Deze week begint Sebastiaan met een kort maar krachtig virusje en daarna krijgt hij last van nieuwe kiezen in zijn mond. Hij heeft zich weleens lekkerder gevoeld en zijn mama’s hebben weleens meer slaap gehad.
Voor zijn nieuwe kiezen is hij ziekjes
Sebastiaan had maandag een heerlijke mamadag met zijn andere mama. Ze zijn een flink stuk gaan fietsen en daar genoot hij van. Zo rond vijf uur begon hij zich ineens niet lekker te voelen. Ik stond in de keuken te koken en had bijna zijn bord klaar. Mijn vrouw riep dat hij begon te kokhalzen. En ja hoor, in drie golven kwam zijn eten van die middag eruit. Hij keek er een beetje beteuterd naar, maar niet voor lang, want toen moest hij het onderzoeken met zijn handen…
We probeerden nog of hij zijn avondeten wilde, maar nee. Naar bed met die jongen! ’s Avonds hebben we hem wat extra melk gegeven. Daarna gingen we naar bed, maar die kerel wilde niet slapen. Mijn vrouw sliep al, dus ik ben een paar keer op en neer gegaan, maar ik kon niet achterhalen wat er was. Het rook er alsof hij had overgegeven, maar ik kon nergens een nat plekje vinden.
Oplossing
Uiteindelijk werd mijn vrouw ook wakker en ging zij op onderzoek uit. Zij vond het probleem wel. Die zure lucht kwam uit zijn luier. OEF! Superzielig. Ik had het met mijn slaapdronken hoofd gewoon niet door. En maar voelen overal…
Dinsdag leek hij te zijn opgeknapt, na uitgeslapen te hebben tot half elf. Op het kinderdagverblijf gingen die paar uurtjes prima (mijn vrouw haalde hem ook vroeger op). Een beetje jengelig was hij wel, maar verder niks. Ze gaven aan dat er meer kindjes ziek waren, dus er heerste waarschijnlijk weer een virusje. Woensdag precies hetzelfde: ’s avonds was hij moe, maar de dag ging eigenlijk heel goed. Wel bleef hij zijn diarree houden.
Mamadag
Donderdag heb ik met Sebastiaan een heel vrolijke dag gehad. Hij sliep ’s ochtends superlang, maar daarna hebben we een mooie wandeling gemaakt en ergens een tijd gezeten. Daar speelde hij ontzettend goed en ging hij flink op onderzoek uit. Aan het einde van de middag werd hij wel moe en jengelig. Hij was voelde zich dus toch niet optimaal. Dat verklaarde ook wel de twaalf diarreeluiers die ik moest verschonen…
Buitenspelen
Maar net als de rest van de week, lag hij er vroeg in en werd hij vrijdag weer supervroeg wakker. Toch wilde hij dan niet erg veel eten, maar dook hij er snel weer in. Op het kinderdagverblijf had hij juist weer een superdag met veel buitenspelen. Was hij eerst nog een beetje bang, nu kan hij er geen genoeg van krijgen. Bij het avondeten was hij toch weer heel jengelig en lag hij er weer vroeg in. Toch ging hij niet echt slapen, om de zoveel tijd lag hij te kletsen, ook als hij ’s avonds laat nog een fles kreeg om de nacht vol te houden.
Jengelig
Zaterdag was hij echt heel jengelig. Die diarreeluiers bleven maar komen en hij was te moe om te kruipen. Hij begon te kruipen en viel vol met zijn gezicht op de grond. Daar kreeg hij een bloedlip van, dus hij moest goed huilen. Deze dag hebben we hem maar veel laten slapen. Ik ben naar Delft gegaan voor een basketbalwedstrijd en mijn vrouw heeft ’s middags nog een kleine ronde gefietst met hem voor de frisse lucht.
Zondag ging precies hetzelfde. Niets wat we deden was goed. Meneer was boos. We snapten er niets van. Zelfs spelen in het speelbos was niet goed genoeg. Waarom bleef hij diarreeluiers houden en waarom begon zijn huid zo ruw aan te voelen? Zijn wangen waren helemaal rood en op zijn knie zaten ook plekken die niet verdwenen. Hij at en dronk voldoende.
Drie nieuwe kiezen
Toen hij op de commode lag, dook ik zijn mond eens in. Aha! Drie nieuwe kiezen waren net met puntjes doorgekomen. Zielige jongen! Dat moet echt heel vervelend voelen. Dat verklaren de diarreeluiers en wondjes ook. We hebben gewoon de pech gehad dat het gepaard ging met een virus. De hele week konden we pas superlaat slapen (want hij bleef maar kletsen, jengelen of poepen) en hij was iedere keer al om vijf uur wakker (en op zondag dus om vier uur met de wintertijd…) Pff, we zitten wel door onze energie heen.
Vandaar dat deze blog op maandag verschijnt in plaats van zondag. We hadden een complete chillmiddag en -avond met Netflix en chocolade nodig!
In week 36 heeft Sebastiaan last van een virus of van nieuwe tandjes. Zeker weten doen zijn mama’s het niet. Wat ze wel zeker weten, is dat ze deze week last hebben van slaaptekort.
Luieruitslag
Woensdag belde het kinderdagverblijf op dat Sebastiaan 38.3 graden had en dat hij last had van diarree, maar dat hij qua gedrag wel vrolijk was. Ik heb hem daarom maar wat eerder gehaald. Ik vond hem niet zo fris ruiken en zijn toetje was een beetje vies, dus ik heb hem even laten soppen in bad.
Nieuwe tandjes
Het kinderdagverblijf had zijn billetjes al ingesmeerd, want de diarree was zo zuur dat zijn billetjes openlagen. Zielig! Hij heeft nooit last van luieruitslag. Ze vermoedden dat het weleens kon gaan om nieuwe tandjes. Ik heb zijn bovenlip al een aantal keer naar boven geduwd, maar ik zie geen verandering.
Bij de vorige tandjes sliep Sebastiaan 1 à 2 nachten niet zo lekker, dus we zijn ook niet zo bekend met deze manier van nieuwe tanden. De symptomen kloppen echter wel allemaal. Omdat ik zelf een temperatuur heb gemeten van 35.6, kan het ook een virus zijn (als ik het goed heb begrepen van de huisarts).
Diarree
Om 4 uur ’s nachts zat zijn hele rug en slaapzak onder de diarree. Ah! Ik heb mijn vrouw maar wakker gemaakt, zodat die het badje kon maken en ik Sebastiaan kon uitkleden zonder al te veel diarree over zijn hoofd te smeren. Dat is best een opgave.
Slaaptekort
Deze week is mijn vrouw elke dag van ’s ochtends vroeg tot in de nacht weggeweest, waardoor ik alle ochtendvoedingen én avondvoedingen moest doen. Vrijdag zaten we er door het slaaptekort allebei doorheen. Je kunt wel even op korte nachten leven, maar als de dagen dan ook nog eens meer vergen van je dan normaal, dan houdt het op een gegeven moment wel op. Om 4 uur ’s nachts een badje maken is dan ook een uitdaging…
Na slaaptekort komt mamadag
Donderdag was het mijn mamadag en heb ik besloten om alleen maar flessen melk te geven in plaats van normaal eten. Ik wilde niet dat hij gedehydrateerd raakte en eigenlijk wilde ik ook niet dat hij nog veel meer poepte. Hij had inmiddels namelijk niet alleen rode plekken, maar ook open wonden.
Iedere keer als er diarree uit liep, moest ik de luier uitdoen, Sebastiaan in een laagje water zetten in zijn badje (niet helemaal badderen, want hij heeft al een overgevoelige huid), hem een trui en sokken aantrekken en hem in zijn box laten spelen met blote billen. Als hij dan droog was en weer naar bed wilde, dan smeerde ik er zinkzalf op, maar dat deed hem veel pijn. De hele dag heeft hij dus flink gehuild en gejengeld. Ik kan het volledig begrijpen…
Slaap
Als Sebastiaan sliep (dat duurde af en toe even door de pijn), dan sliep hij gelukkig ook gelijk uren achter elkaar. Voor hem geen slaaptekort… Ik juichte het alleen maar toe: hoe meer slaap, hoe sneller gezond. Dat betekende ook dat hij niet heel vaak at. Nou, ’s avonds bleek ook dat hij daar niet veel behoefte aan had.
Vloedgolf
Hij liet af en toe al een boer en dat was zó’n putlucht, dat ik er wel van kon overgeven. Nou, hij ook. Hij nam ’s avonds maar een halve fles (ik had er wat pap bijgedaan) en daarna wilde hij al niet meer. Ik vroeg me af of hij dan wat brood wilde, maar na het tweede stukje begon hij zijn hoofd weg te draaien.
Ineens kwam het! De kokhalsacties. Gevolgd door víér vloedgolven. Bij de eerste vloedgolf wilde ik het wat tegenhouden, dus hield ik een hydrofiele luier voor zijn mond. Ik wist toen nog niet dat de golf een vloedgolf zou zijn… Die vloedgolf kaatste vol terug in Sebastiaans gezicht. Het gevolg was dat ik een wit spookje in mijn armen had. Twee ogen knipperden open en dat was dus het enige dat ik zag van zijn gezicht. Ik vond het superzielig voor hem, maar ik moest door dat beeld ook heel hard lachen.
Putlucht
Lachen vereist alleen diep inademen. Bij dat diepe inademen sloeg het besef toe: de putlucht! De putlucht is terug! De putlucht zit in zijn overgeef! Zijn overgeef komt er in vier vloedgolven uit! De vloedgolven komen over onze kleren heen! De putlucht kleeft nu aan ons!
Ondanks de putlucht en dankzij het aangezicht, moest ik lachen. En heb ik Sebastiaan maar flink geknuffeld. Ik legde hem in zijn box om het zoveelste badje van de dag te maken. Maar ja, hij was volledig doordrenkt, dus ik heb hem maar uitgekleed en alles op de grond gegooid, inclusief eigen kleding.
Na het badje en een flinke berg was in de wasmachine te hebben gegooid, kon ik zelf eindelijk eens in de douche. Weg putlucht. Nou, rond middernacht kon ik naar bed.
Weekend
Vrijdag hebben we Sebastiaan maar niet naar het kinderdagverblijf gedaan. Daar kan hij niet met blote billetjes spelen en dat was nog steeds hard nodig. Dit weekend hebben we hem ook vaak zo laten spelen. De diarree is langzaamaan weggetrokken en ook de putlucht is verdwenen. Wel slaapt hij ontzettend veel en is hij jengelig.
Zondag vonden we het tijd om toch maar eens naar buiten te gaan met hem. Frisse lucht is ook nodig! Ook zijn we weer begonnen met normaal eten. Als dit hele gedoe gaat om nieuwe tanden, dan hopen we dat ze snel komen!
Helse week met slaaptekort
Voor ons alle drie was het een helse week. Inmiddels hebben beide mama’s wat bijgeslapen, dus is het slaaptekort voorbij. Hopelijk voelt Sebastiaan zich dinsdag goed genoeg om weer naar het kinderdagverblijf te gaan. Werken met hem ziek thuis is toch behoorlijk moeilijk. Wat ik deze week wel kon regelen, is dat ik een aantal ontzettend leuke reviewblogs voor jullie op de planning heb staan. Je leest het vanzelf!
Sebastiaan viert Nieuwjaar met zijn eerste tand, bezoekt Groningen en komt thuis in een poedel water. Op bezoek bij de kinderarts in het ziekenhuis begint hij spontaan te tijgeren.
Oudjaar
Op zaterdag pakten we het rustig aan. Een beetje sporten, een beetje opruimen en een beetje de tas inpakken. Het plan was namelijk om Oudjaar te vieren in Grunn. Daar hebben mijn vrouw en ik allebei gestudeerd en daar wonen onze vriendinnen nog (oké, technisch gezien alweer i.p.v. nog).
’s Ochtends tijdens het eten geven, voelde ik bij Sebastiaan in zijn mond. En ja hoor, een scherp stukje tand prikte mij in mijn vinger! Ik was supertrots! Ik maakte de andere mama wakker, want ja, dit moment moet gedeeld worden. Het verklaart ook wel waarom Sebastiaan niet helemaal lekker kon slapen die week.
Nadat we Sebastiaan ’s middags te eten hadden gegeven, stapten we in de auto. Opnieuw gingen we kilometers vreten. Na 2 uur en een kwartier kwamen we aan in het knusse huisje van onze vriendinnen.
Diner
Sebastiaan kon gelijk naar bed en wij konden gelijk aan het diner aanschuiven. Ik had ’s ochtends een pan rodekool gemaakt en onze vriendinnen hadden gezorgd voor een soepje, rollade, aardappelpuree en een toetje. Met wat wijn erbij, vonden we dit een goede manier om de avond te starten.
Uiteraard begon Sebastiaan te vervelen op het moment dat Claudia de Breij haar oudejaarsconference begon. Hij werd wakker om te eten (prima), maar wilde vervolgens niet aan zijn pap (niet prima). Daar loop je dan een beetje te sukkelen, terwijl je eigenlijk heel graag lachend voor de buis wilt zitten. Nou, na een kwartiertje was hij er eindelijk klaar voor. Het eerste half uur van het programma hadden we gemist, dus die moesten we de volgende dag op de herhaling kijken.
Vuurwerk met Nieuwjaar
Om 00:00 proosten we, heel verrassend, op Nieuwjaar. Was Nieuwjaar in Den Haag vorig jaar nogal rustig, in Groningen ontplofte de boel. De wijk had zin in het nieuwe jaar! Ik ben met een vriendin de straat op gegaan om het gespetter en geknal te bekijken en om te checken of de auto een beetje veilig stond. Mijn vrouw bleef thuis bij Sebastiaan, die van het hele geknal niets heeft gemerkt. Mooi toch?
Nieuwjaar
Mijn vrouw was een kanjer! Zij gaf de ochtendvoeding op deze eerste dag van het jaar. Om 9 uur zat ik ook weer op de bank beneden, omdat Sebastiaan weer energie had voor een nieuwe speelronde. Ik vond het tijd voor een fruithapje, dus ik prakte een flink stuk banaan. Na dit stuk zat hij echter nog steeds met zijn mond open en een neonverlichte pijl met “FEED ME” erbij, dus ik gaf hem de rest ook maar. De eerste keer een hele banaan! Dan voel je je wel een trotse mama.
’s Middags zijn we gaan wandelen door het centrum. Daar hoort verplicht een drankje bij in een café, dus we hebben bij De Sigaar een non-alcoholisch drankje en een alcoholisch drankje gedaan onder het mom van een nieuwjaarsborrel. Onze vriendinnen gaven aan wel op Sebastiaan te willen passen, dus we zijn de bios ingedoken voor Soof 2. Die viel helaas een beetje tegen.
Saté met Nieuwjaar
Zondagavond was het tijd voor iets dat ik héél erg mis van Groningen: saté van Satéhuis Groningen. Het restaurant zelf is nou niet heel erg gezellig om te zitten, maar voor bezorgen is het toch altijd mijn favoriet. Vooral de zoete varkenshaassaté is lekker. Wat maakt deze saté nou anders? Nou, dat ze gebakken worden op een lange soort van barbecue, zodat dat gerookte smaakje eraan zit. Ik zat al een week te watertanden van het mogelijke vooruitzicht.
Ik kon gelukkig iedereen van het gezelschap overtuigen dat we dat écht moesten eten, dus onze vriendinnen hadden het besteld en wij haalden het af na de bios. Thuis aangekomen stond er een schaal met groenten in de oven, dus het was niet eens een heel slechte maaltijd.
We hadden nog wat zoete Martini Asti-bubbels over van de avond ervoor, dus daar konden we weer van genieten. Na het eerste half uur van Claudia te hebben gekeken, zijn we allemaal langzaamaan maar naar bed gegaan.
Bios
Omdat ik de laatste tijd niet heel erg vaak van mijn Pathé Unlimited heb kunnen genieten, had ik erg veel zin om me volledig over te geven aan mijn drang om de bios te bezoeken. ’s Middags ben ik daarom naar Onze Jongens gegaan en ’s avonds ben ik naar La La Land gegaan. ’s Middags zouden we ook nog even naar een museum gaan en ik dacht dat dit een redelijk doordacht plan was. Helaas bleek deze bij aankomst dicht te zijn, haha.
High tea na Nieuwjaar
Om half 5 was het tijd voor een high tea bij Moro. Op deze dag zaten we inderdaad alweer aan de bubbels, thee en chocola. Aangezien Moro een Spaans restaurant is, zaten er wel wat bijzondere dingen bij.
Wellicht lag het aan het late tijdstip, maar we hadden zin in nog meer hartige hapjes. Thuis hebben we daarom heel braaf nog een vers pompoensoepje gemaakt. En iets minder braaf namen we daar nog wat bier en borrelhapjes bij.
Toeristische route naar huis
Dinsdag was helaas de dag dat deze minivakantie ten einde kwam. We besloten onderweg de toeristische route te nemen. We reden even door Nagele, omdat mijn vrouw daar haar jeugd heeft doorgebracht. Aangezien we toch in de buurt waren, reden we ook een rondje door Urk, omdat ik daar nog nooit was geweest.
Leuk begin na Nieuwjaar: overstroming
Thuis aankomen was alleen wat minder. De stoeptegels voor ons huizenblok waren verwijderd, de straat was nat en het leek alsof er van alles schoon was geveegd. We deden de deur open en ook daar was het nat. Ik keek de kelder in en de vloer was ook daar nat.
Ik liep naar beneden en zag een dikke laag water liggen. Onze onderbuurman is een man op leeftijd en die wilde duidelijk zijn verhaal kwijt. Aangezien ik graag informatie wilde, ben ik een gesprek met hem begonnen. Die ochtend was hij door een buurman uit bed gebeld, want alles stond blank. Dunea heeft een groot lek moeten repareren. De onderbuurman had tegen ze gezegd dat de kelder onder water stond, maar daar deden ze niets mee.
Een behoorlijke laag water
Dus kon ik bij thuiskomst 1,5 uur met de verzekering, de VVE en Dunea aan de lijn hangen. We hebben behoorlijk wat spullen gestald in onze kelder en sommige dingen zijn helaas niet meer te gebruiken. Omdat de ruimte nog nat was, waren we bang dat de rest ook verpest ging worden. Uiteindelijk kon ik een afspraak krijgen bij Dunea: ’s ochtends zouden ze komen om de vloeren schoon te maken.
De Duneaman vond het ook een behoorlijke laag water en heeft best een tijd gewerkt met een stofzuiger om al het water weg te zuigen. De dag erna heb ik de deuren opengezet, want er kwam een soort grondwater-/schimmellucht naar boven en alle ruiten in de portiek waren beslagen. Dat is nu weer een beetje bijgetrokken.
Kinderarts
Vrijdagochtend was het tijd voor controle bij de kinderarts. Aangezien Sebastiaan nu zo veel aan het eten is, gingen we er helemaal vanuit dat hij was aangekomen. En ja hoor: 800 gram erbij, 2 cm gegroeid in de lengte en 1 cm met hoofdomtrek. Kijk, we zijn weer goed op weg met die curve! We waren helemaal blij. Niet gek dat zijn kleding weer te klein begint te worden.
Tijgeren
Alsof dat nog niet genoeg was, begon meneer tijdens het wachten op de kinderarts ook nog eens uit zichzelf te tijgeren op het aankleedkussen. We stonden helemaal trots in die kamer en de kinderarts vond het een heel leuke binnenkomst. Nog even volgde de “Wie is de moeder?”-drempel, maar goed.
Het enige dat er nu nog is, is dat Sebastiaan gevoelig blijft voor eczeem en droge huid. De koelcrème helpt, maar we vroegen ons af of het sterk genoeg is. We hebben een makkelijker te smeren vaseline gekregen, zodat de huid gehydrateerd blijft en je niet in de weer hoeft te zijn met dat normale plakspul van vaseline.
Hij trekt nog steeds een beetje met zijn huidje tussen zijn ribben. Hij kan astma ontwikkelen, maar hij kan er ook zomaar overheen groeien. Laten we dat laatste hopen!
Speelmat
Nu hij zo actief is met tijgeren, willen we ook een speelmat kopen voor hem. Bij de Kruidvat om de hoek hadden ze alleen een foeilelijk roze ding, dus tijdens een wandeling door het centrum hebben we een kleurrijke speelmat met diertjes gevonden.
Afval
Vanmiddag zijn we nog even met wat mensen uit de buurt voor de duurzaamheidsuitdaging afval gaan prikken hier in de omgeving. Brr, in de sneeuw… Een uur later hadden we slechts één straat gehad, zoveel zooi ligt er dus op de grond… Met hetzelfde gemak gooi je het in de afvalbak, nietwaar?
