Tag: kinderarts

Met de ambulance naar het ziekenhuis

Met de ambulance naar het ziekenhuis

Deze week gaat Sebastiaan met zijn oom op pad, zodat zijn ouders naar Amsterdam Pride kunnen gaan. Zondag wordt het gezin verwend met een EK-finale, maar helaas kunnen ze die niet afkijken, want Sebastiaan moet met de ambulance naar het ziekenhuis. Vandaar dat deze blog een keer op woensdag verschijnt!

‘Met de ambulance naar het ziekenhuis’ Deze week gaat Sebastiaan met zijn oom op pad, zodat zijn ouders naar Amsterdam Pride kunnen gaan. Zondag wordt het gezin verwend met een EK-finale, maar helaas kunnen ze die niet afkijken, want Sebastiaan moet met de ambulance naar het ziekenhuis, waar hij een nachtje blijft. Lees het hier: http://bit.ly/AmbZkhPK

Amsterdam Pride

Mijn broer offerde zich zaterdag op om op Sebastiaan te passen, zodat zijn mama’s naar Amsterdam Pride konden. We vonden als gezin gaan nog te vroeg, want een hele dag op pad in zo’n drukte kan hij nog niet aan.

Wat een stralend weertje en wat een prachtige dag! Ik vond het echt supergezellig. Volgens mij heeft de nieuwe route van de boten er niet voor gezorgd dat er geen gaten vallen, zoals de bedoeling was, want we stonden soms nog steeds vijf minuten te wachten tot de volgende boot kwam… Maar er stond een dj in de buurt en er was genoeg te zien en te kletsen.

Na ongeveer zestig boten wandelden we nog even door de stad en aten we ergens een hapje. Ook werd er nog een bezoekje gebracht aan het feest bij de oude Vivelavie. We gingen op tijd weer naar huis, zodat we de buien in de trein meemaakten en niet in de open lucht 😉

Sebastiaan had deze dag verhoging, maar dat heeft de dag met zijn oom zeker niet verpest. Samen hebben ze dikke pret gehad in de binnenstad van Den Haag.

BabyBaby

EK

Wat een mooie wedstrijd van de Oranje Leeuwinnen donderdagavond! In de 93e minuut van de halve finale nog even een derde punt erbij regelen, waarom niet? We werden zondag dus getrakteerd op een finalewedstrijd. Ik zeg, tijd voor een EK-borrel bij ons thuis! Met vier gasten hadden we wat drank en versnaperingen geregeld. Op het laatste moment versierden we de banken nog even met oranje boa’s. De tv stond op de vensterbank, zodat iedereen het goed kon zien.

Sebastiaan voelde zich nog steeds niet lekker. Hij had deze dag wat koorts, maar veel meer dan de warmte merkte je niet echt aan hem. Hij kwam tijdens de wedstrijd nog even bij ons zitten en speelde wat op de grond.  We legden hem terug in bed, want hij leek nog niet klaar te zijn met slapen.

Benauwd, dus gelijk een ambulance

Rond half zeven, een kleine drie kwartier later, werd hij wakker. Mooi, dachten we, dan komt dat helemaal goed met zijn etenstijd. We zagen alleen direct dat zijn ademhaling heel anders was dan normaal. Hij had ontzettend moeite met ademhalen, piepte en steunde, had het heel benauwd en zijn ogen stonden maar half open. Zijn borstkas trok ontzettend diep in. Omdat hij wel vaker last heeft gehad van zijn luchtwegen en de artsen ons hadden laten zien waar we op moesten letten, wisten we direct dat het mis was toen we zagen hoe diep zijn borstkas introk.

We belden 112 en die stuurden gelijk een ambulance. In de tussentijd moesten we hem koel houden met vochtige doeken, zodat hij niet in een koortsstuip schoot. Ik zag dat zijn temperatuur 39.1 was. De vrouw aan de lijn zei dat het inderdaad ineens zo kon omslaan bij kleine kinderen. Een uur geleden was hij namelijk nog prima in orde!

Ambulance

In de ambulance ging zijn andere mama op de brancard liggen en ging Sebastiaan met een speeltje bij mama op de buik zitten. Daar leek het wat beter te gaan. Toen hij wat platter ging liggen, kreeg hij het weer heel benauwd. Na een tijdje kwamen de ambulance aan bij de SEH van Westeinde, waar het personeel net aan het roepen was dat het 4-2 was. Oh ja, het EK… In onze huiskamer zaten nog mensen die elkaar amper kennen…

Mijn vrouw werd zo op de brancard met Sebastiaan op haar buik van de ambulance naar de SEH gereden, haha. Daar kreeg hij allerlei onderzoeken. Ze konden op dit moment niet specifiek zeggen wat het was. Het kon pseudokroep zijn, maar dat wisten ze niet helemaal zeker. Als het dat wel was, dan kon het ’s nachts weer in een keer komen opzetten. Soms geven ze er medicijnen voor en soms niet. We konden naar huis en het afwachten of we konden een nachtje blijven en het monitoren.

Met de ambulance naar het ziekenhuis

Mijn vrouw en ik besloten om Sebastiaan een nachtje daar te laten houden. Hij heeft nu zo vaak artsen gezien voor zijn luchtwegen, dat we het wel fijn vonden dat het een keer in de gaten werd gehouden. Mijn vrouw ging op en neer naar huis om spullen voor me te halen, zodat ik de nacht naast hem kon doorbrengen.

Rond half elf had meneer wat gegeten en gedronken en kon hij zijn bed induiken. Met vier draadjes aan zijn teen en op zijn buik viel dat nog niet mee. Ik dook in het andere bed. Zo rond één uur vond ik hem heel onrustig en benauwd worden. Ik belde de verpleging erbij en die hadden het ook al op de monitor gezien.

Pseudokroep

Sebastiaan bleek 39.4 graden koorts te hebben en had het inderdaad benauwd. De kinderarts kwam ook en constateerde dat het inderdaad om een milde vorm van pseudokroep ging. Ze ging overleggen of er medicijnen gegeven ging worden. Ik hoopte van wel en even later kwam de verpleger met een spuitje waarmee ik het goedje in zijn mond kon spuiten. Hij vond het nog lekker ook! Uiteraard werd iedereen weer verliefd op onze charmeur. De verpleger speelde met liefde en plezier met hem, terwijl ik even naar het toilet ging.

Hij leek nog wat honger te hebben en at zo een bakje met fruit op. Zijn waterfles dronk hij ook in een keer leeg. Ho ho, dat was allemaal teveel van het goede. Hij spuugde alles weer uit. Dat betekende een nieuwe spuit met medicijnen… Om hem in slaap te krijgen, gaven we ook maar een half flesje melk. Na een half uur was zijn ademhaling weer goed en om drie uur sliep hij weer. Fijn, kon ik ook weer wat slapen!

Goed nieuws

Ik was helemaal blij dat we ervoor hadden gekozen om de nacht hier te blijven. Thuis lig je dan toch maar bang in de gaten te houden of je kind gaat stikken. Nu kon mijn vrouw tenminste nog een goede nacht maken en kreeg hij gelijk medicijnen. We hadden geen zin in nog een rit met de ambulance…

Om zes uur was meneer wakker en wilde hij wat eten. Goed nieuws: zijn temperatuur was 37 graden! Helaas sliep Sebastiaan pas weer om kwart voor tien, waardoor we een paar uur gejengel en verveel hebben gehad. Na drie kwartier slapen werd hij weer huilend en benauwd wakker. Net op dat moment kwam mijn vrouw binnen, dus die schrok een beetje. Na wat rechtop zitten, eten, drinken, zingen en spelen, voelde hij zich beter.

Hij mocht gelukkig snel naar huis! Voor de zekerheid kregen we nog een dosis van die medicijnen mee, mocht het ’s nachts weer misgaan, maar dat verwachtten de artsen niet.

Thuis

Zo hey, daar sta je dan ineens in het felle daglicht na iets van vijftien uur lang in een donker hok te hebben gezeten zonder al te veel slaap. Ik voelde me redelijk gebroken… I needed comfort food! Na een dikke Subway en wat boodschappen te hebben gehaald, kwamen we rond het middaguur thuis aan. De oranje boa’s en de tv staarden ons treurig aan. Wat een anticlimax was dat, die halve avond terwijl de wedstrijd zo mooi was.

Sebastiaan kon eindelijk weer eens spelen! Hij vond het echt heel fijn om zijn vertrouwde omgeving en speelgoed weer te zien. Hoe wit hij er ook uit zag, die glimlach was mooi. Ik dronk nog een kop koffie en ging maar eens naar kantoor. Sebastiaan lag al snel in bed na nog wat te hebben gegeten. De middag ging redelijk oké: wat geslapen, veel gejengeld, wat gegeten, wat gespeeld en wat gewandeld.

Volg je me op YouTube?

Slaap

’s Avonds had Sebastiaan moeite met in slaap vallen. Op een gegeven moment kreeg ik door dat hij weer last had van zijn darmen. Dat vond ik niet gek, want in het ziekenhuis had hij behoorlijk veel brood gegeten. Na heel wat buikmassages en een warm bad viel hij rond kwart over acht in slaap.

Nou, ik dook er ook gelijk in. Ik kon niet meer! Helaas kreeg ik halverwege de nacht een migraineaanval, dus ik kreeg een uurtje slaap minder. Sebastiaan sliep gelukkig nog gewoon. Op een gegeven moment hoorde ik hem wel. Even kijken hoe laat het was. KWART VOOR ZEVEN!!!! Hoezee!!

Ik schopte mijn vrouw uit bed voor de ochtendvoeding en pakte nog een uurtje slaap. Wat een pret. Mijn schoonvader was zo lief om dinsdag op te passen, zodat Sebastiaan niet naar het kinderdagverblijf hoefde en wij gewoon aan het werk konden. Dat was echt een uitkomst. Hopelijk gaat het vanaf nu alleen maar beter!

Week 33: Nieuwjaar

Week 33: Nieuwjaar

Sebastiaan viert Nieuwjaar met zijn eerste tand, bezoekt Groningen en komt thuis in een poedel water. Op bezoek bij de kinderarts in het ziekenhuis begint hij spontaan te tijgeren.

‘Week 33: Nieuwjaar’ Sebastiaan viert Nieuwjaar met zijn eerste tand, bezoekt Groningen en komt thuis in een poedel water. Op bezoek bij de kinderarts in het ziekenhuis begint hij spontaan te tijgeren. Lees het snel op http://bit.ly/Wk33NJ

Oudjaar

Op zaterdag pakten we het rustig aan. Een beetje sporten, een beetje opruimen en een beetje de tas inpakken. Het plan was namelijk om Oudjaar te vieren in Grunn. Daar hebben mijn vrouw en ik allebei gestudeerd en daar wonen onze vriendinnen nog (oké, technisch gezien alweer i.p.v. nog).

’s Ochtends tijdens het eten geven, voelde ik bij Sebastiaan in zijn mond. En ja hoor, een scherp stukje tand prikte mij in mijn vinger! Ik was supertrots! Ik maakte de andere mama wakker, want ja, dit moment moet gedeeld worden. Het verklaart ook wel waarom Sebastiaan niet helemaal lekker kon slapen die week.

Nadat we Sebastiaan ’s middags te eten hadden gegeven, stapten we in de auto. Opnieuw gingen we kilometers vreten. Na 2 uur en een kwartier kwamen we aan in het knusse huisje van onze vriendinnen.

Baby algemeen

Diner

Sebastiaan kon gelijk naar bed en wij konden gelijk aan het diner aanschuiven. Ik had ’s ochtends een pan rodekool gemaakt en onze vriendinnen hadden gezorgd voor een soepje, rollade, aardappelpuree en een toetje. Met wat wijn erbij, vonden we dit een goede manier om de avond te starten.

Uiteraard begon Sebastiaan te vervelen op het moment dat Claudia de Breij haar oudejaarsconference begon. Hij werd wakker om te eten (prima), maar wilde vervolgens niet aan zijn pap (niet prima). Daar loop je dan een beetje te sukkelen, terwijl je eigenlijk heel graag lachend voor de buis wilt zitten. Nou, na een kwartiertje was hij er eindelijk klaar voor. Het eerste half uur van het programma hadden we gemist, dus die moesten we de volgende dag op de herhaling kijken.

Vuurwerk met Nieuwjaar

Om 00:00 proosten we, heel verrassend, op Nieuwjaar. Was Nieuwjaar in Den Haag vorig jaar nogal rustig, in Groningen ontplofte de boel. De wijk had zin in het nieuwe jaar! Ik ben met een vriendin de straat op gegaan om het gespetter en geknal te bekijken en om te checken of de auto een beetje veilig stond. Mijn vrouw bleef thuis bij Sebastiaan, die van het hele geknal niets heeft gemerkt. Mooi toch?

Nieuwjaar

Mijn vrouw was een kanjer! Zij gaf de ochtendvoeding op deze eerste dag van het jaar. Om 9 uur zat ik ook weer op de bank beneden, omdat Sebastiaan weer energie had voor een nieuwe speelronde. Ik vond het tijd voor een fruithapje, dus ik prakte een flink stuk banaan. Na dit stuk zat hij echter nog steeds met zijn mond open en een neonverlichte pijl met “FEED ME” erbij, dus ik gaf hem de rest ook maar. De eerste keer een hele banaan! Dan voel je je wel een trotse mama.

’s Middags zijn we gaan wandelen door het centrum. Daar hoort verplicht een drankje bij in een café, dus we hebben bij De Sigaar een non-alcoholisch drankje en een alcoholisch drankje gedaan onder het mom van een nieuwjaarsborrel. Onze vriendinnen gaven aan wel op Sebastiaan te willen passen, dus we zijn de bios ingedoken voor Soof 2. Die viel helaas een beetje tegen.

Saté met Nieuwjaar

Zondagavond was het tijd voor iets dat ik héél erg mis van Groningen: saté van Satéhuis Groningen. Het restaurant zelf is nou niet heel erg gezellig om te zitten, maar voor bezorgen is het toch altijd mijn favoriet. Vooral de zoete varkenshaassaté is lekker. Wat maakt deze saté nou anders? Nou, dat ze gebakken worden op een lange soort van barbecue, zodat dat gerookte smaakje eraan zit. Ik zat al een week te watertanden van het mogelijke vooruitzicht.

Ik kon gelukkig iedereen van het gezelschap overtuigen dat we dat écht moesten eten, dus onze vriendinnen hadden het besteld en wij haalden het af na de bios. Thuis aangekomen stond er een schaal met groenten in de oven, dus het was niet eens een heel slechte maaltijd.

We hadden nog wat zoete Martini Asti-bubbels over van de avond ervoor, dus daar konden we weer van genieten. Na het eerste half uur van Claudia te hebben gekeken, zijn we allemaal langzaamaan maar naar bed gegaan.

Bios

Omdat ik de laatste tijd niet heel erg vaak van mijn Pathé Unlimited heb kunnen genieten, had ik erg veel zin om me volledig over te geven aan mijn drang om de bios te bezoeken. ’s Middags ben ik daarom naar Onze Jongens gegaan en ’s avonds ben ik naar La La Land gegaan. ’s Middags zouden we ook nog even naar een museum gaan en ik dacht dat dit een redelijk doordacht plan was. Helaas bleek deze bij aankomst dicht te zijn, haha.

High tea na Nieuwjaar

Om half 5 was het tijd voor een high tea bij Moro. Op deze dag zaten we inderdaad alweer aan de bubbels, thee en chocola. Aangezien Moro een Spaans restaurant is, zaten er wel wat bijzondere dingen bij.

Wellicht lag het aan het late tijdstip, maar we hadden zin in nog meer hartige hapjes. Thuis hebben we daarom heel braaf nog een vers pompoensoepje gemaakt. En iets minder braaf namen we daar nog wat bier en borrelhapjes bij.

Toeristische route naar huis

Dinsdag was helaas de dag dat deze minivakantie ten einde kwam. We besloten onderweg de toeristische route te nemen. We reden even door Nagele, omdat mijn vrouw daar haar jeugd heeft doorgebracht. Aangezien we toch in de buurt waren, reden we ook een rondje door Urk, omdat ik daar nog nooit was geweest.

Leuk begin na Nieuwjaar: overstroming

Thuis aankomen was alleen wat minder. De stoeptegels voor ons huizenblok waren verwijderd, de straat was nat en het leek alsof er van alles schoon was geveegd. We deden de deur open en ook daar was het nat. Ik keek de kelder in en de vloer was ook daar nat.

Ik liep naar beneden en zag een dikke laag water liggen. Onze onderbuurman is een man op leeftijd en die wilde duidelijk zijn verhaal kwijt. Aangezien ik graag informatie wilde, ben ik een gesprek met hem begonnen. Die ochtend was hij door een buurman uit bed gebeld, want alles stond blank. Dunea heeft een groot lek moeten repareren. De onderbuurman had tegen ze gezegd dat de kelder onder water stond, maar daar deden ze niets mee.

Een behoorlijke laag water

Dus kon ik bij thuiskomst 1,5 uur met de verzekering, de VVE en Dunea aan de lijn hangen. We hebben behoorlijk wat spullen gestald in onze kelder en sommige dingen zijn helaas niet meer te gebruiken. Omdat de ruimte nog nat was, waren we bang dat de rest ook verpest ging worden. Uiteindelijk kon ik een afspraak krijgen bij Dunea: ’s ochtends zouden ze komen om de vloeren schoon te maken.

De Duneaman vond het ook een behoorlijke laag water en heeft best een tijd gewerkt met een stofzuiger om al het water weg te zuigen. De dag erna heb ik de deuren opengezet, want er kwam een soort grondwater-/schimmellucht naar boven en alle ruiten in de portiek waren beslagen. Dat is nu weer een beetje bijgetrokken.

Kinderarts

Vrijdagochtend was het tijd voor controle bij de kinderarts. Aangezien Sebastiaan nu zo veel aan het eten is, gingen we er helemaal vanuit dat hij was aangekomen. En ja hoor: 800 gram erbij, 2 cm gegroeid in de lengte en 1 cm met hoofdomtrek. Kijk, we zijn weer goed op weg met die curve! We waren helemaal blij. Niet gek dat zijn kleding weer te klein begint te worden.

Tijgeren

Alsof dat nog niet genoeg was, begon meneer tijdens het wachten op de kinderarts ook nog eens uit zichzelf te tijgeren op het aankleedkussen. We stonden helemaal trots in die kamer en de kinderarts vond het een heel leuke binnenkomst. Nog even volgde de “Wie is de moeder?”-drempel, maar goed.

Het enige dat er nu nog is, is dat Sebastiaan gevoelig blijft voor eczeem en droge huid. De koelcrème helpt, maar we vroegen ons af of het sterk genoeg is. We hebben een makkelijker te smeren vaseline gekregen, zodat de huid gehydrateerd blijft en je niet in de weer hoeft te zijn met dat normale plakspul van vaseline.

Hij trekt nog steeds een beetje met zijn huidje tussen zijn ribben. Hij kan astma ontwikkelen, maar hij kan er ook zomaar overheen groeien. Laten we dat laatste hopen!

Speelmat

Nu hij zo actief is met tijgeren, willen we ook een speelmat kopen voor hem. Bij de Kruidvat om de hoek hadden ze alleen een foeilelijk roze ding, dus tijdens een wandeling door het centrum hebben we een kleurrijke speelmat met diertjes gevonden.

Afval

Vanmiddag zijn we nog even met wat mensen uit de buurt voor de duurzaamheidsuitdaging afval gaan prikken hier in de omgeving. Brr, in de sneeuw… Een uur later hadden we slechts één straat gehad, zoveel zooi ligt er dus op de grond… Met hetzelfde gemak gooi je het in de afvalbak, nietwaar?

‘Week 33: Nieuwjaar’ Sebastiaan viert Nieuwjaar met zijn eerste tand, bezoekt Groningen en komt thuis in een poedel water. Op bezoek bij de kinderarts in het ziekenhuis begint hij spontaan te tijgeren. Lees het snel op http://bit.ly/Wk33NJ
Ik heb nu ook een YouTubekanaal. Word je abonnee?

© 2023 Meemoeder.com

webdesign door www.lindavanzomeren.nl