Tag: vliegen

Vliegen met een peuter van 1? Eitje!

14 maart 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Vliegen met een peuter van 1? Eitje!

Ga je voor het eerst vliegen met een peuter van één? Dan kan ik me heel goed voorstellen dat je met vragen zit en dat je je er misschien een beetje zorgen over maakt. Met deze blog wil ik alle zorgen bij je wegnemen: vliegen met een peuter is echt niet zo erg. Mijn zoon is nog geen twee en heeft al drie keer gevlogen. Ik kan je dus wat tips geven!

Onze ervaringen met vliegen als gezin:

Mocht je mijn blogs willen lezen over de vluchten die we tot nu toe hebben gehad, dan kan dat hier:

Vliegen met een peuter: wat is de vliegtijd?

Het eerste om goed over na te denken, is wat de vliegtijd is. Het kan allemaal, maar vliegen met een peuter vraagt wat anders van jou en je peuter als je vlucht twee, vier of tien uur is.

Toen Sebastiaan een paar maanden was, vlogen we voor het eerst naar Wenen, wat een uur een vijftig minuten is. Dat is een fijne tijd om te wennen aan vliegen met je kind. Daarna hebben we onszelf in het diepe gegooid: elf uur vliegen naar Portland, Oregon toen Sebastiaan elf maanden was. Deze keer vlogen we naar Gran Canaria, wat ongeveer vier uur vliegen is.

Sebastiaan wist uiteraard niet meer wat vliegen was, dus ik was zelf ook benieuwd hoe hij het zou vinden. Het stijgen en landen vond hij niet zo boeiend, wat ik nogal grappig vond, omdat ik het dat het mooiste aan vliegen vind. Hij vond het rijden met het vliegtuig leuker, want op die momenten kon hij allerlei vrachtwagens en andere vliegtuigen zien. Uit het raam kijken tijdens het vliegen kon hem ook niet veel vermaken. Grappig om te zien wat kinderen leuk vinden!

Vliegen met een peuter: stel je in op huilen

Waar je je op moet instellen, is dat je kind sowieso een keer gaat huilen en dat het ook een langere periode kan zijn. Het is nou eenmaal iets wat hij/zij niet gewend is: je moet in een stoel/op schoot blijven zitten, je hebt beperkt de ruimte en je kunt niet gewoon naar bed gaan wanneer dat nodig is. Huilen is dus niet raar en ik zou me ook niet al te druk maken over wat anderen vinden. Je ziet ze na deze vlucht toch nooit meer.

Vliegen met een peuter: de juiste stoel

Onder de twee jaar mag je peuter nog gratis bij je op schoot. Ik heb hier geen moeite mee gehad tijdens de vlucht van ongeveer vier uur. We hadden een vol vliegtuig, dus we konden ook niet ergens zitten waar nog een extra stoel vrij was.

Ik raad je aan altijd voor de vlucht even met de mensen achter de balie te praten om te kijken of er een goed plekje voor met kind vrij is. Nee heb je, ja kun je krijgen. En je mag vaak als eerste het vliegtuig in, omdat je meer tijd nodig hebt om goed te gaan zitten.

Ik zou ook voor een stoel aan het gangpad gaan, zodat je peuter wat meer ruimte heeft om te staan en kleine stukjes te lopen. Ook voor het verschonen van de luier is het handig: je hebt dan je handen vol aan spullen én je peuter, dus door een krappe rij klimmen is dan irritant.

Vliegen met een peuter: Jetlag

Als de vliegtijd langer is en je in een andere tijdzone komt, dan is het handig om mijn blog Ver vliegen met een baby: Jetlag te lezen. Je hebt een peuter in plaats van een baby, maar veel van deze tips kun je ook gebruiken.

Vliegen met een peuter: wat is handig qua eten en drinken?

Op welke tijden vlieg je? Zijn maaltijden inbegrepen in de vlucht of is de vlucht daar te kort voor? Dat is goed om te weten, zodat je weet hoeveel je mee wilt nemen (of wilt kopen aan boord, indien mogelijk).

· Warm eten

Wij vlogen van 16:00 tot 20:30. Dat is natuurlijk etenstijd. Wij kozen ervoor om thuis warm te lunchen en rond etenstijd brood te eten. Zo krijgt je peuter toch zijn groenten binnen!

Wil je je peuter toch tijdens de vlucht een gezonde warme maaltijd geven, dan heeft Ella’s Kitchen diverse opties in zakjes en bakjes. Let er wel op dat ze in het vliegtuig geen magnetron hebben; ze moeten alles in heet water opwarmen. Dat duurt heel lang, dus geef ze het eten op tijd!

· Brood

Wij hadden een hele zak boterhammen gesmeerd. Bij het stijgen en landen, wil je dat je peuter kauwt, zodat zijn/haar oren niet dicht gaan zitten of pijn gaan doen. Met vliegen moet je je er maar overheen zetten dat je kind meer gaat eten dan normaal. Is hij/zij jengelig? Boterham!

· Fruit en groenten

Waar wij ook fan van zijn tijdens het vliegen, zijn die knijpzakjes met fruit, soms in variatie met groenten of yoghurt. Ze zijn licht, kunnen weg na gebruik, komen door de controle heen en er zit weinig tot geen rotzooi in. Bovendien vindt Sebastiaan ze héérlijk!

Bij de AH heb je ze van Ella’s Kitchen, Organix, Hipp, Olvarit en het huismerk. Bij Bol.com vind je voordeelpakken van Olvarit.

Natuurlijk kun je ook (kleingesneden) wortels, snoepkomkommer, snoeptomaatjes, snoeppaprika, appel e.d. meenemen.

· Antilekbeker

Nadat je door de controle heen bent, kun je in een antilekbeker water, thee of iets anders doen. Zo heeft je peuter gelijk wat te drinken bij het opstijgen en gaat hij/zij slikken. Wij hebben van Nûby de rietjesbeker en de wonder cup. Deze zijn heel fijn, maar je hebt natuurlijk nog veel meer drinkbekeropties.

Vliegen met een peuter: wat is het fijnste speelgoed?

Speelgoed is heel belangrijk tijdens de vlucht. Ik herhaal dat even: speelgoed is heel belangrijk tijdens de vlucht. Wij zorgden dat onze zoon nieuw speelgoed had met voldoende dingen die hij kon ontdekken. Optimaal speelgoed is licht en klein en bevat geen lucht. Hieronder vind je mijn speelgoedsupertip:

· VTech Baby Mijn Interactieve Knuffelbeer Nino of Nina

De VTech Baby Mijn Interactieve Knuffelbeer is een slimme knuffelbeer met vele interactieve functies. Sebastiaan had deze gekregen met Kerst, maar we hadden hem nog niet aangezet tot aan de vlucht.

Deze interactieve knuffel onthoudt je peuters naam, verjaardag en lievelingsdingen en hij/zij onthoudt verschillende feestdagen. Je kunt Nino of Nina personaliseren door de knuffel te verbinden met een computerprogramma (USB-kabel bijgevoegd). Zo krijg je twintig gepersonaliseerde verhaaltjes en leert de knuffel je kindje het dagritme.

De knuffel vertelt verhaaltjes, zingt liedjes en is dol op knuffelen. Met de linkervoet activeer je vrolijke muziek en met de rechtervoet activeer je slaapmuziek, handig! De muziek en het geluid is niet zo hard dat het hele vliegtuig je na twee minuten haat. Je kunt het zelfs op twee standen zetten (en uit!). We vonden het echt perfect, want Sebastiaan zat hem vol liefde te knuffelen en moest regelmatig hardop lachen.

Wel zou ik de knuffelbeer één keer op de luchthaven aanzetten, zodat je peuter weet wat de beer zegt of doet. In het vliegtuig is toch veel herrie en daardoor duurde het even voordat Sebastiaan het doorhad wat de knuffelbeer deed.

· Boekjes

Mijn tweede tip is een aantal nieuwe boekjes meenemen. Het liefst zijn dit boekjes met genoeg onderzoeksdingen, zoals flapjes of knopjes, zodat je peuter wat tijd nodig heeft om alles te ontdekken. De klassieker Waar is Dribbel? was een hit bij ons, maar je hebt natuurlijk heel veel opties. Bol.com heeft bijvoorbeeld een mooie selectie uitklapboekjes voor peuters van een tot twee jaar.

Vliegen met een peuter: draagzak

Mijn laatste tip is om een draagzak mee te nemen. Onze favoriet is de Manduca, maar anderen kunnen natuurlijk ook. Als je het vliegtuig in- of uitgaat, dan kan je kind hangerig zijn van al het wachten en/of zitten. Ook kan je kind aan het huilen zijn tijdens het vliegen. In deze gevallen is het gewoon zo fijn voor je kind en voor jou om je kind even in de draagzak tegen je aan te houden en te lopen. Bovendien heb je dan nog je handen vrij om wat spullen te dragen.

Hier vind je trouwens mijn blog over waarom we de Manduca zo fijn vinden.

Ik wens je een heerlijke vakantie en vlucht toe. Heb je wat aan deze blog gehad? Fijn! Zou je deze blog dan willen delen op social media?

Genoten op Gran Canaria!

4 maart 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Genoten op Gran Canaria!

Afgelopen week zijn we een paar dagen op vakantie geweest naar Gran Canaria. Dat was zo genieten. Bij thuiskomst moest ik gelijk hard aan het werk: ik was figurant, haha!

Inpakken

Vrijdag was Sebastiaan thuis in plaats van op het kinderdagverblijf, omdat we een dag hadden geruild. Hij sliep gelukkig goed, zodat wij onze koffers in konden pakken. We mochten alle drie tien kilo meenemen, dus dat was handig. Ook hadden we de week ervoor eindelijk de MacLaren buggy opgehaald, die veel makkelijker is om te dragen (en te wandelen!) dan de kinderwagen.

Inpakken voor 22 graden als het in Nederland rond het vriespunt ligt, is toch lastig. Je durft het toch niet echt aan om alleen maar T-shirts in je koffer te gooien 😉

Vliegen naar Gran Canaria

En toen ging Sebastiaan voor de derde keer in zijn korte leven vliegen! Toen hij een paar maanden was, hadden we een lang weekend naar Wenen geboekt. Daarna is meneer op reis gegaan naar Amerika en Canada. En nu, tien maanden later, vier uur in het vliegtuig naar Gran Canaria. We vonden het opnieuw spannend, want nu is hij natuurlijk groter en beweeglijker met zijn een jaar en negen maanden.

Leestip: vind je vliegen met baby ook spannend? Lees dan mijn blog Vliegen met baby. Dat stelt je vast gerust!

Het vliegtuig zat bomvol, dus Sebastiaan moest bij ons op schoot. Af en toe stond hij tussen mijn benen of op het gangpad naast mijn vrouw. Hij had met kerstmis een grote knuffelbeer gekregen van zijn opa en vriendin, die je helemaal kan personaliseren. Daar hadden we nog even mee gewacht. De primeur was in het vliegtuig: “Hallo Sebastiaan, wat een beregoede dag!”

Nino

In het begin had hij er niet veel mee, want hij kon het niet echt horen. Later was hij ineens beste vrienden met knuffelbeer Nino. Hij kan lachen, hij kan je leren waar zijn buik enz. zit, hij kan liedjes zingen, muziek afspelen en verhalen vertellen. Grote pret met Nino dus.

Ook hadden we drie nieuwe boekjes uit de bieb gehaald. De klassieker Waar is Dribbel? viel gelijk in de smaak, ook al waren niet alle flapjes meer intact of aanwezig. Ook de andere boekjes werden keer op keer gelezen.

Onze conclusie was dus dat de vlucht naar Gran Canaria prima ging. Ja, hij heeft even gejengeld en gehuild. Maar hij heeft ook ontzettend veel gespeeld en geknuffeld met ons (en Nino) en hij heeft lekker een uur op mijn buik liggen slapen. Dat voelt echt als intens geluk 😀

Transfer

Na de vlucht kwam een klein hels moment. We hadden een transfer van het vliegveld naar ons hotel in Playa Del Inglés. We moesten wachten totdat alle zestig mensen aanwezig waren en we waren als eerste in de bus. Ons hotel zou als laatste bereikt worden.

Zesenvijftig mensen zaten binnen tien minuten in de bus. De laatste VIER deden er VIJFTIG minuten over wegens problemen. We hebben dus VIJFTIG minuten in een warme bus zitten zweten vanaf 21:00. Je weet wel, die tijd dat Sebastiaan al lang in bed had moeten liggen. Hij lag apathisch in onze armen tot we om 22:30 eindelijk, twee uur nadat we op Gran Canaria geland waren, in ons hotel waren.

Dat had TUI veel en veel beter kunnen doen. Ze hadden die vier mensen gewoon in een taxi moeten zetten en de andere zesenvijftig mensen na die tien minuten laten vertrekken. Iedereen zat erdoorheen en te zuchten en te steunen in de hitte. Je weet ook gewoon niet hoe lang het gaat duren…

Slapen

Inchecken duurde ook nog even, dus het was zo rond 23:15 dat Sebastiaan eindelijk in zijn bed kon kruipen. De arme jongen. Wij konden nog net een bordje eten wegwerken dat het hotel voor laatkomers had geserveerd in de eetzaal. Hard nodig! En toen doken ook wij ons bedje in. Maar niet voordat ik één sangria had gedronken!

De volgende dag werden we wakker. Een prachtige dag waarop het uiteindelijk 25 graden werd. We liepen ‘s ochtends naar het strand, maar dat was toch wat verder dan we hadden gedacht. Hemelsbreed was het inderdaad niet zo ver, maar het waren allemaal kronkelstraatjes om daar te komen. Het was een minuutje of twintig lopen uiteindelijk.

Hadden we onze beweging voor de dag gelijk weer gehad! Dat mocht ook wel, aangezien we voor het eerst in ons leven all-inclusive hadden geboekt. Ja, met zo’n kleine kerel die veel slaapt, zit je toch aan het hotel vast. Kun je net zo goed al je drankjes hebben betaald en er wat van maken 😉 Van tevoren leek het een groot bedrag, maar uiteindelijk hebben we daar dus ook niet meer dan €7 uitgegeven, aan zonnebrandcrème…

Zo zeg. Was het gelijk weer tijd voor de lunch….

Zwembad

’s Middags gingen we met Sebastiaan naar het kinderbadje. Het zou verwarmd zijn, maar toch was het ijskoud. Met zijn voeten vond hij prima, maar verder erin wilde hij niet. Dat liet hij duidelijk merken aan het hele zwembad….

Dan zit je dus als moeder gehurkt in dat kinderbad, terwijl je zoon op de rand zit, dingen in het water te gooien die jij dan eruit mag vissen. Prima, joh…. Met het zonnetje op mijn bol kon ik wel wat verkoeling gebruiken.

Daarna viel Sebastiaan weer goed in slaap en ging mijn vrouw op het balkon zitten lezen. Ik nam mijn boek mee naar het zwembad om daar te luieren (het bereik van onze babyfoon ging helaas niet zover als het zwembad). Toen meneer wakker werd, maakten we nog een mooie wandeling en bezochten we een speeltuin.

Bij het eten zat Sebastiaan goed te smikkelen en ’s avonds deden we hem nog een keer in bad om alle zonnebrandcrème van hem af te spoelen. Hij wil altijd badwater drinken, wat niet van ons mag. Hij test ons alleen de hele tijd en vanavond ging dat gewoon verder. Maar ja, dat water op Gran Canaria kun je niet drinken…. En ja hoor, een grote slok water ging erin. Oei…..

Flamenco

Hij viel snel in slaap en wij konden nog op het terras genieten van drankjes. Het hotel was rond en dat terras lag zo in het midden van dat hotel. De gangen naar de kamers waren open, dus je had in feite voor en achter een balkon.

We waren even vergeten dat hotels zoals deze entertainment hebben ’s avonds. En ja hoor, daar kwamen om 21:00 drie mensen aan om ons de Flamenco te laten zien. Met zo’n grote, galmende box in plaats van iemand die een instrument speelt. Beetje jammer. Maar ze hadden veel lol.

Wij zagen de babyfoon oplichten, dus we gingen vlug naar boven, de derde verdieping. Toen we daar aankwamen, was Sebastiaan alweer stil. Nou ja, toen waagden we maar een dansje op de gang voor onze kamer.

Misselijk

En ja hoor, de volgende dag was Sebastiaan misselijk van het badwater. Dat kon ook niet anders! Deze kerel besloot dus dat vandaag een slapenennietetendag was. Dat was niet zo erg, want er gold een code oranje. Er zou een storm aankomen, maar ze wisten niet wanneer en waar. Mensen die naar Tenerife vlogen, werden blijkbaar omgeboekt naar Gran Canaria.

Nou, het was nog steeds 22 graden, dus we hebben nog een klein wandelingetje gemaakt in de buurt en we vonden aan het zwembad nog een overdekt plekje. Daar hebben we wat drankjes gedronken en Sebastiaan laten smullen van mandarijnen. Later, toen meneer weer uit bed kwam, hebben we in de hotellobby al zijn speelgoed neergelegd en zijn we daar een drankje gaan doen. Er was toen inderdaad even een hoosbui. Sebastiaan heeft, na een tijdje ontdooien, nog met een meisje gespeeld en ’s avonds smulden we nog van wat tapas. Al met al geen vervelende dag!

Zon

Maandag was weer een heerlijk zonnige dag. Deze ochtend gingen we aan het zwembad liggen van het bungalowpark dat bij het hotel hoort. Sebastiaan was nog niet helemaal hersteld, dus die was een beetje jengelig. Na de lunch legden we hem er gelijk weer in. Zo konden wij van de zon en onze boeken genieten op het terras. Ook die avond hebben we nog flink zitten lezen. Eigenlijk waren het gewoon drie dagen van niks doen, zonnen, lezen, eten en drinken. Wat wil een mensch nog meer? We hadden het in ieder geval had nodig!

Terug naar huis van Gran Canaria

Dinsdagochtend was het weer lekker zonnig. We genoten hier nog een beetje van bij het zwembad, maar we moesten natuurlijk ook een inpakken. Ik maakte nog een wandeling naar het strand terwijl Sebastiaan nog even plat ging. Om twaalf uur kwam de transferbus alweer bij het hotel en begon de terugreis.

Terugvlucht van Gran Canaria naar Amsterdam

De vlucht van Gran Canaria naar Amsterdam verliep iets minder dan op de heenweg, maar zeker niet slecht. Sebastiaan moest in het begin gewoon erg huilen. Daarna ging het toch weer beter en viel hij weer een uur op mijn buik in slaap. Inmiddels had hij een hechte vriendschap opgebouwd met Nino, dus dat hielp ook. Stijgen en landen vindt hij gelukkig de normaalste zaak van de wereld. Om 22:30 lag hij weer in zijn bedje. Van 22 graden naar -5, dat is trouwens best een overgang!

Na Gran Canaria de Roze Filmdagen

De andere dagen na Gran Canaria ben ik weer vol aan het werk gegaan, is Sebastiaan gaan spelen op het kinderdagverblijf en is mijn vrouw ziek geworden. Dit weekend doen we het dus lekker rustig aan. Woensdag lees je mijn blog over de Roze Filmdagen in Amsterdam, die van 8-18 maart gehouden worden. Ik heb al wat films mogen bekijken. Tot dan!

Week 50: Vancouver

5 mei 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 50: Vancouver

Deze week gaat Sebastiaan met de ferry van Victoria naar Vancouver. In Vancouver bezoekt hij Gastown, Stanley Park, de Ihop en de kust.

Ferry

Zondag hoefden we niet zo vroeg op om de ferry naar Vancouver te halen. Om twaalf uur zou de ferry vertrekken vanuit Swartz Bay (een half uur rijden vanaf Victoria) en we moesten er 60 tot 30 minuten van tevoren zijn. Er was wel een hardloopevenement om de hoek van ons hotel, dus het verkeer was wat drukker dan normaal. We kwamen alsnog ruim op tijd voor onze gereserveerde plek.

Deze ferry was wat luxer ingericht en had op elk dek een speelgebied voor kinderen. Sebastiaan vond al snel een vriendinnetje (Alexia), die pas zeven maanden was en al als een gek rondliep. Daar heb je ons kind, dat met elf maanden zich alleen optrekt aan tafels en stoelen😉 Hij vond deze overtocht prima, maar op het eind werd hij wel moe. We waren net de ferry af en hij sliep al in de auto.

Vancouver

De weg naar Vancouver zou ongeveer een half uur duren, maar het zondagse verkeer zorgde ervoor dat het superdruk en dus langzaam was. Toen we eenmaal bij Robson Suites aankwamen, had Sebastiaan enorme honger en wilde hij naar bed. Prima, doen we dat!

Zoals de naam al zegt, hebben we een suite. Het heeft een aparte slaapkamer met ensuite badkamer, een huiskamer, een aparte keuken mét vaatwasser en een gedeelte waar je de was kunt draaien en drogen. Zo fijn! Sebastiaans bed zetten we in de donkere hal neer, zodat hij lekker kan slapen en wij even een eigen kamer hebben. Dat is ook weleens prettig.

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Greetje den Holder 🌈 (@meemoedercom)

Lost Lagoon in Vancouver

Aan het einde van de middag gingen we nog een rondje lopen. We liggen namelijk zowat aan Stanley Park, het grootste en mooiste park van Vancouver. Als je om het hele park heen wilt lopen, dan loop je tien kilometer, dus wij gingen voor een kleiner gedeelte, om het water van de Lost Lagoon heen.

We merkten dat ze hier ontzettend hun best doen om het park te onderhouden en het wildlife te beschermen. In het water zwemmen schildpadden en bijzonder mooie eenden. Ook kom je bijzondere planten en bloemen tegen (en enkele wolken van vliegjes waar je met je mond dicht doorheen moet lopen). Na een kilometer of vier/vijf waren we weer bij het hotel, waar Sebastiaan zijn avondeten kreeg en ging slapen.

Lost Lagoon — Lost Lagooon met schildpadden

Gastown in Vancouver

Gastown is het oudere (of oudste) gedeelte van Vancouver en daar gingen we de eerste ochtend van ons verblijf hier naartoe. Een gratis shuttlebusje bracht ons naar een mooie straat, waar we snel onze regenjassen aantrokken, want het weer was niet al te best.

In een cool koffietentje hebben we wat gegeten en gedronken en zo zijn we via een supermooie wandeling van ongeveer zeven kilometer terug naar het hotel gegaan. Ons hotel ligt aan Robson street en dat is de perfecte locatie. Deze straat is superlang en heeft een gewoon winkelgedeelte, een luxe winkelgedeelte en een gedeelte met eettentjes met smaken van over de hele wereld. In dat laatste gedeelte zitten wij.

Het werd tijd voor Sebastiaans middageten en middagdutje, dus we konden niet zoveel zien van Gastown als dat we wilden. De dag erna zouden we teruggaan. Ik ben een rondje gaan hardlopen in de jachthaven voor Stanley Park en daarna was onze kerel weer even energiek genoeg voor een uitje. We hebben bij een tentje een sandwich, salade en soep gegeten, maar Sebastiaan was eigenlijk toch te moe. Dan maar weer terug naar het hotel en daar chillen!

Nog een keer Gastown

De dag erna zijn we teruggegaan naar Gastown, dat dit keer lekker zonnig was. We werden afgezet door het shuttlebusje en vroegen ons af waarom er allerlei toeristen op een hoek van de stoep stonden. Oh ja, slechts dé toeristentrekpleister van Gastown: een stoomklok. En het was een minuut voor twaalf. Als in, het moment suprême zou over een minuut plaatsvinden. Hihi, snel ernaartoe. Nou, de stoom blies even een bekend deuntje en toen twaalf keer een uithaal: dat was het. Check, we kunnen verder!

Bij een toeristenwinkel scoorde ik nog even een paarse capuchontrui met Vancouver, Canada erop en voor Sebastiaan hebben we hilarische Canadese sokken – maar dan gemaakt in China – met een eekhoorn erop gekocht. In de schaduw van een leuk terras hebben we van een kopje koffie genoten.

Beeld

Ik wilde bij een beeld van een man kijken wie deze man was en waarom het beeld op deze plek stond. Je kent het wel, de normale vragen. Gelukkig was er een bordje met uitleg. Op een niet abnormale afstand las ik het bordje. Het zal, pak hem beet, een meter geweest zijn.

Ik was nog niet eens op de derde regel met lezen en een andere toerist ging uit het niets recht voor mijn neus staan, op twintig cm van het bordje, om hetzelfde bord te lezen en uitgebreid foto’s nemen. Ik kijk met een groot vraagteken naar mijn vrouw om te kijken of ik nou zo bizar ver van het bordje stond, maar nee, mijn vrouw kijkt met open mond terug. Op dit moment hoor ik in mijn oor een klik. De medetoerist van deze vrouw staat met zijn mobiel foto’s te maken naast mijn oor, alsof ik niet eens bestond!

Wat is er mis met naast mij komen staan zodat we ALLEBEI het bordje kunnen lezen en foto’s kunnen nemen? Jeez louis. Nou, uiteindelijk waren ze klaar en kon ik de overige regels van het bordje lezen en een foto nemen. Ik wacht wel, hoor. 😐

Waterfront

Na Gastown liepen we terug via The Waterfront, een soort promenade langs het water met uitzicht op besneeuwde bergtoppen, vliegtuigen die op het water kunnen landen, boten en Canada Place. We lunchten even en wandelden via de jachthaven terug naar ons hotel. Na een uitgebreide speelsessie met Sebastiaan, viel hij voldaan in slaap.

Stanley Park in Vancouver

Deze woensdag ben ik de dag begonnen met een goede uitslaapsessie en een grote ronde hardlopen door Stanley Park. Het regende flink, maar dat maakte me niet zoveel uit. Ik was eerst behoorlijk geïrriteerd, omdat ik geen goed renpad kon vinden, alleen autowegen en parkeerplaatsen. Ik moet iedere keer stoppen en omkeren.

Verderop lukte het me beter en kwam ik uit bij Beaver Lake. Geen bever gezien, maar wel een eekhoorn. Helaas kon ik niet verder, omdat diepe plassen mijn weg versperden. Ik ben naar de kustlijn gerend, om daar verder te rennen.

Toen het tijd werd om terug naar het hotel te gaan, zag ik op de bewegwijzering dat ik vlakbij de totempalen was. Sja, dan moet je daar naartoe, nietwaar? Onderweg kwam ik nog de Girl in wetsuit tegen, het beeld dat je doet denken aan de zeemeermin in Kopenhagen.

Ihop

Altijd als ik in Amerika ben, moet ik naar de Ihop. Deze blijkt ook in Vancouver te zitten en aangezien we wat meer tijd hadden in deze stad, reden we hier naar de Ihop voor een late lunch. Ihop staat voor International House of Pancakes, maar ze hebben zo’n beetje alles op het menu staan.

Mijn vrouw en ik gingen voor een omelet met spinazie, champignons en kaas en Sebastiaan voor zijn opgewarmde prakje. Bij deze omelet ging ik voor een stapel pannenkoeken met witte chocola en frambozen en mijn vrouw voor die met chocolate chips.

Het is altijd zo ongelooflijk veel wat er op je twee borden ligt, dat je weet dat je de rest in een doos mee naar huis gaat nemen. Deze avond hoefden we niet te koken: de magnetron warmde onze omeletten en pannenkoeken op. Jam! Je snapt waarom ik deze ochtend een grote ronde ging rennen…

Sea to sky

Je kunt, als je via het noorden van Vancouver highway 99 volgt, de Sea to sky route doen. Dat is een route langs prachtige, groene bergtoppen en verre uitzichten. Helaas, deze dag regende het zo hard en hing er zo’n dichte mist, dat we maar zijn omgedraaid.

Zon!

Vandaag was het 22 graden. Lekker! We zijn een grote wandeling door de stad gaan maken van zo’n twaalf kilometer. We zijn in de grote shopping mall hier geweest, maar dat bleek alleen maar window shopping te zijn voor ons. Rond het middaguur kwamen we voor de derde keer in Gastown aan en hebben we daar een broodje gegeten. Via de twee grote stadions zijn we bij de kust in het zuiden van Vancouver terechtgekomen, waar een lekker zeebriesje stond.

Hier hebben we zo’n negen kilometer gelopen. Heel af en toe stopten we om te rusten, een slokje water te drinken of om een foto te nemen. Wat een mooi stukje Vancouver. Iedereen was zwaar aan het genieten van het mooie weer. Vanavond is er wel een weeralarm voor zwaar onweer. Ik ben benieuwd.

Jullie lezen deze blog op Bevrijdingsdag. Geniet ervan! Wij gaan morgen de grens tussen Canada en Amerika weer over om te eindigen in Seattle.

Volg je mijn avonturen op YouTube al?

Week 48: Portland

25 april 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 48: Portland

In week 48 zwaait Sebastiaan voor het eerst en vliegt hij naar Portland.

Zwaaien

Woensdag kwam Sebastiaan thuis van het kinderdagverblijf en toen hij klaar was voor zijn bed, zeiden wij het gebruikelijke “dag, dag!” Ineens gaat zijn rechterhand de lucht in en zwaait hij ons vrolijk gedag! En sindsdien wuift hij vrolijk om zich heen. Niet alleen naar ons…. Ook naar totaal vreemden. Zo krijg je ineens heel veel contact met je omgeving.

Inpakken

Donderdag is Sebastiaan naar het kinderdagverblijf gegaan, zodat ik nog wat wassen kon draaien en de koffers in kon pakken. We hebben twee joekels van koffers en alles wat we wilden meenemen, kon ook gewoon mee. Fijn!

Schiphol

Op Schiphol was het behoorlijk druk. We vlogen om 9:50 en waren er om 7:15. We hebben die tijd ook volledig nodig gehad om door de bagagecontrole, paspoortcontrole en alle andere controles heen te komen. Bij de paspoortcontrole hadden we eigenlijk een document moeten hebben, waarop stond dat we allebei het juridisch gezag hadden. Woopsy. Gelukkig liet deze dame van de paspoortcontrole ons door. Sebastiaan vermaakte zich prima en toen hij moe werd, viel hij ook gewoon in slaap.

Vliegen naar Portland

We hadden het geluk dat er nog een stoel vrij was naast ons, dus Sebastiaan had zijn eigen zitplaats. We mochten bij zo’n rij met veel beenruimte zitten en ze haalden een bassinet voor ons. Deze hadden we niet gereserveerd, want we dachten dat hij er toch niet in zou passen. Nou, het ging echt net. Perfect! Hij heeft daar 1,5 uur in geslapen en ook wat momenten gerust.

In week 48 zwaait Sebastiaan voor het eerst en vliegt hij naar Oregon.

De Maxi-Cosi mocht mee het vliegtuig in, omdat Sebastiaan zijn eigen zitplaats had. De andere momenten kon hij daar dus in zitten. Dat maakte het voeden ook heel makkelijk. We hadden wat speelgoed meegenomen en door de flinke beenruimte had hij een leuke speelplek. Hij heeft maar twee keer hard gehuild. Dat kwam omdat hij moe was, maar niet kon slapen. Nou ja, we vonden het al met al een supergoede vlucht.

Paspoortcontrole

Bij aankomst in Amerika duurde het lang voordat we een keer aan de beurt waren voor de paspoortcontrole. Ik had Sebastiaan maar op de grond gelegd om te spelen. Daar ging hij luidkeels zijn luier volpoepen. Iedereen kon mooi meegenieten, in geluid en geur. Daarom rende ik maar snel naar de wc. Te snel, want hoppa, daar kwam een spuugje over zijn hele kleding.

Eindelijk waren we aan de beurt. In het vliegtuig hadden ze ons verteld dat we geen formulier hoefden in te vullen, omdat we drie jaar geleden nog naar Amerika waren geweest. Bij de balie bleek van wel, want Sebastiaan was er nu bij. Dat moesten we daarom nog even ergens aan de zijkant doen. Daar legde Sebastiaan op de vloerbedekking weer een combinatie neer van broodkorsten en melk. We waren officieel het land nog niet binnen en hij bakende zijn territorium al af. Gelukkig kregen we toch allemaal een stempel in ons paspoort en mochten we door.

Subaru Outback

Na een uur bezig te zijn geweest met die pasportcontrole, werden we door een busje opgepikt om naar de autoverhuur te gaan. De chauffeur was vast blij met al onze bagage toen hij deze moest inladen, hihi. Ik had een kleine SUV gereserveerd omdat we dus met twee van die grote koffers, een campingbed, een kinderwagen, een luiertas en een Maxi-Cosi zaten. Dat bleek een Subaru Outback uit 2017 te zijn. Fancy Schmancy! Daar kunnen we de komende drie weken wel goed kilometers maken.

Airbnb

De airbnb is een leuk appartement. Het had wel ietsjes schoner gekund, maar de ruimte is echt heerlijk en de locatie is perfect. We zitten in een leuke woonwijk, niet te ver van het centrum, en om de hoek is een straat met allemaal winkeltjes en restaurants.

Vandaag is waarschijnlijk de enige dag met zonnig weer (20 graden), dus we zijn snel naar buiten gegaan om door de omgeving te wandelen. We hebben op een terras een lekker broodje gegeten in het zonnetje. De serveerster vroeg of we van augurk hielden. Ik niet. Mijn vrouw wel. Die verwachtte dus wat augurk op haar broodje. Komt de serveerster ineens met een grote pot augurken aanzetten en een knijptang: enjoy! Eh, toch maar niet…

Na nog wat gewandeld te hebben, zijn we boodschappen gaan doen. We moesten shampoo e.d. hebben voor de komende drie weken en we wilden ’s avonds ook gewoon koken. Ook voor Sebastiaan moesten wat dingen gehaald worden. Daarna kon hij eindelijk lekker slapen in zijn bed en konden wij even snel koken. Om 19:00 uur lagen we met zijn allen te pitten!

Slapen

Om half twaalf werd Sebastiaan wakker en wilde hij eten. We gaven hem een fruithap en legden hem weer in bed. Dat was te snel, hij moest nog even energie kwijt. Dus we hebben hem goed laten spelen, zodat hij zeker weer in slaap zou vallen. We aten wat yoghurt en ik sprong snel even onder de douche. Rond half 2 konden we allemaal weer in een diepe coma vallen.

Om tien over vijf werd meneer weer wakker. Dat viel ons mee. Om kwart voor zes gaven we hem pap, dus hij zat al vrij dicht bij de normale ontbijttijd. Daarna heeft hij even wat gedut, maar niet heel goed geslapen. Mijn vrouw ging dus maar douchen. We hielden hem gelijk ook onder de douche en tijdens het aankleden, besloot ik om het gewoon weer te proberen. Ik legde hem in bed en ja hoor, hij sliep toch nog een behoorlijke tijd. Ik kon nog een dutje doen, voordat ik me klaarmaakte voor de dag.

Pearle District in Portland

Rond een uurtje of tien stapten we in de auto en reden we een klein eindje naar het Pearle District. Daar ziet alles er supermooi uit. We wilden graag naar Powell’s city of books. Als je Wie is de mol hebt gekeken, dan ken je de boekenwinkel. Het is een boekenwinkel van een hele block en bestaat uit een verdieping of vier. Supergaaf. Ik heb uit de LHBT-sectie twee boeken gekozen en voor Sebastiaan hebben we een schattig dierenboekje meegenomen. Daar zit zo’n vingerpoppetje in dat door het hele boek steekt. Altijd leuk om een aandenken te hebben!

Eten

We aten snel een broodje in een mooie tent, maar we waren erachter gekomen dat we vergeten waren Sebastiaans maaltijd uit de koelkast te halen. Echt genieten van het eten kon dus niet, we moesten al redelijk snel terug naar de Airbnb. Daar lepelde hij goed zijn warme maaltijd weg en dook hij twee uur zijn bed in.

Winkelen in Portland

We hadden zin om een shopping center op te zoeken, want ik wilde graag nieuwe Converse schoenen. Onze vriendin Katherine was inmiddels ook onderweg naar Portland, dus die zou ons daar opzoeken. Na een knuffelsessie zijn we samen op zoektocht gegaan naar de perfecte schoenen en die vond ik gelukkig snel. Daarna zijn we naar de Airbnb gereden om Sebastiaan eten te geven en in bed te leggen. Samen kookten we een wokgerecht en vervolgens liet ze ons alleen, want ze zag dat onze jetlag ons de baas werd.

Deze nacht was iets minder. We lagen er om tien uur in en om half twaalf werd Sebastiaan al wakker. Daarna kwam hij nog een keer om half vijf en half zeven. Om kwart voor tien zijn we uiteindelijk uit bed gegaan.

Koffie

’s Ochtends gingen we om de hoek koffie drinken met een vriendin van me die ik al elf jaar niet gezien had. We zaten samen in een homorechtengroep op de universiteit waar ik mijn uitwisselingsprogramma heb gedaan. Het was gezellig en we kregen weer wat info over dingen die we konden doen in Portland. We wandelden samen door de buurt en liepen nog even mee naar haar prachtige huis. Het is mooi om te zien hoe ze het hier heeft in Portland!

Rondrijden in Portland

Het regent nogal veel in Portland op dit moment (dat wisten we gelukkig al van tevoren), dus we besloten ’s middags om met onze mooie auto de stad te verkennen. Katherine was onze gids en liet ons het centrum zien, met onder andere old town en China town, en twee mooie wijken. Een was duidelijk een duurdere buurt en de andere was juist supergezellig met food trucks en restaurants. Daarna reden we nog door een stukje dat nu up and coming is en dat zag er ook prachtig uit. Goede sfeer hier, chille mensen en lekker groen overal.

Thee uit Portland

Toen Katherine ons een paar jaar geleden kwam bezoeken, nam ze ontzettend lekkere thee uit Oregon mee. Het was pepermunt, maar dan echt goed gevulde zakken met mooie bladeren en bloemen. Het heet Steven Smith Teamaker. Omdat we in Nederland over het algemeen de thee wat lichter drinken dan hier, kun je met zo’n zakje wel vier koppen zetten. Ik vond het echte verwendagen, die dagen dat ik zo’n zakje meenam naar mijn werk.

Nu nam ze ons mee naar de plek hier in Portland waar ze de thee inpakken en distribueren. Bij dat gebouw zit ook een tasting room, waar je allerlei soorten bijzondere thee kunt proberen. Ik ging voor het eerst een thee latte drinken. En wat voor een: crème karamel. Boy oh boy, dat was lekker! Ik heb nog een assortiment van 6 theesoorten uitgezocht, zodat we thuis nog lekker kunnen nagenieten.

Avondeten

Thuis hebben we Sebastiaan eten gegeven en heeft Katherine in de tussentijd een lekkere curry gemaakt. Als toetje gingen we nog even chocola uit Oregon (Moonstruck) en uit San Francisco (Ghirardelli) halen. Mjam, mjam! Om negen uur liet ze ons weer naar bed gaan. Sebastiaan deed het supergoed: hij sliep door tot kwart over vier. We gaven hem wat fruit en om 6 uur wilde hij graag ontbijten. Nou, dat was een prima tijd.

Nu is het tijd om van Portland naar de oom en tante van Katherine te rijden. Zij wonen aan de kust van Oregon in Tillamook.

Volg je mijn avonturen op YouTube al?

Tag: vliegen