Week 27: Een half jaar oud

In week 27 is Sebastiaan alweer een half jaar oud!

Zandvoort

Vorig weekend had ik vriendenweekend in Zandvoort. Dat was heel fijn, even ertussenuit en mijn vrienden uit Groningen weer zien. Technisch gezien komt er nu één uit Groningen, één uit Drachten en twee uit Den Haag, maar we kennen elkaar van onze studententijd in Groningen. We hadden een huisje gehuurd op CenterParcs en ik had alle boodschappen al geregeld, dus we konden direct beginnen met eten, drinken en kletsen.

Bah, ik was alleen zo snotverkouden, dat ik er helemaal duf en belabberd door was. Maar dat weerhield me er niet van om zaterdagochtend de renschoenen aan te trekken en een rondje te doen op het strand. De afgelopen twee weken is sporten er niet echt van gekomen door alle gezondheidsperikelen thuis, dus ik greep mijn kans. Mijn nieuwe telefoon had nog niet alles goed geïnstalleerd, dus ik heb geen idee hoe ver ik heb gerend. Doet er ook niet toe: het voelde ontzettend goed!

Het was ook een goed moment om nog even mama’s sterfdag door mijn hoofd te laten gaan. Ik vind de dag zelf zo zwaarbeladen dat ik meer bezig ben met hoe ik erdoorheen kom dan dat ik ermee omga. Zo’n zee doet toch altijd wonderen met je geest, hoeveel regendruppels er ook vallen.

Nationaal Park Zuid-Kennemerland

Terug in het huisje was het tijd voor de douche en voor mijn vrienden. We besloten naar Nationaal Park Zuid-Kennemerland te gaan voor een goede wandeling. Een vriendin voelde zich helaas niet lekker, dus die bleef in bed liggen. Bij het bezoekerscentrum aangekomen, konden we aan een tafeltje bij het raam zitten voor een koffie en thee. Het was namelijk aan het onweren: niet de beste tijd om een bos in te gaan.

Wat een geluk hadden we met dat tafeltje! Binnen no time begon het te regenen en zelfs dik te hagelen. De hele grond bleef wit, zulke grote stenen waren het. De wandelaars bleven maar binnendruppelen. Na een uur wachten konden we eindelijk dit mooie gebied ontdekken. We gingen de groene konijnenroute volgen.

Binnen een minuut zagen we het eerste paaltje: Stijn Konijn. Die volgenden we enthousiast. De regen begon weer flink te vallen. Na een tijdje kwamen de eerste opmerkingen over de rare route. Heuveltje op, heuveltje af, onder lage takken door, een rondje over een open stuk tussen bomen. Mijn vriend begon al een beetje te gniffelen, die had het door. Op een gegeven moment zien we een uit hout gehakte Stijn Konijn en is de route, veel te vroeg, afgelopen. Mijn vriend zegt, wijzend op een groen paaltje: “Zullen we nu dan maar de route doen?” Zucht. Hebben we een kinderroute gedaan…

Beter

Mijn vrouw hield thuis het fort onder controle. Sebastiaan zat aan de puffer voor zijn Bronchitis. Hij sliep goed, eten ging steeds beter en hij kreeg al wat meer energie. Toen ik zondagavond thuiskwam, was hij al veel beter dan toen ik hem vrijdag achterliet. Hij wel…

Wij zitten deze week nog steeds met twee hoofden vol snot. Ik had die neusspray alweer 7 dagen gebruikt, dus ik wilde ermee stoppen. Maar ik kreeg zo’n pijn van het snuiten, hoofdpijn en kaakpijn, dat ik woensdag een of andere Physiomer spuitbus heb gekocht. Dat is een waterkanon waarmee je je neus(holtes) moet spoelen. Superranzig, maar het werkt wel!

Sebastiaan is deze week flink beter geworden. Hij is weer een lachebekje. Op het kinderdagverblijf zagen ze ook het grote verschil met een week geleden. Nu heeft hij zowaar weer energie om zich te ontwikkelen. Hij graait naar zijn tenen, zwiept zich op het aankleedkussen alle kanten op en kan veel beter drinken via de grote speen. We zijn nu ook weer begonnen met fruithapjes. We hebben peer geprobeerd en daar is hij niet allergisch voor, dus nu kunnen ze dat op het kinderdagverblijf ook geven.

Pap

Ook zijn we gisteravond weer begonnen met pap. Dat was best wel grappig. Eerst had Sebastiaan zo’n honger dat hij begon te slurpen. Dat ging veel te snel door die papspeen, dus hij werd geïrriteerd. Toen had hij zo’n boze huilbui. Iedere keer als hij de papfles zag in plaats van Dr. Brown, begon hij opnieuw te huilen.

Maar ja, na vijf minuten had hij toch wel erge honger. Vooruit, nu mocht die fles wel. Hij begon weer flink te slurpen. Dat gaat alleen superhard, dus ik stopte hem even voor wat rust voor zijn maag. Toen begon hij weer boos te huilen, omdat hij die pap NU ECHT HEEL ERG GRAAG wilde. Zucht…

Een half jaar oud

Donderdag was Sebastiaan alweer een half jaar oud. Wat een kerel. Je merkt ook echt dat hij ouder begint te worden. Hij zit al zo recht en hij maakt ontzettend veel contact. Heel vaak als je hem nu op schoot hebt en hij speelt, dan kijkt hij om de zoveel tijd omhoog om dat moment samen te delen. Als hij bij iemand anders op schoot zit, dan kijkt hij af en toe om te controleren of je er nog bent. Als je hem op gaat halen bij het kinderdagverblijf, begint hij heel hard te lachen als je hem ophaalt. Leuk, zo’n fan in huis. Dat is heel vleiend!

Mijn vader en zijn vriendin kwamen langs om wat oude spullen van mij te brengen. Het was net etenstijd, dus die hebben hem eten kunnen geven en met hem kunnen spelen. Altijd gezellig!

Wandelen met een half jaar oude baby

Mijn vrouw had het deze week erg druk, dus ik was blij dat we zaterdag lekker met zijn drieën op pad konden. We zijn naar het centrum gelopen en hebben een kopje koffie gedronken op een plek waar ze ook een wittechocoladebrownie hadden. MJAM. De service was iets minder, maar de brownie maakte alles goed.

‘s Ochtends hadden we ook een heerlijk moment toen mijn vrouw in bad ging en we Sebastiaan erbij zetten. Hij vond het grote bad erg cool. Toen we hem een beetje vrij lieten, ging hij met zijn benen van voor naar achter schoppen. Wij lagen helemaal in een deuk van ons ventje van een half jaar en hij ook. Het leverde in ieder geval mooie foto’s op.

Filmavondje

Af en toe heb je zo’n zin in een rustig filmavondje, hè? Ik had nacho’s gemaakt als avondeten en er stond nog cider in de koelkast. Dat is een goede basis voor een filmavond. Twilight 1 en 2 maakten het recept voor een goede filmavond af. Ik vermoed dat de andere films er deze week ook nog wel doorheen gaan… Lees hier over volgende week!

Week 25: Pap en een grotere speen

In week 25 leert Sebastiaan om te drinken met een grote speen en krijgt hij voor het eerst pap. Dat is allemaal nog niet zo makkelijk!

Ziekig

Maandagavond bleek Sebastiaan onverwachts weer ziekig te zijn. ’s Middags waren twee kinderen hier op bezoek gekomen, misschien hadden zij iets onder de leden. Aan het einde van de middag voelde mijn vrouw zich steeds beroerder en ze vond Sebastiaan ook onrustig. Ik had het niet zo door, totdat ik ’s avonds hem eten ging geven.

Eten ging steeds langzamer, maar hij leek ook erg moe te zijn. In één keer gooit hij een dikke vloedgolf melk eruit. Tot aan de onderkant van zijn slaapzak was alles doorweekt. Ik voelde, heel lekker, de stromen lauwe melk mijn mouw in lopen. Er zat nog wat in de fles, dus ik dacht: “Ok, drink dit nog maar snel even leeg. Dat zit er tenminste iets in de maag.” Dat lukte, maar met moeite.

Drie vloedgolven

Op het aankleedkussen trok ik snel al zijn kleding uit. Mijn vrouw lag inmiddels ziek in bed. Het moment dat ik met een toetendoekje de boel een beetje schoon wilde maken, gooit hij er nog drie vloedgolven uit. Ik dacht dat de hele fles er al uit was gekomen, maar schijn bedriegt. Hij spoot het recht omhoog de lucht in, zodat het met een flinke klets weer recht terug in zijn gezicht viel. Daardoor kon hij niet ademen, wat na het overgeven toch altijd wel prettig is.

Dus hij was helemaal in paniek en ik greep hem om rechtovereind te houden. Zijn hele aankleedkussen was een zwembad en hijzelf zat helemaal onder, inclusief luier. Het is duidelijk: die kerel moet in bad. Maar ja, ik kon hem zo niet in bed leggen om dat bad klaar te maken. Ik besloot dat mijn vrouw er toch echt weer uit moest om het bad klaar te maken.

Warm water

Nou, mijn vrouw had het bad nog niet gepakt of ze klapte bijna neer op de vloer. Ok, die moest weer terug naar bed… Ik legde Sebastiaan maar met een hydrofiele luier over zich heen in de box, rende voor een emmer voor mijn vrouw en stormde naar de badkamer om het bad klaar te maken. Had ik al gezegd dat ik net uit de sportschool kwam?

Bleek het warme water op te zijn! Dit is wel zo’n moment dat ik begin te vloeken… Mijn vrouw klauterde weer uit bed, haalde uit de keuken warm water (daar hebben we een aparte boiler) en viel weer terug op bed.

Nou, Sebastiaan kreeg snel een bad en ging naar bed. Om half 1 kon ik ook een keer gaan liggen. Ik was benieuwd hoe hij de nacht door ging komen met een lege maag, maar hij kwam pas weer om 6 uur om te eten. Dat vond ik knap!

Hij leek zich dinsdag wel weer beter te voelen. Mijn vrouw niet, die heeft nog een dag in bed gelegen. Ik was benieuwd wanneer ik weer de sjaak zou zijn. Tot nu toe is het alleen gebleven bij een vervelende, lamlendige verkoudheid…

Wegen

Donderdag vond ik het tijd om weer eens naar het consultatiebureau te gaan. We hadden al even een discussie over hoeveel hij nu moest eten, wanneer en hoe vaak. Omdat hij bijna zes maanden is, wordt het ook tijd om over te stappen naar de opvolgmelk. Een bezoekje leek me dus wel handig.

Daar werd Sebastiaan gewogen. Hij bleek maar 100 gram aan te zijn gekomen in vier weken tijd. Dat is echt véél te weinig. Normaal komen baby’s dat per week aan. Nou was ie wel ziek geworden, maar toch. Dat was wel een bevestiging voor ons dat we naar ons gevoel moeten luisteren.

Dat betekent dat we niet alleen ’s avonds een grotere fles moeten geven, maar gewoon bij elke voeding. ’s Avonds gaan we hem pap geven. Gelukkig kunnen die fruit- en groentenhapjes zo door blijven gaan, die hoeven nog geen maaltijd te vervangen. Daar is hij ook echt nog niet aan toe.

Pap

Ik ging dus gelijk naar de Etos voor pap. Daar vroeg een medewerkster of ik geholpen wilde worden. Ik zei: “Ja, ik moet pap hebben. Daar weet ik eigenlijk niks vanaf.” Ik keek naar alle opties pap. Stilte. Nog meer stilte. En de vrouw ging verder met haar werkzaamheden. Eh, ok? Ik was een beetje verbaasd, waardoor ik niet meer vroeg of ze me wilde helpen. Ik heb het zelf maar uitgezocht.

Het resultaat? Goede pap, geen goede speen. ’s Avonds zaten we met onze normale fles, waar die pap natuurlijk helemaal niet door kan. Had ik nou maar een beetje doorgepakt en gevraagd of ze me nog kwam helpen… Eten werd een drama en we maakten maar weer een normaal flesje voor hem.

Grotere speen

Zaterdag zijn we een papfles gaan halen. Het werd de Difrax Papfles XL. Daar kwam ik erachter dat we allang hadden moeten wisselen van speen. Blijkbaar heb je een speen voor 3+ maanden en voor 6+ maanden. Hoe moet je zoiets weten? We hebben het niet van het consultatiebureau gehoord ofzo…

Sebastiaan had dus al eerder aan een groter gaatje kunnen wennen en het eten had dus niet iedere keer zo lang hoeven te duren. Nu hebben we maar gelijk de speen voor 6+ maanden gekocht, die past namelijk ook op de fles van Dr. Brown, maar dat is natuurlijk heel erg wennen voor die kleine. Toen hij net geboren was, heeft hij heel hard leren zuigen, omdat het flesje iedere keer verstopt zat. Dr. Brown staat er ook om bekend dat het zwaarder zuigen is voor baby’s. Hij moet dus leren om minder snel te zuigen en sneller te slikken.

Avontuur met pap

Toen we hem voor het eerst met deze speen flessenvoeding gaven, was het één groot avontuur. Met zijn tweeën zijn we aan de slag gegaan: de een voedde hem, de ander hield spuugdoekjes in de aanslag. En hoppa, hij kletst alles achterover. Grote hoestbui, stromen melk uit zijn mond en een geïrriteerde baby, omdat hij niet gewoon normaal zijn flesje krijgt. Dat betekent supervaak stoppen om hem te laten boeren. Hij doet nu maar tien minuten over een flesje waar hij eerst 25 minuten over deed…

Maar wow, hij leert supersnel! De dag erna gaat al veel rustiger. Je ziet het verschil per fles. Wij zijn natuurlijk erg trotse ouders nu. Iedere eetbeurt krijgt hij heel veel kusjes. Die aandacht van zijn mama’s vindt hij wel leuk.

Niet de grootste fan van pap

De eerste keer papfles gisteravond vond hij zeer vervelend. Moet hij wennen aan een grotere speen, moet hij óók nog wennen aan vlokken in zijn melk. De eerste paar teugen gingen ok (de melk stroomt er natuurlijk nog sneller uit door zo’n groot gat), maar daarna vond hij het tijd voor wat anders. Met moeite hebben we de fles erin gekregen. We zijn benieuwd naar de volgende papfles vanavond. Op zich gaat het rustiger drinken beter nu, dus dat is een pluspunt. We zullen het zien…

Weekend in Den Haag

Dit weekend waren we sinds lange tijd weer lekker thuis in Den Haag. Gewoon even helemaal niks: geen plannen en geen moetjes. We hebben allebei de dagen tot lekker laat in bed gelegen. Dat hadden we allebei hard nodig. We voelen ons gewoon niet zo lekker, ook niet omdat dit weer de tijd van het jaar is dat we in één week de beide sterfdagen van onze moeders hebben.

Shoppen

Zaterdag zijn we lekker gaan shoppen. Ik heb een nieuwe broek gekocht en mijn vrouw nieuwe schoenen. Verder hebben we vooral veel gewandeld: zaterdag 8,5 km en zondag 7 km. Ook hebben we alle kleding die we hebben gekregen doorgelopen, want Sebastiaan kan alweer richting maat 80. In elk label staat dat de maat voor 9-12 maanden of voor 12-15 maanden is. Eh… De onze is nog geen zes maanden…

Dat betekent ook dat er allemaal van die stugge broekjes in zitten, wat natuurlijk heel handig is als je kleine kruipt of loopt. Die van ons doet dat alleen nog niet, dus we hebben ook een extra, lekker zacht zittend broekje geregeld.

Volgende week hopen we dat het eten weer zo makkelijk is dat we niet meer samen hoeven te voeden.

Tag: pap