21 januari 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Koorts als een westerstorm door ons huis
Koorts als een westerstorm door ons huis
Deze week raast buiten de westerstorm en binnen koorts. Dit weekend krabbelen we weer een beetje overeind.
Sebastiaans koorts slaat over op mij
Zoals je hebt kunnen lezen, werd Sebastiaan vorig weekend ziek. We konden een dag ruilen bij het kinderdagverblijf, waardoor dinsdag mijn mamadag werd. Die dinsdag begon ik me alleen steeds slechter te voelen en halverwege de middag kon ik niks meer. Dan is voor een kind moeten zorgen superzwaar! Ik was moe en kreeg hoofdpijn en keelpijn. Gelukkig nam mijn vrouw ’s avonds ijsjes voor me mee.
Woensdag had Sebastiaan gelukkig weer een normale temperatuur, dus kon hij naar het kinderdagverblijf. Ik had inmiddels koorts en kon de rust goed gebruiken. Mijn vrouw bleef thuis, maar kon rond het middaguur Sebastiaan weer ophalen: zijn temperatuur schoot ineens weer naar 39.4…
Westerstorm
Donderdag raasde de westerstorm door Nederland. Ik keek ernaar vanuit mijn bed. Sebastiaan was nog steeds ziek, maar wilde wel graag naar buiten. Prima, we namen hem mee naar het balkon. Hij voelde één keer windkracht tien door zijn blonde manen glijden en vond het wel weer best: terug naar binnen!
Oneerlijk
Vrijdag kon Sebastiaan weer naar het kinderdagverblijf. Zijn temperatuur bleef nu echt normaal. Ik kon zachtjesaan beginnen met werken, maar nu lag mijn vrouw voor pampus in bed. Zij had maar één dag nodig om haar ziekzijn eraf te slapen. Oneerlijk, zeg ik je, oneerlijk!
Weekend
Nou, we krabbelen langzaamaan weer overeind met zijn allen. We hebben iedere nacht flink wat meer slaap nodig dan normaal en ik heb nog steeds een kop vol snot, maar mijn stem klinkt weer bijna menselijk!
Ik had je afgelopen woensdag graag willen vertellen over welke LHBT-films je kunt zien op IFFR, maar nu kom je daar woensdag achter. Dat is ook de dag dat het filmfestival begint, dus dat is alsnog op tijd, nietwaar? Ik mocht previews zien van de films en kan je er dus alles over vertellen.
14 januari 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Sebastiaan eindigt zijn rustige week met flinke koorts
Sebastiaan eindigt zijn rustige week met flinke koorts
Sebastiaan had een vrij rustige week. Zaterdag aan het einde van de middag begint hij zich echter niet lekker te voelen en ’s nachts krijgt hij flinke koorts.
Mamadag
Deze week was vrij rustig voor Sebastiaan. Donderdag op mijn mamadag zijn we lekker gaan wandelen. Mijn vrouw kwam ons tegemoet lopen in haar pauze, waardoor we samen nog even een kopje koffie konden drinken. Sebastiaan kon lekker rondlopen, in de kinderstoel zijn bammetje wegwerken en mensen aanspreken.
Mijn vrouw moest er al vrij snel vandoor, dus ik besloot het uitje wat langer te maken en een mooie wandeling te maken. Het was een mistige dag, waardoor de stad er weer heel anders uitzag. We kwamen aan bij Koekamp en Malieveld, waar ik wat foto’s ging maken.
Thuis aangekomen ging Sebastiaan nog uitgebreid in bad. Ik had er lekker veel water in gedaan en al zijn speelgoed in het water gegooid. Waterfestijn! Ik ging erbij zitten en af en toe gooide ik lekker water op hem. We hadden samen de grootste pret. Ik vind badtijd altijd heerlijk!
Zaterdagochtend was ik ook alleen met onze kerel. Ik maakte weer zo’n lekker bad en zette er een stoel naast. Playtime! Later nam mijn vrouw hem mee op pad en kon ik meedoen met een basketbalwedstrijd van ons team. Dat werd een glorieuze overwinning! Sebastiaan en mijn vrouw kwamen voor de wedstrijd nog even hoi zeggen, maar ons ventje was te moe om voor te wedstrijd te blijven.
Blijkbaar voelde hij zich toen al niet optimaal, ook al merkten we dat nog niet. Maar met etenstijd zaten we samen aan tafel en wilde hij nauwelijks eten. Sebastiaan eet normaal bijna als een volwassene, dus dat was al vrij apart.
Helse nacht
Toen wij rond 11 naar bed gingen, werd hij huilend wakker. Om kwart voor een werd hij huilend wakker. Om half vier werd hij huilend wakker. Toen gaven we hem een zetpil. Om kwart voor zes werd hij huilend wakker. Toen moest hij van mij nog even slapen en hing hij tijdens het troosten al bijna slapend in mijn armen Om half zeven werd hij huilend wakker.
Dat is zijn etenstijd, dus ik nam één boterham en wat melk mee naar zijn kamer. Op zijn commode heb ik deze boterham gevoerd. Hij ging niet gelijk slapen, maar daarna sliep hij toch tot kwart over negen. Ook toen vielen er weer grote tranen. Mijn vrouw heeft hem toen nog een boterham gegeven en even vermaakt. Daarna sliep hij weer iets meer dan een uur.
Flinke koorts
Je snapt het: het is de hele dag al even slapen en dan veel tranen. Hij heeft flinke koorts met 39.7-39.9. We zijn een klein rondje gaan wandelen om hem wat frisse lucht te geven. Je merkte dat hij het heel lekker vond, maar ook dat hij superduf was. Toen we thuiskwamen, rilde hij over zijn hele lijf. Zielig! Ik legde hem op mijn buik om even te knuffelen en troosten, zodat hij met een redelijk fijn gevoel naar bed kon. Drie kwartier slaap pakte hij daarna maar. We gaan morgen waarschijnlijk naar de dokter…
PS Had je gezien dat ik afgelopen woensdag een blog heb uitgebracht over wasbare luiers? Als je aanstaande moeder bent, is dat wel een goed vraagstuk om over na te denken! Wasbare luiers zijn goed voor het milieu en kunnen je flink wat kosten besparen, maar hier kleven ook wat nadelen aan. In mijn blog vind je alle informatie.
12 november 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Hoesten en proesten met dit winterse weer
Hoesten en proesten met dit winterse weer
Deze week hoesten en proesten Sebastiaan en ik flink. We kleden ons goed aan en trotseren toch het winterse weer.
Hoesten en proesten
Op maandag begon ik al een beetje aan te voelen dat ik verkouden ging worden, maar dinsdag zette het helemaal door. Ik had ook al een dag of vier hoofdpijn, dus ondanks dat ik gigantisch baalde, ging ik deze week voor de tweede week op een rij niet naar basketbal.
Rond dinsdag begon Sebastiaan ook langzaamaan steeds meer te hoesten en te proesten. Zou het nu een keer zijn omgedraaid dat ik hem aansteek in plaats van hij mij of mijn vrouw? Karma’s a b*tch! Niet dat hij er veel last van had de eerste dagen.
Mamadag
Op mijn mamadag was Sebastiaan supergezellig, maar ook heel moe. Hij sliep daarom ’s ochtends twee uur en ’s middags twee uur. Hij hoestte inmiddels flink en ik ook, dus dat was een bacillenfeest. We stapten nog wel op onze gloednieuwe mamafiets om mijn vrouw te knuffelen en om samen een kopje koffie te drinken.
Voor Sebastiaan hadden we nog wat dozen met grotere kleding staan (tweedehands, daar houden we van!) en daar hadden we een lekker warme jas, een mutsje en handschoenen in gevonden, dus hij zat helemaal ingepakt op de fiets. Je zou denken: dan kan een mooie fietstocht beginnen na dat kopje koffie, maar nee. Het begon net te regenen. Laat ik nou net geen regenbroek bij me hebben… En hij was al ziek genoeg, dus ik keerde om naar huis.
We stopten eerst bij de fietswinkel, want ons nieuwe windscherm was gearriveerd en kon op de fiets worden gezet. Dat duurde allemaal wat langer dan gedacht. Daarom ging ik met Sebastiaan zijn lopen oefenen. Aan de hand wandelde hij een flink stuk. Ik vond het heerlijk, mijn ventje aan mijn hand naast me, zo wankel lopend. Uiteraard mocht hij weer zelf de trap opklimmen bij thuiskomst!
Nog meer hoesten en proesten
Die nacht ging het echter mis met het hoesten en proesten. Hij kon er niet van slapen. Op een gegeven moment was hij erg gefrustreerd en had hij waarschijnlijk ook een pijnlijke keel. Mijn vrouw sliep inmiddels, maar om half drie zette ik nog een kopje thee met honing voor hem, zodat het iets verzachtte.
Rond drie uur viel hij alsnog in slaap en merkte hij helemaal niet meer dat hij nog aan het hoesten was. Ik ging namelijk kijken, met het licht aan, want ik wilde hem een nieuwe zetpil geven. Hij sliep gewoon door. Snel de deur dicht en zelf slapen!
Uitslapen
Deze vrijdagochtend sliepen we met zijn allen uit. We hadden het hard nodig. Mijn vrouw deed het ontbijt met Sebastiaan en daarna gingen ze nog twee uur terug naar bed. Sebastiaan ging pas rond half elf naar het kinderdagverblijf.
Halverwege de middag kregen we een telefoontje. Niet dat Sebastiaan aan het huilen was, maar hij voelde zich duidelijk niet lekker en had wat verhoging. Zoals gepland, haalden we hem dus ook wat eerder op. Op het kinderdagverblijf wilde hij niet echt eten, maar bij ons aan tafel schoof hij alles direct naar binnen. Ik had o.a. een courgettelinzensoepje gemaakt en dat vond hij smullen.
Ik had inmiddels ook hoestsiroop en keelsiroop gekocht, dus dit gaf verlichting voor het eten en voor het slapen gaan. Deze nacht ging daarom ook stukken beter.
Gezellig ventje
Dit weekend was Sebastiaan gewoon een gezellig ventje. Hij had duidelijk nog last van zijn keel en hij moest heel veel slapen, maar tussendoor hadden we allerlei geluksmomentjes. Lekker knuffelen en lachen met zijn drieën!
Ook al is het vandaag vreselijke weer, toch hebben we onze dikke jassen aangetrokken voor een frisse neus. Thuis wegkruipen op de bank met een kop thee en de verwarming hoog kan altijd nog 😊
Deze week begint Sebastiaan met een kort maar krachtig virusje en daarna krijgt hij last van nieuwe kiezen in zijn mond. Hij heeft zich weleens lekkerder gevoeld en zijn mama’s hebben weleens meer slaap gehad.
Voor zijn nieuwe kiezen is hij ziekjes
Sebastiaan had maandag een heerlijke mamadag met zijn andere mama. Ze zijn een flink stuk gaan fietsen en daar genoot hij van. Zo rond vijf uur begon hij zich ineens niet lekker te voelen. Ik stond in de keuken te koken en had bijna zijn bord klaar. Mijn vrouw riep dat hij begon te kokhalzen. En ja hoor, in drie golven kwam zijn eten van die middag eruit. Hij keek er een beetje beteuterd naar, maar niet voor lang, want toen moest hij het onderzoeken met zijn handen…
We probeerden nog of hij zijn avondeten wilde, maar nee. Naar bed met die jongen! ’s Avonds hebben we hem wat extra melk gegeven. Daarna gingen we naar bed, maar die kerel wilde niet slapen. Mijn vrouw sliep al, dus ik ben een paar keer op en neer gegaan, maar ik kon niet achterhalen wat er was. Het rook er alsof hij had overgegeven, maar ik kon nergens een nat plekje vinden.
Oplossing
Uiteindelijk werd mijn vrouw ook wakker en ging zij op onderzoek uit. Zij vond het probleem wel. Die zure lucht kwam uit zijn luier. OEF! Superzielig. Ik had het met mijn slaapdronken hoofd gewoon niet door. En maar voelen overal…
Dinsdag leek hij te zijn opgeknapt, na uitgeslapen te hebben tot half elf. Op het kinderdagverblijf gingen die paar uurtjes prima (mijn vrouw haalde hem ook vroeger op). Een beetje jengelig was hij wel, maar verder niks. Ze gaven aan dat er meer kindjes ziek waren, dus er heerste waarschijnlijk weer een virusje. Woensdag precies hetzelfde: ’s avonds was hij moe, maar de dag ging eigenlijk heel goed. Wel bleef hij zijn diarree houden.
Mamadag
Donderdag heb ik met Sebastiaan een heel vrolijke dag gehad. Hij sliep ’s ochtends superlang, maar daarna hebben we een mooie wandeling gemaakt en ergens een tijd gezeten. Daar speelde hij ontzettend goed en ging hij flink op onderzoek uit. Aan het einde van de middag werd hij wel moe en jengelig. Hij was voelde zich dus toch niet optimaal. Dat verklaarde ook wel de twaalf diarreeluiers die ik moest verschonen…
Buitenspelen
Maar net als de rest van de week, lag hij er vroeg in en werd hij vrijdag weer supervroeg wakker. Toch wilde hij dan niet erg veel eten, maar dook hij er snel weer in. Op het kinderdagverblijf had hij juist weer een superdag met veel buitenspelen. Was hij eerst nog een beetje bang, nu kan hij er geen genoeg van krijgen. Bij het avondeten was hij toch weer heel jengelig en lag hij er weer vroeg in. Toch ging hij niet echt slapen, om de zoveel tijd lag hij te kletsen, ook als hij ’s avonds laat nog een fles kreeg om de nacht vol te houden.
Jengelig
Zaterdag was hij echt heel jengelig. Die diarreeluiers bleven maar komen en hij was te moe om te kruipen. Hij begon te kruipen en viel vol met zijn gezicht op de grond. Daar kreeg hij een bloedlip van, dus hij moest goed huilen. Deze dag hebben we hem maar veel laten slapen. Ik ben naar Delft gegaan voor een basketbalwedstrijd en mijn vrouw heeft ’s middags nog een kleine ronde gefietst met hem voor de frisse lucht.
Zondag ging precies hetzelfde. Niets wat we deden was goed. Meneer was boos. We snapten er niets van. Zelfs spelen in het speelbos was niet goed genoeg. Waarom bleef hij diarreeluiers houden en waarom begon zijn huid zo ruw aan te voelen? Zijn wangen waren helemaal rood en op zijn knie zaten ook plekken die niet verdwenen. Hij at en dronk voldoende.
Drie nieuwe kiezen
Toen hij op de commode lag, dook ik zijn mond eens in. Aha! Drie nieuwe kiezen waren net met puntjes doorgekomen. Zielige jongen! Dat moet echt heel vervelend voelen. Dat verklaren de diarreeluiers en wondjes ook. We hebben gewoon de pech gehad dat het gepaard ging met een virus. De hele week konden we pas superlaat slapen (want hij bleef maar kletsen, jengelen of poepen) en hij was iedere keer al om vijf uur wakker (en op zondag dus om vier uur met de wintertijd…) Pff, we zitten wel door onze energie heen.
Vandaar dat deze blog op maandag verschijnt in plaats van zondag. We hadden een complete chillmiddag en -avond met Netflix en chocolade nodig!
Deze week moet Sebastiaan flink uitzieken nadat de artsen in het ziekenhuis hadden vastgesteld dat hij pseudokroep had. Zijn moeder houdt het niet langer vol en gaat mee ziek zijn. In het weekend is het tijd voor wat leuks, dus bezoeken we het Kinderboekenmuseum in Den Haag.
Kinderdagverblijf
Mijn vorige blog was tot en met dinsdag, toen Sebastiaan een lekker dagje had met zijn opa na een nacht in het ziekenhuis. Woensdag vonden we hem vrolijk genoeg om naar het kinderdagverblijf te gaan. Dat kon hij ook wel gebruiken, want hij wordt zo vrolijk van kinderen om zich heen. Daar deed hij het op zich goed, al had hij net iets meer mogen slapen.
Mamadag
Donderdag was mijn mamadag. We hadden best een gezellige dag samen, maar ik vond hem juist weer wat zieker overkomen. Het leek alsof Sebastiaan flink keelpijn had en hoestte meer. Hij sliep flink en om twee uur maakte ik hem wakker voor een doktersbezoekje. Even controleren of alles nog wel goed gaat.
De dokter hoorde wel wat in de longen, maar ze kon niet zeggen of dat het een restje pseudokroep was of het begin van een longontsteking. Ik kreeg een recept voor antibiotica mee, voor het geval hij koorts kreeg of benauwd werd.
Ik had de hele dag zin om te bankhangen, alsof de afgelopen dagen een beetje te veel waren geweest voor me. Nou, ’s avonds ging dat bankhangen vol over in ziekzijn. Mijn vrouw was lekker naar de bios gegaan met een vriendin en ging nog een drankje doen, maar ik belde of ze naar huis kon komen na de film. Poe hey, ik voelde me echt niet goed!
Vrijdag heb ik dan ook als een zoutzak op de bank gehangen of liggen slapen in bed. Sebastiaan leek het juist weer beter te doen dan de dag ervoor.
Kinderboekenmuseum
Zaterdag was het tijd om iets leuks te doen met Sebastiaan. Hij mist duidelijk wat uitdaging nu hij zo weinig naar het kinderdagverblijf is geweest. Het Kinderboekenmuseum ligt om de hoek van ons bij CS en we hadden gehoord dat het echt heel leuk was. Voor dat afstandje had ik nog wel wat energie, dus we pakten de kinderwagen en gingen.
Wat een geniaal museum. Kinderen kunnen spelen in allerlei kamers in boekenthema’s, zoals Kikker, Nijntje, Dikkie Dik en Rupsje Nooitgenoeg. In de Kikkerruimte krijgen alle kinderen hetzelfde roodwitte broekje als Kikker, dus je ziet allemaal kinderen in dezelfde broekjes spelen, bij de een wat langer als bij de ander.
Sebastiaan had vooral genoeg aan de Kikkerruimte. Daar was voor kinderen van nul tot twee jaar zelfs een aparte kruipbaan. Superschattig! Sebastiaan vond die baan met heuveltjes wel leuk, maar hij vond het nog leuker om op de randen te klimmen en dan er weer af. Ik denk dat dit de eerste keer was dat hij dit deed. Hij wist in ieder geval nog niet hoe hij van iets hoogs af moest klimmen. Recht vooruit? Mama hielp hem maar even door hem om te draaien om hem met zijn benen eerst te laten gaan, maar dat kon hij niet zo waarderen…
Ook was er een stukje duinen waar je schatten kon zoeken. Dat vond Sebastiaan ook heel interessant. Schuin zitten is alleen nog iets te moeilijk voor hem. We bleven maar op de lage stukjes. Toen bleek dat de gaten waar de schatten in zitten precies groot genoeg zijn voor peutervoetjes. Sebastiaan zat vast… Zucht. Heb je dat weer. Nou, na een klein beetje peuteren kregen we het voetje er weer uit. Dat was op tijd, er begon al lichtelijk wat zweet bij me te vormen 😉
Daarnaast is er een leesruimte met bankjes. Bij die bankjes zitten ook kleine telefoons, waar je verhaaltjes kunt luisteren. Mijn vrouw hield die tegen het hoofd van Sebastiaan en hij was gelijk fan. Alle telefoontjes werden afgelebberd en afgeknauwd. Jam!
Daarna werd het tijd voor Sebastiaan om te gaan. Hij had genoeg gezien en beleefd voor deze middag. Hij kon gelijk naar bed! We gaan hier zeker vaker naartoe. Met een museumjaarkaart kun je zo naar binnen bij het Kinderboekenmuseum en voor de kleintjes tot twee jaar is het gratis. Ik voorzie hier heel wat middagen op regenachtige mamadagen 😉
9 augustus 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Met de ambulance naar het ziekenhuis
Met de ambulance naar het ziekenhuis
Deze week gaat Sebastiaan met zijn oom op pad, zodat zijn ouders naar Amsterdam Pride kunnen gaan. Zondag wordt het gezin verwend met een EK-finale, maar helaas kunnen ze die niet afkijken, want Sebastiaan moet met de ambulance naar het ziekenhuis. Vandaar dat deze blog een keer op woensdag verschijnt!
Amsterdam Pride
Mijn broer offerde zich zaterdag op om op Sebastiaan te passen, zodat zijn mama’s naar Amsterdam Pride konden. We vonden als gezin gaan nog te vroeg, want een hele dag op pad in zo’n drukte kan hij nog niet aan.
Wat een stralend weertje en wat een prachtige dag! Ik vond het echt supergezellig. Volgens mij heeft de nieuwe route van de boten er niet voor gezorgd dat er geen gaten vallen, zoals de bedoeling was, want we stonden soms nog steeds vijf minuten te wachten tot de volgende boot kwam… Maar er stond een dj in de buurt en er was genoeg te zien en te kletsen.
Na ongeveer zestig boten wandelden we nog even door de stad en aten we ergens een hapje. Ook werd er nog een bezoekje gebracht aan het feest bij de oude Vivelavie. We gingen op tijd weer naar huis, zodat we de buien in de trein meemaakten en niet in de open lucht 😉
Sebastiaan had deze dag verhoging, maar dat heeft de dag met zijn oom zeker niet verpest. Samen hebben ze dikke pret gehad in de binnenstad van Den Haag.
EK
Wat een mooie wedstrijd van de Oranje Leeuwinnen donderdagavond! In de 93e minuut van de halve finale nog even een derde punt erbij regelen, waarom niet? We werden zondag dus getrakteerd op een finalewedstrijd. Ik zeg, tijd voor een EK-borrel bij ons thuis! Met vier gasten hadden we wat drank en versnaperingen geregeld. Op het laatste moment versierden we de banken nog even met oranje boa’s. De tv stond op de vensterbank, zodat iedereen het goed kon zien.
Sebastiaan voelde zich nog steeds niet lekker. Hij had deze dag wat koorts, maar veel meer dan de warmte merkte je niet echt aan hem. Hij kwam tijdens de wedstrijd nog even bij ons zitten en speelde wat op de grond. We legden hem terug in bed, want hij leek nog niet klaar te zijn met slapen.
Benauwd, dus gelijk een ambulance
Rond half zeven, een kleine drie kwartier later, werd hij wakker. Mooi, dachten we, dan komt dat helemaal goed met zijn etenstijd. We zagen alleen direct dat zijn ademhaling heel anders was dan normaal. Hij had ontzettend moeite met ademhalen, piepte en steunde, had het heel benauwd en zijn ogen stonden maar half open. Zijn borstkas trok ontzettend diep in. Omdat hij wel vaker last heeft gehad van zijn luchtwegen en de artsen ons hadden laten zien waar we op moesten letten, wisten we direct dat het mis was toen we zagen hoe diep zijn borstkas introk.
We belden 112 en die stuurden gelijk een ambulance. In de tussentijd moesten we hem koel houden met vochtige doeken, zodat hij niet in een koortsstuip schoot. Ik zag dat zijn temperatuur 39.1 was. De vrouw aan de lijn zei dat het inderdaad ineens zo kon omslaan bij kleine kinderen. Een uur geleden was hij namelijk nog prima in orde!
Ambulance
In de ambulance ging zijn andere mama op de brancard liggen en ging Sebastiaan met een speeltje bij mama op de buik zitten. Daar leek het wat beter te gaan. Toen hij wat platter ging liggen, kreeg hij het weer heel benauwd. Na een tijdje kwamen de ambulance aan bij de SEH van Westeinde, waar het personeel net aan het roepen was dat het 4-2 was. Oh ja, het EK… In onze huiskamer zaten nog mensen die elkaar amper kennen…
Mijn vrouw werd zo op de brancard met Sebastiaan op haar buik van de ambulance naar de SEH gereden, haha. Daar kreeg hij allerlei onderzoeken. Ze konden op dit moment niet specifiek zeggen wat het was. Het kon pseudokroep zijn, maar dat wisten ze niet helemaal zeker. Als het dat wel was, dan kon het ’s nachts weer in een keer komen opzetten. Soms geven ze er medicijnen voor en soms niet. We konden naar huis en het afwachten of we konden een nachtje blijven en het monitoren.
Met de ambulance naar het ziekenhuis
Mijn vrouw en ik besloten om Sebastiaan een nachtje daar te laten houden. Hij heeft nu zo vaak artsen gezien voor zijn luchtwegen, dat we het wel fijn vonden dat het een keer in de gaten werd gehouden. Mijn vrouw ging op en neer naar huis om spullen voor me te halen, zodat ik de nacht naast hem kon doorbrengen.
Rond half elf had meneer wat gegeten en gedronken en kon hij zijn bed induiken. Met vier draadjes aan zijn teen en op zijn buik viel dat nog niet mee. Ik dook in het andere bed. Zo rond één uur vond ik hem heel onrustig en benauwd worden. Ik belde de verpleging erbij en die hadden het ook al op de monitor gezien.
Pseudokroep
Sebastiaan bleek 39.4 graden koorts te hebben en had het inderdaad benauwd. De kinderarts kwam ook en constateerde dat het inderdaad om een milde vorm van pseudokroep ging. Ze ging overleggen of er medicijnen gegeven ging worden. Ik hoopte van wel en even later kwam de verpleger met een spuitje waarmee ik het goedje in zijn mond kon spuiten. Hij vond het nog lekker ook! Uiteraard werd iedereen weer verliefd op onze charmeur. De verpleger speelde met liefde en plezier met hem, terwijl ik even naar het toilet ging.
Hij leek nog wat honger te hebben en at zo een bakje met fruit op. Zijn waterfles dronk hij ook in een keer leeg. Ho ho, dat was allemaal teveel van het goede. Hij spuugde alles weer uit. Dat betekende een nieuwe spuit met medicijnen… Om hem in slaap te krijgen, gaven we ook maar een half flesje melk. Na een half uur was zijn ademhaling weer goed en om drie uur sliep hij weer. Fijn, kon ik ook weer wat slapen!
Goed nieuws
Ik was helemaal blij dat we ervoor hadden gekozen om de nacht hier te blijven. Thuis lig je dan toch maar bang in de gaten te houden of je kind gaat stikken. Nu kon mijn vrouw tenminste nog een goede nacht maken en kreeg hij gelijk medicijnen. We hadden geen zin in nog een rit met de ambulance…
Om zes uur was meneer wakker en wilde hij wat eten. Goed nieuws: zijn temperatuur was 37 graden! Helaas sliep Sebastiaan pas weer om kwart voor tien, waardoor we een paar uur gejengel en verveel hebben gehad. Na drie kwartier slapen werd hij weer huilend en benauwd wakker. Net op dat moment kwam mijn vrouw binnen, dus die schrok een beetje. Na wat rechtop zitten, eten, drinken, zingen en spelen, voelde hij zich beter.
Hij mocht gelukkig snel naar huis! Voor de zekerheid kregen we nog een dosis van die medicijnen mee, mocht het ’s nachts weer misgaan, maar dat verwachtten de artsen niet.
Thuis
Zo hey, daar sta je dan ineens in het felle daglicht na iets van vijftien uur lang in een donker hok te hebben gezeten zonder al te veel slaap. Ik voelde me redelijk gebroken… I needed comfort food! Na een dikke Subway en wat boodschappen te hebben gehaald, kwamen we rond het middaguur thuis aan. De oranje boa’s en de tv staarden ons treurig aan. Wat een anticlimax was dat, die halve avond terwijl de wedstrijd zo mooi was.
Sebastiaan kon eindelijk weer eens spelen! Hij vond het echt heel fijn om zijn vertrouwde omgeving en speelgoed weer te zien. Hoe wit hij er ook uit zag, die glimlach was mooi. Ik dronk nog een kop koffie en ging maar eens naar kantoor. Sebastiaan lag al snel in bed na nog wat te hebben gegeten. De middag ging redelijk oké: wat geslapen, veel gejengeld, wat gegeten, wat gespeeld en wat gewandeld.
’s Avonds had Sebastiaan moeite met in slaap vallen. Op een gegeven moment kreeg ik door dat hij weer last had van zijn darmen. Dat vond ik niet gek, want in het ziekenhuis had hij behoorlijk veel brood gegeten. Na heel wat buikmassages en een warm bad viel hij rond kwart over acht in slaap.
Nou, ik dook er ook gelijk in. Ik kon niet meer! Helaas kreeg ik halverwege de nacht een migraineaanval, dus ik kreeg een uurtje slaap minder. Sebastiaan sliep gelukkig nog gewoon. Op een gegeven moment hoorde ik hem wel. Even kijken hoe laat het was. KWART VOOR ZEVEN!!!! Hoezee!!
Ik schopte mijn vrouw uit bed voor de ochtendvoeding en pakte nog een uurtje slaap. Wat een pret. Mijn schoonvader was zo lief om dinsdag op te passen, zodat Sebastiaan niet naar het kinderdagverblijf hoefde en wij gewoon aan het werk konden. Dat was echt een uitkomst. Hopelijk gaat het vanaf nu alleen maar beter!
