22 april 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Ziekjes met het mooie weer
Ziekjes met het mooie weer
Sebastiaan is deze week ziekjes. Hij heeft koorts en bloedt in zijn mond. Hij is wel fan van zijn nieuwe, rode schoenen, dus daar rent hij flink mee in de rondte.
Ziekjes met koorts
Vorige week was ik met Sebastiaan bij de huisarts geweest, omdat hij zich niet lekker voelde. Het was een infectie die vanzelf over zou gaan. Nou, mijn vrouw beleefde weinig plezier op haar mamadag, want hij huilde alleen maar. Hij had koorts en kreeg vlekjes op zijn lijf. Ze was bang voor waterpokken, dus belde ze dinsdag de huisarts. De assistent wilde het even aankijken en plande een afspraak in voor donderdag.
Ziekjes zonder koorts
Dinsdag was de koorts gelukkig weg en was Sebastiaan vrolijk, dus we brachten hem gewoon naar het kinderdagverblijf. Daar had hij een prima dag, maar ’s avonds zagen we blaasjes in zijn mond. Hij had last met eten en moest bij sommige happen hard huilen. Bij het tandenpoetsen bloedde zijn mond flink en deed het hem duidelijk pijn. Maar ja, volgens de huisarts was het niet ernstig, dus we besloten het aan te kijken.
Woensdag was hij blij bij het kinderdagverblijf, maar ’s avonds was het weer pijnlijk voor hem om te eten. Ik was blij dat ik donderdag even naar de huisarts kon met hem. Alleen leek hij donderdag ineens helemaal oké te zijn. Dat was fijn natuurlijk, maar nu kwamen we weer met een vaag verhaal bij dezelfde vervangende huisarts als vorige week.
De blaasjes hoorden bij de infectie. De vlekjes deden ergens op lijken, maar toch niet helemaal, dus waarschijnlijk zouden die vanzelf verdwijnen. Zijn rode billen kwamen van een schimmelinfectie, dus daar kregen we een zalfje voor. Binnen vijf minuten stonden we weer buiten.
Een zonnige mamadag
Met dit weer was het natuurlijk heerlijk dat we maar zo kort bij de huisarts hoefden te zijn. Ik bracht Sebastiaan naar een speeltuin in de buurt. Hij voelde zich blijkbaar toch nog niet optimaal, want hij bleef maar aan me plakken.
Dat plakken was vrij letterlijk, want de zon brandde goed met die 27 graden. Ik duwde hem een beetje weg met “hey, daar is je vrachtwagen!” maar nee, dat leidde alleen maar tot een huilende Sebastiaan die alsnog tegen me aangeplakt zat.
Ik besloot dus maar wat praktische zaken met hem te gaan doen en met het koken te beginnen, zodat hij daarna in bad kon.
Nieuwe schoenen
Vorige week gingen we kijken naar de schoenenwinkel om de volgende maat schoenen te halen voor Sebastiaan. De Runflex schoenen van Shoesme in de juiste maat waren alleen niet voorradig. Deze week konden we daarom twee dozen met de post verwelkomen.
Sebastiaan heeft nu knalrode zomerschoenen en een paar sandalen. Die laatste zijn nog iets te groot, maar op de rode loopt hij goed rond. Hij wil nu niet meer op zijn sloffen lopen; hij móét die rode aan!
Dit weekend zitten we in Groningen, dus heb ik de blog vooraf ingepland. Je leest volgende week hoe ons weekend was!
Deze week schijnt de zon weer lekker in Den Haag en gaan we als gezin veel op pad. We lunchen op allerlei plekken in de stad, fietsen wat rond en wij mama’s pakken nog een feestje zaterdagavond.
Lunchdate op mamadag in de zon
Op deze mamadag vonden Sebastiaan en ik het leuk om de lunchdate met de andere mama te herhalen, dus gingen we met zijn tweeën op pad. Mijn vrouw had gezegd dat bij Mingle Mush (achter Den Haag Centraal) kinderstoelen beschikbaar zijn en ik wilde daar al een keer naartoe, dus daar op het terras hadden we afgesproken voor onze lunchdate.
Ze hebben een megagroot terras, maar ik zag al snel dat alle parasols ingeklapt waren. De zon stond er flink op en dat is natuurlijk lekker, maar ik kan mijn kind niet de hele lunch pal in de zon zetten. Ik ging dus alvast zitten om te wachten op mijn vrouw. Sebastiaan had honger, dus ik gaf hem alvast wat stukjes brood.
Terras in de zon
De serveerster kwam vragen of ik iets wilde drinken, maar ik vroeg eerst of er een parasol open kon ergens. Er waren, ondanks de lunchtijd, nog heel veel tafels vrij, dus er kon vast wel een mooi plekje gevonden worden voor schaduw. Navraag deed ons leren dat de wind te hard was voor de parasols.
Naar mijn bescheiden mening was het een briesje, maar goed, het is hun bedrijfsvoering. Ik gaf daarom aan dat ik eerst moest overleggen met mijn vrouw of we dan inderdaad hier gingen lunchen. Ze liep weg en ik appte mijn vrouw hoe of wat. Na enkele minuten kreeg ik antwoord van mijn vrouw dat we dan maar ergens anders naartoe moesten.
Ik wachtte nog even op haar, maar daar stond de serveerster alweer met de vraag of ik iets te drinken wilde. Ik zei dat we inderdaad besloten hadden om maar even ergens anders te gaan zitten in verband met de schaduw. Als antwoord kreeg ik: “Ja, maar als je hier zit, dan is het wel de bedoeling dat je hier iets eet of drinkt.” Ik wist even niet hoe ik moest reageren. Ik stamelde maar: “Uh, ok.”
Weggestuurd
Dit hele voorval heeft welgeteld acht minuten geduurd en die opmerking kwam ongeveer een minuut nadat ik van mijn vrouw had gehoord dat we dan maar ergens anders moesten gaan zitten. Er waren op dit moment ook nog flink wat tafels vrij. Maar door die opmerking voelde ik me alsof ik een of andere onbeschofte gast was die alle plekken bezet hield. Wat supergênant, weggestuurd worden van een terras… Ja, het was inderdaad de bedoeling dat we daar een half uur zouden eten en drinken, maar nu gaat dat dus niet meer gebeuren, hoe dichtbij we ook wonen…
Hofhouse
Aan de voorkant van Den Haag Centraal heb je nu Hofhouse, een foodcourt met een groot terras (mét parasols die open mogen) en kinderstoelen. Daar hebben we van Toastable twee mooie, grote tosti’s gegeten. Het zijn kleine kunstwerkjes op een bordje, geen simpele kaastosti… Daar hebben we dus wel een leuke lunchdate kunnen hebben met zijn drieën.
Broek en sokken
We zijn supertrots op Sebastiaan. Vrijdag zeiden we al tegen elkaar dat hij volgens ons veel meer doorheeft dan wij weten. Zaterdagochtend vroeg mijn vrouw, toen ik hem in de kinderstoel eten aan het geven was, waar zijn broek is. Hij kon zijn benen niet helemaal omhoogtrekken, maar hij pakte met zijn hand zomaar zijn broek vast!
Wij waren nogal verbaasd, maar klapten een applausje voor hem. Toen vroeg mijn vrouw waar zijn sokken waren en hij greep direct naar zijn voeten. Supercool! Hij wist alleen niet wat zijn T-shirt was en toen bedacht ik me ook dat ik zijn shirt nooit bij naam noem. Ik zeg altijd “Nou deze nog even” of “Even je hoofd omhoog”. Vanaf nu doe ik dat dus wel!
Fietsen
Zaterdag zijn we rond lunchtijd op de fiets gestapt voor een mooie tocht door de natuur. Daar genoten we met zijn drieën flink van! Onderweg hebben we nog een klein hapje gegeten en kon Sebastiaan lekker staan en ons knuffelen. Het is een echte knuffelkont, die zoon van ons, heerlijk!
Toen we thuiskwamen, ging Sebastiaan gelijk naar bed. Toen hij wakker werd, was daar zomaar ineens zijn oom. Wat een verrassing! Hij was er heel blij mee en begon flink te lachen. Mijn broer heeft een fan.
The Hague Rainbow Festival
Zaterdagavond zijn mijn vrouw en ik met vrienden naar The Hague Rainbow Festival gegaan. Dat was een gay feest in een strandtent aan het Zwarte Pad in Scheveningen. Ik vond het een zeer leuk feestje met een leuk publiek. Ik voelde me in ieder geval niet oud, dat is best prettig 😉
Klein beetje balen vond ik wel dat de muntjes €3,20 per stuk waren en dat het barpersoneel totaal niet voorbereid was op zo’n groot publiek.
We hebben het eigenlijk niet eens zo laat gemaakt, want het vooruitzicht van een vrolijke jongen om zes uur ’s ochtends houdt je toch een beetje tegen, maar het was leuk om weer bij te kletsen met iedereen en ons aan een dansje te wagen.
The Hague Rainbow Festival
Zon in Den Haag
Ook deze zondag scheen de zon prachtig. We zijn met zijn drieën naar het centrum gelopen en streken neer op Plaats voor een lunch. Ik zei dat ik enorm veel zin in eieren had zo na het stappen, maar uiteindelijk kwam ik toch uit op een mooi broodje (en heb zelfs even een salade overwogen!). Later kwam een vriendin erbij en zijn we nog een klein rondje gaan shoppen. Wat moet je anders met die zon in Den Haag?
De middag eindigde met een uurtje basketballen op het veld in de zon. Sportief, hè? Dat was alweer het vijfde uur deze week… Ik had nog langer door kunnen gaan, maar ik had ook ontzettend veel in zin in barbecueën en chillen op het balkon. Dat heb ik dan ook uitgebreid gedaan, waardoor deze blog op maandag verschijnt. Vergeef mij!
Afgelopen vrijdag mocht ik ook nog langskomen bij de nieuwe locatie van Jamie’s Italian in Den Haag om van al hun lekkernijen te proeven, maar daarover lees je woensdag. Nu snap je gelijk waarom ik deze week vijf uur heb gesport 😉
16 juli 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Week 8: Vakantiegevoel en zomers weer
Week 8: Vakantiegevoel en zomers weer
In week 8 genieten we van het zomerse weer, ervaren we het vakantiegevoel en ook weer niet, en zijn we alleen maar aan het lachen met Sebastiaan.
In week 8 hebben we een vakantiegevoel
Maandag was het heerlijk weer en kwam mijn schoonzus op bezoek. Ik zorgde dat ik mijn werk zo snel mogelijk af had, dus om 16 uur kon ik me naar het terras haasten. Ik had een mooi plekje uitgezocht uit de wind en daar hebben we even het vakantiegevoel kunnen ervaren.
We aten nog even een hapje op een ander terras en toen zijn we via het Haagse bos teruggelopen. Sommige baby’s vinden dat geschud heerlijk, maar Sebastiaan wordt er alleen maar misselijk van. Voor de deur liep er al een straal melk uit zijn mond en de twee uur daarna was het feest. Huilen! Het vakantiegevoel ebde langzaam weg…
In week 8 lachen we regelmatig
Deze week heeft Sebastiaan elke dag naar ons gelachen. Het is zo heerlijk. Lekker gekke bekken naar hem trekken en af en toe probeert hij dan met zijn mond je na te doen. En lachen daarna!
Ook heb ik deze week voor het eerst gezien dat hij zijn hand volgt met zijn ogen. Mijn vrouw zei het al vaker, maar ik zag het nooit. Heel gericht kijkt hij naar zijn hand en als hij zijn hand beweegt, dan gaan zijn ogen mee. Supercool!
Ach ja, en even later is hij moe en kijkt hij scheel als een malle. Alles is relatief J
Wegen
Donderdag is mijn vrouw naar het consultatiebureau het weeguur. Daar kwam ze echter niet met een goed gevoel vandaan. De vrouw was deze dag duidelijk met haar verkeerde been uit bed gestapt.
In twee weken is Sebastiaan van 5100 gram naar 5800 gram gegaan. Ze zei een beetje chagrijnig dat we ons daar geen zorgen over hoefden te maken. De subtekst was ‘kom alleen als je baby een problematisch gewicht heeft’. Wij waren gewoon benieuwd.
Daarnaast wilden we het naveltje laten controleren. Het gaat de goede kant op, maar even voor de zekerheid. Toen kreeg mijn vrouw een of andere opmerking dat zij het wél even schoonmaakte. Subtekst: wij verzorgen zijn navel niet goed. We verzorgen zijn navel overigens wel… Anders zag het er ook niet steeds beter uit.
En het raarste was nog wel een van de eerste opmerkingen. Sebastiaan zette zijn traditie voort om in de weegschaal te plassen. Normaal ligt daar een handdoek, maar nu ging het recht de schaal in. Mijn vrouw lachte (toen nog): “Ja, normaal ligt er een handdoek.” “Nee,” zei de vrouw, “Dan is het gewicht zwaarder.” [Awkward silence] Het was precies dezelfde vrouw als de vorige keren…
Nou, dan ga je weg met een gevoel alsof je een raar persoon bent…
In week 8 krijgen we veel bezoek
Deze week hebben we weer veel bezoek gehad en dit weekend krijgen we ook veel bezoek. Leuk om te zien dat iedereen even Sebastiaan wil aanstaren met verliefde ogen. Wij begrijpen het volledig.
Volgende week is het wat rustiger. Zo gaan we het ook even houden. Tenzij mensen zich willen aansluiten als wij het terras of een strandtent gaan bezoeken met de zomerse temperaturen die eraan komen!
We hebben een heel leuk boek gekregen deze week! Mam en mamma gaan trouwen! Leuk voor Sebastiaan om een verhaal te hebben met een gezinssituatie die hij herkent (ok, gaat herkennen).
Strand
Vrijdagavond snakte ik weer naar vakantiegevoel. We waren vroeg klaar met voeden en zelf eten, dus ik sleurde mijn vrouw van de bank (die was een beetje moe) en we zijn in de bus gestapt naar Scheveningen. We hebben liggen chillen op een bank van een strandtent en Sebastiaan was erg rustig na zijn voeding.
Daarna hebben we eindelijk eens de vernieuwde pier bezocht. Wat superleuk is het geworden! Na járen is het eindelijk wat. Die food court is hartstikke gezellig (ik vind de reclame van Kornuit er helemaal bij passen) en aan het eind zit nog een restaurant. Daar hebben we een kop koffie gedronken en de prijzen daarvoor waren normaal! Ook de gerechten op de menukaart hadden heel normale prijzen. Ik had verwacht dat ze daar, net als aan de boulevard, weer een of andere premium prijs overheen hadden gegooid.
Dus, als je een leuke plek zoekt om te eten met uitzicht over zee én vriendelijk personeel, dan kun je op de pier nu goed terecht!
Date
Zaterdagavond gaan mijn vrouw en ik op date! Whoohoooo. Yihaaaa. Whoop whoop! We hebben twee oppassers en gaan genieten van een driegangenmenu.
Zomers weer
Zondag komt mijn broer en gaan we weer richting strand met de kleine. We zorgen voor genoeg schaduw, eten en luiers, zodat we weer kunnen doen alsof we op vakantie zijn.
De komende week ga ik echt mijn best doen om wat tempo te maken met mijn werk. Ik wil echt héél graag wat van dat zomerse weer meekrijgen. We gaan pas in oktober een paar daagjes weg (vier!), dus dit zijn de momenten waar we het van moeten hebben…
In week 35 vier ik Bevrijdingsdag, hebben we een extra echo en een afspraak bij de gynaecoloog, ontvangen we het taxatierapport en genieten we van de zon.
In week 35 dacht ik een gezichtsbehandeling te krijgen
Dinsdag zou ik eindelijk de gezichtsbehandeling en voetbehandeling krijgen, die ik cadeau had gekregen voor mijn verjaardag van mijn vrienden. Helaas, helaas. Ik was netjes op tijd voor de behandeling, maar de schoonheidsspecialist was er niet.
Er was iets misgegaan met hun online agenda. De eigenaar belde me nog op vanuit haar vakantieadres. Ze vond het heel erg. Maandag belt ze me voor een passende aanbieding. Ik heb gelijk maar tijd gereserveerd voor volgende week dinsdag.
Ik baalde nogal. Het was mijn moeders verjaardag en sinds ze is overleden probeer ik altijd maar iets te doen om nog wat van de dag te maken. Vorig jaar zat ik in Warschau en had ik een Poolse wodka op haar gedronken. Aangezien ze zo van een behandeling genoot, dacht ik, wat een perfecte dag om die behandeling in te plannen.
Toen was het ineens toch maar een gewone dag. Ik baalde enorm. Ach ja, twee keer mijn ‘go to’-liedje gedraaid en een biertje uit de koelkast gehaald. Na 20 minuten was het baalmoment ook weer voorbij. Vlak daarna kwam mijn schatje terug van haar zwangerschapspilates, dus was alles weer ok.
Bevrijdingsdag
Wat een mooie dag was Bevrijdingsdag, zeg. Wat een zonnetje. Bevrijdingsfestival is voor mijn vrouw en mij altijd de opening van het festivalseizoen en we kijken er daarom altijd erg naar uit. Dit jaar bleef mijn vrouw echter op de bank zitten. Ik vond het zielig voor haar. Ze voelt zich gewoon niet lekker genoeg en het balkon diende daarom al als uitstapje.
’s Avonds kwam ik alleen terug met de ergste migraineaanval sinds tijden. Het kan ook een zonnesteek geweest zijn. De symptomen zijn in ieder geval hetzelfde: zo’n erge hoofdpijn dat je er bijna van moet overgeven. Ik heb 11 uur geslapen, maar toen de volgende dag om half 8 de wekker ging, was ik nog steeds helemaal op.
Bevrijdingsfestival 2016 op het Malieveld in Den Haag
Echo
Om half 9 waren we dan toch in het Bronovo voor de extra echo. En ja hoor, ons kind is bovengemiddeld. Het buikje, ok, de buik zit boven de bovenste curve. Het hoofd ook. Het been zit op de bovenste curve. Oh ja, en de baby weegt alweer 3,5 kilo…
In week 35 hebben we een belangrijk gesprek met de gynaecoloog
We konden met deze uitslagen direct door naar de gynaecoloog. Het eerste blad dat ze pakte van ons stapeltje, dat we hadden meegekregen van de verloskundige, was ons geboorteplan. “Zo min mogelijk medische handelingen,” las ze op. Sja… “We moeten even praten…”
Het eerste wat ze wilde bespreken, is dat ze graag wil kijken naar de oorzaak van ons grote kind. Zwangerschapsdiabetes kan namelijk de reden zijn. Mijn vrouw is getest op glucose, aan het begin en in maart nog. Daar was geen afwijking in te vinden. Nu moet ze het dieper gaan testen.
Dat betekent dat ze volgende week om 8 uur ’s ochtends op nuchtere maag haar bloed moet gaan prikken, daarna een drankje moet drinken en om 10 uur weer haar bloed moet laten prikken. Je kunt er dus van uitgaan dat ze flauw gaat vallen…. De dag erna krijgen we de uitslag.
Het tweede wat ze wilde bespreken, is dat mijn vrouw waarschijnlijk in week 38 of 39 ingeleid gaat worden. Ze laten deze zwangerschap in ieder geval niet langer duren dan dat nodig is. Week 37 is toch echt nog wel nodig voor de longen en hersenen (vind ik best wel belangrijke organen), dus we moeten over 2 weken terugkomen om een planning te gaan maken, tenzij de bevalling natuurlijk ineens op natuurlijke wijze begint.
Als het natuurlijk begint, dan bevallen we bij de verloskundige. Als mijn vrouw zwangerschapsdiabetes heeft, dan wordt het een medische bevalling. En als mijn vrouw ingeleid moet worden, wordt het ook een medische bevalling. We weten dus nog niet veel, behalve dat we waarschijnlijk over 3 weken een kindje hebben.
Taxatierapport
Vrijdag kregen we ook nog even het taxatierapport binnen. Dat is helemaal in overeenstemming met ons bod en het laatste dat we nodig hebben, dus we hopen snel wat definitiefs te horen van de Hypotheker.
Zon in Scheveningen
Zon
En dan is het ineens heerlijk weer! Vrijdag is mijn schoonzus op bezoek gekomen, dus we hebben de hele middag op het terras gezeten. Het terras om de hoek bedoel ik dan, zodat mijn vrouw met haar grote buik maar een paar stappen hoeft te zetten.
Zaterdag hebben we in een rustig tempo Scheveningen met de fiets bereikt. Daar hebben we ook weer de hele middag op het terras gehangen. Heerlijk luieren op van die banken met kussens.
Zondag is het ook weer zo lekker weer, dus we gaan nog even van ons vakantiegevoel genieten!
Zoekformulier
Help a queer creator out!
If you want more and better LGBT+ content, please consider putting some money in the tip jar!
