Met de brandweerhelm op in de brandweerwagen
Deze week heeft Sebastiaan nog last van oogontsteking, maar mag dat de pret niet drukken. We gaan lekker naar het Kinderboekenmuseum, waar hij een brandweerhelm op krijgt en in de brandweerwagen mag spelen. Ook bezoekt hij nog een stadsboerderij. Wat een pret!
Oogontsteking
Vorige week kreeg Sebastiaan een oogontsteking en daar had hij deze week nog last van. Eerst ging het om het ene oog en daarna sloeg het natuurlijk over naar het andere oog. ’s Ochtends leek het vaak goed te gaan en dan kwam het ’s middags toch weer. Sinds vrijdag ongeveer was het weer voorbij. Het was wel zielig, want we moesten de hele tijd met een nat watje die prutjes weghalen en hij kreeg zo’n vuurrode, geïrriteerde huid onder zijn ogen. Dat leek me ook gewoon pijn doen.
Wandelen
Donderdag was ik echt zo aan het genieten. Eerst gingen we mijn vrouw opzoeken voor een lunch in de buurt van haar werk. Zo konden we nog even een half uur met zijn drieën zijn. Daarna ben ik een stuk met Sebastiaan gaan wandelen en kwamen we uit bij het Kinderboekenmuseum. Het is zo leuk om te zien hoe hij anders met dingen omgaat naarmate hij ouder wordt.
Kinderboekenmuseum
In het kinderboekenmuseum gingen we eerst naar een gedeelte waar Sebastiaan door dingen heen moest kruipen. Dat deed hij niet, hij vond het leuker om erover te stappen dan erdoorheen te gaan. Maar ja, als je voor een tunnel blijft staan en andere kindjes willen erdoor, dan word je weleens aan de kant geduwd. Probeer dan maar niet te gniffelen als je kind brullend op de grond zit.
Bij Nijntje kon hij zelf een trap opkruipen en dan van een kleine glijbaan af. Dat vond hij heerlijk! Tussen de vrolijke kleuren ging hij een paar keer de glijbaan op en af. Toen werd het tijd voor het Kikkergedeelte. Daar was het wat drukker, maar hij liep er lekker tussendoor.
Hij kon een heuveltje opklimmen, waar hij schatten konden vinden in gaten. Er was geen schat te vinden, maar hij klom zo, hopla, helemaal naar boven. De vorige keer kwam hij niet verder dan het onderste gedeelte en moesten we hem omhoogtrekken. Nu moest ik hem tegenhouden, zodat hij niet een grote kuil in zou donderen.
Peuterbaan
Op de peuterbaan kon hij in rondjes kruipen. De vorige keer vond hij dat superleuk, maar nu wilde hij liever omhoog en omlaag klimmen. Hij wist dat als hij van iets hoogs af wilde, dat hij dan eerst met zijn benen naar beneden moest. Toch wilde hij even proberen hoe het vooruit ging.
Het was een superzachte baan en het ging maar 10 cm hoogte, dus ik ging hem niet tegenhouden. Ik zei wel dat hij met zijn benen eerst moest, maar nee. Zijn armpjes strekten naar voren en zijn gewicht kwam mee. Plop, op zijn gezicht. Nou, dat vond hij niet prettig voelen, dus de keer daarna ging het weer netjes met de benen eerst.
Lezen
Hij vond het heerlijk om naar mij te zitten en alle Kikkervriendjes aan te wijzen. Dat was een perfect moment om boekjes te gaan lezen, dus we gingen naar het leesgedeelte. Alle boekjes werden uit de kast gehaald.
Ik las de boekjes voor zijn leeftijd voor, maar ondertussen kwam hij steeds met boekjes voor grotere kindjes. Dat waren grotere boeken met papieren pagina’s. Hij merkte vanzelf dat hij die niet goed kon omslaan en dat de tekeningen minder leuk waren om te kijken.
In de banken vond Sebastiaan telefoons waar verhalen in werden verteld. Hij hield ze tegen zijn oor. Ik wist van de vorige keer dat hij dit heel leuk vond. Nu ging hij hele verhalen terug vertellen in zijn eigen taal. Ik vond het zó schattig. Daarom kreeg hij nog eens extra knuffels en kusjes.
Brandweerwagen
Hierna gingen we naar het brandweergedeelte. Sebastiaan vond een brandweerwagen met leuke knopjes en brandweerhelmen. Ik deed hem voor hoe hij op de knopjes kon drukken en toen drukte hij er vrolijk op los. Hij hoorde allemaal geluiden uit de brandweerwagen komen en er ging zelf een blauw zwaailicht aan.
Ik deed een brandweerhelm op bij hem en dat hele opzetten en afdoen was al een mega-interessante activiteit. Toen ik er zelf ook een opzette, werd de blijheid alleen maar groter. Toen dacht ik: “Nou, dan kruip ik maar bij hem in de brandweerwagen.” Dus zo hebben we samen in de brandweerwagen zitten spelen. Ik weet niet wie er meer genoot, hij of ik…
Voor de tweede keer wandelen
Nadat meneer in bed had gelegen, werd het tijd voor een tweede wandeling. Ik moest nog even naar de juwelierszaak om de hoek om een batterij te vervangen in een horloge, dus Sebastiaan mocht zelf lopen. Hij deed het supergoed! Hij was heel vrolijk en hij wandelde een flink stuk zelf. Pas toen we er bijna waren, werd hij moe.
In de juwelierszaak kon hij een momentje rusten en opwarmen (wat wordt het weer koud, hè?) en toen gingen we opnieuw op pad. Het werd tijd om elk plantje en muurtje te onderzoeken om te verbloemen dat hij moe was. Ik tilde hem op en liep een stuk zo met hem. Zijn vrolijke gezicht zat heel dicht bij mijn gezicht, dus we hadden flink lol samen.
Na een tijdje zette ik hem in een steegje op de grond. Hij wilde dan iedere keer de andere kant op rennen, maar ik ging dan een stukje de goede kant op om vervolgens te hurken op de grond met mijn armen wijd. Hij kwam iedere keer heel hard lachend mijn kant op rennen om me een knuffel te geven. Wat een heerlijke dag!
Badderen en spelen
Zaterdagochtend mocht mijn vrouw een ochtend bijslapen. Die had een zware week gehad, dus het was nodig. Sebastiaan hield qua geluid daar geen rekening mee, maar toch lukte het mijn vrouw goed. We gingen lekker lang in bad en hij kreeg een uitgebreide massage met huidolie van me. Daarna gingen we nog voor een lekker stuk fruit en wat spelen.
’s Middags ging ik een basketbalwedstrijd spelen in Voorburg, zo’n tien minuten fietsen hier vandaan. Het was de bedoeling dat mijn vrouw en Sebastiaan kwamen kijken, maar meneer lag uitgeteld in bed. Zij had aan het einde van de middag afgesproken in de bieb met wat andere moeders van haar zwangerschapspilates, zodat ze konden bijkletsen en de kinderen samen konden spelen.
Bieb
Het was schijnbaar wel grappig om te zien, want op deze leeftijd spelen ze wel samen in de buurt maar niet mét elkaar. Ze zagen allemaal verschillen in de ontwikkeling tussen de kinderen, want die hebben wel ongeveer dezelfde leeftijd, maar er zit net iedere keer een maandje of een paar weken tussen. De een loopt sneller dan de ander en de ander leest weer meer dan de ander.
Sebastiaan trok natuurlijk weer alle boeken uit de kast. Onze boekenworm vond het heerlijk daar. Toen mijn vrouw vroeg of hij alles ging opruimen, deed hij dat wel netjes. De woorden ‘opruimen’ en ‘helpen’ hebben tot nu toe nog een magische werking op hem. Oh, de dag dat dat gaat ophouden…
Lunchen
Vanochtend gingen we op de fiets naar het centrum om te lunchen. We smeren altijd twee bammetjes voor hem, maar de laatste tijd vraagt hij af en toe om een derde boterham. Zo ook vandaag.
Toen kreeg hij een verse snee bruinbrood met roomboter en aardbeien/bananenjam. Volgens mij hadden ze echt zelf banaan en aardbei in de blender gegooid om die jam te maken, niet even een pakje ofzo. Na enige twijfel (ga ik dit lekker vinden?), viel hij toch aan. Zo konden mama en mama zelf ook uitgebreid lunchen en genieten van een kop thee.
Stadsboerderij
Aan het einde van de middag trotseerden we de kou nogmaals op de fiets. Op ongeveer 1,5 kilometer van ons vandaan ligt een stadsboerderij. Omdat mama dieren heel leuk vindt Omdat Sebastiaan graag de dieren uit zijn boekjes in het echt ziet, vinden we dit soort bezoekjes leuk om samen te doen.
Hij vond het mooi om de geluiden van de dieren te horen en te kijken hoe ze eten. Mama deed nog even voor hoe je geiten en cavia’s aait en Sebastiaan vond het cool om boven de megakippen te hangen. Maar toen werd het echt te koud en zijn we omgedraaid…
