Tag: vaccinatie

Op bezoek bij de stadsboerderij in Leidschenveen

26 november 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Op bezoek bij de stadsboerderij in Leidschenveen

Sebastiaan bezoekt voor het eerst in zijn leven een stadsboerderij. Geiten, konijnen, kippen, een koe: hij vindt het allemaal prima, maar dat hooi…

Geen vaccinatie

Zoals ik vorige week zei, had Sebastiaan afgelopen maandag een afspraak bij het consultatiebureau voor een vaccinatie. Hij zat er alleen als een zoutzak bij en had rode wangetjes, waarschijnlijk van een aantal nieuwe kiezen, dus de kinderarts besloot om hem geen vaccinatie te geven. Er werd gelijk een nieuwe afspraak ingepland.

Onze kerel weegt inmiddels 12,3 kilo, dat is net ietsjes boven de curve. Hij moest inmiddels vijf woorden kunnen zeggen, maar onze knappe jongen weet er al twintig (ik hou van zijn nieuw woordje ‘helpen’). Ze waren tevreden, dus hij mocht snel uitzoutzakken in bed.

Mijn vrouw was degene die bij de afspraak was. Ikzelf zat bij Queer Day, mocht je het nog niet hebben gelezen of mijn allereerste vlog hebben gezien (zie hieronder, abonneren op mijn nieuwe kanaal is verplicht 😉)

Smulhoeve

Laatst vroeg ik op social media om leuke lunchrooms e.d. in Den Haag waar ze een kinderhoek hebben. Een van de tips was de Smulhoeve, een lunchroom bij een stadsboerderij in Leidschenveen. Inmiddels hebben we een prachtige, nieuwe mamafiets, dus die zeven kilometer ernaartoe was een mooie rit voor deze gure middag.

Eerst gingen we voor de lunch zitten. Sebastiaan knabbelde goed aan zijn boterham met pindakaas en ik kreeg een prachtige boerenomelet voorgeschoteld. Mijn vrouw had een broodje met gegrilde groenten en humus en Sebastiaan vond het een goed idee om de groenten uit onze beide gerechten op te eten. Heel raar, dat vinden we niet erg!

Stadsboerderij

Inmiddels liepen de geiten voorbij ons raam, dus Sebastiaan werd wel benieuwd. Die moesten van dichtbij bekeken worden! Hij kon smakelijk glimlachen om de geluiden die uit de dieren kwamen. Zijn mama lachte misschien ietsjes harder…

Het was zo ontzettend koud, dus we gingen de stallen in. Daar hadden ze zó’n schattige konijntjes. En dat wisten ze. Ze waren gewend om geadoreerd te worden, dus als ze even niet geaaid werden, dan werden ze onrustig: “Hallo, doorgaan!”

Sebastiaan vond het hele idee wat minder. Ja, die konijntjes waren schattig. Maar moesten ze dan in dat vieze hooi zitten? En moest hij dan die vieze stal in?! Complicatie! Huilen! Dus toen hield ik hem maar als een koning op mijn schoot en zat ik helemaal voorover gebukt die konijntjes te aaien.

Toen Sebastiaan aan het viesheidsniveau gewend was en we uitlegden dat hij de konijntjes kon aaien net als onze kat, toen riep hij “Aaien!” en dook hij voorover. Nou, dat konijntje onderging het gewillig. Hoe meer geaai, hoe beter.

En ja, die koe zag er grappig uit, maar again: hooi. Buiten bekeken we nog even de enorme kippen en de schapen en testten we nogmaals of hij kinderfietsjes leuk vindt (dat blijft altijd een teleurstellende ervaring…) Hierna gingen we maar snel naar huis om op te warmen.

‘Op bezoek bij de stadsboerderij in Leidschenveen’ Sebastiaan bezoekt voor het eerst in zijn leven een stadsboerderij. Geiten, konijnen, kippen, een koe: hij vindt het allemaal prima, maar dat hooi… Lees het hier: http://bit.ly/StadsboerderijLV

Stadsboerderij Leidschenveen

Nieuwe oppas

Mijn vrouw vond online twee zusjes uit de buurt die graag wilden oppassen. Zondag aan het einde van de middag ontmoetten we ze en toen hadden we plotsklaps zondagavond een datemogelijkheid! Snel naar de film met zijn tweeën. Dat was echt al eeuwen geleden. Vandaar dat jullie deze blog wat later op de zondag krijgen dan jullie gewend zijn!

Uit logeren in Warnsveld

19 november 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Uit logeren in Warnsveld

Afgelopen weekend is Sebastiaan met zijn mama gaan logeren in Warnsveld, terwijl zijn andere mama een basketbaldag had. Donderdag had hij ook al een gezellige middag met zijn andere opa, dus hij voelde zich een bofkont!

Opa op bezoek in Den Haag

Afgelopen donderdag kwam mijn vader op bezoek in Den Haag. Een appel eten duurde langer dan verwacht, dus Sebastiaan en ik liepen ietsjes later dan gepland naar het station om opa op te pikken. Het regende net een beetje, dat was jammer. Gelukkig hield dat na het oppikken van het station op, dus konden we op ons gemakje naar Instock lopen, waar we gingen lunchen met zijn drieën.

De kromme lekkerbekjes waren onze keuze. Sebastiaan at lekker mee van onze komkommerschijfjes en wortelremoulade en zelf hapte hij nog flink weg van een boterham en een cracker. Ik dacht dat hij wel vol zou zitten na die appel, maar nee, er was nog meer ruimte in dat bolle peuterbuikje van hem.

Trucjes laten zien

Bij Instock ging hij voorzichtig aan zijn opa laten zien dat hij zelf kan staan en ook werden de eerste stapjes gezet. In onze woonkamer voelt hij zich helemaal op zijn gemak en loopt hij zo een paar rondjes, maar buiten deze vertrouwde omgeving is hij nog supervoorzichtig en laat hij zich iets sneller vallen.

Hij kreeg nog een heel mooi boek cadeau met kleurrijke tekeningen en verhalen, maar daar had hij nu maar een paar seconden aandacht voor. Dat komt over een paar maanden wel. Hij houdt immers van lezen, net als zijn mama!

Humor

Opa ging wat grapjes met hem uithalen en hij vond het heerlijk. Ik kan zo genieten van zijn hoofd als hij doorheeft dat er een grapje wordt uitgehaald met hem. En nog meer als ik zijn guitige oogjes zie als hij mij juist voor de gek houdt. Gevoel voor humor heeft ie wel!

Hij vindt het echt hilarisch als ik zijn waterbeker zachtjes naar achter trek als hij probeert te drinken en er dan met open mond achteraan moet. Hij moet dan heel hard lachen. En even later dan denk ik dat hij iets aan me wil geven en dan trekt hij supersnel zijn hand weg als ik het ga aannemen en begint hij me uit te lachen. Good times!

Slapen in de wandelwagen

Na het lunchen gingen we een kleine ronde wandelen en even hoi zeggen tegen mijn vrouw. Ik vond Sebastiaan eerder op de dag al superrustig, maar nu was het stil in de kinderwagen. Ik keek en zag dat hij lekker met open mond lag te dromen. Dat doet hij nooit! Nou, zo konden we ook nog wel een kopje koffie met gebak nuttigen op een verwarmd terras om de hoek.

Het laatste stukje naar huis ben ik met hem aan de hand gaan wandelen. Op mijn mamadag heb ik natuurlijk voldoende tijd om hem goed te laten lopen en trapklimmen. Hij liep iedere keer een aantal meters en dan droeg ik hem weer even. Hij liet aan zijn opa zien waar zijn neus, oor, mond en buik zit en dat hij mama een kusje kan geven. Thuis werd natuurlijk ook een trapklimdemonstratie gegeven.

Nog even samen spelen met Duplo en boekjes lezen en toen moest opa aan het einde van de middag weer de trein naar huis nemen.

Logeren in Warnsveld

Zaterdagochtend zat Sebastiaan al om half negen in de auto. Hij ging namelijk logeren in Warnsveld, waar zijn andere opa en zijn vrouw wonen. Zijn opa was jarig en dat moest natuurlijk gevierd worden. Sebastiaans aanwezigheid overdag én de volgende ochtend is natuurlijk een waardevol cadeau en wie zijn wij om dat niet te geven? Nee, eigenlijk vierde zijn opa al eerder zijn verjaardag, maar toen was Sebastiaan ziek en moesten we afzeggen. Tijd om dat in te halen!

Ik had gisteren een basketbaldag met een thuiswedstrijd, samen eten en samen een drankje doen, dus ik bleef achter in Den Haag. We zijn dik ingemaakt, maar dat mocht de pret niet drukken. De biertjes (en misschien ook een beetje whisky-cola) smaakten goed en ik lag rond drie uur in mijn nest. Dat wat een ouderwets gezellig avondje. Ik deed het huishouden, zodat Sebastiaan en mijn vrouw in een net huis thuis konden komen.

Vaccinatie

Morgen krijgt hij de vaccinatie die hij eigenlijk had moeten hebben met 14 maanden. Toen belandde hij alleen plots in het ziekenhuis, dus die vaccinatie werd afgeblazen. Daarna was hij ook een paar keer niet lekker en toen was het eigenlijk alweer bijna tijd voor de controle bij 18 maanden, dus toen hebben we het zo maar gelaten. Daar zal hij zich waarschijnlijk ook niet zo lekker door gaan voelen, dus we zijn benieuwd hoe de week gaat worden…

Week 52: Jetlag in de laatste week 0 jaar!

21 mei 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 52: Jetlag in de laatste week 0 jaar!

Deze week is het de laatste week dat Sebastiaan 0 jaar is. Hij brengt de tijd vooral door met bijkomen van zijn jetlag. Ook krijgt hij nog twee vaccinaties in zijn benen gespoten op het consultatiebureau.

Consultatiebureau

Maandag moesten we gelijk naar het consultatiebureau. Ik haalde Sebastiaan op van het kinderdagverblijf, waar hij vijf uur was geweest. Dat was ook wel het maximum, want meneer was hard aan het huilen van de vermoeidheid van zijn jetlag.

Normaal vindt hij het al niet leuk als hij moet gaan liggen, dus op de weegschaal was het een groot krijsfestijn. Maar! Geen plasje deze keer 😉 Tien kilo schoon aan de haak. Hij groeit goed (73 cm), maar zijn hoofdje blijft wat achter op de curve. En het is nog wel zo’n knap hoofdje!

Pincetgreep

De kinderarts ging allerlei dingen testen. Ze begon met de pincetgreep, dus of Sebastiaan met zijn duim en wijsvinger dingen kan pakken. Nou, zo eet hij altijd zijn brood, dus dat was geen probleem. Ze vond hem ook heel mooi zitten en hij babbelde goed.

Andere dingen zoals aan tafels hangen en rondbewegen werden gevraagd. Dat is af en toe nog best moeilijk te beantwoorden. Zo denk ik dat hij wel van links naar rechts beweegt als hij aan de tafel hangt, maar ja, hoe duidelijk is dat te zien als hij ook regelmatig weer gaat zitten en afgeleid is?

Vaccinatie tijdens een jetlag

Ook kreeg Sebastiaan twee vaccinatiespuiten in zijn benen. Hij kreeg de vaccinatie van elf maanden en dan moet hij bij de veertien maanden weer. Dan is hij er voorlopig klaar meer. Volgens mij is de spuit erna pas als hij vier is.

Hij huilde wat en hield niet op toen ik hem een flesje water gaf. De vorige keren troostte dit hem wel, maar nu dus niet meer. Ik had nog crackers en gaf hem een stuk. De kinderarts riep: “Zo’n groot stuk niet in een keer in je mond, jongen!” *Prop* Dit werd al snel gevolgd door een: “Jeetje, wat kun jij al goed kauwen!” Hij lijkt op zijn moeder. Als het om eten gaat, zijn wij de beste 😉

Hij zou wat moe kunnen worden van de spuit, maar met een jetlag was dat toch al het geval. Snel eten en naar bed!

Vegetariër

We hadden wat vragen over zijn voeding. We willen hem voorlopig nog even vegetarisch eten geven. Dat voelt voor ons gewoon even goed. Hoe zorgen we er dan voor dat hij voldoende vitaminen e.d. binnenkrijgt?

Eigenlijk zijn we goed bezig met de vegaballetjes. Normaal kun je nadat je kind een jaar is, overgaan op gewone melk, maar wij houden het voorlopig op 300 ml peutermelk per dag. Sebastiaan krijgt nu ook appelstroop op zijn brood om voldoende ijzer binnen te krijgen, ondanks dat we hem liever geen suiker geven. We kunnen hem blijkbaar ook humus geven, dus dat gaan we binnenkort ook proberen.

Hij eet voor twee en de kinderarts was blij met de hoeveelheid voeding die we hem gaven. Het is vooral in de middag aanslepen van crackers en yoghurt, gewoon omdat de tijd zo lang is tussen zijn warme lunch en het brood ’s avonds.

Jetlag

Deze week had Sebastiaan best wel moeite met over zijn jetlag heenkomen. Hij had ook nog eens een extra dagje kinderdagverblijf, dus dat was ook vermoeiend voor hem. Hij sliep gelukkig wel veel op het kinderdagverblijf.

Door de jetlag was hij ’s avonds heel vaak wakker, waardoor we hem een extra voeding moesten geven en zelf ook niet op normale tijden naar bed konden. De lange werkdagen voelden daardoor wel extra lang. Pas woensdagnacht hadden we allemaal een nacht gemaakt die voldoende was voor ons.

Jetlag betekent slapen

In de ochtenden sliep Sebastiaan direct na het ontbijt weer verder. Daardoor was hij vaak pas om tien uur op het kinderdagverblijf. En dat is ook niet erg. Zo kon hij goed uitgerust met de kindjes spelen en pakte hij toch nog wat uurtjes slaap. Met voeding werd hij in hetzelfde ritme gehouden, zodat hij zo snel mogelijk weer normale dagen en nachten ging maken.

Donderdag bleef hij thuis en sliep hij weer enorm veel. Die avond was de eerste avond dat het weer een beetje de normale situatie was. Daardoor maakte hij vrijdag op het kinderdagverblijf ook weer een goede dag. Deze zaterdag is het vooral ook weer bijslapen.

Nog even 0 jaar!

Dat bijslapen is maar goed ook. Deze zondag vieren we namelijk Sebastiaans verjaardag. Tot woensdag is hij nog 0 jaar en daarna vieren we dat deze grote jongen alweer een jaar op deze aardbol rondkruipt. Hij is ook zo gegroeid en zijn gezicht is ouder geworden. Het wordt echt zo’n jongetje. Bizar. En dat maakt ons ook alweer een jaar moeder. Dat is extra bizar, haha. Dat moet gevierd worden!

Volg je me ook op YouTube?

Week 16: When the Lady Smiles

12 september 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 16: When the Lady Smiles

In week 16 doet Sebastiaan het heel goed tijdens zijn tweede vaccinatie en logeert hij bij zijn opa, zodat zijn moeders kunnen vieren dat ze drie jaar getrouwd zijn.

Film zondagavond

Onze Amerikaanse vriendin, die een paar dagen bij ons verbleef, bood aan om op te passen op Sebastiaan, zodat wij even met zijn tweeën konden zijn. Konden we eindelijk weer eens met zijn tweeën naar de bios! War Dogs werd het. Het was een goede keuze, want we konden lekker even lachen. Die lach van Jonah Hill…

Vaccinatie

Maandag was het dan toch echt tijd voor de tweede keer vaccinatie voor Sebastiaan. Gelukkig was het maar één spuit deze keer. Ik ben niet meegegaan, maar volgens mijn vrouw heeft hij het supergoed gedaan. Hij had maar een klein beetje gehuild. De dikke knuffels van zijn mama hielpen al snel.

Daarna heb je weer kans dat de baby verhoging of koorts krijgt, dus we hebben hem goed in de gaten gehouden. We hoopten dat we geen herhaling van vorige week kregen. Het viel gelukkig mee. Hij had wel wat verhoging, maar niet heel veel. Hij gaf me één keer een pruillipje op het aankleedkussen en ik denk dat hij dat deed omdat ik zijn broekje bij hem aan het aandoen was en het elastiek op zijn pleister rustte. Als dat pruillipje komt, weet je dat hij echt huilt in plaats van boos is, dus ik heb hem maar even flink wat knuffels gegeven.

Kinderdagverblijf

Deze week is de eerste week dat hij de volle drie dagen naar het kinderdagverblijf ging. De eerste dag (dinsdag) ging goed, de tweede dag (woensdag) was hij wat gespannen en de derde dag (vrijdag) sliep hij goed.

De mama’s moeten nog even een goed ritme ontwikkelen. Ik werk al vanaf een week na de geboorte, maar mijn vrouw is pas net weer begonnen. Deze week was voor ons dus ook de eerste keer kijken van wie doet de avondvoeding, wie doet de ochtendvoeding (ja ja, hij slaapt al de hele nacht door), wie zorgt ervoor dat Sebastiaan klaar is om naar het kinderdagverblijf gebracht te worden (mijn vrouw brengt hem voor haar werk, zo rond half 8), wat moet er allemaal mee, wie haalt hem op en hoe laat?

We hebben hem maar wat aan de vroege kant opgehaald, zo rond vijf uur. Ophalen kan tot half zeven. Die flexibiliteit is wel fijn. Als ik wat vroeger klaar ben, dan haal ik hem op of ik begin alvast met koken. In de praktijk zal mijn vrouw dus vaker wegbrengen en ophalen. We wennen vast snel!

Mamadag

De tweede mamadag begon, net als vorige week, aan de vroege kant. Om half vijf voelde hij zich niet top. We denken dat hij graag wilde poepen, maar dat het niet lukte. Uiteindelijk hebben we van half zes tot half acht hem beetje bij beetje kunnen laten slapen. Ik sliep niet… Dan is zo’n mamadag wel een lange (mijn vrouw was deze dag tot ongeveer kwart over tien ’s avonds weg). Overdag sliep hij als een roosje en hebben we nog een kleine wandeling gemaakt.

In week 16 zien we Golden Earring

Vrijdagavond paste een vriendin op. Daar waren we heel blij mee, want we hadden tickets voor Golden Earring op het strand. Lekker als vanouds een avondje uit en dansen, dat konden we wel waarderen. Wat maken die mannen toch heerlijke muziek. Je kunt mij altijd wakker maken voor een stel goede gitaren en drums 🙂

In week 16 zijn we 3 jaar getrouwd

Zaterdag sliepen we in Eindhoven. We gingen naar het hotel waar we ook de nacht hebben doorgebracht na onze bruiloft. Zo vieren we elk jaar dat we weer een jaartje extra met elkaar getrouwd zijn. Het gaat zo snel! Ik keek al maanden uit naar die chille jacuzzi op de kamer. Hihi, vorig jaar hadden we eerst een stop gemaakt in Leiderdorp. Nu, een jaar later, hebben we gewoon een kleine van 3,5 maand! En die kleine logeerde lekker een nachtje bij zijn opa en diens vriendin 🙂

Zondag hebben we nog een aantal uurtjes op het terras gezeten in de natuur. Daar kregen we een heerlijk vakantiegevoel van! Bij aankomst thuis was onze Amerikaanse vriendin er weer en die had al heel lief alle was opgevouwen en boodschappen gedaan. Ze verzorgde een lekkere maaltijd voor ons, zodat we bijna direct aan tafel konden schuiven op ons balkon. Wat een service!

Week 10: Eerste vaccinatie en eerste keer in het buitenland

31 juli 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 10: Eerste vaccinatie en eerste keer in het buitenland

In week 10 krijgt Sebastiaan zijn eerste vaccinatie, maakt hij voor de eerste keer een lange autorit mee, slaapt hij voor het eerst in een campingbedje (of niet) en gaat hij voor het eerst naar het buitenland.

In week 10 krijgt Sebastiaan zijn eerste vaccinatie

Maandag heeft Sebastiaan bij de kinderarts op het consultatiebureau zijn eerste twee vaccinaties gekregen. Oef. Dat vond hij niet leuk. Die spuiten gaan ook recht de spieren in het bovenbeen in. Pijnlijk! Hij merkte eerst niet dat de naald erin ging. Pas toen ze spoot, begon hij keihard, maar dan ook echt keihard, te huilen. Toen moest het linkerbeen nog…

Toen de arts klaar was, mocht ik hem gelijk van de tafel pakken (mijn vrouw was al hard weggerend, die wilde het niet aanzien…). Daar heeft hij boos zitten krijsen. De arts noemde het zelfs woedend, haha.

We hadden nog wat voeding in de fles zitten (we moesten stoppen met voeden, anders haalden we de afspraak niet), dus daar konden we hem mee troosten. Twee minuten later was hij het alweer vergeten. Fieuw!

Uiteraard zette hij de traditie voort om voor de afspraak op de koude weegschaal een dikke plas neer te leggen. Hoppa! Baden in je eigen urine, lekker warm. Dus moesten we hem eerst helemaal afdrogen voordat we verder konden.

Koorts

Na de afspraak moesten we hem in de gaten houden, want hij kon die nacht of de dag erna koorts krijgen. We mochten hem deze nacht niet inwikkelen en als de temperatuur boven de 38,5 kwam, dan moesten we een kinderparacetamol gebruiken.

Die nacht heeft hij goed doorgebracht. Pas rond een uur of vier werd hij wat onrustig en was zijn temperatuur 38,2. Ik vond het wel verraderlijk, want eigenlijk voelde zijn lichaampje niet zo warm. Ergens die ochtend was het 37,6 en ’s middags was het alweer 37,1. Die eerste twee vaccinaties heeft hij dus goed overleefd.

Autorit naar Oldenzaal

Deze zomer gaan we niet op vakantie, want we hebben gekozen voor deze lieve baby en ons nieuwe huis. Dat lossen we op door in de huizen te gaan zitten van familieleden die wél op vakantie gaan J Zo zijn we er toch even uit.

Donderdag onderging Sebastiaan dus zijn eerste grote rit: twee uur rijden naar Oldenzaal. Hij is nog steeds geen fan van de Maxi Cosi. Eerst heeft hij twintig minuten liggen krijsen. Dat klinkt erg lekker in zo’n kleine afgesloten ruimte als een auto. Vergeet niet, alles is bovengemiddeld groot aan hem, dus ook zijn set longen…

Daarna gaf hij het op en heeft hij de rest van de tijd liggen slapen. Beide mama’s konden dat wel waarderen.

Campingbedje

Die nacht ging hij ook voor het eerst in zijn leven in een campingbedje liggen. Oh nee… Dat was wennen. Het campingbedje stond ook nog eens naast een spiegel… Wat een hoop indrukken! We hebben allemaal maar zo’n vier uur geslapen, want hij wilde het allemaal echt niet. Uiteindelijk hebben we hem in de reiswieg naast ons bed gelegd en heb ik met mijn hand uit bed op zijn buikje geslapen. Zo hield hij het tenminste anderhalf uur vol… Was het de bedoeling om uitgerust van vakantie thuis te komen?

In week 10 ontmoet Sebastiaan zijn overgrootmoeder

Vrijdag was een belangrijke dag. Het was namelijk tijd voor belangrijk bezoek. Na twee maanden had hij nog steeds geen kennis gemaakt met de oma van mijn vrouw, of Omie, zoals ze zichzelf noemt voor haar achterkleinkinderen.

Haar gezondheid is helaas niet meer goed genoeg om de grote tocht van Hellendoorn naar Den Haag te maken, dus nu konden we elkaar eindelijk weer zien. Ze was dolgelukkig om Sebastiaan te zien en hij heeft de hele middag op haar schoot liggen slapen. De foto’s ervan zijn natuurlijk heel mooi. Het was echt heel fijn dat we dit bezoek konden afleggen!

Deze avond lagen we er vroeg in. We hadden ’s avonds nog geprobeerd om hem in het campingbedje te leggen, maar hij protesteerde weer. Daarom heeft hij deze hele nacht in de reiswieg gelegen. Je moet toch iets… Het ging ietjes beter, maar nog niet top. Ik denk dat we van de vier naar de zes uur slaap zijn gegaan.

In week 10 gaat Sebastiaan voor het eerst de grens over

Zaterdag was het tijd voor het eerste buitenlandse bezoek van Sebastiaan. We zijn de grens over gegaan om Bad Bentheim te bezoeken. De plensbuien hielden ons niet tegen.

We hebben eigenlijk vooral rondgereden, want a) regen en b) de straten bestaan voornamelijk uit keien. Sebastiaan houdt nog steeds niet van hobbels (ik lees het spuug uit de mond in ieder geval niet als een teken van liefde) en we waren zo dom geweest om de draagzak niet in de auto te leggen.

Heel vervelend, moesten we een flinke tijd in een koffiebar met Duits gebak doorbrengen! Wat zonde van de tijd… Uiteindelijk hebben we nog wat rondgelopen in het park bij het mooie, grote kasteel.

Slaap

’s Avonds hebben we Sebastiaan al om 18:00 zijn avondvoeding gegeven (hij slaapt nu vaak stukken van 5-6 uur op de huidige hoeveelheid voeding, als hij zich tenminste prettig voelt) en om 20:00 heb ik hem rustig in het campingbedje gelegd. Hij viel zowaar in slaap en hield dat vol tot 23:30! Dat betekende dat we alle tijd hadden voor onze lieve vriendinnetjes die op bezoek kwamen. Hiep hoi!

Deze zaterdagnacht kwam hij pas weer om 4.40 voor voeding, dus we hebben goede hoop dat hij aan het fenomeen campingbedje gewend is geraakt. Rond half zeven was het tijd voor zijn gebruikelijke darmkrampjestijd (ik opteer voor ’s middags, maar Sebastiaan is het niet met mij eens), dus is mijn vrouw er maar weer uit gegaan. Om 9:00 heb ik de voeding gedaan en is zij nog even terug in bed gekropen. Zo hebben we allebei dus een redelijke nacht gehad, ondanks dat we er niet heel vroeg in lagen.

En dan te bedenken dat ik vaak pas om 5-6 uur op zondagochtenden mijn bed in kroop… Waar is die energie?!

Tag: vaccinatie