Tag: kinderdagverblijf

Sebastiaan is blij dat zijn mama terug is uit Las Vegas

15 april 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Sebastiaan is blij dat zijn mama terug is uit Las Vegas

Sebastiaan heeft deze week zijn mama moeten missen, omdat deze in Las Vegas zat voor ClexaCon. Gelukkig haalde ik hem dinsdag weer op bij het kinderdagverblijf, waar hij erg blij op me af rende, maar het me toch ook een beetje kwalijk nam dat ik weg was geweest. Dat heb ik deze week weer goed gemaakt.

Na ClexaCon

Ik zat in Las Vegas van 4 tot en met 10 april. ClexaCon was echt een heel bijzondere ervaring. De eerste blog erover kun je al lezen. En hieronder heb je de eerste vlog.

Ik kwam dinsdag rond 16:00 weer thuis. Rond 17:15 had ik mijn koffer uitgepakt en kon ik Sebastiaan gaan ophalen van het kinderdagverblijf. Mijn vrouw vertrok rond die tijd van haar werk, zodat we ongeveer tegelijkertijd thuis zouden zijn. Ik was heel benieuwd hoe Sebastiaan zou reageren.

Toen ik door de deur kwam, was hij gelijk heel blij. Hij stond op, rende op me af, knuffelde me en liet me zijn speelgoed zien. Toch keek hij een beetje weg. Hij wist niet helemaal hoe hij moest reageren. Tijdens het avondeten negeerde hij me zelfs en deed hij alles met mijn vrouw. Ach, ik liet hem maar een beetje gaan (tussendoor gaf ik sneaky toch wat knuffels).

Tijdens het naar bed brengen, ontdooide hij gelukkig en konden we lekker lachen. Fieuw, hij was niet meer boos! Misschien komt het omdat ik een mooi cadeautje voor hem had meegenomen? Hier heb ik nog geen foto van, dus je hebt nog van me tegoed wat het is 😉

Welcome to Las Vegas! . . . #LasVegas #welcometolasvegas #lasvegassign #welcometofabulouslasvegas #running #bucketlist #citymarketing #cityscape #whathappensinvegas #clexacon #clexacon2018

Een bericht gedeeld door Greetje den Holder | Meemoeder (@meemoeder) op 5 Apr 2018 om 9:33 (PDT)

Mamadag

Donderdagochtend belde ik de dokter. Toen ik in Las Vegas zat, had Sebastiaan last van zijn keel en maakte hij een piepend geluid bij het ademhalen. Bij het ontbijt die ochtend moest hij ook ontzettend hoesten en stikte hij bijna in zijn brood. Die middag konden we bij de huisarts terecht, maar het was niets meer dan een infectie die vanzelf zou overgaan. Fijn! Hij moet ook nog één kies, waardoor het ook kon zijn dat hij zich niet lekker voelde (zijn billen lagen ook helemaal open).

Rond half twee liepen we naar mama’s werk om samen een kopje koffie te drinken. Daarna wandelden we naar de schoenenwinkel om te kijken of zijn schoenen nog goed waren. Dat was niet het geval. Hij heeft geen millimeter ruimte meer. Oeps. Tijd voor grotere schoenen! We vroegen het ons al af, maar het is gewoon zo moeilijk te merken aan zo’n kleintje of schoenen goed zitten.

Schoenenjacht

Zaterdag gingen we dus op zoek naar nieuwe schoenen. We hebben wat advies ingewonnen en het blijkt dat hij tussen maat 22 en 23 in zit. Het is nu dus niet heel handig om veel te investeren in maat 22. Het is waarschijnlijk handiger om direct met 23 te beginnen.

Hij had eerst Shoesme First Step, maar nu mag hij Shoesme Runflex. Het verschil zit hem in de flexibiliteit van de zolen. Als je kind net leert lopen, is een flexibelere zool handig. De Flexrunner is nog net iets flexibeler dan een gewone schoen. Eigenlijk heeft hij deze zool ook niet meer nodig, want hij liet in de winkel zien hoe goed hij op harde zolen kan lopen, maar het zal vast net ietsjes lekkerder voor hem zijn. Ze hadden alleen maat 23 niet meer in de winkel, dus we moeten ze online bestellen.

Strand

Vandaag is het natuurlijk ontzettend lekker weer! We smeerden dus wat boterhammen en stapten op de fiets. Bij Scheveningen peuzelden we de boterhammen op een bankje op en even later gingen we bij een strandtent zitten voor een kopje koffie. Daar hadden ze allerlei speeltoestellen bij het terras, dus Sebastiaan kon lekker door het zand banjeren (hij vindt zand dit jaar blijkbaar iets minder vies dan vorig jaar!) en met dingen spelen. Kind blij, mama’s blij!

Als je je abonneert op mijn nieuwsbrief, dan lees je woensdag gelijk als eerste hoe de eerste dag van ClexaCon was en welke actrices ik allemaal heb gesproken! Aanmelden kan hieronder in de footer van de website of juist helemaal bovenin aan de rechterkant.

Naar het Kinderboekenmuseum

13 augustus 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Naar het kinderboekenmuseum

Deze week moet Sebastiaan flink uitzieken nadat de artsen in het ziekenhuis hadden vastgesteld dat hij pseudokroep had. Zijn moeder houdt het niet langer vol en gaat mee ziek zijn. In het weekend is het tijd voor wat leuks, dus bezoeken we het Kinderboekenmuseum in Den Haag.

Kinderdagverblijf

Mijn vorige blog was tot en met dinsdag, toen Sebastiaan een lekker dagje had met zijn opa na een nacht in het ziekenhuis. Woensdag vonden we hem vrolijk genoeg om naar het kinderdagverblijf te gaan. Dat kon hij ook wel gebruiken, want hij wordt zo vrolijk van kinderen om zich heen. Daar deed hij het op zich goed, al had hij net iets meer mogen slapen.

Mamadag

Donderdag was mijn mamadag. We hadden best een gezellige dag samen, maar ik vond hem juist weer wat zieker overkomen. Het leek alsof Sebastiaan flink keelpijn had en hoestte meer. Hij sliep flink en om twee uur maakte ik hem wakker voor een doktersbezoekje. Even controleren of alles nog wel goed gaat.

De dokter hoorde wel wat in de longen, maar ze kon niet zeggen of dat het een restje pseudokroep was of het begin van een longontsteking. Ik kreeg een recept voor antibiotica mee, voor het geval hij koorts kreeg of benauwd werd.

Ik had de hele dag zin om te bankhangen, alsof de afgelopen dagen een beetje te veel waren geweest voor me. Nou, ’s avonds ging dat bankhangen vol over in ziekzijn. Mijn vrouw was lekker naar de bios gegaan met een vriendin en ging nog een drankje doen, maar ik belde of ze naar huis kon komen na de film. Poe hey, ik voelde me echt niet goed!

Vrijdag heb ik dan ook als een zoutzak op de bank gehangen of liggen slapen in bed. Sebastiaan leek het juist weer beter te doen dan de dag ervoor.

Kinderboekenmuseum

Zaterdag was het tijd om iets leuks te doen met Sebastiaan. Hij mist duidelijk wat uitdaging nu hij zo weinig naar het kinderdagverblijf is geweest. Het Kinderboekenmuseum ligt om de hoek van ons bij CS en we hadden gehoord dat het echt heel leuk was. Voor dat afstandje had ik nog wel wat energie, dus we pakten de kinderwagen en gingen.

Wat een geniaal museum. Kinderen kunnen spelen in allerlei kamers in boekenthema’s, zoals Kikker, Nijntje, Dikkie Dik en Rupsje Nooitgenoeg. In de Kikkerruimte krijgen alle kinderen hetzelfde roodwitte broekje als Kikker, dus je ziet allemaal kinderen in dezelfde broekjes spelen, bij de een wat langer als bij de ander.

Volg je me op YouTube?

Kikker in het kinderboekenmuseum

Sebastiaan had vooral genoeg aan de Kikkerruimte. Daar was voor kinderen van nul tot twee jaar zelfs een aparte kruipbaan. Superschattig! Sebastiaan vond die baan met heuveltjes wel leuk, maar hij vond het nog leuker om op de randen te klimmen en dan er weer af. Ik denk dat dit de eerste keer was dat hij dit deed. Hij wist in ieder geval nog niet hoe hij van iets hoogs af moest klimmen. Recht vooruit? Mama hielp hem maar even door hem om te draaien om hem met zijn benen eerst te laten gaan, maar dat kon hij niet zo waarderen…

Ook was er een stukje duinen waar je schatten kon zoeken. Dat vond Sebastiaan ook heel interessant. Schuin zitten is alleen nog iets te moeilijk voor hem. We bleven maar op de lage stukjes. Toen bleek dat de gaten waar de schatten in zitten precies groot genoeg zijn voor peutervoetjes. Sebastiaan zat vast… Zucht. Heb je dat weer. Nou, na een klein beetje peuteren kregen we het voetje er weer uit. Dat was op tijd, er begon al lichtelijk wat zweet bij me te vormen 😉

Daarnaast is er een leesruimte met bankjes. Bij die bankjes zitten ook kleine telefoons, waar je verhaaltjes kunt luisteren. Mijn vrouw hield die tegen het hoofd van Sebastiaan en hij was gelijk fan. Alle telefoontjes werden afgelebberd en afgeknauwd. Jam!

Daarna werd het tijd voor Sebastiaan om te gaan. Hij had genoeg gezien en beleefd voor deze middag. Hij kon gelijk naar bed! We gaan hier zeker vaker naartoe. Met een museumjaarkaart kun je zo naar binnen bij het Kinderboekenmuseum en voor de kleintjes tot twee jaar is het gratis. Ik voorzie hier heel wat middagen op regenachtige mamadagen 😉

Darmkrampjes door het grote darmkrampjesvirus

30 juli 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Darmkrampjes door het grote darmkrampjesvirus

Het grote darmkrampjesvirus heerst en Sebastiaan wil natuurlijk nooit achterblijven, dus hij pakt deze ook even mee. Deze week heeft hij dus veel last van darmkrampjes, waardoor hij ons allemaal een paar nachten wakker houdt. Hij mist daardoor zijn vaccinatie en moet worden opgehaald van het kinderdagverblijf. Gelukkig knapt hij op tijd op voor een logeerpartij met zijn mama bij zijn overgrootmoeder, terwijl zijn andere mama vrienden helpt bij een verhuizing in Groningen.

Darmkrampjes

Afgelopen zondag begon Sebastiaan regelmatig te schreeuwen en te krijsen. We snapten niet zo goed waarom. Na een tijdje kregen we door dat het ging om darmkrampjes: hij lag vaak voorovergebogen in bed of op de grond, hij schopte met zijn benen en hij duwde mijn handen weg toen ik hem daar wilde masseren.

Darmkrampjes door kool?

Nou was het zaterdag en zondag ook de eerste keer dat we Sebastiaan spitskool hadden gegeven. Daar reageren kleintjes schijnbaar ook nogal flink op de eerste paar keren, dus we dachten dat het dat was. Alleen vond ik het een nogal heftige reactie voor dat handje kool dat ik in de pan had gegooid en vervolgens over iets van zeven bakjes eten had verdeeld.

Ondanks de darmkrampjes naar het consultatiebureau

Maandag leek het iets beter te gaan, maar bij het consultatiebureau vonden ze allemaal bultjes op zijn lichaam. Dat kon betekenen dat hij een virus had en daarom wilde de arts zijn vaccinatie niet geven. Die afspraak is nu twee weken later. De andere oefeningen deed hij allemaal goed en hij staat ook goed op de curves met zijn elf kilo en tachtig centimeter. Vanwege die bultjes moesten we naar de huisarts als het ineens minder zou gaan met Sebastiaan.

Vreselijke nacht

Die nacht gingen we een vreselijke nacht in. Hij is om het uur krijsend wakker geworden van de pijn. Om vier uur wisten we niet meer wat we moesten doen, tot ik een ingeving kreeg: een warm bad. Dat had een magische werking en na een flesje lag hij om half vijf eindelijk weer slapend in bed.

Kinderdagverblijf

Daarna was Sebastiaan het jongetje zoals we hem kennen en dus brachten we hem naar het kinderdagverblijf. Om kwart over een belde ik om te kijken hoe het met hem ging: helemaal prima. Om drie uur belden ze dat hij koorts had. Oh… We haalden hem snel op en brachten hem naar de huisarts. Daar dacht de huisarts toch aan een virus, maar daar kun je weinig mee. Gewoon uitzieken. Die koortsige temperatuur was ook heel snel weg.

Die nacht hadden we weer zo’n vreselijke nacht. Oef. Wat is dat zwaar… Maar hij had deze dag geen koorts en dus maakte hij een hele dag op het kinderdagverblijf. Daar sliep hij veel, maar had hij ook kindjes om mee te spelen. We hoorden dat drie andere kinderen ook last hadden van darmkrampjes. Ah, het grote darmkrampjesvirus heerst dus! En natuurlijk kan er geen virus zijn zonder dat onze zoon hieraan meedoet…

Volg je me al op YouTube?

Mamadag

Na weer een vreselijke nacht (die ietsjes beter ging, maar toch, hij was nog steeds vreselijk!) was het mijn mamadag. Eigenlijk was hij heel vrolijk. We gingen samen stukjes peer eten in plaats van gepureerde peer. Dat vond hij spannend (en na een paar happen werd de spanning te veel, dus ging ik de rest maar pureren).

Ook goot ik wat water in een beker en gaf ik deze zo aan hem. Dat vond hij fantastisch, dus hij gooide de beker iedere keer richting zijn mond en probeerde de hele inhoud in één slok naar binnen te krijgen, het liefst mét ademen tegelijkertijd. Na een paar minuten was hij uiteraard zeiknat en flink aan het proesten, maar we hadden wel flink lol.

Bruine romper

En toen bleek meneer ineens diarree te hebben. Het ene moment kruipt hij in een witte romper rond en het andere moment kruipt hij in een bruine romper rond. Toch was ik hier heel blij mee, want ik hoopte dat zijn darmen zo minder pijn gingen doen.

Hij sliep ontzettend veel deze dag. Ik heb maar 1,5 diarreeluier hoeven te verschonen, dus ik was redelijk optimistisch over zijn herstel. ’s Avonds viel hij echter weer niet in slaap. Rond elf uur sliep hij pas echt en om een uur was het weer drama. Gelukkig was het snel voorbij en sliep hij ineens tot half zeven. Ik moet dat even herhalen: HALF ZEVEN. Dit was al twee weken niet gebeurd!

Nog steeds was ik zwaar vermoeid bij de ochtendvoeding, maar dit ging al de goede kant op. Na de maaltijd heeft het hele gezin nog lekker de ochtend weggeslapen, HA!

Verhuizen

Zaterdagochtend zat ik al om half acht in de trein van Den Haag naar Groningen, want who needs sleep?! Om kwart over tien arriveerde ik in Groningen en kon ik mijn lieve vriendinnetjes gaan helpen verhuizen naar hun prachtige, nieuwe huis. Dat ging echt supervlot: binnen twee uur zat alles in de bus en konden we naar de nieuwe plek.

Ze hadden dan ook al flink wat verhuisd in de week ervoor en we waren met zijn zessen bezig met spullen pakken en inladen, dus dan gaat zo’n verhuizing wel snel. Zelfs een zitbank door het bovenste klapgedeelte van een raam tillen ging makkelijk met dit verhuisteam. We leken wel professionals.

Na een lunch in de tuin (yes, jaloers!), ging het uitladen ook vlot. Iedereen ging wat doen in elke kamer en in de tuin, dus ik heb de woonkamer een beetje naar eigen keuze ingedeeld. Kunnen ze lekker zelf nog gaan schuiven als iets niet naar wens is 😊

Patat

’s Avonds was het tijd voor een bord patat, drank en een film. Ik lag er al vroeg in, want drank na zo’n slapeloze week maakt je al snel moe 😉 Zondagochtend konden we nog heerlijk ontbijten in de tuin, inclusief zonnetje. Toen was het alweer tijd voor de rit naar huis om te horen hoe de logeerpartij van Sebastiaan en zijn andere mama bij zijn overgrootmoeder was. Nou, hij had redelijk goed geslapen, flink geknuffeld en geen last meer van darmkrampjes, dus de conclusie is dat het een geslaagd weekend was voor ons allemaal.

Koorts en kruipen

3 juli 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Koorts en kruipen

Deze week heeft Sebastiaan koorts, dus hij heeft een verdrietig weekje. Toch begint hij spontaan te kruipen, ondanks dat hij al kan staan. Zijn mama gaat een dagje naar de Efteling.

Kinderdagverblijf

Dinsdagmiddag belde het kinderdagverblijf mijn vrouw dat Sebastiaan een hoge temperatuur had en dat hij zichzelf niet helemaal was. Zij haalde hem dus wat vroeger op en die nacht werd hij een paar keer wakker, maar sliep verder wel veel.

Woensdag besloten we om Sebastiaan toch maar naar het kinderdagverblijf te brengen. Deze dag deed hij het wel goed. Toen ik hem ophaalde, vond ik hem wel warm aanvoelen, maar dat was blijkbaar pas net zo. Thuis was hij gezellig en vond hij het leuk om in bad te gaan.

Koorts

Donderdag, mijn mamadag, bleek de koorts toch echt te zijn toegeslagen bij Sebastiaan. Hij voelde zich echt niet lekker en huilde veel. Zielig! Ik heb er maar voor gezorgd dat hij ontzettend veel knuffels en kusjes in mijn armen kon krijgen en dat hij veel kon slapen. Ondanks sommige huilbuien was het best gezellig. Hij werd namelijk vrolijk van spelen en van boekjes lezen, dus dat hebben we veel gedaan deze dag.

Vrijdag is Sebastiaan niet naar het kinderdagverblijf gegaan. Zijn temperatuur zakte maar niet, dus we zorgden voor nog meer zetpillen en slaap. Daar maakte meneer dankbaar gebruik van. ’s Middags is mijn vrouw naar de dokter gegaan met hem om even te checken of het zo goed gaat. Er werd inderdaad niks ernstigs gevonden, dus we konden verdergaan met waar we mee bezig waren.

Het hele weekend is hij jengelig geweest en maandagochtend kwam zelfs het hele ontbijt er weer uit. Het kabbelt maar voort…

Kruipen

Sebastiaan kruipt! Wacht, deed hij dat niet al? Nee. Hij had een mooie techniek verzonnen, waarbij hij op zijn buik schoof en waarbij hij zich met zijn linkerarm voorttrok en met zijn rechterhand zijn speelgoed kon meenemen. Hij had er ook flink wat snelheid in zitten. Wij verwachtten niet meer dat hij nog zou gaan kruipen, aangezien dit prima ging en hij inmiddels staat. Af en toe maakte hij wel twee kruipbewegingen, maar dan plofte hij weer neer en racete hij op die manier vooruit.

Woensdagavond, te midden van al het ziektegebeuren, besloot hij ineens wél te kruipen. Dat doet hij dan uiteraard gelijk met zo’n snelheid dat het lijkt alsof hij dit al maanden doet. Omdat hij een staand applaus van zijn mama’s kreeg, vond hij het nog leuk ook. Top, doen we vaker!

Na kruipen komt Haagse Bos

Zoals jullie misschien op mijn Instragram hebben gezien, waren we zaterdag in het Haagse Bos. Sebastiaan vond er deze keer weinig aan, maar zijn mama’s vonden een mooie wandeling wel plezierig.

Het was superleuk, want bij de paden in het buurt van het water waren superveel babypadden! Om ons heen bleven kleine padjes omhoog springen. Dat leverde het filmpje op Instragram op. We moesten uitkijken waar we liepen, want ze waren zo gecamoufleerd met hun bruine kleur op die zandpaden, dat we ze alleen zagen als ze sprongen.

Volg je me ook op YouTube?

Efteling

Zondag ben ik met een vriendin naar de Efteling geweest. Het werd weer eens tijd 😊 Eens in de zoveel tijd moet deze Brabo terug! We hadden eersteklastreinkaartjes en begonnen al vroeg aan de reis, zodat we ruim voldoende tijd hadden in het park. Het was een gezellige, leuke dag, waarin we in veel achtbanen hebben gereden. Natuurlijk moesten we naar de net geopende Symbolica. Je leest er woensdag meer over!

Week 44: Krentenbaard

27 maart 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 44: Krentenbaard

Deze week besluit Sebastiaan zich een krentenbaard aan te meten en viert hij dat zijn moeder 32 is geworden. 32? Maar ze ziet er nog zo jong uit!

Krentenbaard

Afgelopen weekend voelde ik me dus niet zo lekker, maar we merkten ook dat Sebastiaan niet helemaal lekker in zijn vel zat. We konden alleen niet vertellen wat het dan was. Hij had wel drie kleine, rode vlekjes bij zijn mond, dus ik dacht nog: misschien moeten we maandag de huisarts even bellen over wat dat kan zijn.

De nacht van zondag op maandag was zeer vervelend voor mijn vrouw (ik sliep vanwege mijn verkoudheidssnurkpartijen maar op de slaapbank in mijn kantoor), want hij werd om de haverklap huilend wakker. Opeens bedacht ze zich dat ze op het kinderdagverblijf een waarschuwingsbriefje had gezien over krentenbaard. En ja hoor, maandag was zijn gezicht ontploft met pusbulten. Jammmmmmmie!

Thuis blijven i.v.m. de krentenbaard

Van de huisarts kregen we een zalfje mee. De 48 uur daarna mocht hij in ieder geval niet naar het kinderdagverblijf, want die bultjes zijn echt zo besmettelijk. Pas als ze ingedroogd waren, mocht hij terug. We hebben dus weer met zijn tweeën het werk lopen verschuiven om het allemaal maar geregeld te krijgen thuis.

Wel had ik een kop vol snot, een keel vol spijkers en moest ik maandagmiddag nog voor een mini-operatie naar het ziekenhuis, dus heel erg gezellig was ik niet. Mijn vrouw en ik vonden deze week best heftig! Zij hield hem ’s nachts in de gaten, terwijl ik op kantoor ook niet de beste nachten maakte. Overdag hield ik hem in de gaten, terwijl zij naar haar werk ging. Mijn werk ging bijgevolg op een lager pitje. Gelukkig had ik geen strakke deadlines!

Kinderdagverblijf

We hadden geregeld dat de dinsdag van het kinderdagverblijf naar de donderdag ging, zodat Sebastiaan maar één dag miste. Nou, donderdag was hij er flink aan toe om weer naar het kinderdagverblijf te gaan. Lekker spelen met andere kindjes! Zijn gezichtje was een stuk opgeknapt en het besmettingsgevaar was dus voorbij. Die zalf moeten we nog wel een aantal dagen smeren. Hij moet er alleen iedere keer van huilen, dus we vragen ons af of hij er gewoonweg geen zin in heeft of dat de zalf prikt.

Verjaardag

Zaterdag ben ik 32 geworden! Reden voor een feestje. Rond een uurtje of 11 kwam mijn familie gezellig langs. We hebben eerst gesmikkeld van wat taart en een lunch. Daarna zijn we richting Scheveningen vertrokken, want laten we eerlijk wezen, met zo’n zonnetje moet je toch naar het strand? We hebben wat drankjes gedaan en wat gegeten op de Pier. Daar kregen we toch wel het ultieme vakantiegevoel van! ’s Avonds hebben we nog een spelletje gespeeld met vrienden. Maar man, met zo’n baby ben je al supervroeg op de avond moe… Technisch gezien lag ik in bed op het tijdstip dat vroeger mijn feestjes begonnen.

Zondag zijn we op ziekenbezoek gegaan in Groningen. Volgende week lees je hoe dat was!

Abonneer je je op mijn YouTubekanaal?

Week 36: Slaaptekort

29 januari 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Week 36: Slaaptekort

In week 36 heeft Sebastiaan last van een virus of van nieuwe tandjes. Zeker weten doen zijn mama’s het niet. Wat ze wel zeker weten, is dat ze deze week last hebben van slaaptekort.

Luieruitslag

Woensdag belde het kinderdagverblijf op dat Sebastiaan 38.3 graden had en dat hij last had van diarree, maar dat hij qua gedrag wel vrolijk was. Ik heb hem daarom maar wat eerder gehaald. Ik vond hem niet zo fris ruiken en zijn toetje was een beetje vies, dus ik heb hem even laten soppen in bad.

Nieuwe tandjes

Het kinderdagverblijf had zijn billetjes al ingesmeerd, want de diarree was zo zuur dat zijn billetjes openlagen. Zielig! Hij heeft nooit last van luieruitslag. Ze vermoedden dat het weleens kon gaan om nieuwe tandjes. Ik heb zijn bovenlip al een aantal keer naar boven geduwd, maar ik zie geen verandering.

Bij de vorige tandjes sliep Sebastiaan 1 à 2 nachten niet zo lekker, dus we zijn ook niet zo bekend met deze manier van nieuwe tanden. De symptomen kloppen echter wel allemaal. Omdat ik zelf een temperatuur heb gemeten van 35.6, kan het ook een virus zijn (als ik het goed heb begrepen van de huisarts).

Diarree

Om 4 uur ’s nachts zat zijn hele rug en slaapzak onder de diarree. Ah! Ik heb mijn vrouw maar wakker gemaakt, zodat die het badje kon maken en ik Sebastiaan kon uitkleden zonder al te veel diarree over zijn hoofd te smeren. Dat is best een opgave.

Slaaptekort

Deze week is mijn vrouw elke dag van ’s ochtends vroeg tot in de nacht weggeweest, waardoor ik alle ochtendvoedingen én avondvoedingen moest doen. Vrijdag zaten we er door het slaaptekort allebei doorheen. Je kunt wel even op korte nachten leven, maar als de dagen dan ook nog eens meer vergen van je dan normaal, dan houdt het op een gegeven moment wel op. Om 4 uur ’s nachts een badje maken is dan ook een uitdaging…

Na slaaptekort komt mamadag

Donderdag was het mijn mamadag en heb ik besloten om alleen maar flessen melk te geven in plaats van normaal eten. Ik wilde niet dat hij gedehydrateerd raakte en eigenlijk wilde ik ook niet dat hij nog veel meer poepte. Hij had inmiddels namelijk niet alleen rode plekken, maar ook open wonden.

Iedere keer als er diarree uit liep, moest ik de luier uitdoen, Sebastiaan in een laagje water zetten in zijn badje (niet helemaal badderen, want hij heeft al een overgevoelige huid), hem een trui en sokken aantrekken en hem in zijn box laten spelen met blote billen. Als hij dan droog was en weer naar bed wilde, dan smeerde ik er zinkzalf op, maar dat deed hem veel pijn. De hele dag heeft hij dus flink gehuild en gejengeld. Ik kan het volledig begrijpen…

Slaap

Als Sebastiaan sliep (dat duurde af en toe even door de pijn), dan sliep hij gelukkig ook gelijk uren achter elkaar. Voor hem geen slaaptekort… Ik juichte het alleen maar toe: hoe meer slaap, hoe sneller gezond. Dat betekende ook dat hij niet heel vaak at. Nou, ’s avonds bleek ook dat hij daar niet veel behoefte aan had.

Vloedgolf

Hij liet af en toe al een boer en dat was zó’n putlucht, dat ik er wel van kon overgeven. Nou, hij ook. Hij nam ’s avonds maar een halve fles (ik had er wat pap bijgedaan) en daarna wilde hij al niet meer. Ik vroeg me af of hij dan wat brood wilde, maar na het tweede stukje begon hij zijn hoofd weg te draaien.

Ineens kwam het! De kokhalsacties. Gevolgd door víér vloedgolven. Bij de eerste vloedgolf wilde ik het wat tegenhouden, dus hield ik een hydrofiele luier voor zijn mond. Ik wist toen nog niet dat de golf een vloedgolf zou zijn… Die vloedgolf kaatste vol terug in Sebastiaans gezicht. Het gevolg was dat ik een wit spookje in mijn armen had. Twee ogen knipperden open en dat was dus het enige dat ik zag van zijn gezicht. Ik vond het superzielig voor hem, maar ik moest door dat beeld ook heel hard lachen.

Putlucht

Lachen vereist alleen diep inademen. Bij dat diepe inademen sloeg het besef toe: de putlucht! De putlucht is terug! De putlucht zit in zijn overgeef! Zijn overgeef komt er in vier vloedgolven uit! De vloedgolven komen over onze kleren heen! De putlucht kleeft nu aan ons!

Ondanks de putlucht en dankzij het aangezicht, moest ik lachen. En heb ik Sebastiaan maar flink geknuffeld. Ik legde hem in zijn box om het zoveelste badje van de dag te maken. Maar ja, hij was volledig doordrenkt, dus ik heb hem maar uitgekleed en alles op de grond gegooid, inclusief eigen kleding.

Na het badje en een flinke berg was in de wasmachine te hebben gegooid, kon ik zelf eindelijk eens in de douche. Weg putlucht. Nou, rond middernacht kon ik naar bed.

Weekend

Vrijdag hebben we Sebastiaan maar niet naar het kinderdagverblijf gedaan. Daar kan hij niet met blote billetjes spelen en dat was nog steeds hard nodig. Dit weekend hebben we hem ook vaak zo laten spelen. De diarree is langzaamaan weggetrokken en ook de putlucht is verdwenen. Wel slaapt hij ontzettend veel en is hij jengelig.

Zondag vonden we het tijd om toch maar eens naar buiten te gaan met hem. Frisse lucht is ook nodig! Ook zijn we weer begonnen met normaal eten. Als dit hele gedoe gaat om nieuwe tanden, dan hopen we dat ze snel komen!

Helse week met slaaptekort

Voor ons alle drie was het een helse week. Inmiddels hebben beide mama’s wat bijgeslapen, dus is het slaaptekort voorbij. Hopelijk voelt Sebastiaan zich dinsdag goed genoeg om weer naar het kinderdagverblijf te gaan. Werken met hem ziek thuis is toch behoorlijk moeilijk. Wat ik deze week wel kon regelen, is dat ik een aantal ontzettend leuke reviewblogs voor jullie op de planning heb staan. Je leest het vanzelf!

Ik heb nu ook een YouTubekanaal. Word je mijn abonnee?

Tag: kinderdagverblijf