch op willen eten, want anders is het weg.” Bewaren helpt. “De helft van de koek, het gebakje of het toetje bewaren we zorgvuldig in een bakje voor de volgende dag. Samen bergen we het op, op een veilig plekje.” Het is dus eigenlijk twee keer feest. “En het allerbelangrijkste: je leert ze nu al leren naar hun eigen honger- en verzadigingsgevoel te luisteren.”
Deze vier tips leken me handig om te onthouden én om te delen met jullie.
Toename bekendheid meemoeder.com
De afgelopen weken is meemoeder.com op diverse websites en social media genoemd. Daardoor heb ik een mooie toename gezien in het aantal bezoeken en het aantal registraties om op te hoogte te blijven van nieuwe blogs. Dank hiervoor!
Ik ben deze blog begonnen, omdat ik zelf op zoek was naar ervaringsverhalen van meemoeders. Ik kwam niet verder dan een paar forumberichten, dus heb ik zelf maar de stap genomen om deze blog op te zetten. Blijkbaar zijn anderen hier ook naar op zoek. Fijn dat jullie mij hebben gevonden.
Ken je nog iemand die deze blog waarschijnlijk interessant vindt? Zou je deze blog dan met diegene willen delen? Ik hoop zoveel mogelijk mensen te kunnen bereiken. Ook kun je mijn YouTubekanaal volgen, waar ik internationale lhbt-evenementen bezoek.
