Tag: Roze Filmdagen

De Roze Filmdagen: This Woman Is Dangerous

De Roze Filmdagen: This Woman Is Dangerous

Zondagavond 17 maart stonden bij De Roze Filmdagen allerlei korte films op het programma onder de titel ‘This Woman Is Dangerous’.  Ik heb hier een verslag van de avond voor je. Ze draaien nog een keer op woensdagavond om 21:45 en ik raad je aan te gaan!

‘De Roze Filmdagen: This Woman Is Dangerous’ Zondagavond 17 maart stonden bij De Roze Filmdagen allerlei korte films op het programma onder de titel ‘This Woman Is Dangerous’. Ik heb hier een verslag van de avond voor je. Ze draaien nog een keer op woensdagavond om 21:45 en ik raad je aan te gaan: http://bit.ly/DRF2019

The Date

De reden dat ik gisteravond aanwezig mocht zijn bij het programma is dat ik Emma en Hansof dit weekend op sleeptouw heb genomen. Emma is de regisseur van The Date en zij heeft de korte film samen met Hansof geschreven. Ik ken haar sinds november en mocht haar film als eerste een review geven. Toen ik het had gezien, wist ik dat het een verhaal was dat meer mensen willen zien en daarom heb ik De Roze Filmdagen getipt hierover.

En zo zaten we deze zondagavond met zijn drieën in de filmzaal! Emma mocht een kleine introductie geven, maar omdat ze het allemaal nog zo spannend vindt, was het kort maar krachtig 😉 Mocht je niet daar deze filmavond kunnen komen, dan kun je The Date ook hier bestellen.

Programma This Woman Is Dangerous

  1. Grace and Betty

VS, 2016, 12 min, Zoe Lubeck

Dit is een geniaal verhaal, waarbij een kleindochter tegen haar oma uit de kast probeert te komen, maar haar oma ook iets te vertellen heeft.

  1. Ladies Day

Engeland, 2018, Abena Taylor-Smith

Van tevoren had ik zin om deze film te zien en hij is me erg goed bevallen. Bij een kappersbezoek wordt er van alles besproken en zo ook homoseksualiteit. Dat gesprek verliep niet heel positief, wat best lastig is als je als klant lesbisch bent. Deze film heeft een sterk einde.

  1. Hotel Royal Co

Spanje, 2018, 9 min, Paula Villegas / Rakesh B. Narwani

Sorry, hier kon ik weinig mee.

  1. Green Tea

Italië, 2017, 9 min, Chiara Rap

De Engelse beschrijving is ‘Can an espresso woman really love a green tea fan?’ en de NEderlandse beschrijving is ‘Altijd gevaarlijk, met je ex praten over je huidige geliefde.’ En toch dekken ze allebei de lading niet en word je verrast. Prachtig.

  1. The Date

Engeland, 2018, 16 min, Emmalie El Fadli

Mijn review kun je hier lezen.

  1. Whole

Bulgarije 2018, 21 min, Slava Doytcheva

Deze wat langere film vond ik vermakelijk en pijnlijk tegelijkertijd. Hij boeide me zeker! Een serveerster op een verder saai feest opent nieuwe wegen voor Yana, zegt de beschrijving.

  1. Don’t Be A Hero

VS, 2018, 15 min, Pete Lee

Deze film had voor mij niet per se op een LHBT+ filmfestival hoeven draaien. Ook al zit er een kus tussen twee vrouwen in, dat betekent nog niet dat het een LHBT-film is. Maar ik vond hem wel bijzonder leuk om te kijken, ook al ben ik met wat vragen blijven zitten. Dat is wel vaker met korte films, toch?

Audience Award

Alle films maken kans op een audience award, dus het was wel leuk om het stemmen te bekijken. Mensen vonden het wel lastig, omdat er bij This Woman Is Dangerous drie films waren waar ze hardop moesten lachen (waaronder The Date, superleuk om te horen!) en er andere films waren die weer andere emoties opriepen. We zullen het zondag horen!

Sebastiaan meet zich rode billen aan

Sebastiaan meet zich rode billen aan

Deze week ben ik jurylid bij De Roze Filmdagen en besluit Sebastiaan dat het weer tijd is voor rode billen. Hij maakt nog een flinke smak op een glijbaan, maar vermaakt zich verder prima in het Kinderboekenmuseum.

‘Sebastiaan meet zich rode billen aan’ Deze week ben ik jurylid bij De Roze Filmdagen en besluit Sebastiaan dat het weer tijd is voor rode billen. Hij maakt nog een flinke smak op een glijbaan, maar vermaakt zich verder prima in het Kinderboekenmuseum. Lees het hier: http://bit.ly/RodeBillen

De Roze Filmdagen

Zoals je vorige week kon lezen, ben ik gevraagd om jurylid te zijn voor de Roze Filmdagen om de Best Feature Film te beslissen. Ze wisten me te vinden naar aanleiding van mijn blog en vlog. Deze week heb ik dus iedere keer als er twee vrije uren in mijn schema beschikbaar waren een film opgezet. Sisterhood had ik voor de vorige blog al gezien en Anchor and Hope ga ik zondagmiddag zien in het Ketelhuis, vlak voor het juryberaad. Dat betekent dat ik afgelopen week zes films heb bekeken. Ze zijn allemaal ook zo anders! Woensdag lees je wat ik van de films vond en hoe het was om jurylid te zijn!

ClexaCon

Zoals je ook vorige week kon lezen, zijn de voorbereidingen voor ClexaCon in Las Vegas in volle gang. Het is al over tweeëneenhalve week! Ik heb een bepaalde kriebel in mijn buik die niet weggaat!

Inmiddels is het schema bekend en weet ik dat er een aantal workshops tegelijkertijd plaatsvinden waar ik eigenlijk allemaal bij wil gaan zijn. Nu sta ik dus voor de keuze: ga ik overal naar binnen voor wat filmpjes en video’s of ga ik er een paar overslaan en de andere helemaal volgen? Keuzestress noemen ze dat!

Ik heb eindelijk een normaal statief gekocht in plaats van alleen een selfiestick. Daar zat ik al een tijdje tegenaan te hikken, maar nu kreeg ik het bericht dat er een rodeloperevenement plaatsvindt en dan is het toch wel heel handig om als pers je handen vrij te hebben. Mocht je dat nog niet hebben gedaan, volg me op Instagram, Facebook en Twitter! Dan zie je direct alles wat ik plaats.

Ik heb ook visitekaartjes laten maken. Normaal duurt dat een week of twee voordat je ze hebt, dus ik dacht slim te zijn door ze nu al te bestellen. Ik heb alleen een hekel aan Vistaprint, dus ik probeerde Canva een keer, waar ik ook altijd alle afbeeldingen maak die je in mijn blogs ziet. Nou, binnen twee dagen had ik ze!

Rode billen

Deze week besloot Sebastiaan dat het weer eens tijd werd voor rode billen. Dat was namelijk alweer een tijdje geleden! Woensdag had hij op het kinderdagverblijf twee keer een luier met diarree, waardoor zijn huid openging. Donderdag heb ik daar flink wat zinkzalf op gesmeerd, meerdere keren (en hij had thuis geen diarree), dus inmiddels is het redelijk weggetrokken. Er zitten hier en daar nog rode puntjes.

Ik weet niet wat de reden hiervoor was. Hij kwijlt ook iets meer dan eerst, dus misschien krijgt hij weer een nieuwe tand of kies? Ik kan zijn mond niet meer zo goed onderzoeken, want voor je het weet, staan die scherpe tanden in je vinger. En hij bijt niet zachtjes!

Mamadag

Onze mamadag samen was weer heerlijk. We begonnen de dag rustig, door samen met de andere mama te ontbijten en daarna in pyjama te spelen met al het speelgoed. Ik zag op het weerbericht dat het ’s ochtends zonnig zou zijn en ’s middags juist regenachtig. Hmmm, toch maar snel aankleden en naar buiten!

We maakten een uitstapje naar de supermarkt en de papierbak. Deze praktische dingen waren al genoeg voor Sebastiaan. De wind maakte ons koud, ondanks het zonnetje dat op ons scheen. Hij begint ook een ander slaapritme te krijgen, waardoor hij hierna moe was. Hij kreeg van mij een banaan in zijn handen (hoe fijn dat hij die tegenwoordig zelf kan eten!), zodat ik de boodschappen kon opruimen. Daarna mocht hij naar bed en besloot hij daar twee uur te blijven liggen.

Kinderboekenmuseum

Na een mooie slaapsessie gingen er snel twee boterhammen in. Om twee uur liepen we buiten, snel, snel naar het kinderboekenmuseum. Om kwart over twee zou het namelijk gaan regenen. Er was net een klas klaar en heel veel andere mensen waren er niet. Speelpaleis!

We hebben lekker tegen elkaar aan gespeeld. Ik ging bijvoorbeeld op de grond liggen, zodat ie op me kon klimmen (uiteraard deed hij juist in het openbaar alsof ik gek was…) en hij liep rondjes en kwam dan iedere keer tegen me aan zitten. Om het hoekje kiekeboe roepen vond hij ook heel leuk.

Deze keer kon hij wel al een heel stuk de heuvel met schatten opklimmen. De vorige keren vond hij dat nog te moeilijk, omdat het toch glad is, ondanks de rubberen vloer. Het laatste stukje tilde ik hem, zodat hij ook een keer bovenop kon kijken wat er allemaal was.

Trampoline

Daarna ontdekte hij de trampoline, die verscholen zit achter een muurtje. Klimmen vindt hij inmiddels heerlijk, dus dat trappetje op ging makkelijk. Toen hij de vloer onder zich voelde bewegen, was hij al snel klaar met de trampoline. Ik wilde het nog voordoen, maar toen ik voelde hoe dun die trampoline was, besloot ik maar dat het beter was als ik dat niet deed :p

BabyBaby

Met zijn rode billen op de glijbaan

Ook Nijntje en Rupsje Nooitgenoeg moesten bezocht worden. Bij Nijntje was een kleine glijbaan, waarvan ik wist dat hij die heel leuk vindt. Sinds de vakantie in Gran Canaria, had ik besloten om geen overbezorgde moeder te zijn en hem alleen van de glijbaan af te laten gaan. Op de hoge glijbaan in de speeltuin op Gran Canaria ging dat heel goed.

Op die kleine van Nijntje ging het niet goed :$ Toen hij met zijn rode billen naar beneden gleed, knalde hij met zijn hoofd achterover en gleed nog een flink stuk door toen de baan afgelopen was. Huilen! Oeps… Gelukkig was hij het na een knuffel alweer vergeten en kroop hij zelfs door de cocon van Rupsje Nooitgenoeg, iets wat hij de vorige keer nog niet durfde.

Volg je me al op YouTube?

Weekend met rode billen

Dit weekend heeft meneer eigenlijk iedere keer afwisselend met zijn ene mama en dan weer met zijn andere mama doorgebracht. We hadden allebei veel afspraken, waardoor we wat tijd alleen met de kleine hadden. Binnenkort hebben we gelukkig weer meer tijd om met zijn drieën door te brengen, net als op vakantie!

Kopje onder

Kopje onder

Deze week was een drukke week! Ik ben gevraagd om jurylid te zijn voor de Roze Filmdagen en ik ben me aan het voorbereiden voor ClexaCon in Las Vegas. Sebastiaan genoot van het zonnetje en moest even leren dat je in bad moet blijven zitten. Hij ging namelijk kopje onder en kon niet meer zelf naar boven komen.

‘Kopje onder’ Deze week was een drukke week! Ik ben gevraagd om jurylid te zijn voor de Roze Filmdagen en ik ben me aan het voorbereiden voor ClexaCon in Las Vegas. Sebastiaan genoot van het zonnetje en moest even leren dat je in bad moet blijven zitten. Hij ging namelijk kopje onder en kon niet meer zelf naar boven komen. Lees het hier: http://bit.ly/KopjeOnder

ClexaCon 2018

ClexaCon 2018 is al bijna! Ik vind het spannend. Wat is ClexaCon? Lees het hier. Ik heb me ongeveer een half jaar geleden aangemeld als blogger en vlogger en nu is het al over een maand. Aah! Sinds ik te horen heb gekregen dat ik welkom ben, is er een Engelse versie van deze website gekomen en heb ik een vlogcursus gevolgd.

Moet je daar een cursus voor volgen? Nou, als ik iets doe, wil ik het graag goed doen en deze cursus over zakelijk vloggen heeft me veel geleerd. Het gaat vooral om oefenen, oefenen en oefenen en ik merk dat ik nu wat gemakkelijker praat op de camera.

De Roze Filmdagen

Woensdag bracht ik een vlog uit over De Roze Filmdagen. Daarom gaf ik acht filmtips. De organisatie vond mijn blog en vlog blijkbaar leuk, want direct daarna kreeg ik de vraag of ik jurylid wilde zijn.

Dat vond ik natuurlijk een hele eer en daarom mag ik nu meebepalen welke film de Best Feature Film Award verdient. Kanshebbers zijn Sisterhood, Anchor and hope, Even lovers get the blues, Just Charlie, My life with James Dean, Porcupine Lake, The cakemaker or The constitution. De uitslag wordt 18 maart bekend gemaakt.

Deze week heb ik al wat films bekeken. Volgende week zondag bekijk ik nog Anchor and hope op locatie en direct daarna is het juryberaad. Ik geloof dat de bekendmaking om 19:30 is. Natuurlijk ga ik ook vloggen hierover, dus daarna kunnen jullie zien hoe dit allemaal is gegaan.

Ik wil graag even heel veel liefde naar mijn vrouw sturen. Ik kwam door dit hele jurylidgebeuren erachter dat ze net op dat moment een verrassingsborrel voor mijn verjaardag probeerde te organiseren. Hoe lief?!

Puzzelen

Donderdag regende het de hele ochtend, dus Sebastiaan en ik probeerden het thuis gezellig te maken. Hij genoot van twee mandarijnen en daarna pakte ik alle zijn puzzels voor hem, zodat hij flink aan de slag kon met puzzelen.

Af en toe Regelmatig werd hij gefrustreerd dat een puzzelstukje niet in de vorm ging, dus dan ging hij er maar heel hard op drukken en huilen. Uiteindelijk kreeg hij ze er toch allemaal redelijk goed zelf in.

Na de puzzels was het tijd voor krijten. Dat vond hij een paar minuten leuk. Ik vond het best grappig, want hij begon met een kleur en iedere nieuwe kleur die hij pakte, moest over die eerdere kleur heen in plaats van dat hij een wit stuk pakte. Ik tekende op een gegeven moment wat op een wit stuk en dat vond hij toen een goed stuk om weer alle kleuren overheen te gooien.

BabyBaby

Kopje onder

Ik maakte een lekker, warm bad voor hem klaar. Ik moest immers de tijd doorkomen totdat het stopte met regenen… We hebben flink wat speelgoed voor in bad, dus dat moest geen probleem zijn.

Hij zat een tijdje lekker te spelen op zijn badmat. Hij ging alleen naar het stuk waar de badmat ophield en ik zeg altijd dat het daar glad is en dat hij op de badmat moet gaan zitten. Maar goed, er was nooit iets gebeurd. Tot vandaag. Hij wilde omdraaien of iets en hoppaaaaah, hij gleed zo weg.

Kopje onder en ogen wijd open

Met zijn ogen wijd open en zijn armen breeduit ging hij kopje onder. Ik sprong op en greep hem bij zijn arm. Daar trok ik hem aan omhoog en ik kon daarna met mijn andere hand onder zijn oksel. Binnen een mum van tijd zat hij weer rechtovereind. Het water liep over zijn gezicht en hij zat flink te slikken.

Met grote ogen keek hij me aan en begon te snikken. Ik knuffelde hem over de badrand heen en toen hoorde ik: “Uit, uit, uit.” Dat leek me niet zo’n goed idee. Ik was geschrokken, maar ik wilde niet dat hij ineens een badfobie ging ontwikkelen. Dus ik pakte het speelgoed dat ik nog had bewaard en gooide dat erbij in. Na een paar seconden was hij alweer vergeten dat hij net heel erg geschrokken was. Fieuw!

Kopje onder en verder niks

Zo. Ik zag met mijn eigen ogen hoe snel een kind kan verdrinken in bad. Hij kon zich nergens aan vastgrijpen en hij wist niet hoe hij zichzelf naar boven moest krijgen. En er zat maar een laag in van net boven zijn navel… Ik moest even het zweet van mijn voorhoofd vegen. Gelukkig was het alleen maar kopje onder en verder niks.

Zon

’s Middags scheen de zon ineens goed. Het zou ophouden met regenen, maar ik had niet een blauwe lucht en een warme zon verwacht. Een aangename verrassing! Ik was alweer een paar weken niet in het Haagse Bos geweest en dus kon ik weer een dosis Haagse Bos gebruiken.

Ik kwam zoiets moois tegen! Delen van het water waren bevroren en andere delen waren ontdooid. De ijsblokken aan de rand van het grote stuk ijs kabbelden tegen het grote stuk ijs aan of schoven erop. Het geluid dat daarvan kwam, was prachtig. Het was een soort klingelgeluid. Alsof er heel veel windgongen (of is het windgongs?) in het Haagse Bos hingen. Je weet wel, zo’n irritant ding in je tuin, maar dan mooi en natuurlijk. Heel bijzonder.

We dronken koffie aan de rand van het bos en daar hadden ze een hele stapel puzzels. Sebastiaan kon dus nog meer puzzelen! Hij vond het leuk, maar tegelijkertijd had hij niet heel veel concentratie. Zijn middagslaapje had wat langer gekund, maar hij wilde niet…  Op de terugweg werd het wel frisser. Nou, even boodschappen doen en naar huis!

© 2023 Meemoeder.com

webdesign door www.lindavanzomeren.nl