Tag: verkouden (page 1 of 2)

Week 45: Overnachting bij Hampshire Hotel Groningen Centre

3 april 2017 / Linda / Reacties uitgeschakeld

Week 45: Overnachting bij Hampshire Hotel Groningen Centre

Deze week slaapt Sebastiaan in een appartement van Hampshire Hotel Groningen Centre en bezoekt hij de nieuwe spoedeisende hulp van het Bronovo ziekenhuis.

Hampshire Hotel Groningen Centre

Zoals je vorige week hebt kunnen lezen, moesten we na mijn verjaardag op ziekenbezoek in Groningen. Met baby op en neer naar Groningen in een dag is wat teveel gevraagd en bij ziekenbezoek is het ook niet handig om te blijven logeren, dus we hebben op het laatste moment een hotel geregeld. Dat werd het Hampshire Hotel Groningen Centre. We mochten van hen in een van hun vier appartementen slapen. Nogmaals dank daarvoor!

Luxe appartement van Hampshire Hotel Groningen Centre

Wat een luxe is dat, zo’n appartement midden in het centrum. De benedenverdieping heeft een grote, mooi ingerichte woonkamer en een fijne keuken die van alle gemakken is voorzien. Op de bovenverdieping vind je twee grote slaapkamers en een moderne, goed afgewerkte badkamer. Sebastiaan kon dus lekker in zijn campingbed op de ene kamer, terwijl wij in alle rust op de andere kamer konden liggen.

’s Avonds hadden we nog even lekker languit op de grote banken gelegen, maar eigenlijk waren we best moe van mijn verjaardag vieren en het naar Groningen reizen. Naar bed, naar bed! Mijn vrouw deed om 7 de ochtendvoeding en ik sprong gelijk even onder de lekkere regendouche. Daarna hebben we allebei nog lekker een paar uurtjes kunnen slapen, want Sebastiaan sliep tot 10 uur! Ik heb me lange tijd niet zo uitgeslapen gevoeld…

Wil je ook bij Hampshire Hotel Groningen Centre een appartement of een hotelkamer boeken? Dat kan natuurlijk via hun eigen website, maar ook o.a. bij Booking.com, Expedia.nl, Voordeeluitjes.nl en Hotels.com.

Van Hampshire Hotel Groningen Centre naar Den Haag

We vertrokken van Hampshire Hotel Groningen Centre naar Den Haag. Sebastiaan was deze dag behoorlijk jengelig en moe. Dat vonden we niet gek, met zo’n druk weekend. Alleen zat hij, toen we bijna thuis waren, keihard te huilen op de achterbank. We dachten dat het een poepluier was, maar nee. Thuis deden we hem lekker in bad en daarna in bed.

Dinsdagochtend was hij weer zijn vrolijke ikje, dus de dag begon als alle andere dagen. ’s Middags belde het kinderdagverblijf ineens of we hem wilden komen ophalen. Hij had 40 graden koorts. Een zielig hoopje mens kwam thuis en hij viel bijna meteen in slaap op mijn buik. Hij had moeite met ademen en ik voelde zijn hart gewoon bonzen in mijn buik.

Spoedeisende hulp

We belden de huisarts en mijn vrouw ging even alleen op en neer. De huisarts verwees Sebastiaan naar de spoedeisende hulp, want hij had wat puntjes op zijn lichaam. Die had hij ook met zijn Bronchitis, maar het kan ook wijzen op hersenvliesontsteking. Niet dat ze dacht dat hij dat had (hij was bijvoorbeeld niet nekstijf), maar ze wilde het heel graag uitsluiten.

In het Bronovo is de spoedeisende hulp nieuw. Ik ben blij dat het hier nu zit, want het is zo dichtbij! En het ziet er supermodern uit. Al trok de dokter bij het naar buiten gaan de deurhendel uit de deur, hihi.

Het was heel sneu, Sebastiaan werd gelijk op een bed gelegd, kreeg allerlei hartmonitorplakplaatjes op zijn buik en aan zijn teen. Ook kreeg hij een plaszakje om en werd zijn temperatuur gemeten (nu gelukkig weer 38,5). Toen moesten wij hem stilhouden, met al die snoeren. Nou, hij voelde zich rot, hij was boos en hij zag allerlei draadjes om zich heen. Trekken!!! En die hartslag maar stijgen en stijgen op de monitor….

Oog- en oorontsteking

Gelukkig hadden ze speelgoed in de kamer, dus de grootste momenten konden we hem vermaken. Eerst kwam er een dokter met een lagere ranking van de kinderafdeling (echt geen idee meer wat haar titel was), waar we het verhaal opnieuw aan moesten vertellen. We zeiden ook dat we geen antibiotica wilden, omdat dit hem de vorige keer alleen maar zieker maakte. Daarna kwam de dokter met de hogere ranking van de kinderafdeling, die ons de vorige keer die antibiotica had voorgeschreven. De puntjes waren alweer over hun hoogtepunt heen, maar we moesten ze wel in de gaten houden. Op hersenvliesontsteking testen vonden ze gelukkig niet nodig. Het leek gewoon op een flink virus.

Deze dokter keek me al lachend aan, want ik zat met net zo’n snotneus als Sebastiaan. Ik denk dat Sebastiaan mij een week of twee/drie gelegen heeft aangestoken, dat het toen weer beter ging met hem en dat ik daarna hem weer heb aangestoken. Op mijn verjaardag was het namelijk zo erg dat ik doof was aan de rechterkant! Nu was hij dus zo verkouden, dat hij er een oogontsteking en oorontsteking van had gekregen. We kregen wat neusdruppels mee en moesten hem verder met paracetamol rustig houden.

Slapen

Woensdag en donderdag heeft hij eigenlijk alleen maar lopen slapen. Hij was slechts 20 minuten wakker, waarin we hem wat eten gaven of probeerden te geven, en dat werd hij alweer jengelig: “Ik wil naar bèhèd, mamáááá!”

Dinsdagavond en woensdagavond ben ik naar de bios gegaan, dus die avonden hield mijn vrouw hem in de gaten. Toen ik woensdag in de bioscoopstoel gingen zitten, had ik berichtjes van mijn vrouw: hij had de hele bank onder gespuugd met brood en melk. De foto die erbij zat loog er niet om… Gelukkig gebeurde het een keertje bij haar en niet bij mij, haha! Onderweg naar de commode vielen blijkbaar nog broodstukjes van hen af. Mijn vrouw kon gelijk alle kleding van Sebastiaan en haarzelf bij de was gooien. Ondanks zijn lege maag sliep hij tot een uurtje of halfzeven.

Kinderdagverblijf

Ik had niet verwacht dat hij vrijdag weer naar het kinderdagverblijf zou kunnen, maar hij was zo vrolijk en hij had weer zijn normale slaapritme te pakken. Mijn vrouw vertrok deze dag voor drie dagen naar Madrid en ik had nog genoeg werk, dus het kwam me behoorlijk goed uit!

Ik heb hem lekker laten uitslapen en daarna weggebracht. Nou, gelijk weer grote ogen naar alle kindjes en al het speelgoed, dus dat was geen probleem. ’s Middags belde ik nog even op om te kijken hoe het ging. Ze zeiden dat het supergoed ging. Hij sliep goed, hij at goed en hij was vrolijk. Ik kon weer met een gerust hart aan het werk.

Nieuwe hosting

Misschien heb je gemerkt dat je af en toe Meemoeder.com niet kon bereiken. Dat hebben we nu (hopelijk) opgelost door naar een ander hostingbedrijf over te stappen. Afgelopen vrijdag is de verhuizing ingezet. Ik moest wachten tot deze verhuizing voorbij was voordat ik een nieuwe blog kon plaatsen, vandaar dat deze wat later is.

Julianadorp

Dit weekend ben ik alleen met Sebastiaan. De ouders van een vriendin zijn op vakantie en we mogen zaterdag en zondag met wat vriendinnen in hun huis in Julianadorp. Nog belangrijker, we mogen in hun tuin. Nog belangrijker, in die tuin staan een hot tub en een sauna. JEUJ!

Nou heb ik op dit moment nog twee hechtingen in mijn rug, dus eigenlijk mag ik niet. Maar, maar, maar! Ze mogen er maandag al uit én ze zitten bovenop bij mijn schouder én ik heb zwempleisters geregeld bij de apotheek én ik ga mijn best doen om rechtop te blijven zitten, dus ik vind dat ik wel in de hot tub mag. Volgende week lees je hoe dit is gegaan 😉

Volg je me al op YouTube?

Week 43: Verkiezingen

19 maart 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 43: Verkiezingen

Deze week bestelt Sebastiaan een paspoort voor zijn grote reis, wordt hij lid van de bieb en zorgt hij dat zijn mama’s gaan stemmen voor de verkiezingen.

Paspoort

Maandag is mijn vrouw een paspoort gaan bestellen voor haarzelf en voor Sebastiaan. Voordat ze ging, zei ze nog dat ze alle drie de ID-bewijzen van ons had (zowel die van haar als die van mij moesten mee als toestemming voor Sebastiaan).

Helaas, helaas. Even later belde ze op dat ze haar ID-kaart bij zich had en dat ze haar oude paspoort moest laten zien voor haar nieuwe. Dat was ze even vergeten… Ik moest dus alsnog op en neer met haar paspoort om het te regelen.

Nou ja, toen hebben we er maar een klein wandelingetje van gemaakt en een lekkere lunch gehaald. Het paspoort is in ieder geval geregeld voor onze grote reis!

BoekStart

Maandag heeft mijn vrouw Sebastiaan ook nog ingeschreven bij de bibliotheek. Daar kreeg Sebastiaan een leuk koffertje mee met boekjes. Dat is van BoekStart, die lezen met baby’s, dreumesen en peuters stimuleert. We lezen al vanaf het begin vaak voor en zo hebben we eens een keer wat anders voor te lezen. Zo’n babyboekje ken je na twee keer al uit je hoofd…

Verhuiswagen

Dinsdag belde een verhuiswagen bij ons aan. Mijn vader heeft vorige week binnen drie dagen zijn huis verkocht en dit weekend zit het nieuwe gezin er al in. Wat? Ja. Zo snel is dat allemaal gegaan.

Dat betekende dus een wervelwind aan dingen die geregeld moesten worden, waaronder de laatste spullen die uit het huis moesten. Wij wilden graag de banken enz. hebben, dus die werden dinsdag gelijk bezorgd.

Nu hebben we een compleet nieuw interieur, lijkt het. Iets minder speelruimte voor Sebastiaan, maar veel meer zit- en neerplofplek voor de mama’s.

Verkiezingen

Ik had zin in de verkiezingen woensdag! Ik vind stemmen leuk. De afgelopen verkiezingen was ik stembureaulid, maar deze keer werd ik op de reservelijst geplaatst. Nee, dat heeft niets te maken met mijn prestaties, haha. Er waren gewoon veel te veel mensen. Dat is alleen maar goed natuurlijk.

Daarom leek het me leuk om op een apart stembureau te gaan stemmen. Omroep West had een artikel geplaatst met bijzondere stemplekken in Den Haag. Toen leek het me wel tof om op het Binnenhof te gaan stemmen. Stemmen voor de Tweede Kamer in het gebouw van de Tweede Kamer: dat kan bijna niet beter, toch? Op Plein kwam ik al allemaal internationale media tegen en op het Binnenhof stond het ook vol met camera’s en journalisten. Oh ja, en een lange rij stemmers. Ach, het liep vrij vlot door en er was genoeg te zien, dus het was niet zo erg.

Mamadag na de verkiezingen

Op donderdag sliep Sebastiaan weer veel, maar toch heb ik hem weten te porren voor een wandeling in het zonnetje. Via Malieveld ben ik naar Hooigracht gelopen, waar een mooi terrasje is boven de gracht. Daar heb ik een kopje koffie gedronken en met Sebastiaan gespeeld. Hij had een blokje vast en hij stond naast een lantaarnpaal. Dat kon hij zeer waarderen, want hij ramde erop los. Op de terugweg viel hij, zoals gebruikelijk, de een-na-laatste straat in slaap.

Ziekjes

Bah, het is me niet gelukt om het tegen te houden. De snotneus en het gehoest van Sebastiaan hebben me te pakken. Ik voel me niet zo goed. Een korte blog vandaag dus!

Afgelopen week hebben we de Gemakskrat Vega mogen uitproberen van De Krat. Woensdag lees je hoe dat is bevallen.

Ik heb nu ook een YouTubekanaal. Abonneer je je op me?

Week 42: De CPC-Loop

12 maart 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 42: De CPC-Loop

Deze week voelt Sebastiaan zich niet topfit, maar zijn mama wel, dus die rent mee met de CPC-loop.

Best mamadag ever!

Donderdag heb ik echt de beste mamadag ooit gehad. De zon scheen en meneer had de hele ochtend geslapen, waardoor ik al mijn werk al voor het middaguur afhad. Ik legde hem in de kinderwagen, vulde de luiertas voor onderweg en begon mijn wandeltocht naar het centrum voor een kopje koffie.

Onderweg appte ik mijn vrouw dat ik praktisch bij haar werk was. Over de vraag of ze Sebastiaan wilde knuffelen hoefde ze niet lang na te denken. Ze kwam even uit de hoge toren naar beneden om Sebastiaan en mij te knuffelen, waarna wij weer onze tocht voortzetten.

Kleding

Sneaky, heel sneaky, reed ik de kinderwagen even de Primark in. Normaal ga ik daar nooit naartoe, maar ik ben een beetje moe van Sebastiaans donkere kleding, dus ik wilde wat vrolijkheid inslaan. Gelukt! Ik heb 5 shirts in leuke kleuren gescoord.

Het zonnetje bracht ons naar de Hofvijver. Daar heb ik Sebastiaan de fontein laten zien, want dat moest ie net over het randje heen kunnen zien. Heel boeiend vond hij het niet, dus ik ben verdergelopen. Op Noordeinde kwam ik bij een koffietent, maar meneer lag diep te slapen, dus die sloeg zijn kopje koffie over. Goed gezelschap was hij, de kleine beer.

Hertenkamp

Na dat kopje koffie ben ik via de Lange Voorhout teruggelopen. De sneeuwklokjes stonden in bloei, dus het was een en al vrolijkheid. Via Malieveld ben ik naar het hertenkamp gelopen. Sebastiaan was inmiddels weer wakker, dus die heb ik naar de herten toegedraaid en ik ben naast hem gaan zitten.

Dat vond hij echt megagezellig, want hij begon weer te lachen en naar mijn hand te grijpen. Zelfs toen ik verderliep, moest ik zijn handje vasthouden, haha. Loop je daar, voorover gebogen over de kinderwagen, met één hand duwend, omdat je zoontje je zo graag wil vasthouden. Dat doe je dan, hè 😉

In het Haagse Bos kon ik er nog steeds geen genoeg van krijgen. Ik genoot zo van die wandeling! Ik voerde Sebastiaan inmiddels wat stukjes cracker en rijstwafel. Af en toe wilde hij wel een slokje water. Zo hield hij het allemaal goed vol. Uiteindelijk kwamen we na een kilometer of zes weer aan bij de voordeur. Meneer at nog wat en viel daarna direct in slaap. Wat een prachtige middag!

Ziekjes

Wel merkte ik dat hij zich niet helemaal topfit voelde. Hij eet behoorlijk veel (woensdag nog zeiden ze op het kinderdagverblijf dat hij een hele vegaburger had gegeten in plaats van de halve die baby’s normaal krijgen…) , maar afgelopen dagen at hij iedere keer zijn bordje niet leeg. Ook sliep hij superveel.

Zaterdag legde mijn vrouw hem ’s ochtends heel even op mijn buik neer in bed. Onderweg van mijn vrouws armen naar mijn buik, lachte hij hardop: “Jeuj, ik ga naar mama!” Eenmaal op mijn buik aangekomen, spuugt hij me helemaal onder met pap van twee uur geleden… Jup… Dat rook lekker… Jup… Dat voelt lekker als het via je nek naar beneden loopt… Jup… Perfecte start van de dag.

’s Middags gaf mijn vrouw hem te eten, maar ook dit kwam er weer in golven uit. Zielig! Sebastiaan zit dus voorlopig weer even aan de zetpillen. Gelukkig blijft hij zijn normale, vrolijke ikje tijdens zulke momenten.

Ingeschreven voor de CPC-loop

Sneaky heb ik vandaag de CPC-loop gelopen. Ik had tegen niemand gezegd dat ik me had ingeschreven. Waarom niet? Nou, iedereen om me heen rent de halve marathon en ik doe de vijf kilometer. Twee jaar terug heb ik de tien kilometer gerend, maar ik weet niet waar ik met het schema van dit huishouden de tijd vandaan moet halen om te trainen voor meer.

Mijn doel is om 3 keer per week het huis uit te gaan om te sporten. Regelmatig ren ik vijf of zes kilometer als onderdeel van mijn trainingsprogramma, dus ik dacht: waarom ren ik die dag niet gewoon de vijf kilometer mee? Eerder vond ik dat maar stom, voor vijf kilometer meedoen, maar nu ben ik toch trots op mezelf.

Een maandje geleden hakte ik de knoop door: ik doe het gewoon en ik zet een lekkere tijd neer. Bij Beach Resort Makkum drie maanden geleden ben ik rustig begonnen met vijf kilometer rennen en nu doe ik het zo’n twaalf minuten sneller dan die dag. Daar ben ik tevreden mee!

Het rennen van de CPC-loop

Tijdens mijn wandeltocht naar de start via het Haagse Bos was ik zenuwachtig, maar ik had er vooral veel zin in. De ochtend was niet zo goed begonnen, want ik ben net dit weekend ongesteld geworden en ik had hoofdpijn. Nou, veel water en pillen erin, een gezond ontbijtje erbij en ik kon naar de start. Nog even een kleine stop op zo’n vieze Dixie-toilet en ik kon richting startvak. Daar had ik me een mooi eindje naar voren weten te wurmen, dus ik had een redelijk goede startpositie.

Als het startschot klinkt, dan is er altijd zo’n moment dat iedereen wil beginnen met rennen, maar dat het te druk is voor iedereen om tegelijkertijd door de hekken te gaan. Dan loop je dus superlangzaam over die startlijn heen en dat geeft een opgejaagd gevoel. Je wil namelijk wel een goede tijd neerzetten!

Tempo

Uiteindelijk kwam er wel een lekker tempo in. De eerste kilometer is altijd even moeilijk, omdat je hartslag nog in een goed ritme moet komen, maar daarna kan ik altijd wel lekker constant rennen. De zon scheen fel, dus dat was wel een extra moeilijkheid.

Ik verbaasde me echt! Binnen een kilometer gingen mensen al lopen! Of stilstaan. Of stoppen met de race. En van die mensen die je eerst moet inhalen, omdat ze midden op de weg gaan lopen, en dat ze je daarna ineens weer keihard voorbijrennen (en afsnijden!). Bizar… Hoeveel mensen denken er wel niet dat ze ongetraind even die vijf kilometer bij de CPC-loop erdoorheen kunnen jassen?

Mijn longen protesteerden tijdens de CPC-Loop

Doordat ik best wel werd ingehaald, kreeg ik het gevoel dat ik slecht bezig was. Ik voelde mijn longen ook best wel, dus ik dacht bij mezelf: nou, die zon en ongesteldheid hakken er nog best in…. Toen hoorde ik mijn tijd per kilometer door mijn koptelefoon. Dat was juist supergoed! Sneller dan ooit! Toen snapte ik wel dat ik mijn longen voelde. Ik held me gewoon voor om een constant tempo aan te houden en niet te letten op anderen.

Voor een bocht stond er een bordje met 2 kilometer en na de bocht stond een bordje met 3 kilometer. Ik dacht al: dat kan niet. Dat was veel te snel. Maar je wilt zo graag geloven dat die kilometers voorbijvliegen. Ik hoorde mijn renprogramma een tijdje niets zeggen, maar even later kwam door mijn koptelefoontje dat ik er 2,5 kilometer op had zitten. Even later kwam weer een bordje met 3 kilometer. En ja hoor, mijn koptelefoontje gaf aan dat ik 3 kilometer had gerend. Organisatie van de CPC: zo’n fout bordje werkt echt heel demotiverend!

Skyline Den Haag

Ik wist van de vorige keer meedoen dat ongeveer de laatste 1,2 kilometer pal in de zon op het asfalt waren en dat die specifieke afstand killing aanvoelt. Dat was ook zo. Het is mooi dat je dichterbij de skyline van het centrum van Den Haag aankomt, maar man, wat een saai, zwaar stuk is dat altijd. En de finish is om de hoek. Dan denk je dat je er al bent, maar nee, je moet nog een aantal meter. En uiteraard staan daar de meeste mensen, dus je moet nog even doen alsof je uitermate fris bent 😉

Finish

Bij het bereiken van de finish, haalde ik mijn doel! Ik hoopte een keertje een tijd te lopen ergens in de 33 minuten, maar dat had ik met trainen nog nooit gehaald. Ik had gehoopt dat de adrenaline een beetje zou helpen en dat heeft het dus gedaan. De vijf kilometer heb ik in 33:58 gerend.

Voor de halvemarathonners is dat natuurlijk een giller, maar ik ben er superblij mee. Ik deed 6:42 over een kilometer, waar ik in Makkum nog iets van 8 minuut nog wat over een kilometer deed. Twee jaar geleden deed ik de 10 kilometer met 7:11 per kilometer. Later zag ik dat mijn prestatie de 900nogwat was van de 2600nogwat lopers. Ik vind mijn prestatie van vandaag mooi!

Beloning voor de CPC-Loop

Als beloning wachtten mijn vrouw en Sebastiaan mij op bij de finish en gingen we daarna boodschappen doen. Boodschappen? Ja… Maar! Ik heb bij de ijstent om de hoek een dikke milkshake gehaald, met cookies & cream, ha! Even het calorieënaantal weer bijwerken, want afvallen met de CPC-loop, dat kan natuurlijk niet!

Ik heb inmiddels ook een YouTubekanaal. Volg je me daar?

Week 35: Dagtrip Londen

22 januari 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 35: Dagtrip Londen

In week 35 moet Sebastiaan zijn ene moeder even missen, want die doet “even” een dagtrip Londen.

Verkouden

Deze week is Sebastiaan helaas weer verkouden. Ondanks dat ik iedere keer roep dat hij zijn hand voor zijn mond moet houden, doet hij dit nog niet. Daar moeten we nog even aan werken. Dat betekent dat ik een paar keer flink in mijn gezicht ben gehoest en geproest. Ja hoor, ook ik heb nu een zere keel en een verstopte neus. Thanks, kiddo!

Avontuur: een dagtrip Londen

Het begon weer een beetje te kriebelen bij me. Ik had behoefte aan avontuur. Het was alweer tien jaar geleden dat ik in Londen was geweest en ik zag dat je voor €40 met de bus een dag op en neer kon. Dat is geen geld natuurlijk, maar ik kon helaas niemand genoeg enthousiasmeren om hier gebruik van te maken. Dan maar alleen!

Nacht in de bus

Vrijdagavond om half 9 zat ik daarom met dekentje, nekkussen en ooglapje klaar voor mijn dagtrip Londen. Eerst moest er nog flink wat door Nederland gereden worden en ook in Antwerpen en Gent werden mensen opgepikt. Daarnaast moest de buschauffeur nog drie kwartier pauze hebben, dus rond een uurtje of 1 stonden we ergens in België op een parkeerplek. Maakt niet uit, uiteindelijk komen we er wel!

De bus was comfortabel en ik kon gelukkig goed slapen. Met mijn slaperige hoofd hebben ze me zowaar in Calais door de douane gelaten, zodat ik om half 5 op een boot naar Engeland zat. Ik kon een halve bank vinden, dus badend in deze luxe kon ik liggend nog twee uurtjes slaap pakken. Even de tanden poetsen in het toilet en hoppa, nog twee uur de bus in. Slapen lukte gelukkig weer, zodat ik rond 7 uur redelijk uitgeslapen mijn lenzen in kon doen om nog iets van de stadstour door het centrum van Londen mee te krijgen.

Dagtrip Londen: highlights in de bus

Tijdens de korte stadstour zag ik alle bekende highlights nog een keertje, zoals de Big Ben, Londen Eye en Tower Bridge. Fijn, hoef ik daar niet meer naartoe. Ik had deze dag op de planning staan: het beeld van Amy Winehouse zien in Camden Town, in Camden Town de markten bezoeken en een bezoekje brengen aan de National Gallery.

Om 8 uur ’s ochtends werden we gedropt in de buurt van Downing Street. Dat is lekker centraal en zo kon ik snel even een brug oplopen om een paar foto’s van de zonsopkomst bij de Theems te maken. Bij deze graden in de min was het echter noodzaak om te blijven bewegen. In lichte draf begaf ik mij naar Trafalgar Square en kon ik een paar foto’s nemen van de National Gallery zonder toeristen. Dat vond ik vrij uniek.

Dagtrip Londen: naar Camden Town

Snel regelde ik een dagkaart voor de metro, zodat ik mijn reis naar Camden Town kon beginnen. Dat duurde een minuut of 20, dus het was zo gepiept. Omdat het pas half 9 was, was de hele plek verlaten. Dat kwam goed uit, want zo kon ik superveel foto’s maken zonder alle toeristen. Heel veel winkels hebben daar uitstekende dingen op de gevels van wat ze verkopen. Als je uitstekende leest als zeer goed, dan heb je het mis. Ik bedoel letterlijk dingen die uit de muren steken, zoals schoenen, stoelen en groenten. Andere gevels hadden weer felle kleuren en mooie graffiti, dus de hele buurt ziet er cool uit.

In Camden heb je zes markten, die bijna in elkaar overlopen. Als je dus niet weet dat het er zes zijn, denk je dat het één grote markt is. Toch hebben ze allemaal hun eigen ding.

Amy Winehouse

De leukste vond ik Stables Market, waar vroeger stallen stonden. Je ziet hier nog steeds overal paarden in terug. Dat is ook ongeveer waar het beeld van Amy Winehouse staat.

Ik snap dat ze Camden Town een gave buurt vond om te wonen. Camden Lock Market is ook cool. Eigenlijk was ik de hele tijd foto na foto aan het maken. Elke stap die je zet, zie je weer een ander mooi plaatje.

Ik moest echt even opwarmen, dus ik ben gaan ontbijten bij Porky’s BBQ, een van de weinige plekken in dit deel van Londen die al om 9 uur ’s ochtends open waren. Daar heb ik scrambled eggs op een English muffin genomen met een kop sterke koffie en daarna nog een pot thee. Even mens worden.

Na iets langer dan een uur ben ik weer ingepakt de kou ingegaan. De zon maakte het beter. De buurt was ontploft: alle kramen waren open en de toeristen zoemden rond als bijen. Dat maakte het een gezellige drukte. Ik wilde een trui scoren met Camden Town erop, om mijn eigen coolheid op te waarderen, maar helaas, deze actie is gefaald. Ik zag alleen de Londentruien die iedereen heeft. Totdat ik een buiktrui zag met Camden erop. Dat bevestigde maar weer dat ik niet cool genoeg ben voor Camden. Tijd om te vertrekken!

Dagtrip Londen: bezoek aan National Gallery

In de National Gallery vond ik het weer tijd om op te warmen. Ik heb dan ook vrij rustig door het museum gelopen en wat gerust op de bankjes. Zo kwam ik o.a. Monet, Klimt, Degas en van Gogh tegen.

Eigenlijk had ik nu mijn dagprogramma al wel gedaan en het was pas 1 uur. What to do? Ik zag de beginmomenten van de Women’s March en eigenlijk ben ik niet zo’n fan van protesten vanwege de vaak negatieve en agressieve ondertoon. Ik maakte me dus snel uit de voeten en ben gaan rondlopen door Covent garden.

Bij Double Shot heb ik een lekkere quiche met feta en spinazie genomen en toen ben ik met de metro naar The Shard gegaan. Eens kijken of ik van een uitzicht kan genieten. Think again! Ze waren volgeboekt tot half zes. Ik had dus van tevoren een ticket moeten kopen.

Ik had even geen inspiratie, dus ik heb de metro een deel teruggenomen. Toen bleek die metro wegens werkzaamheden niet verder te gaan dan Waterloo en dus zat ik met de hele inhoud van al die metro’s samen in de ondergrondse metrogangen. Minder…

Ik heb nu ook een YouTubekanaal. Word je mijn abonnee?

Leicester Square

Bij Piccadilly Circus ben ik maar boven de grond gegaan. De buschauffeur had me alleen al verteld dat de schermen op dit moment vervangen worden, dus dat er nu eigenlijk niet zoveel aan was. Dat klopte. Snel door naar Leicester Square. Ik kon me herinneren dat ik dit een leuk plein vond vanwege de bioscopen en theaters, maar nu heb je daar de grote concept stores van M&M’s, Nickelodeon en Lego. Volgens mij zaten die er nog niet toen ik daar voor het laatst was…

Bij M&M’s World werd ik lichtelijk meegenomen in de waanzin van de winkel. Misschien heeft het te maken met de chocoladegeur (die ze volgens mij rondpompen in de winkel), maar door de vrolijke kleuren, de grote, rode bus en de M&M’s op Abbey Road wilde ik alle spullen wel kopen. Hebben, hebben, hebben! Ik besloot dat dit de beste plek was om een leuk souvenirtje te kopen voor mijn vrouw en Sebastiaan. Als je mijn vrouw kent, snap je waarom. Sebastiaan heeft nu rode M&M’s-sokken aan zijn voeten, die nog even te groot zijn. Ze hebben wel antislip, dus dat komt straks goed uit 😉

Gevecht

Bij de Legowinkel stond een rij om naar binnen te gaan. Nou, zó leuk vind ik Lego nou ook weer niet, dus ik hield het op een foto van de Legoversie van de Big Ben. Nickelodeon doet me niks, dus ik liep verder. Even verderop begon er een gevecht tussen een groepje kerels die rondliepen en een groepje kerels die wilden optreden met dansen. De aanleiding weet ik niet, maar ik riep: “Sla hem op zijn bek! Go on! Fight, fight, fight!” Nee, natuurlijk niet. Ze schreeuwden wat en het was alweer voorbij.

Inmiddels kwamen er steeds meer mensen van de Women’s march voorbij. Er waren gelukkig ook veel mannen. Ze hielden borden vast als “Real Men Get Consent”. De sfeer was goed. Ik ben nog even naar Trafalgar Square gelopen om naar het einde van de March te kijken. Zo te zien, hadden ze er vooral een feestje van gemaakt. Overal stonden protestborden met teksten als “Equalitea Please!” Je bent toch in Engeland…

Taart

Bij Patisserie Valerie was het eindelijk tijd voor een lekker taartje. Het was enorm druk, dus ik moest even wachten op een tafeltje. Toen het eindelijk zover was, kon ik genieten van een Madame Valerie slice met een glas verse jus en een pot thee. Ondertussen werd ik door de hele rij aangestaard of ik al klaar was, zodat de volgende mensen konden zitten. Nope! Hihi…

Nog een klein rondje door Soho en even binnengluren bij She Soho. Toen was het alweer tijd om terug te lopen naar de bus! Ik kon op de brug van die ochtend nog even een foto maken van hetzelfde uitzicht by night. Om kwart over zeven vertrok de bus van Londen naar Dover. Ik ging na een uurtje slapen en ik was zo’n beetje de laatste. De hele bus lag al uitgeteld te slapen en te snurken.

Dagtrip Londen: Tijd voor de busreis terug

Om 11 uur vond ik weer een bank op de ferry en ben ik twee uur out geweest. Ik werd wakker van de omroeper en kon nog net even mijn tanden poetsen, voordat ik weer in de bus zat. Om half 2 kon ik weer slapen in de bus en om 7 uur kwam de bus aan op Den Haag Centraal. Ik kon om half 8 nog even in bed kruipen en om 11 uur begon de dag weer voor mij, met wat lichte spierpijn van de 20 km lopen. Ik vond het een geslaagde actie!

Brabbelen

Thuis leek Sebastiaan weer een beetje opgeknapt. Ik hoop dat ik hem snel volg, want ik ben nu alweer klaar met die verstopte neus.

In een keer loopt hij toch te brabbelen! Hij maakte eerst wel geluiden, maar vandaag is hij ineens hele verhalen aan het vertellen, maar dan zonder woorden. Vooralsnog moet hij alleen maar lachen als we hem indringend aankijken en 20x “mama” herhalen… To be continued!

Tip

Op zoek naar leuke kinderkleding in Londen? Lees mijn blog Unieke, stijlvolle kinderkleding bij Josiah Amari in Camden Town. Deze coole kinderkleding is ook online te bestellen, dus je hoeft niet eerst naar Londen, als dit nog niet in je agenda gepland stond 😉

Week 30: Uitzieken

18 december 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 30: Uitzieken

In week 30 is Sebastiaan aan het uitzieken. Hij knapt langzaam op van zijn virus. Deze week is de blog een keertje wat korter. Dat geeft niet, want zo heb je meer tijd om na te denken over welke ingrediënten je nodig hebt voor de kerstmaaltijden!

Allerlei temperaturen

Maandag leek de temperatuur van Sebastiaan eindelijk beter te gaan. Dat mocht ook wel, want inmiddels hadden we 35.7 en 40.1 gehad en alles daartussenin. Op en neer ging het. ’s Ochtends vaak nog wel ok, maar daarna superhoog en ’s avonds zakte het weer wat.

Bloed

Hij spuugde alleen nog erg veel en maandagavond zat er bloed in zijn luier, zoveel last van diarree had hij. Daarom zaten we dinsdagochtend weer bij de huisarts. De kinderarts was niet te bereiken, maar eigenlijk vinden we de huisarts ook gewoon fijner. We hadden verwacht dat de antibiotica al lang had gewerkt, want we hoefden nog maar 2 dagen voordat de kuur afgelopen was.

De huisarts zei gelijk dat het geen luchtweginfectie (bacterieel) was. Dat kan met die verschillende koortstemperaturen blijkbaar helemaal niet, het was juist een virus. We hebben dus voor niets een antibioticakuur aan onze zoon gegeven.

Antibiotica

Die antibiotica neemt ook gelijk de bacteriën in de darmen mee, dus vandaar de diarree en ook het bloed. Nou, lekker is dat! Het stomme was dat we dus ook nog twee dagen die rotzooi aan hem moesten geven, waardoor hij door bleef bloeden. Zielig!

Woensdag merkten we dat hij wat energieker werd. Hij hoefde niet alleen maar te slapen, maar kon ook gewoon rustig in zijn eentje in de box spelen. Vooruitgang in het uitzieken!

Uitzieken met gekke bekken

Donderdag was het mijn mamadag en ik was ook echt tot diep in de nacht alleen, dus van tevoren vroegen we ons af hoe het zou gaan. Nou, supergoed dus! Hij leek weer bijna helemaal beter. Misschien nog een hoestje en een verstopte neus af en toe. Hij lacht in ieder geval weer voluit. We konden ook weer lekker de tijd nemen om elkaar aan te staren en gekke bekken te trekken. Alleen rond vijf uur begon hij ineens een uur lang te klieren, maar goed, ook die momenten gaan weer voorbij 😉

Met uitzieken komt een einde aan 2 horrorweken

Conclusie: het lijkt erop alsof de twee horrorweken voorbij zijn. Ik heb het gevoel alsof ik als een kluizenaar heb geleefd. Kan niet wachten om de sportschool weer eens te bezoeken. Dit weekend hebben we vriendenweekend in Makkum. Ik heb een huisje geregeld met sauna en hot tub, dus ik vermoed dat het vrij veel relaxen wordt. Dat lees je volgende week!

Week 27: Een half jaar oud

27 november 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 27: Een half jaar oud

In week 27 is Sebastiaan alweer een half jaar oud!

Zandvoort

Vorig weekend had ik vriendenweekend in Zandvoort. Dat was heel fijn, even ertussenuit en mijn vrienden uit Groningen weer zien. Technisch gezien komt er nu één uit Groningen, één uit Drachten en twee uit Den Haag, maar we kennen elkaar van onze studententijd in Groningen. We hadden een huisje gehuurd op CenterParcs en ik had alle boodschappen al geregeld, dus we konden direct beginnen met eten, drinken en kletsen.

Bah, ik was alleen zo snotverkouden, dat ik er helemaal duf en belabberd door was. Maar dat weerhield me er niet van om zaterdagochtend de renschoenen aan te trekken en een rondje te doen op het strand. De afgelopen twee weken is sporten er niet echt van gekomen door alle gezondheidsperikelen thuis, dus ik greep mijn kans. Mijn nieuwe telefoon had nog niet alles goed geïnstalleerd, dus ik heb geen idee hoe ver ik heb gerend. Doet er ook niet toe: het voelde ontzettend goed!

Het was ook een goed moment om nog even mama’s sterfdag door mijn hoofd te laten gaan. Ik vind de dag zelf zo zwaarbeladen dat ik meer bezig ben met hoe ik erdoorheen kom dan dat ik ermee omga. Zo’n zee doet toch altijd wonderen met je geest, hoeveel regendruppels er ook vallen.

Nationaal Park Zuid-Kennemerland

Terug in het huisje was het tijd voor de douche en voor mijn vrienden. We besloten naar Nationaal Park Zuid-Kennemerland te gaan voor een goede wandeling. Een vriendin voelde zich helaas niet lekker, dus die bleef in bed liggen. Bij het bezoekerscentrum aangekomen, konden we aan een tafeltje bij het raam zitten voor een koffie en thee. Het was namelijk aan het onweren: niet de beste tijd om een bos in te gaan.

Wat een geluk hadden we met dat tafeltje! Binnen no time begon het te regenen en zelfs dik te hagelen. De hele grond bleef wit, zulke grote stenen waren het. De wandelaars bleven maar binnendruppelen. Na een uur wachten konden we eindelijk dit mooie gebied ontdekken. We gingen de groene konijnenroute volgen.

Binnen een minuut zagen we het eerste paaltje: Stijn Konijn. Die volgenden we enthousiast. De regen begon weer flink te vallen. Na een tijdje kwamen de eerste opmerkingen over de rare route. Heuveltje op, heuveltje af, onder lage takken door, een rondje over een open stuk tussen bomen. Mijn vriend begon al een beetje te gniffelen, die had het door. Op een gegeven moment zien we een uit hout gehakte Stijn Konijn en is de route, veel te vroeg, afgelopen. Mijn vriend zegt, wijzend op een groen paaltje: “Zullen we nu dan maar de route doen?” Zucht. Hebben we een kinderroute gedaan…

Beter

Mijn vrouw hield thuis het fort onder controle. Sebastiaan zat aan de puffer voor zijn Bronchitis. Hij sliep goed, eten ging steeds beter en hij kreeg al wat meer energie. Toen ik zondagavond thuiskwam, was hij al veel beter dan toen ik hem vrijdag achterliet. Hij wel…

Wij zitten deze week nog steeds met twee hoofden vol snot. Ik had die neusspray alweer 7 dagen gebruikt, dus ik wilde ermee stoppen. Maar ik kreeg zo’n pijn van het snuiten, hoofdpijn en kaakpijn, dat ik woensdag een of andere Physiomer spuitbus heb gekocht. Dat is een waterkanon waarmee je je neus(holtes) moet spoelen. Superranzig, maar het werkt wel!

Sebastiaan is deze week flink beter geworden. Hij is weer een lachebekje. Op het kinderdagverblijf zagen ze ook het grote verschil met een week geleden. Nu heeft hij zowaar weer energie om zich te ontwikkelen. Hij graait naar zijn tenen, zwiept zich op het aankleedkussen alle kanten op en kan veel beter drinken via de grote speen. We zijn nu ook weer begonnen met fruithapjes. We hebben peer geprobeerd en daar is hij niet allergisch voor, dus nu kunnen ze dat op het kinderdagverblijf ook geven.

Pap

Ook zijn we gisteravond weer begonnen met pap. Dat was best wel grappig. Eerst had Sebastiaan zo’n honger dat hij begon te slurpen. Dat ging veel te snel door die papspeen, dus hij werd geïrriteerd. Toen had hij zo’n boze huilbui. Iedere keer als hij de papfles zag in plaats van Dr. Brown, begon hij opnieuw te huilen.

Maar ja, na vijf minuten had hij toch wel erge honger. Vooruit, nu mocht die fles wel. Hij begon weer flink te slurpen. Dat gaat alleen superhard, dus ik stopte hem even voor wat rust voor zijn maag. Toen begon hij weer boos te huilen, omdat hij die pap NU ECHT HEEL ERG GRAAG wilde. Zucht…

Een half jaar oud

Donderdag was Sebastiaan alweer een half jaar oud. Wat een kerel. Je merkt ook echt dat hij ouder begint te worden. Hij zit al zo recht en hij maakt ontzettend veel contact. Heel vaak als je hem nu op schoot hebt en hij speelt, dan kijkt hij om de zoveel tijd omhoog om dat moment samen te delen. Als hij bij iemand anders op schoot zit, dan kijkt hij af en toe om te controleren of je er nog bent. Als je hem op gaat halen bij het kinderdagverblijf, begint hij heel hard te lachen als je hem ophaalt. Leuk, zo’n fan in huis. Dat is heel vleiend!

Mijn vader en zijn vriendin kwamen langs om wat oude spullen van mij te brengen. Het was net etenstijd, dus die hebben hem eten kunnen geven en met hem kunnen spelen. Altijd gezellig!

Wandelen met een half jaar oude baby

Mijn vrouw had het deze week erg druk, dus ik was blij dat we zaterdag lekker met zijn drieën op pad konden. We zijn naar het centrum gelopen en hebben een kopje koffie gedronken op een plek waar ze ook een wittechocoladebrownie hadden. MJAM. De service was iets minder, maar de brownie maakte alles goed.

‘s Ochtends hadden we ook een heerlijk moment toen mijn vrouw in bad ging en we Sebastiaan erbij zetten. Hij vond het grote bad erg cool. Toen we hem een beetje vrij lieten, ging hij met zijn benen van voor naar achter schoppen. Wij lagen helemaal in een deuk van ons ventje van een half jaar en hij ook. Het leverde in ieder geval mooie foto’s op.

Filmavondje

Af en toe heb je zo’n zin in een rustig filmavondje, hè? Ik had nacho’s gemaakt als avondeten en er stond nog cider in de koelkast. Dat is een goede basis voor een filmavond. Twilight 1 en 2 maakten het recept voor een goede filmavond af. Ik vermoed dat de andere films er deze week ook nog wel doorheen gaan… Lees hier over volgende week!

Tag: verkouden (page 1 of 2)