Ben je nieuw op deze website? Welkom. Ik zal in dit bericht uitleggen wat je van me kunt verwachten en waar je alles kunt vinden.
Welkom op deze site over lesbisch ouderschap
Op de Nederlandse versie van Meemoeder.com vind je alles over het lesbisch ouderschap. Zo heb ik mijn ervaringen gedeeld toen mijn vrouw zwanger werd en was. Daarna heb ik wekelijks onze ervaringen als gezin bijgehouden in het eerste jaar en in het tweede jaar.
Ik ben hiermee begonnen omdat ik deze informatie zelf miste
toen mijn vrouw en ik in 2015 ons gezin wilden gaan stichten. Ik vond
informatie van de rijksoverheid en advocatenkantoren, maar geen ervaringsverhalen
van andere lesbische ouders. Om wat terug te geven aan mijn gemeenschap, ben ik
mijn ervaringen gaan delen om anderen te helpen.
Lhbt-films en -series
Op de Engelse versie van Meemoeder.com lees je alles over lhbt-films en series. Ik merkte dat ik steeds vaker ging praten over mijn passie voor film en tv en hiermee ben ik serieus aan de slag gegaan in het Engels.
Ik bezoek internationale lhbt-mediaevenementen, waar ik vlog over hoe het evenement is. Ook interview ik daar acteurs en filmmakers over hun lhbt-projecten. Daarmee is Meemoeder.com een platform voor ‘queer representation in media’ geworden. Voorbeelden van evenementen zijn ClexaCon in Las Vegas en Londen, Love Fan Fest in Barcelona, LoveCon’ in Parijs en Shorty’s in Milaan.
Vaak kan ik je over de nieuwste lhbt-producties vertellen,
doordat ik films en series mag kijken voordat ze in première gaan. Zo weet je
precies of het de moeite waard is en wat je kunt verwachten. Ik verklap hierbij
geen spoilers, zodat je perfect zelf alles nog kunt ervaren na mijn reviews.
Representation matters
Ik vind het belangrijk om deze reviews en interviews met je
te delen. Het is namelijk de informatie die ik zelf nodig had in mijn tienerjaren.
Er waren nauwelijks films en series over mensen die zoals ik waren. Het had
mijn leven veel makkelijker kunnen maken. Ik wil niet dat anderen dit zelf
hoeven mee te maken en daarom probeer ik zoveel mogelijk informatie over nieuwe
producties te delen.
Ik heet je ook welkom op mijn social media
Ik zou het ontzettend leuk vinden om je terug te zien op mijn social media. Zo hoop ik dat je je abonneert op mijn YouTubekanaal. Volg je me ook op Instagram, Twitter en Facebook? Dank je wel!
4 juni 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Gastblog: een meisjeshuis voor Kari en haar vrouw
Gastblog: een meisjeshuis voor Kari en haar vrouw
In mijn tweede gastblog vertelt Kari hoe haar vrouw en zij hun meisjesgezin stichtten. Zij hebben al een dochter en Kari is op dit moment zwanger van de tweede. In dit verhaal wordt duidelijk hoe belangrijk het is om naar jezelf te luisteren en te doen wat goed voelt.
Kari stelt zich voor
Hoi! Ik ben Kari, mama van een bijna driejarige peuter, Isaya, en zwanger van babymeisje nummer twee. En ik ben getrouwd, met een andere vrouw. In deze blog vertel ik hoe ons meisjesgezin is ontstaan, in de hoop dat het jou helpt op jouw weg naar het roze ouderschap!
Hoe het begon voor Kari en haar vrouw
Het begon voor ons vier jaar geleden bij een bijeenkomst van Stichting Meer dan Gewenst. Mijn vrouw en ik luisterden naar verhalen van een lesbische stel, co-ouders en een homostel.
Door hun verhalen realiseerden wij dat er allerlei soorten mogelijkheden en constructies waren en dat we eigenlijk best veel “te kiezen” hadden. Daarvóór voelde het alsof we als lesbisch stel heel beperkt waren in onze kinderwens.
Door de bijeenkomst ontdekten we wat we graag zouden willen en ook wat we niet wilden. Na de bijeenkomst wisten we het zeker: we wilden een (voor ons) onbekende donor en geen co-ouderschap situatie.
De kliniek
We schreven ons in bij een kliniek en ontdekten dat we drie opties hadden: een Deense donor (die moest je zelf bestellen via het internet), een Duitse donor (die was snel beschikbaar) en Hollands zaad (dat zou echt wel even duren).
Een Duitse donor scheen wat moeilijker te traceren zijn later en we wilden ons toekomstige kindje op z’n minst de optie geven om haar donor op te zoeken. En bij Deense donor moest ik steeds aan een Deense dog denken. Dus we gingen voor optie nummer 3.
We kwamen op een wachtlijst terecht van 9 maanden. In die negen maanden hield ik mijn cyclus goed bij, zodat ik wist wanneer mijn eisprong was, en onderging ik een aantal onderzoeken om te kijken of alles goed werkte.
15% kans per keer
Dat deed het en mijn cyclus was regelmatig: er was geen zichtbare reden waarom het niet zou lukken. We werden wel gewaarschuwd dat er een 15% kans per keer was, maar we hoopten natuurlijk dat dat percentage voldoende zou zijn voor ons.
Dat was het niet.
Toen we eenmaal een donoraanbod hadden gekregen, gingen we braaf iedere maand naar de kliniek, betaalden we het zaadgeld, werd ik geïnsemineerd, moest ik vijf minuten later weer plaatsmaken voor de volgende wensmoeder en reed ik naar kantoor.
Voor Kari was het de hel
Het was vreselijk. Dat klinische, dat onpersoonlijke en dat snelle gedoe paste totaal niet bij mij. Het voelde helemaal verkeerd: het feit dat we maar één keer per eisprong insemineerden, dat ik weer zo snel moest opstaan en de ruimte waarin het gebeurde. Ik kreeg er zoveel stress van. Ik ken ook lesbische stellen die hier geen moeite mee hadden, dus het is echt afhankelijk van hoe je in elkaar steekt. Maar voor mij was het hel.
De twee weken erna duurden eeuwen en iedere negatieve test was een mokerslag. Na vier mislukte pogingen moest mijn vrouw mij letterlijk van de badkamervloer rapen. Er zijn mensen die jaren erover doen om zwanger te raken – dat wist ik – maar alles voelde zo verkeerd. Alsof, als we een ding zouden aanpassen, het wel zou lukken, maar we werden tegengehouden.
Een wonder
En toen belandden we op de bank bij een Godswonder. Een vriend, iemand die we al heel lang kende en zelf een gezin had, zei “Uh, nou, we hebben het erover gehad en als jullie willen, dan wil ik best wel wat doneren”.
We hadden er nooit aan gedacht om iemand in onze omgeving te vragen, omdat we dachten dat dat te veel gedoe zou opleveren. Maar mijn vrouw en ik keken elkaar aan, we keken naar de toen nog potentiele donor en zijn vrouw en we wisten gelijk: ja. Dit is het. Dit klopt. Het missende kwartje viel direct op zijn plek.
De Viking
Bij de onbekende donor waar we “mee bezig waren,” wisten we alleen dat hij golvend blond haar had, 1 meter 80 was en 92 kilo woog. Mijn vrouw en ik noemden hem “De Viking,” want zo klonk zijn omschrijving. Maar hier tegenover ons zat een superknappe vent van 28, met een Master en een leuke persoonlijkheid. Het voelde gelijk goed.
Hij wilde geen vaderrol. Hij wilde geen rechten. Geen plichten. Hij wilde gewoon zaad doneren en dat was het. En dat was precies wat wij ook wilden.
Nu kon het gewoon rustig thuis, in een relaxte omgeving, en ik kon na afloop zo lang blijven liggen als goed voelde. De donor vond het prima om drie dagen rond mijn eisprong te insemineren. Op de dag van de positieve test en de twee dagen erna.
De eerste keer
De eerste keer was ongemakkelijk: hij kwam binnen en wij een beetje giechelen en “Nou, oké, succes he!” We gingen een wandelingetje maken en toen hij klaar was, gingen we weer naar huis en insemineerde mijn vrouw mij in de slaapkamer.
De twee dagen erna voelden al veel normaler. Toen we gingen insemineren voor baby nummer twee, was er helemaal niks ongemakkelijks meer aan. Na het insemineren ging ik een filmpje kijken in bed en ging mijn vrouw een biertje drinken met de donor.
Sowieso waren we toen relaxter. Bij de eerste zwangerschap kochten we een speciaal thuis-inseminatiesetje online. Bij deze baby vond ik nog ergens een piespotje en een spuitje (beide steriel, dat wel) in de medicijnkist en dachten we “ja, dat werkt wel”.
Beide keren was ik in een keer zwanger. Blijer kon je ons niet maken. Alles voelde goed, alsof het klopte. We hadden een superleuke donor, het insemineren was relaxed en het pakte gelijk.
Het grootste geluk
En na negen maanden kwam er een prachtkind uit. Isaya is de liefde van ons leven. Ze maakt ons zo belachelijk gelukkig. Ze is grappig en slim en lief en knap. Een echt Prinsessenmeisje dat dol is op roze en ballet en kroontjes. En nu krijgt ze een babyzusje. Ze heeft er zelf ook een in haar buik, zegt ze. Ik kan niet wachten om dit meisje te ontmoeten en leren kennen. We hebben er ontzettend veel zin in.
In de loop van de jaren heeft Kari hun verhaal heel vaak verteld. Je mag haar altijd mailen of een kijkje nemen op haar website als je vragen hebt. Instagram vindt ze ook altijd gezellig! Kari beantwoordt hier alvast een aantal vragen, die ze bijna altijd krijgt.
Wisten jullie gelijk wie het kindje ging dragen?
Een kinderwens en een zwangerschapswens zijn absoluut niet hetzelfde. Mijn vrouw moet er niet aan denken om negen maanden lang kotsmisselijk, doodmoe, dik en beperkt rond te hopsen, om vervolgens een kind uit te persen en maanden een baby aan je borst te hebben hangen, dag en nacht. Ik wel. Ik vind dat allemaal fantastisch.
Voelde mijn vrouw, als meemoeder, gelijk alsof Isaya ook haar kindje was, ondanks dat ze niet genetisch verwant zijn?
Direct. Je leeft er maanden naar toe, ziet je kind op echo’s, ziet het geboren worden. Het is jouw kind, of het nou bloedverwant is of niet.
Wie is jullie donor/wat vertellen jullie mensen over de donor?
Onze donor is bekend, maar alleen voor een paar mensen. De rest van de wereld moet nog even wachten. Als Isaya vragen gaat stellen over waar ze vandaan komt, dan gaan we haar vertellen wie het is. Daarna volgen langzaamaan andere mensen in onze omgeving.
Wat vertel je Isaya nu?
Isaya kent haar donor, ze ziet hem een keer in de paar maanden, maar omdat ze nog zo jong is en het de normaalste zaak van de wereld vindt dat ze twee moeders heeft, gaan we haar nog niet belasten met ingewikkelde verhalen over hem. Ze heeft ook nog geen vragen over hoe haar zusje in mijn buik terecht is gekomen. Dat is gewoon een gegeven. Als ze er klaar voor is vertellen we heel simpel: je hebt twee mama’s en toen we jou wilden krijgen hadden we wat zaadjes nodig en die heeft hij gegeven. Naarmate ze ouder wordt zullen we dat beter uitleggen en als ze wil kan ze vragen aan hem stellen en een band met hem gaan opbouwen.
Net als Kari een gastblog schrijven?
Op Meemoeder.com probeer ik aanstaande roze moeders de informatie en ervaringsverhalen te bieden die ze zoeken. Je kunt je vast nog wel herinneren hoeveel vragen je zelf had voordat je aan het hele traject begon. Wil je, net als Kari en Mireille en Marijn, je verhaal delen? Superfijn! Lees deze info en mail me op info@meemoeder.com.
Het maakt niet uit hoever je in het traject bent: jullie zijn aan het nadenken over ouders worden, jullie zijn een traject begonnen, jullie zijn in verwachting, jullie hebben een baby of al een ouder kind, jullie zijn bezig voor de volgende of jullie proberen zwanger te worden maar het lukt niet. Alle verhalen helpen anderen en zijn welkom. Stuur je je verhaal met een of twee foto’s?
Ben je klaar om aan de slag te gaan met de babyuitzet, maar heb je geen idee wat alles is en hoeveel je ervan nodig hebt? In mijn ultieme babyuitzetlijst bekijk ik de lijst van de Consumentenbond en vertel ik je wat daarvan handig is, waarvoor en hoeveel.
28 mei 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Mireille en Marijn kunnen eindelijk bijna hun zoon vasthouden
Gastblog: Mireille en Marijn kunnen eindelijk bijna hun zoon vasthouden
Op Meemoeder.com kun je uitgebreid lezen over onze weg naar de zwangerschap en de zwangerschap zelf. Ik schaam me er bijna voor om te zeggen dat we direct de eerste keer zwanger zijn geraakt en dat we zelfs langer dan de wachttijd hebben gewacht om met het traject te starten. Als ik mijn Instagramaccount open, dan zie ik namelijk heel veel pijn voorbijkomen van vrouwen bij wie het (nog) niet lukt. Daarom ben ik ook zo blij dat Mireille en Marijn graag mee wilden werken aan de allereerste gastblog op Meemoeder.com. Ik wil namelijk dat álle verhalen aan bod komen en ik wil heel graag de vrouwen waarbij het niet zo makkelijk gaat een hart onder de riem steken. Jullie zijn niet onzichtbaar!
Mireille en Marijn stellen zich voor
Wij zijn Mireille en Marijn en hebben nu ruim vijf jaar een relatie. Wij zijn getrouwd sinds 12 september 2014. Al vrij snel in onze relatie kwam onze kinderwens ter sprake. In deze blog vind je ons verhaal. Ons traject naar een zwangerschap toe was geen makkelijk traject. Dit heeft 3,5 jaar geduurd, maar uiteindelijk gelukkig wel met resultaat. We hebben ons traject bijgehouden op ons Instagram account twomoms.andababy.
Het traject
Hier volgt een korte samenvatting van het traject van Mireille en Marijn: vanaf mei 2014 hebben we zes pogingen gedaan met een donor van Cryos Denemarken in het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam (drie pogingen zonder hormonen en drie pogingen met hormonen).
Hierna hebben we 1,5 jaar op de wachtlijst gestaan bij AMC in Amsterdam. Vanuit daar kregen we uiteindelijk bericht dat daar geen behandeling gestart kon worden door een tekort aan donoren. Vanaf mei 2016 hebben we vier pogingen gedaan bij Fertiliteitskliniek Twente in Hengelo met een donor van Vivaneo Düsseldorf (drie pogingen zonder hormonen en een poging met hormonen).
Vanaf 1 juni 2017 hadden we onze intake voor ivf bij Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp. We hebben in augustus 2017 een verse terugplaatsing gehad na onze eerste ivf-punctie, welke helaas geëindigd is in een vroege miskraam.
Toen hadden we nog drie embryo’s in de vriezer. We zijn op vakantie geweest naar Curaçao en daarna hebben we een korte pauze gehad in verband met eventuele besmetting met het Zikavirus. Na deze pauze hadden we eind november een terugplaatsing van een embryo uit de vriezer (cryo). Toen begonnen de spannende wachtweken weer. Na elke poging zijn dat de meest langzame twee weken die je mee kan maken.
Positieve zwangerschapstest
Deze poging hadden we al vrij snel een goede positieve zwangerschapstest in handen. Marijn is zwanger! We bleven nog wel even voorzichtig in verband met de vroege miskraam in september. Bij die poging werden de testen ineens lichter. Gelukkig was dit nu niet het geval en op 10 december 2017 hebben wij onze zwangerschapsaankondiging op ons Instagram account gezet. Daarvoor hadden we natuurlijk al onze naaste familie en vrienden het goede nieuws verteld.
Moeilijk te geloven
Na het lange voortraject vonden we het nog heel moeilijk om te geloven, maar het is toch echt gelukt. Tijdens ons traject om zwanger te worden hebben we heel veel hormonen moeten spuiten. We wilden dan ook graag een bijdrage leveren aan medicijnen voor andere wensmama’s en daarom hebben we ons opgegeven bij Moeders voor Moeders.
Hiervoor moest weer een zwangerschapstest gedaan worden en dit vonden we toch weer een spannend moment. Gelukkig was de test nog steeds positief en Marijn heeft 10 weken urine op kunnen vangen voor Moeders voor Moeders. In verband met de misselijkheid van de zwangerschap was het niet altijd een pretje, maar we hebben het heel graag gedaan.
Echo
De periode tot de eerste echo duurde voor ons gevoel ook weer erg lang. Op 4 januari hadden we de eerste echo. Deze werd nog gedaan bij Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp, omdat we daar ook ons ivf-traject zijn gestart. Als de eerste echo goed was, konden we daarna naar de verloskundige en hoefden we deze zwangerschap niet meer terug te komen in Leiderdorp. Een heel spannend moment, maar gelukkig zagen we op het echo scherm en heel mooi kloppend hartje.
Na zo’n lang voortraject blijft het moeilijk om te geloven dat het nu toch echt gelukt is. Het is moeilijk om echt onbezorgd te kunnen genieten van de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap is er regelmatig bloedverlies geweest en elke keer is dan het eerste wat je denkt: “zie je, het gaat toch weer mis”. Marijn is nu bijna 28 weken zwanger, maar voor ons is het nog steeds een wonder.
Mireille en Marijn kunnen eindelijk genieten
De zwangerschap had een moeilijke start. Marijn is ruim 20 weken heel erg misselijk geweest en dat was niet altijd een pretje. Toch bleven we tussendoor ook gewoon genieten van het mooie wondertje wat wij rond 16 augustus verwachten. Het gaat nu wel beter en de misselijkheid is gelukkig al een aantal weken verdwenen. Dat maakt het dan ook makkelijker om van de zwangerschap te genieten. Nu we al zo ver zijn in de zwangerschap gaat het genieten ook steeds beter.
Het is heel vreemd om na zo’n lange periode ineens door winkels te lopen en ook echt dingen te kunnen kopen. We zijn er tijdens het traject regelmatig geweest, maar dan heb je altijd in je achterhoofd “zal het ooit wel lukken?”. We zijn dus op het moment erg aan het genieten van het babyshoppen. De meeste spullen hebben we in huis en we zijn er steeds meer klaar voor om onze kleine man (we krijgen een zoon!) te ontmoeten. We hopen natuurlijk dat hij nog wel even een tijd blijft zitten, maar we worden steeds nieuwsgieriger.
Moed
We hopen dat ons verhaal andere wensmama’s moed geeft en dat in hun gevallen ook zal gelden dat de aanhouder wint. Wij zijn ook blij dat we in dit moeilijke traject hebben volgehouden, ondanks dat dit absoluut niet makkelijk was. We kijken er dan ook erg naar uit om straks onze zoon in onze armen te kunnen sluiten.
Liefs Mireille en Marijn
twomoms.andababy
Net als Mireille en Marijn een gastblog schrijven?
Op Meemoeder.com probeer ik aanstaande roze moeders de informatie en ervaringsverhalen te bieden die ze zoeken. Je kunt je vast nog wel herinneren hoeveel vragen je zelf had voordat je aan het hele traject begon. Wil je, net als Mireille en Marijn en Kari, je verhaal delen? Superfijn! Lees eerst de informatie en mail me dan op info@meemoeder.com.
Het maakt niet uit hoever je in het traject bent. Jullie zijn aan het nadenken over ouders worden. Jullie zijn een traject begonnen. Misschien zijn jullie in verwachting, hebben jullie een baby of al een ouder kind. Misschien zijn jullie bezig voor de volgende of proberen jullie zwanger te worden maar het lukt niet. Alle verhalen helpen anderen en zijn welkom. Stuur je je verhaal met een of twee foto’s?
Ben je klaar om aan de slag te gaan met de babyuitzet? Heb je eigenlijk geen idee wat alles is en hoeveel je ervan nodig hebt? In mijn ultieme babyuitzetlijst vertel ik je wat handig is, waarvoor en hoeveel.
12 april 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Tip: 10 originele, genderneutrale kraamcadeaus
Tip: 10 originele, genderneutrale kraamcadeaus
In december 2016 deelde ik 10 genderneutrale kraamcadeaus met jullie in mijn blog Tip: 10 Geniale, Genderneutrale Kraamcadeaus. Deze blog wordt zo goed gelezen, dat ik jullie nog meer inspiratie wil geven. Hieronder vind je 10 nieuwe ideeën voor genderneutrale kraamcadeaus. Afhankelijk van de prijs kun je ze alleen, met vrienden, met familieleden of met collega’s cadeau doen aan de kersverse ouders.
1. A Little Lovely Company – lightbox met 85 letters en symbolen
In mijn vorige blog heb ik het al gehad over de schattige klerenhangers van A Little Lovely Company. De van A Little Lovely Company heeft ook een superleuke lichtbak met 2, 3 of 4 rijen voor al je quotes en berichten. Het staat zeer decoratief en origineel als lampje, maar het is gewoonweg ook heel leuk om te doen.
Je maakt steeds nieuwe teksten door de plastic letters op de rij te verschuiven en te verwisselen. Met de geboorte van je baby zet je er een leuke welkomsboodschap op en met bijvoorbeeld feestdagen maak je weer wat anders van de tekst. Je hebt 85 letters en symbolen, dus je kunt vol inspiratie aan de slag.
Er is ook een special edition Little Lovely symbolen- en cijferset en je kunt kiezen uit drie verschillende maten lichtbakken: A4, A5 en XL. Hieronder vind je alle opties.
2. Genderneutrale kraamcadeaus: A little Lovely Company – lamp
Ok, ik ben fan van A Little Lovely Company. Ze hebben óók nog supercoole lampen voor in de babykamer. Deze lampen worden gemaakt van ecovriendelijk en kindvriendelijk BPA- en loodvrij PVC. Er zit een ledlamp in, waardoor de lamp nooit heet wordt. Dat maakt de lamp ideaal voor baby- en kinderkamers.
Ik kende het wolkje al, maar ken je ook de lampjes in de vorm van een peer, ijsje, ster, zon, ananas, koekje of eend? En heb je al gezien dat ze ook lichtslingers hebben?
3. Babyzoo – slaaptrainer
Bij Babyzoo draait alles om je kind een goede en rustige nacht te geven. Hiervoor worden mooie producten met veel oog voor detail ontworpen. Vaste rituelen rondom bedtijd geven kinderen een gevoel van veiligheid, waardoor het slapengaan een fijn onderdeel van de dag wordt. De slaaptrainer van BabyZoo is aapje Momo. Hij sluit zijn ogen wanneer je kind in bed ligt en opent zijn ogen op de door jou ingestelde tijd. Je kind gaat samen met Momo slapen en mag opstaan als Momo ook wakker is.
4. Done by Deer – Speen- en knuffeldoekje Elphee
Elphee de olifant is een heerlijk zacht knuffeldoekje dat is voorzien van een speenkoord en diverse labels waar de kleine mee kan spelen. Aan zijn slurf met klittenband kan een speen bevestigd worden. Het materiaal is katoen en polyester en kan vanaf de geboorte worden gebruikt. Elphee is 25 x 22 cm groot en je kunt hem in de wasmachine wassen op 40 graden. Zo kan Elphee steeds weer opnieuw het schone vriendje zijn van je baby.
Een Moonlight melodewattes? Skip-Hop vond alleen een nachtlamp te saai, dus ze zijn flink gaan nadenken over wat je allemaal kunt toevoegen aan een nachtlamp naast licht en een mooi ontwerp. Dat kom je uit op deze nachtlamp in de vorm van een schattige uil. Een selectie van rustige melodieën en natuurgeluiden helpt je baby om rustig in te slapen. Ook kun je met een verstelbare lens een prachtige sterrenhemel projecteren op een muur of het plafond, waarvan je baby rustig in bed kan genieten.
Slabbetjes zijn zwaar nodig bij baby’s en vliegen er dan ook flink doorheen. Een spuugje hier, een klodder daar: je kunt blijven wassen. Hoe meer slabbetjes, hoe beter. En Skip-Hop heeft echt superleuke slabbetjes ontworpen in de vorm van dieren! Daar wordt de baby én jij vrolijk van.
7. Skip-Hop – badcape
Skip-Hop heeft ook heel handige en genderneutrale badcapes waarin dieren zijn verwerkt. Zo blijft je baby warm als hij of zij van bad naar de commode gedragen moet worden. Waar ga jij voor: een eend of een aap?
Snoozebaby heeft een leuk boxpak gemaakt dat niet specifiek voor jongens of voor meisjes is. Het pakje is lichtgrijs met een mozaïekje en er zitten kleine labels aan, zodat de kleine die kan gaan ontdekken. Hij valt schijnbaar wat klein en smal uit, dus bestel een wat grotere maat!
9. Pigeon van Organics for Kids – babykleding
Pigeon van Organics for Kids ontwikkelt duurzame accessoires & gifts van de mooiste kwaliteit biologisch katoen. Rompertjes, slaappakjes, pyjama’s, dekentjes en mutsjes zijn verkrijgbaar in verschillende hippe prints: bloemen, beesten, bollen, stippen, streepjes. Wij hebben een grappig babymutsje met olifanten erop gekocht, maar ze hebben zoveel meer.
Bij BabyArt willen ze je graag helpen bij het vasthouden van herinneringen aan je baby. Met deze box kun je afdrukken maken van de handen en voeten van je baby, zodat je altijd nog eens terug kunt kijken hoe klein en schattig ze waren. Overigens hebben ze nog veel meer van dit soort producten. Je kunt zelfs je zwangere buik vereeuwigen, maar daar moet je natuurlijk net van houden.
Ik hoop dat ik je niet al te veel keuzestress heb opgeleverd 😉 Ben je op zoek naar nog meer inspiratie? Deze blogs geven je ook tips over kraamcadeaus:
In week 29 worden we verwend door het koken van onze vrienden, bezoeken we de verloskundige, ga ik shoppen en ben ik jarig.
In week 29 werd er voor ons gekookt
We hebben het geluk dat we de afgelopen weken 1 keer per week een vriendin over de vloer hebben gehad, die voor ons kookt. Vorige week was dat Sanne. Haar overheerlijke recepten vind je terug op Het Grote Groene Geluk. Ze had voor ons rösti gemaakt met aardpeer en paarse aardappel (ja ja!), vegetarische kipragout en gewokte spinazie met ui en een zongedroogd tomaatje. Zo! Dat was een feestmaaltijd. Heerlijk. Ze mag vaker komen 🙂
Deze week had een andere vriendin zich op ons fornuis geworpen. Ze had zich verdiept in een kookboek van Jamie (wie heeft er een achternaam nodig?) en daar kwam een heerlijke lasagne met flespompoen en hüttenkäse uit. Toen we onze vrienden hadden gevraagd om ons uit de brand te helpen door af en toe te koken, hadden we niet verwacht zo verwend te worden. Onze eis was eigenlijk “als er maar genoeg groenten in zitten…”
Hopelijk worden we af en toe ook zo verwend als de baby er net is!
In week 29 gaan we ook weer naar de verloskundige
Woensdag mochten we weer naar de verloskundige. Het was toevallig degene die een paar weken terug de informatieavond in het Bronovo had verzorgd. Ze vroeg door naar de harde buiken. De frequentie is niet minder geworden (halverwege het douchen is de buik alweer hard en pijnlijk), maar ze duren minder lang. De buik wordt dus sneller zacht. Dat vond de verloskundige prettig om te horen, omdat er dan niet te veel activiteit in de baarmoeder is.
Wij gaven aan het een beetje eng te vinden dat mijn vrouw nu zo weinig beweging krijgt. Niet alleen hoor je dat hoe fitter je bent, hoe beter de bevalling te doen is (uithoudingsvermogen!), maar ook dat niet bewegen sowieso voor niemand goed is. Ze mag nu 3 keer per dag een klein rondje lopen. Die drie keer vindt mijn vrouw te heftig, dus ze probeert een keer per dag.
Eigenlijk is de buik sinds het bezoek aan de verloskundige ook weer bijna de hele tijd hard geweest, dus die een keer per dag is wel een uitdaging. Toen ze naar het hartje ging luisteren, vroeg de verloskundige of mijn vrouw een paar keer diep wilde ademen, omdat de buik wat zachter moest zijn Ik voelde en ik zei: “Ja, dit is wel het zachts dat ik hem heb gevoeld…” Dat is niet zo’n goed teken natuurlijk. Het hartje klopte wel weer lekker. Mooi om te horen.
Spelen
Ik kan nu ook al een klein beetje met de kleine spelen. Het is echt heel leuk. Soms is de baby zo actief. Als je dan ergens een beetje duwt, dan reageert het daar ook op. Krijg je ineens een knal terug!
Ook had ik een keer mijn warme hand onder op de buik gelegd. Het gestoei verplaatste zich na een paar tellen naar beneden. Dat vond mijn vrouw iets minder, boven in de baarmoeder werd ze ineens uitgerekt. Woopsy!
Ik heb iets op te biechten over week 29…
Ik heb iets op te biechten. Ik treed ermee naar buiten. Hier komt het. Ik was een van die mensen in de menigte die donderdag bij de opening van de V&D in Den Haag was. Ja, ik schaam me ervoor en ik ben weggedoken voor de vele foto’s die er werden gemaakt. (Zelf heb ik er eentje geschoten op afstand, voordat ik me bij de menigte voegde). Schat me alsjeblieft niet te laag in: ik stond niet al uren te wachten. Ik kwam gewoon om tien uur aankakken. Met luid gejuig gingen de rolluiken omhoog en ik sloot me achter in de rij aan.
Ik had geen zin om tussen de massa op de begane grond te lopen, dus ik ging naar de eerste verdieping. Dat is best pittig, met honderden mensen de roltrap op… Ik had het geluk dat ik achter een mevrouw liep met een dubbele kinderwagen. Ik bood mijn excuses aan dat ik tegen haar aan werd geperst, maar daarna maakte iedereen toch wel ruimte om die mensen de roltrap op te laten. Achteraf zag ik dat die mensen ook met de lift konden, maar een eigen wil heb je toch niet in zo’n stroom mensen. Je wordt gewoon met de stroom mee geduwd.
Trieste winkel
De winkel zag er triest uit. Overal lege muren en kratten met artikelen. Het winkelen ging verrassend rustig. Ik had wat truitjes gepakt en ging naar de schoenen. Daar heb ik nieuwe sneakers van Ecco gekocht. Ik kon ze gewoon passen, daar was ruimte genoeg voor. Ze waren tijdens de prijzencircus van €140 naar €69 gegaan en omdat overal 20% korting op zat, kon ik ze voor €55 meenemen. Dat voelde als een klein feestje in mijn hoofd, die schoenen zaten als gegoten!
Op de volgende verdieping heb ik een grote DVD-box voor mijn vrouw gehaald. Die kijkt nu alle afleveringen van een oude misdaadserie en die box stond daar alsof het zo moest zijn. Voor €39 kon ik hem meenemen.
Babykleding
Daarna kwam ik bij de babykleding. We hebben tot en met maat 68 alles al, dus ik ben voor maat 74 gaan kijken. Ik heb een stuk of 6 leuke, fleurige truitjes gekocht. Ik zag ook pakjes van Nijntje in een kleinere maat, dus die heb ik toch maar meegenomen. Alles was toch maar €2,50, dus wat maakt het uit. Ons kind heeft straks echt alleen maar de tijd om alle kleding één keer aan te trekken… Living like a star!
Op de volgende verdieping kwam ik bij de spullen waar ik eigenlijk voor kwam. Voor Kerst hadden we namelijk inkopen gedaan bij de V&D, waarbij we dubbelglazige koffieglazen hadden gehaald. Met het dobbelen had ik deze zelf gewonnen. We wilden graag wat meer hiervan, maar ja, de V&D was gesloten… Als je van een ander merk haalt, zien ze er toch weer anders uit, dus dat hadden we maar niet gedaan. Ik had een klein vermoeden dat zulke glazen snel weg zouden zijn bij een heropening, dus vandaar dat ik deze dag op pad ging. En inderdaad, er stonden nog maar 2 exemplaren, showmodellen zonder doos. Ik pakte ze voorzichtig in tussen de kleren.
Het wachten begint
Na nog wat spullen te hebben gehaald, ging ik op zoek naar de beste kassa. Ik zag dat het al drukker begon te worden bij de kassa’s na een uur shoppen, dus ik koos bewust degene bij de babykleding. Helaas, het schoot echt voor geen meter op. Ik kon de kassa gewoon zien, dus heel ver weg ervan was ik er niet. Ik heb twee uur en een kwartier in de rij gestaan… Ja, echt!
Iedereen geeft zich over aan het wachten en begint met elkaar te kletsen. Achter mij stond een vrouw met twee grote dozen PlayMobil. Ze was niet voor zichzelf gaan kijken, ze was gewoon rechtstreeks voor het kinderspeelgoed gegaan. Voor mij stond een vrouw met drie grote koffers. Deze merkkoffers waren nu maar €30-40 euro. De vrouw achter mij zei dat ze ook voor alle foto’s was weggedoken, omdat ze zich ervoor schaamde dat ze er was. We moesten hard lachen, ik voelde me precies hetzelfde.
Hardwerkende mensen
Bij de kassa bleken bijna alle prijzen op de etiketten niet te kloppen. Op de fijne manier, want alles was nog goedkoper. En daar ging nog de 20% vanaf. De dames achter de kassa stonden te zuchten en te steunen, want het was hard werken en ze hadden nog geen pauze gehad. Ik leefde met ze mee en vertelde hoe lang ik had staan wachten. Ze waren bijna in shock. We waren samen een beetje aan het lachen en toen kwamen we bij de koffieglazen zonder doos. “Ik bied een euro!” grapte ik, net als in zo’n reclame op TV. “Ok!” Sloeg ze gewoon een euro aan. Haha, hilarisch.
Op de weg naar buiten ben ik ook maar met mijn handen voor mijn gezicht gaan lopen. Er was echt een haag van mensen met smartphones die aan het klikken waren. Laat me toch lekker!
Sja, triest om te zien, die winkel zo. Maar ja, het is nu eenmaal zo: het liep niet meer en het management heeft verkeerde keuzes gemaakt. Daar is het personeel de dupe van geworden. Nu kon iedereen zijn/haar goedkope slag slaan. Ik heb tenminste mijn best gedaan voor een goede afwikkeling van het faillissement 😉
In week 29 vier ik mijn verjaardag
Op deze zeer goede vrijdag was ik jarig. In week 29 heb ik de mooie leeftijd van 31 bereikt. Ik heb de hele week hard gewerkt om mijn werk af te krijgen en vrijdag vrij te zijn. Dat is me gelukt, dus ik heb een heerlijke dag gehad. Mijn vrouw trakteerde mij op een brunch in een lunchroom om de hoek. Dat was al genieten. Daarna ben ik naar de kapper geweest. Ik vind dat altijd zo ontspannen, een beetje me time. Thuis heb ik wat lopen rommelen in het zonnetje en ben ik gaan sporten.
’s Avonds kwamen mijn vrienden voor een goede verjaardagsborrel, erg gezellig. Ik kreeg een boek en een uitgebreide behandeling bij een schoonheidssalon hier in de buurt. Daar ben ik zo aan toe! Ik wil al de hele tijd, maar het kwam er gewoon niet van. Ik had in december nog een behandeling geboekt in de sauna, maar ja, door de verbrandingsperikelen is dat niet doorgegaan.
Badinzet
Het leek ons wel handig om zo’n badinzet voor de baby te kopen. In plaats van je baby vast te houden in bad, kun je hem/haar dan op een plastic stoeltje leggen, zodat je je handen vrij hebt. Sommige mensen vinden zo’n ding ideaal en sommige mensen gebruiken het uiteindelijk niet. Daarom vond mijn vrouw via Marktplaats er een die zo goed als nieuw was. Die hebben we zaterdag voor €2 opgehaald.
Daarna kwam mijn beste vriendin langs om samen te eten. Jeuj, meer cadeautjes! Ik kreeg o.a. dit schattige truitje voor onze baby. Leuk toch! Omdat ze zelf zwanger is geweest en mijn vrouw niet heel fit was, was dit de eerste keer dat ze mijn vrouw zwanger zag. Ja, dat is toch wel al een flink buikje!
In week 22 gaat de zwangerschap even wat minder, kopen we babyposters, beginnen we aan een cursus voor aanstaande ouders en lopen we tegen wat stereotypen aan.
In week 22 gaat het even wat minder
Deze week is behoorlijk heftig geweest. Maandag zijn we naar de verloskundigenpraktijk gegaan. Met de baby is alles goed. Het hartje klopte weer lekker. Maar met mijn vrouw gaat het allemaal wat minder. De zwangerschap valt haar zwaar. De verloskundige heeft mijn vrouw duidelijk gemaakt dat ze het rustiger aan moet doen, omdat de baby anders te vroeg geboren kan worden. Ze moet dus ruimte voor ontspanning inbouwen in haar agenda. Toen ik het zei, kwam het niet echt aan. Nu wel. Deze week heeft ze daar flink aan gewerkt.
In week 22 weet de verloskundige niet wie van ons twee zwanger is…
Stel, je loopt als meemoeder als eerste de kamer van de verloskundige in. Je schudt haar hand en je vrouw komt ook binnen. Jullie gaan zitten. Wat zijn dan diverse scenario’s om het gesprek te beginnen?
Dit is er een van: de verloskundige richt haar blik op jou en ze vraagt hoe het met je gaat. Je wilt zeggen dat het prima gaat, totdat je de vraag beter begrijpt. Je kijkt je vrouw aan. Naar haar buik. Het begint je te dagen dat de verloskundige denkt dat jij zwanger bent. Awkward….
Mijn look is niet beperkt tot negen maanden, dus ik zei maar dat ik er altijd zo uitzie en dat mijn vrouw zwanger is. Als er op dat moment een speld was gevallen, hadden we hem waarschijnlijk gehoord.
Nijntje en Winnie de Poeh
Om het over wat leukers te hebben: we hebben voor in de babykamer vrolijke posters van Nijntje en Winnie de Poeh besteld. Onze babykamer bestaat nu voornamelijk uit de kleuren beuken en wit. We wilden wat meer kleur toevoegen, maar als je op babyposters zoekt, dan krijg je alleen maar pasteltinten. Saai hoor.
De uitleg hiervan is dat rust aan de ogen fijn is. Alleen is onze babykamer nu een oase van rust. Als in: alleen maar rust. Zo’n baby kan in het begin niets zien en daarna kan het wat vlakken onderscheiden. Pasteltinten kan zo’n kindje dan toch nog niet zien? Dan maar een klein kleurvlakje op de muur. Ze zijn ongeveer 30 bij 40 cm, dus je hebt niet gelijk een overkill aan kleur. Hieronder zie je drie van de vier posters.
In week 22 beginnen we aan een cursus voor aanstaande ouders
Deze week begonnen we ook aan de cursus voor aanstaande ouders waar we ons voor hadden ingeschreven. Er zijn nog vijf andere stellen. Het zijn in totaal acht bijeenkomsten: zeven voor de bevalling en één erna. Het is op dinsdagavond van half acht tot half tien.
Deze eerste bijeenkomst bestond uit het leren kennen van de andere stellen en het achterhalen van hoe ver iedereen is. Wat is de uitgerekende datum? Waar wil je bevallen? Heb je kinderopvang geregeld of is dat niet nodig? Heb je last van zwangerschapskwaaltjes? Dat soort dingen.
Het eerste stel bevalt als het goed is eind maart en wij als laatste begin juni. Daar zit dus een verschil van 2,5 maand in. De meeste stellen willen in het ziekenhuis bevallen. Onze begeleiders vonden dat echt een specifieke ontwikkeling van de afgelopen 2-3 jaar. Ze hebben hun cursus daardoor ook aangepast, zeiden ze.
Zwangerschapskwalen
Mijn schat, de topper, was degene met de meeste zwangerschapskwalen. Ze had zo’n beetje alles wat de begeleidsters opnoemden. En verder zei bijna iedereen dat ze vrij weinig merkten. Oh ja, eentje merkte in haar 25e week dat ze wat last had van haar onderrug na de 8 km heen en 8 km terug fietsen naar haar werk. Als blikken konden doden…
De diëtiste gaf wat tips mee voor het eten. We deden daar al heel wat van, maar ondanks alles blijft dat brandend maagzuur maar terugkomen. Het is mijn vrouw deze week eindelijk gelukt om het rustiger te krijgen. Ze heeft alle koolzuur verbannen in plaats van alleen geminderd.
Me Tarzan, you Jane!
Wat ik alleen erg jammer vond, was dat alles zo stereotiep verteld werd. Een van de begeleidsters had het de hele tijd over de vaders. Ook al heb je niet zo vaak te maken met lesbische stellen, ik zit daar wel. Je ziet mij wel. Je spreekt mij wel aan. Heb het dan niet alleen over de vaders van de groep. De andere begeleidster hield daar gelukkig wel wat meer rekening mee en had het over de partner.
We moesten ook vertellen of we borstvoeding of flesvoeding willen gaan geven. Wij willen flesvoeding gaan geven. “Oh ja”, riep die ene, “dan kunnen jullie het natuurlijk lekker samen doen!” Ik riep: “Ja, dat klopt!” Toen drong het pas tot me door. Ze had het niet over het feit dat we het fijn vinden dat we het voeden kunnen afwisselen, zodat we allebei wat meer kans hebben op een redelijke nacht. Nee, ze had het over het ‘feit’ dat ik natuurlijk ook zo’n enorm woeste drang van binnen voel om mijn kind te voeden en te verzorgen en dat ik mijn innerlijke moeder koest heb moeten houden om mijn vrouw de gunst te geven deze zwangerschap te volbrengen in plaats van ik. En in mijn enthousiasme heb ik dit stereotype bevestigd. Ik kan mezelf nog steeds voor het hoofd slaan…
Papa
We kregen ook de hand-outs voor de komende weken. Twee daarvan gaan over de vader. Ze heten: ‘Papa regelt’ en ‘Voor de aanstaande vader’. Papa regelt de verzekering en papa klust in de babykamer. Zal ik deze taken dan maar op me nemen? Tel daarbij teksten als ‘je vrouw is de weg kwijt door de hormonen en je moet alleen maar begripvol ja knikken, ook al heeft ze net de tv met een bijl in elkaar geslagen’ en ‘ze gaat door haar nesteldrang alles poetsen, dus ruim op wat niet gevonden mag worden’ en je kunt mij van de vloer vegen. Van het janken!
Ontspannen weekend
Naar aanleiding van het gesprek met de verloskundige, hebben we dit weekend echt even tijd voor onszelf genomen. We hebben een afspraak in Zutphen geannuleerd en zijn in onze eigen omgeving gebleven. Zaterdag hebben we Delft bezocht. Ik vind het fijn om uitjes te krijgen voor mijn verjaardag. Als we dan een dagje op pad gaan, is het leuk om ergens als cadeautje te kunnen lunchen of borrelen. Deze dag hebben we dus van een mooie lunch kunnen genieten aan de markt.
Er bleek ook een carnavalsoptocht aan te komen. Ik ben geboren en getogen in Noord-Brabant, dus ik had wel zin om dit te zien. Met een kopje thee en uitzicht op de tocht, zaten we te wachten. Na een uurtje kwam de Grote carnavalsoptocht er eindelijk aan. Sorry Kabbelgat, maar dit is geen carnavalsoptocht. Jullie hebben een stuk of 15 wagens geregeld, wat vlaggetjes opgehangen en een muziekje opgezet. Ik raad jullie carnavalsvereniging een meeloopstage onder de rivieren aan!
Helaas, helaas, mijn vrouw kreeg toch weer een harde buik, dus we zijn snel daarna naar huis gegaan. Thuis heb ik lekker gekookt en zijn we naar de bios gegaan. Zondagochtend hebben we ook nog een biosje gepakt. Zo hebben we het toch nog voor elkaar gekregen om deze week ontspannen en gezellig af te sluiten.
