Week 14: In ons nieuwe huis
In week 14 klust Sebastiaan zich in de rondte in het nieuwe huis, maakt hij een hoop geluid en gaat hij wennen bij de kinderopvang.
In week 14 is het tijd voor de verhuizing
De verhuizing is achter de rug! Phoe! Hoe vermoeiend kan het zijn met verhuizers? Nou, best wel. Ik heb elke nacht maar iets van 6 uur geslapen. Of het programma was te druk of mijn hoofd stopte niet met nadenken. Ik wil onze lieve vriendinnetjes héél erg bedanken voor het schilderwerk en uitpakwerk, mijn broer voor het boren en mijn schoonvader voor de tweede boorronde.
Sebastiaan heeft het heel goed gedaan. Alleen de eerste avond klussen was hij jengelig. Toch viel hij uiteindelijk wel in slaap. En op de tweede dag was hij klaar met slapen aan het einde van de middag. Nou, dan heb je toch een hele dag met twee moeders in de weer kunnen zijn.
Eerste wendag
Vrijdag Verhuisdag had hij zijn eerste wendag van 9 tot 1 bij het kinderdagverblijf. Nou, hij heeft een keertje gegeten, een schone luier gekregen en verder was het vooral slapen en rondkijken naar de andere kinderen (0-2 jaar). Daarna kwam onze vriendin oppassen, die hem tot een uurtje of 7 bezig heeft gehouden. Superlief, want zo konden wij ons volledig richten op het verhuizen. Best vermoeiend, op een stoel zitten bij de verhuiswagen en zeggen waar het naartoe moet… Nou ja, na het harde werken van die week mocht dat ook wel! De verhuisdag zelf was dus de relaxte dag van de week!
In week 14 heeft Sebastiaan zijn tweede wendag
Deze vrijdag had Sebastiaan zijn tweede wendag. We haalden hem op en hij was echt doodop. Hij hing als een blok in onze armen en elke beweging was te veel voor hem. Hij heeft maar even geslapen in zijn bedje deze middag en daarna was het uit met de pret. Huilen, huilen. Na een tijd had ik hem maar op mijn buik gelegd, terwijl ik op bed ging liggen.
Na héél veel kalmerende geluidjes werd hij toch eindelijk wat rustiger. Hij keek me recht in mijn gezicht aan met zijn grote ogen en ik zei blij: ‘Hey!’ Hij lachte en liet toen zijn hoofd vallen, recht op mijn tand. De tand bleef heel, zijn voorhoofd niet. Een seconde was het stil en toen begon het weer met de pret. Huilen, huilen! Nu heeft hij een zielig, rood puntje op zijn voorhoofd.
Ik besloot dat het tijd was voor een flesje. En ja hoor, halverwege viel hij al bijna in slaap… Geen kind meer aan gehad de rest van de dag.
Babygeluidjes
Het is superschattig! De afgelopen twee weken heeft hij zijn eigen geluid ontdekt. Ben je lekker met hem aan het knuffelen en gek aan het doen, begint hij met geluid te lachen. Dat vind ik leuk, maar hij nog meer. Hij moet dan vaak nog meer lachen.
Ook begint hij hele verhalen te vertellen. In één lange adem, krijg je zes verschillende toonsoorten en vaak nog een lachje toe. Dan zeg ik “Oh?” of doe ik het geluid na, en dan begint hij gelijk verder te ratelen. Erg gezellig, dat keuvelen.
Joekel
We hebben een joekel van een kerel. Hij is deze week 3 maanden oud geworden en hij weegt volgens onze weegschaal al meer dan 7 kilo. Het is geen sumoworstelaar, hij is ook nog eens lang.
We zouden na de verhuizing eens naar maat 68 gaan kijken. Dat begint nu ook weer nodig te worden. In sommige rompers is geen ruimte meer voor een gevulde luier, sommige broeken zijn alweer te kort en sommige T-shirts zijn te krap.
In week 14 bezoeken we Hellendoorn
Dit weekend bezoeken we Hellendoorn weer. Mijn vrouw’s oma is jarig. Ze bereikt de mooie leeftijd van 79. Dat moet gevierd worden. Een kusje van Sebastiaan zal vast een prachtig cadeau zijn.
Volgende week is het weer tijd voor de volgende ronde vaccinatie. Ik zeg het je, dat wordt gillen. Zielig! Hopelijk zijn de temperaturen dan iets gezakt, want hij kan weer verhoging krijgen en zijn kamer is helaas de warmste in huis. De waaier staat in ieder geval al klaar.
