Tag: verloskundige (page 1 of 2)

Week 34

1 mei 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 34: Afspraken en gewassen babykleding

In week 34 ga ik alvast aan de slag met opruimen voor de verhuizing, hebben we afspraken bij de verloskundige en Hypotheker, slaan we Koningsdag grotendeels over, wassen we alle babykleding en lopen we nog eens rond door ons nieuwe appartement.

In week 34 ruimen we flink op

Twee weken terug zei ik dat we niet zoveel hoefden te doen voor onze aanstaande verhuizing in augustus. De dingen die ik nu in mijn hoofd heb zijn de kledingkast opruimen en de administratie opschonen. Nou, dat heb ik deze week direct aangepakt. Het lijkt me handiger om dat zonder baby te doen dan met.

Afgelopen zondag ben ik mijn kledingkast ingedoken. Je zou denken, een jaar geleden verhuisd, dus er zal niet veel weg te doen zijn. Twee volle vuilniszakken! Pfff. Deze heb ik uiteraard niet weggegooid, maar netjes gedoneerd.

Maandagavond heb ik mijn mappen met administratie er eens bij gepakt. Wat kan er allemaal weg? Ik kwam zelfs een brief tegen van de IB-Groep met “je wordt binnenkort 18 en je ouders ontvangen dan geen kinderbijslag meer.” Hoppa, papierbak in! Uiteindelijk een flinke stapel weggedaan. Dat scheelt een aantal kilo’s voor de verhuizers.

‘Week 34: Afspraken en gewassen babykleding’ In week 34 ga ik alvast aan de slag met opruimen voor de verhuizing, hebben we afspraken bij de verloskundige en Hypotheker, slaan we Koningsdag grotendeels over, wassen we alle babykleding en lopen we nog eens rond door ons nieuwe appartement. Lees het op www.meemoeder.com/week-34!

Deze stapel papieren mag weg!

In week 34 bespreken we het geboorteplan bij de verloskundige

Maandag was het tijd voor de afspraak bij de verloskundige die gaat over het geboorteplan. Hoe zie je de bevalling voor je? Wat wens je qua pijnbestrijding? Wat wil je voor je kind? En wat voor begeleiding heb je graag?

Mijn vrouw wil erg graag een natuurlijke bevalling, maar we krijgen berichten dat het kind weleens eerder gehaald kan gaan worden, waardoor het invullen van zo’n plan wat lastiger wordt. Dit is nou typisch zo’n gebeurtenis waar je geen controle over hebt en dat is precies de grootste uitdaging waar mijn vrouw voor kan staan 😉

Afspraak hypotheek

Dinsdagochtend zaten we weer op de stoelen van de Hypotheker om de hoek. Onze adviseur had een rentevoorstel voor ons. Dat betekende dat we een hoop krabbels moesten zetten op een nog grotere hoop papieren.

Ook hebben we het koopcontract getekend en opgestuurd. Blijkbaar was maandag al de taxatie geweest, dus we hoeven daar alleen nog het rapport van te hebben. Vrijdag zou de bouwtechnische keuring zijn, daarover later meer.

Het lijkt erop alsof dit de laatste loodjes zijn en dat we alleen nog maar zitten te wachten op de financiering van de hypotheekverstrekker en een bezoek aan de notaris.

Rustige Koningsdag

Koningsdag (en eigenlijk vooral -nacht) heb ik dit jaar grotendeels overgeslagen. Ik voelde me niet zo lekker en wilde eigenlijk alleen maar een normale dinsdagavond en een normale woensdag hebben. Het is al druk genoeg met al die afspraken en regeldingen overal. Mijn vrouw vond het geloof ik heerlijk dat ik naast haar op de bank zat (zij is wel netjes naar zwangerschapspilates gegaan).

Woensdag zijn we begonnen met een koningsontbijt met broodjes pesto-mozzarella uit de oven. Onder het genot van deze broodjes hebben we aapjes gekeken op TV. Dat klinkt oneerbiedig, maar zo voelt het wel, haha. Ik vond die basketbalscore van Prinses Marilène geniaal!

’s Avonds heb ik nog een koningsmaal bereid met rollade, gestoomde broccoli en zoete aardappeltjes (toch een beetje oranje in ons huis). Onze geplande date night in de bios viel in het water; we zijn de deur maar niet uitgegaan wegens de stortbuien.

Zoete aardappeltjes in de pan

Babykleding wassen

We zijn ook begonnen met de grote wasbeurt, die je hoort te doen vlak voor het kindje komt. Alle dekentjes, doekjes, knuffels en pakjes zijn op de juiste temperatuur gewassen mét wasmiddel uit het proefpakket van Neutral.

Gewassen knuffels

Eigenlijk moesten we best hard lachen toen we onze babykleding maat 50 en 56 aan het ophangen waren. Die kleding kan ons kind straks vast niet aan, als het zo door blijft groeien!

Maar we hebben echt zulke schattige kleding, dat we hebben besloten ons kind minimaal één week in de leukste pakjes te proppen, of het nou past of niet.

…Grapje, hè…

Ik ga alvast aan de slag met opruimen voor de verhuizing, we hebben afspraken bij de verloskundige en Hypotheker, we slaan Koningsdag grotendeels over, we wassen alle babykleding en we lopen nog eens rond door ons nieuwe appartement. Lees het hier

I found Nemo!

Met een aantal van deze knuffels heeft mijn vrouw vroeger zelf geknuffeld. Leuk, toch?

Bouwtechnische keuring

Vrijdag konden we bij de bouwtechnische keuring aanwezig zijn. Die stond gepland van half 12 tot en met 1, maar die duurde uiteraard flink korter. Ik denk dat die meneer er een half uurtje is geweest. Hij vond dat alles in erg goede staat was.

Over de extra asbest-check zei hij dat er misschien één puntje in de bedrijfsruimte was dat asbest kon zijn, op een plek waar je het niet verwacht. In de jaren ’20-30 werd er weleens een “marmeren” plaat boven een wastafel gehangen, wat dan eigenlijk eruitziet als marmer maar bestaat uit asbest. Zeker weten doe je het niet, maar het was wel een gebruik.

Hij raadt ons aan er niet in te boren (wat al wel ooit eens is gebeurd), maar verder kan het gewoon zo blijven hangen (of je brengt het even naar de gemeenteafval als je het niet meer mooi vindt). Het valt in ieder geval niet onder die “verwijder-je-asbest-voor-2024”-regeling. Dat scheelt!

Ook zit er wat vocht achter een muur in de badkamer. Dat vond de verkoper niet leuk, want die badkamer was 3 jaar geleden erin gezet. Zij was in de veronderstelling dat dit perfect was gedaan. Het komt waarschijnlijk doordat de badkamerzetter niet goed heeft gekit achter de kraan. Deze kun je eruit halen en opnieuw kitten.

Voor mij klinkt dat al als een moeilijke klus, dus ik was blij dat de verkoper zei dat ze die persoon eens ging bellen om te kijken of hij er nog wat aan ging doen. Wie weet werkt het! Niet dat het een probleem is, dat wordt het alleen als je in de muren gaat boren. Goed om te weten, want ik wilde er nog een plankje ophangen.

In week 34 lopen we nog eens in ons toekomstige appartement

Het was heerlijk om weer eens in het huisje rond te lopen. Het was nog ruimer dan ik in mijn hoofd had. Altijd fijn 😉 Je kunt dan ook even kijken waar allemaal stopcontacten zitten, hoe schuin de muren lopen in de bedrijfsruimte, hoe het washok in elkaar steekt. Dat zijn van die kleine dingen die je je ineens afvraagt als je thuis zit.

De plattegrond bleek ook niet te kloppen, want achter de muur van de portiek zit ook nog ruimte, terwijl het appartement als een rechthoek was weergegeven. Daardoor leek het geheel wat kleiner op papier, zoals de babykamer.

Professioneel geklieder op de plattegrond

Nu kon ik ook inbeelden waar ik straks in de bedrijfsruimte het bureau en de bank wil hebben. Ik zag dat er genoeg ruimte over was om een grote tafel neer te zetten voor mijn workshops. Zo ruim is de bedrijfsruimte dus. Gaaf, het gaat allemaal precies worden zoals ik het wil!

Volgende week staat mijn uitgebreide behandeling bij de schoonheidsspecialist (mijn verjaardagscadeau) gepland en krijgen we een extra echo.

Week 33

24 april 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 33: een rolstoel en een dinosaurus

In week 33 ontvangen we het conceptkoopcontract voor ons nieuwe appartement, krijgen we te horen dat er een extra echo en afspraak bij de gynaecoloog worden ingepland, gaan we rolstoelend door de Ikea en krijgen we weer allemaal cadeautjes.

In week 33 ontvangen we het conceptkoopcontract

Vorige week is ons bod op een appartement om de hoek geaccepteerd. Begin deze week kregen we het conceptkoopcontract. Dat hebben we eens goed doorgelezen en wat onduidelijkheden aangemerkt (dat zijn er nogal wat voor deze onervaren kopers). Er zaten een aantal bijlagen, zoals de stukken van de VVE, niet bij, waar we nog om hebben gevraagd. Daaruit konden we al heel wat onduidelijkheden weghalen.

We zitten nog na te denken over de asbest-clausule. Asbest moet per 2024 verplicht verwijderd zijn en daar zijn wij dan verantwoordelijk voor. Het dak is echter een jaartje of 3 gelegen door de VVE bijgewerkt en het is maar een kleine oppervlakte (ik denk onder de 35 m²). Grote vraag is of daar dan nu (nog) asbest in zit. Dat scheelt een eurootje of 1000.

De bouwtechnische keuring is inmiddels geregeld, waarin ook naar de asbestvraag gekeken gaat worden. Ook wordt de taxatie nu door de Hypotheker geregeld. Dinsdag hebben we opnieuw een afspraak met ze, omdat ze een rentevoorstel voor ons hebben. In onze inbox hadden we al een gezondheidsverklaring ontvangen. Het is allemaal echt in werking gezet nu, supercool!

Extra echo

Begin van de week werden we ook gebeld door de verloskundige. Die vrouw van de echo vorige week had gelijk: er zou nog een echo komen. Ze hadden de resultaten binnen en vonden ons kind inderdaad HUGE. Niet dat ze dat zo zeiden, ze begonnen iets technischer met een curve met ondergemiddeld, gemiddeld en bovengemiddeld. Die bovengemiddeld heeft een waarde van 0,9 en ons kind zit ergens tussen de 0,85 en 0,95.

Vraag me niet wat het inhoudt, maar het heeft als gevolg dat ze in week 36 een extra echo willen inplannen en een afspraak bij de gynaecoloog. Dat gehint van vorige week dat ons kind waarschijnlijk eerder komt, lijkt dus ook zo te zijn. Het hoeft niet, als de groei vanaf nu rustig is, maar ik gok dat ons kind niet stopt met flink zwaarder worden… Mijn vrouw heeft namelijk continue honger.

Wel grappig, toen ze zeiden dat ze al een datum voor de afspraak voor in week 36 hadden ingepland, zeiden ze iets van 23 mei. Mijn vrouw zei: “Eh, dan ben ik alweer week 38…” Oh ja…. Nu krijgen we dus maandag tijdens onze afspraak bij de verloskundige te horen wanneer het is ingepland.

Ikea

Met al dat gepraat over onze waarschijnlijk vroege baby wordt het tijd om nog eens na te gaan of we alles hebben. Het wordt tijd om de babykleding heet te gaan wassen en klaar te gaan leggen. We hebben genoeg commode- en kastruimte, maar dat is nog niet handig genoeg. We moeten nog wat verdelers en manden hebben voor in de lades.

Woensdagavond zijn we dus naar de Ikea gereden. We hadden gelezen dat je daar rolstoelen kunt lenen, wat zou betekenen dat mijn vrouw mee kon. Mijn vrouw is fan van de Ikea. Als in, fan. Als in, elke uitrit waar een Ikeabord staat, roept ze heel hard Ikea. Dus, mijn vrouw gaat naar de Ikea, of ze nou in een rolstoel moet zitten of niet. Ik ga mee onder de belofte van een Daim-taartje. Ze weet hoe ze mij moet verleiden.

Bij de Ikea hebben we inderdaad allerlei fleurige mandjes en verdelers gekocht. Rood, groen, oranje: you name it. Het zit toch in een kast, dus zo erg bij elkaar is het niet 😉 En een klein, geel nachtlampje van een halve maan. Zo blijven wij tijdens de nachtvoeding ook nog een beetje een slaapmodus.

In week 33 krijgen we weer cadeautjes

Vrijdag kwam diezelfde collega, die eerder al heeeeel veel spullen aan ons had gegeven, nog eens langs met een tas. Daar zaten nog wat handige dingen in, maar vooral speelgoed. Bovendien had ze nog een schommel (aan het balkon is niet heel veilig, hè?), een loopwagentje en loopdinosaurus. Die laatste is echt zoooo schattig. Het duurt nog even voordat de kleine die kan gebruiken, maar ik heb er nu al zin in!

Volgende week wordt weer een druk weekje met de afspraken bij de verloskundige en de Hypotheker en natuurlijk Koningsdag.

Week 32

17 april 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 32: Echo en koophuis

In week 32 bezoeken we de verloskundige, hebben we weer een echo en kopen we zomaar een huis.

In week 32 gaan we weer naar de verloskundige

Dinsdag hadden we direct achter elkaar een afspraak bij de verloskundige en een afspraak in het ziekenhuis voor de echo. Bij de verloskundige hadden we uitgelegd dat er de vorige keer een kleine opleving was en dat het nu eigenlijk weer constant vervelend is met de buik. De vraag was of de buik pijnlijk of ongemakkelijk was. Dat is ongemakkelijk, dus dat is op zich een goed teken.

Ze hintte er wel op dat, omdat mijn vrouw er zoveel last van heeft, dat er op het eind maar moet worden gekeken hoe lang ze het door laten gaan. Dan wordt er een balans opgemaakt tussen het welzijn van de moeder en het welzijn van het kind. Als de baby al ‘af’ is, maar geen zin heeft om eruit te komen, dan kan dat natuurlijk geholpen worden.

Het hartje klopte weer mooi stevig en regelmatig. Ze dacht dat de baby al goed lag, met het hoofdje naar beneden. Dan is ons kindje dus niet meer van de plek gegaan sinds de vorige echo, een maand geleden.

We kregen een geboorteplan mee om in te vullen. De volgende afspraak is een extra lange, en dan bespreken we of onze ideeën reëel en haalbaar zijn, en of dat er nog vragen zijn. Blijkbaar schrijven mensen af en toe de gekste dingen op, dus ze willen graag weten hoe wij over de bevalling denken.

Echo

Vervolgens konden we in de wachtkamer gaan zitten van het Bronovo. De vrouw die onze echo deed, was volgens ons van Oost-Europese afkomst. Ze sprak Nederlands, maar niet heel goed en behoorlijk zacht. We wisten niet of het een taaldingetje of een cultuurdingetje was, maar heel hartelijk was ze niet. We hebben voor ons gevoel dus ook niet heel veel informatie gekregen, zoals de vorige keren.

Wat we eruit hebben kunnen halen, is dat ons kind nog steeds bovengemiddeld hard groeit, in zowel lengte als gewicht. De vorige keren legde ze ons iedere keer uit dat het ongeveer een week vooruit was, maar dat weet ik nu dus niet. Toen het gewicht: 2480 gram. Oef. Dat is een zware. Geen wonder dat mijn vrouw mager wordt: die baby eet alles op!

Deze vrouw hintte erop dat er nog wel een echo zou komen, met deze groei. We denken dus, naar aanleiding van deze twee gesprekken, dat we sowieso niet voor de 42 weken gaan, dat 40 echt het maximum wordt en dat ze vanaf 38 weken al wel gaan kijken of het zover is. Dat is wat anders dan de berichten, die we constant hebben gehoord, van het “oh nee, doe rustig aan, anders komt die baby te vroeg!” Stilzitten heeft ons kind dus goed gedaan. Ik ben benieuwd of we een Michelinmannetje/-vrouwtje krijgen.

Wat echt het allergaafst aan deze echo was, was dat ze een volle blik op het gezicht heeft kunnen werpen. Het is zo scherp, dat het lijkt alsof het een 3D-echo is. Het is echt bizar om zo al kennis te kunnen maken met je kind!

In week 32 hebben we zomaar een huis gekocht

En dan heb je ineens een huis gekocht. It just happened… Ik had mijn vrouw een Funda-verbod opgelegd, maar ik had geen strak, streng controlesysteem opgericht, dus ja, ze is gewoon verder gaan kijken. Maakt niet uit dat we een jaar geleden zijn verhuisd om hier een gezinnetje te stichten…

Aparte bedrijfsruimte

Ze had er een gevonden, die ik toch echt moest bekijken. Ik wilde echt niet, maar vooruit. De reden dat ze mij deze wilde laten zien, is omdat dit appartement een aparte bedrijfsruimte heeft, zodat ik een kantoor aan huis kan houden. Ok, dat wekte mijn interesse….

Het is precies hetzelfde appartement als nu, maar dan ligt de berging gunstiger, is er een gezamenlijke tuin mét tuinman, is er een aparte badkamer (met bad) i.p.v. vast aan de slaapkamer, is er ruimte voor een droger en is het geheel iets groter en netter. Enig nadeel is dat de wasmachine alleen via de babykamer te bereiken is. Oh ja, en dat we weer moeten verhuizen. Klein detail: het is maar 3 straten verderop.

Bod geaccepteerd

Nou, we hebben de voor- en nadelen bekeken en besloten een bod te doen. We wisten wat we maximaal konden lenen en we kozen voor een zeer comfortabel bod, waarbij de maandlasten hetzelfde blijven. Er waren hogere biedingen, maar omdat we zo’n leuk contact hadden, gunden ze het ons, als we er 500 bij deden. Deal!

Dat leuke contact bestond uit de rondleiding en 2 smsjes, dus misschien had het iets te maken met het feit dat het een ander lesbisch stel was met een kleine. Dat zal wel een beetje geholpen hebben met de band. We zijn in ieder geval allemaal hartstikke blij. 15 Augustus krijgen we de sleutel en onze huur eindigt waarschijnlijk twee weken later, dus dan hebben we een mooie periode om te verhuizen.

Verhuizen

Net als de vorige keer gaan we verhuizers huren, dan ben je in één dag klaar. Er hoeft niet geklust te worden, dus een fris laagje verf is alles wat we hoeven te doen. Omdat we een jaar geleden zijn verhuisd, zijn er ook weinig overtollige spullen die weg moeten. Ik wil weer een keer door mijn kledingkast gaan en de administratie op orde maken, maar dat is het denk ik wel.

Een vriendin heeft al aangeboden die verhuisdag op de kleine te passen. Onze baby is dan echt pas 6-8 weken. Laten we zeggen dat we het aanstaand ouderschap nog niet genoeg uitdaging vonden ….

Kantoor aan huis

Straks heb ik gewoon een kantoor aan huis! Dat is echt ideaal. Ik hoef dus niet meer een flexibele werkruimte in de stad te gaan zoeken voor de dagen dat mijn vrouw thuis is. Het is zelfs groot genoeg om straks mijn workshops in te gaan houden. Ik ben 3 workshops (zakelijk bloggen, zakelijk Twitter en hoger in Google) aan het voorbereiden, dus dat komt goed uit.

Inrichting

De inrichting is al gedaan. Ja, het is al helemaal uitgevogeld. Mijn vrouw zit thuis op de bank, dus die is online een plattegrond gaan maken met onze meubels erin. Nou, niets meer aan doen, zeg ik.

In week 32 moeten we dus ineens een hypotheek regelen

Donderdag zijn we bij de Hypotheker om de hoek gaan kijken wat het proces vanaf nu is. Wij hebben nog nooit een huis gekocht, dus we weten helemaal niet wat er allemaal bij komt kijken. Eigenlijk net als bij het moederschap: we zien het allemaal wel als het gebeurt.

Nou, de Hypotheker neemt dus alles van ons over: de beste hypotheek zoeken bij onze wensen, de taxatie, een bouwtechnisch rapport en een notaris. Ik heb volgens mij nog nooit zo relaxed een ander huis geregeld 😉 Dus, dat is prima te doen naast een zwangerschap. Ok, er zijn wel twee voorwaarden: geen verbouwing én een goede gezondheid van de baby.

Dit weekend bestaat vooral uit sociale dingen. Iets minder voor mijn vrouw, maar die krijgt ook bezoek. Ik ben vooral op pad (verjaardag in Leiden en stappen in Amsterdam), dus we zien elkaar wat minder.

Volgende week staat nog niet veel baby-achtigs gepland, maar we krijgen wel een conceptkoopcontract en een hypotheekvoorstel.

Week 29

27 maart 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 29: verjaardag en verloskundige

In week 29 worden we verwend door het koken van onze vrienden, bezoeken we de verloskundige, ga ik shoppen en ben ik jarig.

In week 29 werd er voor ons gekookt

We hebben het geluk dat we de afgelopen weken 1 keer per week een vriendin over de vloer hebben gehad, die voor ons kookt. Vorige week was dat Sanne. Haar overheerlijke recepten vind je terug op Het Grote Groene Geluk. Ze had voor ons rösti gemaakt met aardpeer en paarse aardappel (ja ja!), vegetarische kipragout en gewokte spinazie met ui en een zongedroogd tomaatje. Zo! Dat was een feestmaaltijd. Heerlijk. Ze mag vaker komen 🙂

Deze week had een andere vriendin zich op ons fornuis geworpen. Ze had zich verdiept in een kookboek van Jamie (wie heeft er een achternaam nodig?) en daar kwam een heerlijke lasagne met flespompoen en hüttenkäse uit. Toen we onze vrienden hadden gevraagd om ons uit de brand te helpen door af en toe te koken, hadden we niet verwacht zo verwend te worden. Onze eis was eigenlijk “als er maar genoeg groenten in zitten…”

Hopelijk worden we af en toe ook zo verwend als de baby er net is!

In week 29 gaan we ook weer naar de verloskundige

Woensdag mochten we weer naar de verloskundige. Het was toevallig degene die een paar weken terug de informatieavond in het Bronovo had verzorgd. Ze vroeg door naar de harde buiken. De frequentie is niet minder geworden (halverwege het douchen is de buik alweer hard en pijnlijk), maar ze duren minder lang. De buik wordt dus sneller zacht. Dat vond de verloskundige prettig om te horen, omdat er dan niet te veel activiteit in de baarmoeder is.

Wij gaven aan het een beetje eng te vinden dat mijn vrouw nu zo weinig beweging krijgt. Niet alleen hoor je dat hoe fitter je bent, hoe beter de bevalling te doen is (uithoudingsvermogen!), maar ook dat niet bewegen sowieso voor niemand goed is. Ze mag nu 3 keer per dag een klein rondje lopen. Die drie keer vindt mijn vrouw te heftig, dus ze probeert een keer per dag.

Eigenlijk is de buik sinds het bezoek aan de verloskundige ook weer bijna de hele tijd hard geweest, dus die een keer per dag is wel een uitdaging. Toen ze naar het hartje ging luisteren, vroeg de verloskundige of mijn vrouw een paar keer diep wilde ademen, omdat de buik wat zachter moest zijn Ik voelde en ik zei: “Ja, dit is wel het zachts dat ik hem heb gevoeld…” Dat is niet zo’n goed teken natuurlijk. Het hartje klopte wel weer lekker. Mooi om te horen.

Spelen

Ik kan nu ook al een klein beetje met de kleine spelen. Het is echt heel leuk. Soms is de baby zo actief. Als je dan ergens een beetje duwt, dan reageert het daar ook op. Krijg je ineens een knal terug!

Ook had ik een keer mijn warme hand onder op de buik gelegd. Het gestoei verplaatste zich na een paar tellen naar beneden. Dat vond mijn vrouw iets minder, boven in de baarmoeder werd ze ineens uitgerekt. Woopsy!

Ik heb iets op te biechten over week 29…

Ik heb iets op te biechten. Ik treed ermee naar buiten. Hier komt het. Ik was een van die mensen in de menigte die donderdag bij de opening van de V&D in Den Haag was. Ja, ik schaam me ervoor en ik ben weggedoken voor de vele foto’s die er werden gemaakt. (Zelf heb ik er eentje geschoten op afstand, voordat ik me bij de menigte voegde). Schat me alsjeblieft niet te laag in: ik stond niet al uren te wachten. Ik kwam gewoon om tien uur aankakken. Met luid gejuig gingen de rolluiken omhoog en ik sloot me achter in de rij aan.

Ik had geen zin om tussen de massa op de begane grond te lopen, dus ik ging naar de eerste verdieping. Dat is best pittig, met honderden mensen de roltrap op… Ik had het geluk dat ik achter een mevrouw liep met een dubbele kinderwagen. Ik bood mijn excuses aan dat ik tegen haar aan werd geperst, maar daarna maakte iedereen toch wel ruimte om die mensen de roltrap op te laten. Achteraf zag ik dat die mensen ook met de lift konden, maar een eigen wil heb je toch niet in zo’n stroom mensen. Je wordt gewoon met de stroom mee geduwd.

Trieste winkel

De winkel zag er triest uit. Overal lege muren en kratten met artikelen. Het winkelen ging verrassend rustig. Ik had wat truitjes gepakt en ging naar de schoenen. Daar heb ik nieuwe sneakers van Ecco gekocht. Ik kon ze gewoon passen, daar was ruimte genoeg voor. Ze waren tijdens de prijzencircus van €140 naar €69 gegaan en omdat overal 20% korting op zat, kon ik ze voor €55 meenemen. Dat voelde als een klein feestje in mijn hoofd, die schoenen zaten als gegoten!

Op de volgende verdieping heb ik een grote DVD-box voor mijn vrouw gehaald. Die kijkt nu alle afleveringen van een oude misdaadserie en die box stond daar alsof het zo moest zijn. Voor €39 kon ik hem meenemen.

Babykleding

Daarna kwam ik bij de babykleding. We hebben tot en met maat 68 alles al, dus ik ben voor maat 74 gaan kijken. Ik heb een stuk of 6 leuke, fleurige truitjes gekocht. Ik zag ook pakjes van Nijntje in een kleinere maat, dus die heb ik toch maar meegenomen. Alles was toch maar €2,50, dus wat maakt het uit. Ons kind heeft straks echt alleen maar de tijd om alle kleding één keer aan te trekken… Living like a star!

Op de volgende verdieping kwam ik bij de spullen waar ik eigenlijk voor kwam. Voor Kerst hadden we namelijk inkopen gedaan bij de V&D, waarbij we dubbelglazige koffieglazen hadden gehaald. Met het dobbelen had ik deze zelf gewonnen. We wilden graag wat meer hiervan, maar ja, de V&D was gesloten… Als je van een ander merk haalt, zien ze er toch weer anders uit, dus dat hadden we maar niet gedaan. Ik had een klein vermoeden dat zulke glazen snel weg zouden zijn bij een heropening, dus vandaar dat ik deze dag op pad ging. En inderdaad, er stonden nog maar 2 exemplaren, showmodellen zonder doos. Ik pakte ze voorzichtig in tussen de kleren.

Het wachten begint

Na nog wat spullen te hebben gehaald, ging ik op zoek naar de beste kassa. Ik zag dat het al drukker begon te worden bij de kassa’s na een uur shoppen, dus ik koos bewust degene bij de babykleding. Helaas, het schoot echt voor geen meter op. Ik kon de kassa gewoon zien, dus heel ver weg ervan was ik er niet. Ik heb twee uur en een kwartier in de rij gestaan… Ja, echt!

Iedereen geeft zich over aan het wachten en begint met elkaar te kletsen. Achter mij stond een vrouw met twee grote dozen PlayMobil. Ze was niet voor zichzelf gaan kijken, ze was gewoon rechtstreeks voor het kinderspeelgoed gegaan. Voor mij stond een vrouw met drie grote koffers. Deze merkkoffers waren nu maar €30-40 euro. De vrouw achter mij zei dat ze ook voor alle foto’s was weggedoken, omdat ze zich ervoor schaamde dat ze er was. We moesten hard lachen, ik voelde me precies hetzelfde.

Hardwerkende mensen

Bij de kassa bleken bijna alle prijzen op de etiketten niet te kloppen. Op de fijne manier, want alles was nog goedkoper. En daar ging nog de 20% vanaf. De dames achter de kassa stonden te zuchten en te steunen, want het was hard werken en ze hadden nog geen pauze gehad. Ik leefde met ze mee en vertelde hoe lang ik had staan wachten. Ze waren bijna in shock. We waren samen een beetje aan het lachen en toen kwamen we bij de koffieglazen zonder doos. “Ik bied een euro!” grapte ik, net als in zo’n reclame op TV. “Ok!” Sloeg ze gewoon een euro aan. Haha, hilarisch.

Op de weg naar buiten ben ik ook maar met mijn handen voor mijn gezicht gaan lopen. Er was echt een haag van mensen met smartphones die aan het klikken waren. Laat me toch lekker!

Sja, triest om te zien, die winkel zo. Maar ja, het is nu eenmaal zo: het liep niet meer en het management heeft verkeerde keuzes gemaakt. Daar is het personeel de dupe van geworden. Nu kon iedereen zijn/haar goedkope slag slaan. Ik heb tenminste mijn best gedaan voor een goede afwikkeling van het faillissement 😉

In week 29 vier ik mijn verjaardag

Op deze zeer goede vrijdag was ik jarig. In week 29 heb ik de mooie leeftijd van 31 bereikt. Ik heb de hele week hard gewerkt om mijn werk af te krijgen en vrijdag vrij te zijn. Dat is me gelukt, dus ik heb een heerlijke dag gehad. Mijn vrouw trakteerde mij op een brunch in een lunchroom om de hoek. Dat was al genieten. Daarna ben ik naar de kapper geweest. Ik vind dat altijd zo ontspannen, een beetje me time. Thuis heb ik wat lopen rommelen in het zonnetje en ben ik gaan sporten.

’s Avonds kwamen mijn vrienden voor een goede verjaardagsborrel, erg gezellig. Ik kreeg een boek en een uitgebreide behandeling bij een schoonheidssalon hier in de buurt. Daar ben ik zo aan toe! Ik wil al de hele tijd, maar het kwam er gewoon niet van. Ik had in december nog een behandeling geboekt in de sauna, maar ja, door de verbrandingsperikelen is dat niet doorgegaan.

Badinzet

Het leek ons wel handig om zo’n badinzet voor de baby te kopen. In plaats van je baby vast te houden in bad, kun je hem/haar dan op een plastic stoeltje leggen, zodat je je handen vrij hebt. Sommige mensen vinden zo’n ding ideaal en sommige mensen gebruiken het uiteindelijk niet. Daarom vond mijn vrouw via Marktplaats er een die zo goed als nieuw was. Die hebben we zaterdag voor €2 opgehaald.

Daarna kwam mijn beste vriendin langs om samen te eten. Jeuj, meer cadeautjes! Ik kreeg o.a. dit schattige truitje voor onze baby. Leuk toch! Omdat ze zelf zwanger is geweest en mijn vrouw niet heel fit was, was dit de eerste keer dat ze mijn vrouw zwanger zag. Ja, dat is toch wel al een flink buikje!

Vrolijk Pasen iedereen en tot volgende week.

Week 26

6 maart 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 26: kirren en vuurspuwende ogen

In week 26 bezoeken we de verloskundige, gaan we naar onze aanstaande ouderschapscursus en scoren we het pakje voor het eerste fotomoment van de baby.

In week 26 gaan we weer naar de verloskundige

Maandag zijn we weer naar de verloskundige gegaan. Het is de laatste keer dat we om de vier weken gaan; vanaf nu is het om de drie weken. En wat is er een hoop gebeurd in die vier weken. De vorige keer kregen we te horen dat mijn vrouw nu echt stil moest gaan staan, omdat de baby anders (veel!) te vroeg geboren zou worden, met alle gevolgen van dien. Dat was een heftig gesprek en direct daarna hebben we de eerste stappen genomen. Als in, voor de deur van de praktijk zijn de eerste telefoontje gepleegd.

Zestig stappen terugnemen zijn niet zo maar genomen en het is pas deze week dat haar nieuwe planning ‘officieel’ ingaat. Het regelen heeft haar in eerste instantie nog meer stress opgeleverd, maar nu begint ze er de vruchten van te plukken. Heel veel mensen hebben hierbij geholpen: jullie weten wie je zijn, bedankt daarvoor!

In week 26 heeft mijn vrouw veel last van een harde buik

Waar staan we dan nu? Nou, ze voelt zich nog niet goed. Elke keer opstaan, elke keer de straat uitlopen, elke keer douchen en die harde buik is er weer. Dit hebben we aangegeven bij de verloskundige, waar de weegschaal trouwens voor het eerst zei dat er meer dan een kilo aan is gekomen. We hadden weer dezelfde verloskundige als de eerste keer. Ik vind haar heel fijn en hoop sneaky dat zij bij de bevalling is. Mijn vrouw noemt haar onrustig, ik noem haar to the point.

Ook nu weer: weeën zijn ook een harde buik, dus we moeten rust blijven nemen. Die week vakantie was heel goed en er is verbetering te zien, maar als we hadden verwacht dat dat voldoende was geweest, dan helaas pindakaas. Die buik is hooggevoelig geworden en ons kindje kan nog steeds te vroeg geboren worden. Ik vroeg: “Ook als in vandaag?” Ze zei: “Als je als een dolle door was blijven denderen, dan had dat inderdaad gekund. Maar nu heb je duidelijke stappen genomen, dus dat gevaar is weg. Maar je moet er goed rekening mee blijven houden.” Zij raadde mijn vrouw aan ook deze week thuis te blijven. Dit kon in haar planning deze week alleen echt niet, maar ze heeft wel flink minder uren gedraaid dan moest. Lukt het niet, dan lukt het niet. Dat is waar we nu op moeten letten. Alleen, schuldgevoel is a bitch…

De natuur een handje helpen

Dinsdag hadden we weer ouderschapscursus. Deze avond ging over de natuur een handje helpen als de bevalling niet natuurlijk verloopt. Het ging daarmee over pijnstilling en een keizersnede. Alle soorten pijnstilling werden behandeld, met de voor- en nadelen.

In Den Haag zijn drie ziekenhuizen en overal gebruiken ze weer wat anders. De pijnstilling waar de voorkeur van mijn vrouw naar uitgaat, wordt niet in ons ziekenhuis gebruikt, kwamen we achter. Het is daar blijkbaar een keer mis mee gegaan en ze hebben niet de tijd om dit tijdens de bevalling constant in de gaten te houden. Mijn vrouw heeft zich deze week verdiept in andere pijnstilling, zodat ze beter voorbereid de bevalling in gaat.

Keizersnee

We weten nu ook dat er een “gezinsvriendelijke” keizersnee is (je kunt als gezin samenblijven daarna) en een spoedkeizersnee waarbij dat niet kan. Er zat een foto bij van een kind dat er net een seconde geleden uit is gehaald. Mjam!

Ik heb de laatste twee jaar zeven operaties gehad, en ik hoef tijdens die ingrepen echt niet mee te kijken. De laatste keer vroegen ze me na die kleine operatie zelfs of ik geen koffie met suiker of chocolademelk wilde en of ik niet even wilde blijven zitten. Ik begreep van die vragen dat ik waarschijnlijk lijkwit was en heb de hint toen maar opgepikt (mijn slappe beentjes brachten me ook niet veel verder).

Ik kan me daarom haast niet voorstellen dat ik ineens erg graag met mijn neus midden in de actie wil zitten tijdens de bevalling of keizersnee, ook al gaat het om mijn eigen kind. Noem me maar een schijterd, maar ik denk niet dat het moment ineens om mij moet gaan draaien omdat ik flauw ben gevallen o.i.d. Ik hoop vooral mijn vrouw te steunen. Ik kijk gewoon op dat moment wat ik wel en niet wil zien. Misschien ben ik supergelukkig en wil ik alles wél met mijn neus midden in de actie volgen. Ik ben in ieder geval niet zoals een aantal mannen van de cursus die geen stap verder willen verzetten van de schouder van hun vrouw…

In week 26 krijg ik vuurspuwende ogen op me gericht

Wist je dat je tijdens stille ademhalingsoefeningen ook ruzie kunt krijgen met je partner? Ogen spreken boekdelen!

Mijn vrouw had gemist dat we naar de volgende oefening waren gegaan en ging door met de eerste ademhalingsoefening. Daar kreeg ze het alleen benauwd van en dus stopte ze. Ik had, tussen al het gepuf en gezucht van de vier andere stellen, wel gehoord dat we het sneller moesten gaan doen en dat mijn vrouw in mijn handen moest knijpen om het tempo voor mij aan te geven. Dat was ook wel nodig, want door al dat gepuf en gezucht in de zaal kon ik die van haar heel moeilijk volgen en nadoen.

Zij kon niet zeggen dat ze niet meer wilde (maar oh, dat kan ze heel goed zeggen met haar houding en blik) en ik kon niet zeggen dat ik graag wilde oefenen. De tweede oefening was namelijk voor als de weeën sterker waren en ze dus meer hulp van mij kan gebruiken: best prettig als je weet wat je dan moet doen… Dus, irritatie en vuurspuwende ogen alom, maar daar konden we thuis alweer om lachen.

In week 26 vinden we dat speciale eerste pakje

We hebben babykleding. Véél kleding. Allemaal tweedehands. Maar voor die eerste foto wil je toch een speciaal pakje. Daar zijn we naar op zoek gegaan. We kunnen één conclusie trekken uit dit experiment. Zet ons in een afdeling babykleding en we rennen (lees: schuifelen) kirrend van rek naar rek. Zo veel schattige dingen!

Je eindigt met een stapeltje kleding. Dat stapeltje kan niet heel groot worden, want maat 50 is echt ieniemienie. En dan moet je nog de grote keuze maken: welke wordt het? Uiteindelijk hadden we er drie over. Nee, ook dit moet terug naar één pakje, we hebben er al zo veel. Omdat ik weet dat mijn vrouw fan is van groen, heb ik mijn favoriet opgegeven. Helemaal niet erg, want we hebben al vele verliefde blikken op dit pakje geworpen. Hopelijk kunnen we over drie maanden ons baby’tje hierin zien!

Week 22

7 februari 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 22: Kwalen en cursussen

In week 22 gaat de zwangerschap even wat minder, kopen we babyposters, beginnen we aan een cursus voor aanstaande ouders en lopen we tegen wat stereotypen aan.

In week 22 gaat het even wat minder

Deze week is behoorlijk heftig geweest. Maandag zijn we naar de verloskundigenpraktijk gegaan. Met de baby is alles goed. Het hartje klopte weer lekker. Maar met mijn vrouw gaat het allemaal wat minder. De zwangerschap valt haar zwaar. De verloskundige heeft mijn vrouw duidelijk gemaakt dat ze het rustiger aan moet doen, omdat de baby anders te vroeg geboren kan worden. Ze moet dus ruimte voor ontspanning inbouwen in haar agenda. Toen ik het zei, kwam het niet echt aan. Nu wel. Deze week heeft ze daar flink aan gewerkt.

In week 22 weet de verloskundige niet wie van ons twee zwanger is…

Stel, je loopt als meemoeder als eerste de kamer van de verloskundige in. Je schudt haar hand en je vrouw komt ook binnen. Jullie gaan zitten. Wat zijn dan diverse scenario’s om het gesprek te beginnen?

Dit is er een van: de verloskundige richt haar blik op jou en ze vraagt hoe het met je gaat. Je wilt zeggen dat het prima gaat, totdat je de vraag beter begrijpt. Je kijkt je vrouw aan. Naar haar buik. Het begint je te dagen dat de verloskundige denkt dat jij zwanger bent. Awkward….

Mijn look is niet beperkt tot negen maanden, dus ik zei maar dat ik er altijd zo uitzie en dat mijn vrouw zwanger is. Als er op dat moment een speld was gevallen, hadden we hem waarschijnlijk gehoord.

Nijntje en Winnie de Poeh

Om het over wat leukers te hebben: we hebben voor in de babykamer vrolijke posters van Nijntje en Winnie de Poeh besteld. Onze babykamer bestaat nu voornamelijk uit de kleuren beuken en wit. We wilden wat meer kleur toevoegen, maar als je op babyposters zoekt, dan krijg je alleen maar pasteltinten. Saai hoor.

De uitleg hiervan is dat rust aan de ogen fijn is. Alleen is onze babykamer nu een oase van rust. Als in: alleen maar rust. Zo’n baby kan in het begin niets zien en daarna kan het wat vlakken onderscheiden. Pasteltinten kan zo’n kindje dan toch nog niet zien? Dan maar een klein kleurvlakje op de muur. Ze zijn ongeveer 30 bij 40 cm, dus je hebt niet gelijk een overkill aan kleur. Hieronder zie je drie van de vier posters.

In week 22 beginnen we aan een cursus voor aanstaande ouders

Deze week begonnen we ook aan de cursus voor aanstaande ouders waar we ons voor hadden ingeschreven. Er zijn nog vijf andere stellen. Het zijn in totaal acht bijeenkomsten: zeven voor de bevalling en één erna. Het is op dinsdagavond van half acht tot half tien.

Deze eerste bijeenkomst bestond uit het leren kennen van de andere stellen en het achterhalen van hoe ver iedereen is. Wat is de uitgerekende datum? Waar wil je bevallen? Heb je kinderopvang geregeld of is dat niet nodig? Heb je last van zwangerschapskwaaltjes? Dat soort dingen.

Het eerste stel bevalt als het goed is eind maart en wij als laatste begin juni. Daar zit dus een verschil van 2,5 maand in. De meeste stellen willen in het ziekenhuis bevallen. Onze begeleiders vonden dat echt een specifieke ontwikkeling van de afgelopen 2-3 jaar. Ze hebben hun cursus daardoor ook aangepast, zeiden ze.

Zwangerschapskwalen

Mijn schat, de topper, was degene met de meeste zwangerschapskwalen. Ze had zo’n beetje alles wat de begeleidsters opnoemden. En verder zei bijna iedereen dat ze vrij weinig merkten. Oh ja, eentje merkte in haar 25^e week dat ze wat last had van haar onderrug na de 8 km heen en 8 km terug fietsen naar haar werk. Als blikken konden doden…

De diëtiste gaf wat tips mee voor het eten. We deden daar al heel wat van, maar ondanks alles blijft dat brandend maagzuur maar terugkomen. Het is mijn vrouw deze week eindelijk gelukt om het rustiger te krijgen. Ze heeft alle koolzuur verbannen in plaats van alleen geminderd.

Me Tarzan, you Jane!

Wat ik alleen erg jammer vond, was dat alles zo stereotiep verteld werd. Een van de begeleidsters had het de hele tijd over de vaders. Ook al heb je niet zo vaak te maken met lesbische stellen, ik zit daar wel. Je ziet mij wel. Je spreekt mij wel aan. Heb het dan niet alleen over de vaders van de groep. De andere begeleidster hield daar gelukkig wel wat meer rekening mee en had het over de partner.

We moesten ook vertellen of we borstvoeding of flesvoeding willen gaan geven. Wij willen flesvoeding gaan geven. “Oh ja”, riep die ene, “dan kunnen jullie het natuurlijk lekker samen doen!” Ik riep: “Ja, dat klopt!” Toen drong het pas tot me door. Ze had het niet over het feit dat we het fijn vinden dat we het voeden kunnen afwisselen, zodat we allebei wat meer kans hebben op een redelijke nacht. Nee, ze had het over het ‘feit’ dat ik natuurlijk ook zo’n enorm woeste drang van binnen voel om mijn kind te voeden en te verzorgen en dat ik mijn innerlijke moeder koest heb moeten houden om mijn vrouw de gunst te geven deze zwangerschap te volbrengen in plaats van ik. En in mijn enthousiasme heb ik dit stereotype bevestigd. Ik kan mezelf nog steeds voor het hoofd slaan…

Papa

We kregen ook de hand-outs voor de komende weken. Twee daarvan gaan over de vader. Ze heten: ‘Papa regelt’ en ‘Voor de aanstaande vader’. Papa regelt de verzekering en papa klust in de babykamer. Zal ik deze taken dan maar op me nemen? Tel daarbij teksten als ‘je vrouw is de weg kwijt door de hormonen en je moet alleen maar begripvol ja knikken, ook al heeft ze net de tv met een bijl in elkaar geslagen’ en ‘ze gaat door haar nesteldrang alles poetsen, dus ruim op wat niet gevonden mag worden’ en je kunt mij van de vloer vegen. Van het janken!

Ontspannen weekend

Naar aanleiding van het gesprek met de verloskundige, hebben we dit weekend echt even tijd voor onszelf genomen. We hebben een afspraak in Zutphen geannuleerd en zijn in onze eigen omgeving gebleven. Zaterdag hebben we Delft bezocht. Ik vind het fijn om uitjes te krijgen voor mijn verjaardag. Als we dan een dagje op pad gaan, is het leuk om ergens als cadeautje te kunnen lunchen of borrelen. Deze dag hebben we dus van een mooie lunch kunnen genieten aan de markt.

Er bleek ook een carnavalsoptocht aan te komen. Ik ben geboren en getogen in Noord-Brabant, dus ik had wel zin om dit te zien. Met een kopje thee en uitzicht op de tocht, zaten we te wachten. Na een uurtje kwam de Grote carnavalsoptocht er eindelijk aan. Sorry Kabbelgat, maar dit is geen carnavalsoptocht. Jullie hebben een stuk of 15 wagens geregeld, wat vlaggetjes opgehangen en een muziekje opgezet. Ik raad jullie carnavalsvereniging een meeloopstage onder de rivieren aan!

Helaas, helaas, mijn vrouw kreeg toch weer een harde buik, dus we zijn snel daarna naar huis gegaan. Thuis heb ik lekker gekookt en zijn we naar de bios gegaan. Zondagochtend hebben we ook nog een biosje gepakt. Zo hebben we het toch nog voor elkaar gekregen om deze week ontspannen en gezellig af te sluiten.