Tag: LHBT-films

ANNE+ seizoen 2: waarom jij het nieuwe seizoen ook graag wil zien

Vanaf 3 maart kunnen we genieten van ANNE+ seizoen 2. Zo’n 1,5 jaar geleden mocht ik deze lesbische serie uit Nederland bekijken voordat het eerste seizoen in première ging. Die review van ANNE+ lees je hier. Ik vond het zo gaaf dat er zo’n goede lhbt-serie in Nederland werd gemaakt. Dat vonden mijn volgers uit het buitenland blijkbaar ook, want de video die ik erbij uitbracht is mijn populairste video ooit! Kun je nagaan hoeveel zin ik had om in ANNE+ seizoen 2 te mogen duiken. Hieronder lees je waarom ik denk dat jij seizoen 2 ook heel graag wil zien.

‘ANNE+ seizoen 2: waarom jij het nieuwe seizoen ook graag wil zien’ Vanaf 3 maart kunnen we genieten van ANNE+ seizoen 2. Hier lees je waarom ik denk dat jij seizoen 2 ook heel graag wil zien: http://bit.ly/AnnePlusS2NL

ANNE+ seizoen 2: nieuwe verhaalvertelling

Waar gaan de makers met ANNE+ seizoen 2 naartoe? Seizoen 1 was namelijk van tevoren duidelijk: Anne blikt terug op de relaties die ze heeft gehad in haar studententijd en hoe die haar hebben gevormd tot wie ze op dat moment is. Vandaar ook de plus in de titel: in elke aflevering stond één van haar relaties centraal. Datzelfde principe is niet realistisch toe te passen op een nieuw seizoen. Maar, zoals ik zei in mijn vorige review, de makers hadden wel een grote opening opengelaten voor een verder verhaal.

Abonneer jij je ook op mijn kanaal? Bedankt!

ANNE+ seizoen 2

Waar begint het verhaal in het volgende seizoen? In seizoen 2 is Anne 24 en lijkt het haar allemaal mee te zitten. Ze werkt bij een creatief bureau. Ze heeft een vriendin en veel vriendinnen. Ook heeft ze haar eigen plek in Amsterdam.

Toch gaat haar leven niet zoals ze het echt wil. Anne wil iets anders. Maar ze weet niet waar ze moet beginnen en raakt constant afgeleid. Dan staat er een ex onaangekondigd op de stoep, terwijl ze ook al gedoe heeft met een andere ex.

Normaal kun je terecht bij je omgeving, maar haar ouders hebben hun eigen problemen en soms hebben haar vrienden hun eigen leven aan hun hoofd. Ook zou ze eens moeten kijken naar al die rekeningen die binnenkomen. Volwassen zijn is toch anders dan ze had verwacht. Hoe doe je dat: vrienden, werk en relaties balanceren?

ANNE+ seizoen 2 brengt diversiteit in de cast

Een van de dingen die mij blij maken in dit seizoen is de diversiteit van de cast. Annes (ex-)relaties en vrienden zijn van gemengde achtergronden. Bij het transgender personage ligt er wel een grote focus op de transitie. Toch kun je zeggen dat hier beter mee om wordt gegaan dan in andere series. Dit personage komt juist erg sterk over en put kracht uit de transitie. Hij geeft ook duidelijk zijn grenzen aan. Vaak worden alleen de moeilijke en verdrietige kanten van hun leven belicht. Ik schrijf deze review als blanke, cis gender vrouw, dus wellicht dat jij deze diversiteit anders ervaart dan ik.

Wat ik ook fijn vind, is dat je ook mannen als vrienden ziet in deze serie. Vaak zie je bij lesbische producties dat de verhaallijn alleen draait om vrouwen en er afgegeven wordt op mannen. Hier zie je Anne vrienden hebben, zonder dat de nadruk ligt op de verschillen tussen mannen en vrouwen. Ze zijn er gewoon en je kunt er als lhbt-vrouw vrienden mee zijn. Verfrissend! Of toch niet?

Laura Gómez speelt een rol

Leuke toevoeging aan de cast: Laura Gómez. Je kent haar als Blanca Flores uit Orange is the New Black. Zij zag het eerste seizoen op het Tribeca Film Festival in New York en wilde meedoen aan het tweede seizoen. Ik heb slechts de eerste 4 afleveringen kunnen kijken, maar in de vierde aflevering zag ik haar in het voorstukje van een bruiloft in aflevering 5. Ik kan je dus niet vertellen of ze deze gastrol alleen in aflevering 5 heeft of ook in nog meer afleveringen. Hoe dan ook: wat een coole toevoeging!

‘ANNE+ seizoen 2: waarom jij het nieuwe seizoen ook graag wil zien’ Vanaf 3 maart kunnen we genieten van ANNE+ seizoen 2. Hier lees je waarom ik denk dat jij seizoen 2 ook heel graag wil zien: http://bit.ly/AnnePlusS2NL

Humor

ANNE+ heeft echt humor. De grootste manier waarop ze dit aanpakken, is wanneer je de gedachten van Anne hardop hoort. Ze zijn een direct commentaar op wat Anne in de scene meemaakt. Ik vind het vaak heel herkenbaar. Uiteraard merk je dat Anne vaak het tegenovergestelde zegt van wat ze in haar hoofd denkt. Daar ligt ook een deel humor in. Het verschil tussen wat sociaal wenselijk is en wat je eigenlijk wil. Maar ze laten gelukkig soms ook positieve resultaten zien wanneer ze het tegenovergestelde doet van wat ze eigenlijk wil. Want soms heeft het ook te maken met uit je comfortzone komen en dingen leren.

Rafeltje

Wat een sterk punt van deze serie is, is dat ze Anne niet perfect laten zijn. Ja, de serie draait om Anne, maar soms vind je haar niet leuk. Soms ben je het niet met haar eens. En soms begrijp je waarom ze boos reageert bij haar vrienden. Dat is niet leuk om te zien, maar je snapt wel waar het vandaan komt. Dat rafeltje maakt haar personage heel herkenbaar. Je weet van jezelf af en toe ook dat je niet helemaal redelijk bezig bent en dat je gedrag niet zo leuk is voor anderen.

Waar kun je ANNE+ seizoen 2 zien?

De wereldpremière is op maandag 2 maart in Tuschinski, Amsterdam. Het tweede seizoen van ANNE+ is vanaf 3 maart 2020 om 22.25 uur te zien bij BNNVARA op NPO 3. Dit seizoen heeft meer afleveringen én ze duren langer. Meer ANNE+ dus! Je kunt het hele seizoen vanaf 3 maart ook bingen op NPO Start Plus.

De wereldpremière is op maandag 2 maart in Tuschinski, Amsterdam. Het tweede seizoen van ANNE+ is vanaf 3 maart 2020 om 22.25 uur te zien bij BNNVARA op NPO 3. Dit seizoen heeft meer afleveringen én ze duren langer. Meer ANNE+ dus! Je kunt het hele seizoen vanaf 3 maart ook bingen op NPO Start Plus.

De Roze Filmdagen: This Woman Is Dangerous

De Roze Filmdagen: This Woman Is Dangerous

Zondagavond 17 maart stonden bij De Roze Filmdagen allerlei korte films op het programma onder de titel ‘This Woman Is Dangerous’.  Ik heb hier een verslag van de avond voor je. Ze draaien nog een keer op woensdagavond om 21:45 en ik raad je aan te gaan!

‘De Roze Filmdagen: This Woman Is Dangerous’ Zondagavond 17 maart stonden bij De Roze Filmdagen allerlei korte films op het programma onder de titel ‘This Woman Is Dangerous’. Ik heb hier een verslag van de avond voor je. Ze draaien nog een keer op woensdagavond om 21:45 en ik raad je aan te gaan: http://bit.ly/DRF2019

The Date

De reden dat ik gisteravond aanwezig mocht zijn bij het programma is dat ik Emma en Hansof dit weekend op sleeptouw heb genomen. Emma is de regisseur van The Date en zij heeft de korte film samen met Hansof geschreven. Ik ken haar sinds november en mocht haar film als eerste een review geven. Toen ik het had gezien, wist ik dat het een verhaal was dat meer mensen willen zien en daarom heb ik De Roze Filmdagen getipt hierover.

En zo zaten we deze zondagavond met zijn drieën in de filmzaal! Emma mocht een kleine introductie geven, maar omdat ze het allemaal nog zo spannend vindt, was het kort maar krachtig 😉 Mocht je niet daar deze filmavond kunnen komen, dan kun je The Date ook hier bestellen.

Programma This Woman Is Dangerous

  1. Grace and Betty

VS, 2016, 12 min, Zoe Lubeck

Dit is een geniaal verhaal, waarbij een kleindochter tegen haar oma uit de kast probeert te komen, maar haar oma ook iets te vertellen heeft.

  1. Ladies Day

Engeland, 2018, Abena Taylor-Smith

Van tevoren had ik zin om deze film te zien en hij is me erg goed bevallen. Bij een kappersbezoek wordt er van alles besproken en zo ook homoseksualiteit. Dat gesprek verliep niet heel positief, wat best lastig is als je als klant lesbisch bent. Deze film heeft een sterk einde.

  1. Hotel Royal Co

Spanje, 2018, 9 min, Paula Villegas / Rakesh B. Narwani

Sorry, hier kon ik weinig mee.

  1. Green Tea

Italië, 2017, 9 min, Chiara Rap

De Engelse beschrijving is ‘Can an espresso woman really love a green tea fan?’ en de NEderlandse beschrijving is ‘Altijd gevaarlijk, met je ex praten over je huidige geliefde.’ En toch dekken ze allebei de lading niet en word je verrast. Prachtig.

  1. The Date

Engeland, 2018, 16 min, Emmalie El Fadli

Mijn review kun je hier lezen.

  1. Whole

Bulgarije 2018, 21 min, Slava Doytcheva

Deze wat langere film vond ik vermakelijk en pijnlijk tegelijkertijd. Hij boeide me zeker! Een serveerster op een verder saai feest opent nieuwe wegen voor Yana, zegt de beschrijving.

  1. Don’t Be A Hero

VS, 2018, 15 min, Pete Lee

Deze film had voor mij niet per se op een LHBT+ filmfestival hoeven draaien. Ook al zit er een kus tussen twee vrouwen in, dat betekent nog niet dat het een LHBT-film is. Maar ik vond hem wel bijzonder leuk om te kijken, ook al ben ik met wat vragen blijven zitten. Dat is wel vaker met korte films, toch?

Audience Award

Alle films maken kans op een audience award, dus het was wel leuk om het stemmen te bekijken. Mensen vonden het wel lastig, omdat er bij This Woman Is Dangerous drie films waren waar ze hardop moesten lachen (waaronder The Date, superleuk om te horen!) en er andere films waren die weer andere emoties opriepen. We zullen het zondag horen!

Anne+: Leren Door je Relaties

Anne+: Leren Door je Relaties

Vandaag kan ik het eindelijk hebben over Anne+. Al lang zat deze serie eraan te komen en afgelopen zondag is hij in première gegaan op het Nederlands Film Festival. Op deze dag kreeg ik ook toegang tot de preview, waardoor ik dus al alle zes afleveringen heb bekeken. In deze blog en video zul je spoilers zien, maar ik probeer het wel tot een minimum te houden.

Wat ik mooi vind aan de serie is dat het laat zien dat je ontzettend veel over jezelf kunt leren door je relaties. Anne+ begint als Anne gaat studeren en zes afleveringen en vijf relaties verder, is ze afgestudeerd en begint ze aan het volwassen leven. De afleveringen van elk ongeveer tien minuten nemen je mee op deze reis.

De eerste twee afleveringen staan op de website. Elke week komt een nieuwe aflevering uit.

English version of this blog

Review ANNE+ seizoen 2

‘Anne+: Leren Door je Relaties’ Vandaag kan ik het eindelijk hebben over Anne+. Al lang zat deze serie eraan te komen. Ik heb alle zes afleveringen bekeken. In deze blog lees je er dus alles over: http://bit.ly/AnnePlusNL

Aflevering 1: Anne+ Lily

We leren Anne kennen, die in haar nieuwe huis in Amsterdam tussen alle verhuisdozen zit. Ze gaat boodschappen doen en komt haar ex tegen met haar nieuwe liefde. Je kent het wel, dat je er dan net niet goed uit ziet.

Zo rollen we in de flashbacks naar de relatie van Anne en Lily. Ze vallen voor elkaar op de middelbare school, gaan samen studeren in Amsterdam en zijn helemaal verliefd. Toch groeien ze langzaam uit elkaar, tot ze het breekpunt bereiken.

We komen weer terug bij Anne in haar woonkamer. Na de ontmoeting appt Lily of ze snel koffie gaan doen en ze spreken af dat deze zondag te doen.

Dat is de introductie. De vraag die gelijk opkomt is: komen ze weer terug bij elkaar of is de volgende aflevering compleet anders en een tijd later? Je weet immers dat er iedere aflevering een andere relatie centraal staat, maar hoe gaat de serie dat aanpakken?

Aflevering 2: Anne+ Janna

We zien Anne nog tussen de verhuisdozen. Haar twee beste vrienden helpen. Ze vertelt dat ze Lily is tegengekomen. De vriendin dacht eerst dat Anne het over Janna had, een andere ex.

Dat is hoe we het tweede verhaal inrollen. Anne had spanning nodig na de ingekakte relatie met Lily. Dat vond ze bij Janna, die haar feesten en wat pillen of poeder aanbiedt. Anne voelde zich alleen niet heel erg thuis in Janna’s wereld. Op het einde werd Anne gedumpt omdat ze in een “afgeschermde bubbel” leefde.

Dat was dus simpelweg geen match en je merkt dat Anne zich gekrenkt voelde, maar dat ze er vrij snel overheen kwam met de hulp van haar vrienden.

Aflevering 3: Anne+ Sophie

In de derde aflevering zien we Anne op de bank door Tinder gaan. Ojee, ze komt het profiel van Sophie tegen. Daar was ze smoorverliefd op maar dat gevoel was niet wederzijds.

Ik vond de flirtscene ontzettend leuk. Daar zag je voor het eerst die ongemakkelijkheid en dat aftasten in het begin.

Anne gaf aan dat ze dacht stevig in haar schoenen te staan, maar door Sophie merkte ze dat ze dat niet deed. Deze aflevering geeft een draai: het gaat van redelijk “wat ik wil” naar “ojee, de ander wil niet en nu?” Dat is een groeimoment voor Anne, waardoor je wat meer betrokken raakt bij haar.

Aflevering 4: Anne+ Esther

De aflevering begint met Anne aan de telefoon. Ze heeft een referentiebrief nodig voor  een sollicitatie: “Oh nee, daar heb ik Esther voor nodig.”

Dat leidt naar een flashback naar tijd dat ze stagiaire was. Zoals ze zelf doodleuk zegt: seks met de baas, dat is toch hartstikke geil.? Ze heeft totaal geen gevoelens, het gaat haar gewoon om de seks. Dat is wat anders dan wat we tot nu toe hebben gezien. Ik vind het daardoor de serie ook wat geinigs krijgen.

Dan blijkt op een gênante manier dat haar baas wel gevoelens krijgt. Hier zie je haar weer in control. Ze is duidelijk niet meer uit het veld geslagen door Sophie en je merkt dat ze volwassener is geworden.

Aflevering 5: Anne + Sara

Sara belt als Anne een foto van Frida Kahlo foto aan het ophangen is. We merken dat ze elkaar lang niet hebben gezien. Sara zit in Argentinië. Anne vond Sara superknap en je ziet dat ze nu dus juist weer heel erg onder de indruk is. Ze heeft direct al de onderhand.

Sara voelt zich niet zo lesbisch. Ze vindt gewoon Anne leuk, geeft ze aan. Anne hecht wel waarde aan haar lesbische identiteit, dat merk je al het hele seizoen. Ze had Sara’s struggles niet door, omdat ze gewoon verliefd was. Sara is echt nog bezig met het ontdekken van haar seksuele geaardheid. Dat leidt tot een pijnlijk moment in het openbaar met een “Rot op, pot.” Dan volgt er zo’n pijnlijke jankbreak up dat je elkaar niet los wil laten.

Dit was duidelijk een pijnlijk moment voor Anne, terwijl ze juist net afgestudeerd is en het volwassen leven wil starten. Eigenlijk begint en eindigt haar studententijd dus met een betekenisvolle relatie die uitgaat.

Aflevering 6: Anne

We richten ons nu alleen op Anne. We starten de dag. Het is zondag. Anne is heel erg bezig met “het echte leven.” Zagen we haar eerst met alle vriendinnen tandenpoetsen, staat ze nu alleen voor de spiegel.  Ze ontbijt ook alleen, staand aan een tafel. Ze lijkt doelloos.

Haar ouders komen langs. Ze voeren het gesprek over dat het even niet gaat zoals Anne wil en dat ze niet weet wat ze wil. Deze aflevering is het ook tijd voor de koffiedate met Lily. Het gesprek blijft zo ongemakkelijk op de oppervlakte, terwijl er wel oude gevoelens over en weer spelen.

Na het einde

Ik vond het mooi dat het hele studentenleven van begin tot eind voorbijkomt en dat het eindigt met de grote vragen als ‘wat doe ik nu met mijn leven?’

Na de zes afleveringen weet je dat je haar hebt leren kennen door haar liefdes en vriendschappen heen en dat zij zichzelf ook zo heeft leren kennen. Af en toe loopt ze een krasje op en af en toe ontvangt ze een mooi moment voor in haar rugzak. Nu ze juist alleen is, vraagt ze zich af wie ze dan wel is, zo zonder vriendin. Ze heeft vaak door de ander over zichzelf geleerd.

Meer?

Zo kom je op een mooi, rond verhaal met een opening voor meer verhalen en meer seizoenen. Ik ben benieuwd. Ik wil ze in ieder geval wel zien als er meer afleveringen komen. Gaan ze dan meer tandenpoetsscenes toevoegen?

Welke LHBT-Films Draaien op het Nederlands Film Festival 2018?

Welke LHBT-Films Draaien op het Nederlands Film Festival 2018?

Het Nederlands Film Festival 2018 wordt gehouden van 27 september tot en met 5 oktober en ik vertel je welke LHBT-producties je kunt zien.  Ik heb een lijst van mijn favoriete speelfilms, korte films en documentaires met LHBT-elementen gemaakt. Alle producties heb ik bekeken, dus ik kan je helpen met je keuzestress. De Engelse versie van deze blog vind je hier.

Nederlands Film Festival 2018 LHBT

LHBT-producties op het Nederlands Film Festival 2018

Het Nederlands Film Festival stuurde me een lijst met alle LHBT-producties die ze draaien en na het bekijken van de trailers en het lezen van de beschrijvingen koos ik van die lijst de films die ik zelf graag als gast zou willen bezoeken. Dat betekent dat niet alle LHBT-producties die je kunt zien op het Nederlands Film Festival in deze blog en onderstaande video worden beschreven. Maar wel bijna allemaal 😉

De productiemaatschappijen gaven me previews van de films, zodat ik jullie mijn mening over deze films kan geven en je kan helpen bij je keuzestress. Het is namelijk een flinke waslijst! Een productie, waar ik nu al best lang op wacht, kon me geen preview geven. Het materiaal is zondag waarschijnlijk beschikbaar. Als dat zo is, dan besteed ik volgende week apart een blog en vlog aan Anne+.

LHBT-films op het NFF 2018: Taxi Stories

Speelfilm, 101 minuten

De eerste film waarover ik het wil hebben, is Taxi Stories.  Van tevoren was ik eigenlijk het minst geïnteresseerd in deze film. Ik wist dat er drie verhaallijnen in zouden zitten, die allemaal iets te maken zouden hebben met een taxirit. Ik wist dat het zou gaan over klassenverschillen en dat er wat LHBT-elementen in verwerkt zouden zijn. Deze film was echt de grootste verrassing voor me.

De film speelt zich af in drie verschillende Aziatische steden: Beijing, Honk Kong en Jakarta. De kleuren en de mensen trekken me gelijk aan. Ik wil de achtergronden weten van de hoofdrolspelers. Ik vraag me steeds af waar het verhaal naartoe gaat. Met momenten bekijk ik alles vol afkeer en andere keren ben ik geboeid. De culturele verschillen zijn interessant en de omgevingen zijn prachtig. Er waren ook veel meer LHBT-elementen dan ik had verwacht.

Ik moet wel zeggen dat wij als mensen er niet goed uitzien in deze film. Eigenlijk zijn we maar een teleurstellend groepje wezens. Ja, na het kijken van deze film heb je gegarandeerd een hoop gevoelens.

LHBT-films op het NFF 2018: Mother’s Balls

Korte documentaire, 48 minuten

Voordat je Mother’s Balls kijkt, moet je wel wat van ballroom afweten. Als dit je eerste kennismaking ermee is, dan zullen je vragen heel lang onbeantwoord blijven en dat leidt af van het echte verhaal. Het echte verhaal draait om Ambers pogingen om Nederland en België kennis te laten maken met ballroom. Daar stopt ze veel tijd, geld, moeite en liefde in. Bij ballroom betekent dat je groep ook je familie is en dat komt heel erg naar voren in deze film.

Ik kon me heel erg in het einde vinden, wanneer Amber over haar familie begint te praten. Ze wil het niet, maar ze begint te huilen. Je leeft met haar mee. Als kind wil je gewoon dat je ouders van je houden. Het is heel mooi om te zien hoe ze die familieliefde vindt bij haar ballroomfamilie en hoe ze dat gevoel doorgeeft aan anderen. Gelukkig lieten ze Amber niet alleen als zelfverzekerde performer zien. Als ze kwetsbare Amber niet hadden laten zien, dan had ik meer afstand gevoeld met de ballroom scene. Dit gedeelte maakt ballroom meer toegankelijk. De 48 minuten vlogen voorbij.

LHBT-films op het Nederlands Film Festival 2018: Otherland

Korte documentaire, 13 minuten

Otherland werpt een kleine blik op het leven van een van de mannen die bij House of Vineyard hoort. Elvin groeide op Sint Maarten op en als homo had hij het gevoel dat hij daar stikte. Elvin ontdekte ballroom via een vriend. Samen oefenden ze in het donker want “als ze ontdekt zouden worden, dan zouden ze worden vermoord”.

Zijn verhaal eindigt als hij in Rotterdam aankomt. Tot dan zien we hem dansen in wedstrijden (met Amber), zien we hem alleen en zien we hem met zijn moeder. Dit is veelal in slowmotion gedaan, zodat je echt naar zijn verhaal kunt luisteren en tegelijkertijd op zijn dansen kunt letten.

Ik wilde weten wat er gebeurde nadat hij in Rotterdam aankwam, hoe hij zich voelde en hoe hij bij House of Vineyard terecht is gekomen. Ik leefde dus behoorlijk mee met deze documentaire.

LHBT-films op het Nederlands Film Festival 2018: Dòst (One Night Stand XIII)

Tv-film, 41 minuten

Ik vond Dòst echt heel leuk. De omgeving was bekend terrein voor me, omdat ik ook in een dorp opgroeide met veel weilanden om me heen. Deze film richt zich op twee jongens die als aspergestekers op het land werken.  Het is allemaal zo herkenbaar, hoe gênant de jongens en meiden bezig zijn als het gaat om hun eerste zoen. Plaatsvervangende schaamte voelde ik af en toe.

Halverwege de film veranderen dingen. Je bent op reis gegaan met de hoofdpersoon, maar nu begin je hem steeds minder leuk te vinden. Ja, je vindt het erg voor hem, maar je vindt alles tien keer erger voor de andere jongen. Wat een groepsdruk zit er in deze groep jongens.

Na het kijken van de film vroeg ik me echt af hoe het nu verder ging en wat er met de twee hoofdpersonen gebeurde. De acteurs waren ook echt bijzonder goed gecast!

LHBT-films op het Nederlands Film Festival 2018: Stille Dorst

Korte film, 22 minuten

Stille Dorst bekijkt het moment dat Tarik een vakantiehuisje huurt van Jonas om zijn scheiding te verwerken. Er worden maar weinig zinnen gebruikt en je voelt lange stiltes. Daardoor ben je echt gefocust op wat Tarik ziet en je vraagt je constant af wat hij denkt. Zijn innerlijke strijd is duidelijk zichtbaar, wat erg krachtig is. Ook al duurt de film slechts 22 minuten, toch voelt hij wat te lang. Ik denk dat het komt omdat de film zich zo richt op details en vaak stiltes laat vallen. Wel vond ik het moment mooi dat de twee mannen naar buiten gingen om rust te vinden. Je hoort allerlei natuurgeluiden en ik werd er bijna zen van.

LHBT-films op het Nederlands Film Festival 2018: Wognum

Korte documentaire, 54 minuten

Wognum was ook een complete verrassing voor me. Deze korte documentaire is heel speciaal omdat je twee totaal verschillende werelden ziet en slechts één hoofdpersoon. Matthijs is 42 en gabber. In de eerste minuten voel je zijn eenzaamheid, wat behoorlijk pijnlijk is. Op grote, drukke feesten maakt hij niet echt contact met iemand. Je komt erachter dat hij een vriend heeft, maar thuis loopt het ook niet lekker. Het lijkt alsof hij geld heeft en dat hij het gevoel heeft dat anderen hem daarvoor gebruiken. Op zolder heeft hij modeltreinen waarmee hij speelt en je merkt dat hij zich daar veilig voelt.

Dan ontdek je een andere kant van Matthijs. Je vraagt je af wat iemand zoals hij in een pianozaak doet, totdat hij begint te spelen. Dan weet je waarom. Het is heel mooi om hem te zien spelen. Het einde is vrij emotioneel en hartverwarmend. Het is prachtig om te zien als iemand eindelijk erkenning krijgt voor zijn talent en dat is duidelijk nog nooit echt gebeurd bij hem.

LHBT-films op het Nederlands Film Festival 2018: Vlam

Korte film, 16 minuten

Vlam duurt slechts zestien minuten en toch zie je heel veel. De film draait om een campingtripje van twee vriendinnen, die drie Franse jongens ontmoeten. Het eerste wat opvalt, is de kleuren van deze film. Er worden veel neonkleuren en felroze gebruikt, wat het verhaal een beetje absurd maakt. Op een gegeven moment blowen ze ook, waardoor het bijna lijkt alsof je alles in een waas ziet.

Het verhaal is ook heel herkenbaar. Je herinnert je vast nog wel een keer dat iemand die je heel leuk vond recht voor je neus met iemand anders ging zoenen. Je herinnert je vast ook de stomme dingen die je daarna deed.

Door het einde vroeg ik me ook echt af wat er daarna gebeurde. Ik wilde dat de film langer duurde!

LHBT-films op het Nederlands Film Festival 2018: Yulia & Juliet

Korte film, 11 minuten

Yulia & Juliet is een briljante korte film. Yulia en Juliet zijn verliefd op elkaar, maar zitten in een jeugddetentiecentrum. Doet je dat ook denken aan Orange is the new black en Celblok H? Nu kunnen we Yulia & Juliet daaraan toevoegen. Je kunt dat opgesloten gevoel echt goed voelen. Ze spreken met elkaar via het ventilatiesysteem, ze fluiten om aan elkaar te laten weten dat ze in dezelfde ruimte zijn en regelen korte momenten met elkaar. Deze film weet in zo’n korte tijd de bekende elementen van Romeo & Julia van Shakespeare goed te gebruiken en het is een leuke, moderne versie van deze klassieker.

LHBT-films op het NFF 2018: Dante vs. Mohammed Ali

Korte film, 28 minuten

Dante vs. Mohammed Ali is een absurde en vermakelijke korte film. Je bent je de hele tijd aan het afvragen in welke tijd dit zich afspeelt. Hoe Wolf praat (hij noemt zichzelf Dante), doet je denken aan de Middeleeuwen. Of is het een toneelstuk dat vertolkt is naar film? Maar de kleding doet me juist weer denken aan de jaren 80/90. En waar op deze aardbol is het hele dorp geobsedeerd door een wekelijkse bokswedstrijd op een boot? Deze film roept meer vragen op dan dat hij beantwoordt. Dat is niet erg. Je komt voor het liefdesverhaal en die begeleidt je door alle gekkigheid.

Bonus LHBT-film op het Nederlands Film Festival 2018: Niemand in de Stad

Speelfilm, 98 minuten

Ik ga Niemand in de stad niet aanraden als LHBT-film. Helaas, de film is slachtoffer van de ‘Bury Your Gays trope’. Daarover kun je hier, hier en hier lezen. Als je dus op zoek ben naar positieve queer representation, dan is deze film niet voor jou.

Dat gezegd hebbende, als je dat oké vindt en je wilt de schoonheid van de film elders vinden, dan is Niemand in de stad een goede keuze. De film heeft erg leuke acteurs en erg leuke momenten (ik moest in het begin bijna overgeven en toch lachen) en het neemt je mee op de reis van de hoofdpersoon. Die vind je overigens niet altijd even leuk en zijn acties ook niet, maar je snapt wel dat hij het allemaal uit probeert te vogelen, dat hele volwassen worden.

Dus ik wil deze film wel toevoegen aan mijn lijst met de kanttekening erbij dat het niet om een positieve weergave van onze gemeenschap gaat.

Volg je me al op YouTube?

Andere LHBT-films op het Nederlands Film Festival 2018

Andere LHBT-films die je op het Nederlands Film Festival 2018 kunt zien, zijn At Midnight Plays a Dance-Tune, Error of Eros en A Double Life.

© 2023 Meemoeder.com

webdesign door www.lindavanzomeren.nl