Dikke bult, kort haar en Pasen

Sebastiaan vond het nodig om mijn verjaardag te vieren door voorover van een bankje te vallen en een dikke bult op zijn voorhoofd tevoorschijn te toveren. Op dinsdag vond hij het nodig om het de kapper van het kinderdagverblijf zo moeilijk te maken dat hij ongeknipt thuiskwam. Toch hebben we het voor elkaar gekregen dat hij weer een kort kapsel heeft voor het lange Paasweekend. Oh ja, en ik sta in de Gaykrant en heb een gastblog bij Columns by Kari!

Museon

Afgelopen zondag vierden we mijn verjaardag. Mijn schoonzus en zwager kwamen met de kinderen langs. Het leek me een leuk idee voor die jongens om naar het Museon te gaan. Ik was er nog nooit geweest en vroeg me af of het leuk zou zijn voor Sebastiaan, maar omdat ik hoorde dat het zo leuk was voor kinderen, wist ik zeker dat mijn neefjes het leuk zouden vinden. En Sebastiaan, ach, die vermaakt zich overal prima.

Tip: Als je je verjaardagsbezoek wilt spreken, ga dan niet naar het Museon. Wil je je verjaardagsbezoek niet spreken, dan is het Museon een goed uitje 😉 Wij liepen met Sebastiaan veel sneller, want die hoeft niet alles te onderzoeken. Mijn neefjes wilden natuurlijk alles uitproberen, dus die hadden een veel langer bezoek. We kwamen elkaar tegen sluitingstijd weer een keertje tegen, haha. Ik wist ook helemaal niet dat het zó groot was. Echt een aanrader.

Dikke bult

Maar goed, Sebastiaan had dus een minder moment. Hij weet dondersgoed dat hij achterstevoren van een bank af moet. Maar af en toe wil hij toch vooruit. En ik zag het te laat… De laatste keer dat ik keek, zat hij mooi naast zijn neefjes naar een filmpje te kijken. Ik keek even weg en toen ik terugkeek, zag ik hem voorover eraf gaan.

Hij viel naar voren met de beentjes in de lucht. Waar de volgende bank stond… Hij knalde eerst met zijn hoofd tegen die bank aan en toen viel het hele lijfje nog eens voorover op de grond. In die paar seconden was ik al naar voren gedoken, dus ik kon hem direct oprapen en troosten. Maar ja, in mijn armen had hij al direct een dikke bult op zijn voorhoofd.

En die dikke bult werd paars. En Sebastiaan bleef heel hard huilen. Zielig! Na een tijdje gingen we toch maar op zoek naar de EHBO, voor de zekerheid. Het was voor ons ook de eerste keer dat onze kleine kerel zo’n bult kreeg, dus wat advies leek ons wel handig.

Niet de enige dikke bult?

De vrouw achter de balie had EHBO gehad. Er moest ijs op. “Hij is 1, dan ook?” Oh, dan er niet lang ophouden. Bij de catering zouden ze ijs hebben. Nope, bij de catering was geen ijs. Dan maar een doek met koud water. Sebastiaan moest uiteraard weer huilen, want hij was die dikke bult alweer vergeten.

Die vrouw met EHBO-kennis kwam even vertellen over haar dikke bult, die ze had gekregen toen ze klein was. Of mijn vrouw even wilde voelen op haar voorhoofd. Mijn vrouw had daar weinig behoefte aan. Maar ze gaf niet op, dus uiteindelijk stond ik maar met een vinger op haar voorhoofd om te voelen aan haar dikke bult. Jongens, wat een verhaal weer!

Verder het museum in

Nu konden we weer verder met ons bezoek aan het Museon. Ik zweer het, Sebastiaan viel wéér bijna van iets af (echt van een minidrempeltje) en stevende met zijn gezicht recht af op een deur. Het scheelde 2-3 cm. Ik heb die dag een aantal bijna-hartaanvallen gehad. Zo blijft dat 33-jarige hart pompen, laten we het daar maar op houden.

Maar verder vond hij het echt prachtig. Er waren namelijk heel veel opgezette dieren en filmpjes van dieren, dus hij was helemaal enthousiast. Ridders snapt hij nog niet zo, maar dieren kent hij als de beste. En hij kon over wat dingen klimmen. Dat deed hij nu overigens tien keer voorzichtiger, want hij had zijn lesje wel geleerd.

Kapper

Deze week kwam de kapper weer op bezoek bij het kinderdagverblijf. Het was hard nodig, want je zag zijn dikke bult bijna niet achter zijn pony. Mijn vrouw haalde hem aan het einde van de middag vol verwachting op. Maar nee, er was niets veranderd aan zijn kapsel.

Ze hadden het gewoon niet voor elkaar gekregen! Hij heeft zo lopen schreeuwen en huilen dat ze maar zijn gestopt. Hij heeft dus gewoon zijn zin gekregen… Donderdag zijn we daarom met zijn drieën naar de kapper gegaan. Hij begon al gelijk te huilen toen hij uit zijn buggy moest, dus dat begon goed.

Ik ging op de stoel zitten en Sebastiaan kwam bij mij op schoot. Dikke tranen biggelden over zijn wangen. Ik had mandarijnen geschild en in een bakje gedaan, dus mijn vrouw kon hem daarmee afleiden. Stevig hield hij mijn vingers vast. Die grote tondeuse vond hij zo eng! Nou, toen dat voorbij was, was het eigenlijk ook wel oké. Meneer heeft weer een prachtig kapsel, waardoor de paarse streep op zijn voorhoofd nog beter te zien is.

Mamadag

Aan het einde van deze dag zijn we ook nog een eindje gaan lopen voor een mooie speeltuin voor zijn leeftijd. Ik geloof dat er daar ook altijd wat speelgoed ligt. Sebastiaan vond in ieder geval een vrachtwagen waar hij drie kwartier mee heeft gespeeld en niemand kwam vragen of ze die terug mochten hebben. Ik zag ook geen beteuterde gezichtjes van een afstand, dus het zal er wel standaard liggen.

Er waren wat oudere kindjes voor een verjaardagsfeest en er waren wat kindjes van zijn leeftijd. Sebastiaan vond het leuk om op ze af te lopen en te kijken. Toch vond hij zijn vrachtwagen leuker. En hij was fan van de paprika en tomaatjes die ik voor hem had meegenomen. Die leverden hem af en toe wel jaloerse blikken op, want andere kindjes hadden daar ook wel zin in, haha.

Duizelig

Er was zo’n speeltoestel waar je in kon gaan zitten en dan ronddraaien. Een meisje ging daarin spelen en na een tijdje was ze daar klaar mee. Maar ja, als je rondjes draait, dan word je duizelig. En zij stond te tollen op haar benen. Met een stalen gezicht probeerde ze vooruit te lopen, maar ze ging recht op Sebastiaan af, die bij mijn benen stond.

Ik keek haar al aan en vroeg lachend: “Ben je een beetje duizelig?” Ze gaf geen kick en liep stug door. Alleen, sja, dat was dus recht op Sebastiaan af, dus ik hield haar maar even tegen. Ik denk dat ze zich óf schaamde óf niet zo lekker voelde, want ik kreeg geen reactie, haha. Ik was allang blij dat ik geen onbekende kinderkots over me heen kreeg!

Paasweekend

Dit weekend gingen we lekker genieten van elkaar als gezin. De afgelopen weekenden (en werkdagen) waren druk en woensdag vlieg ik natuurlijk voor ClexaCon naar Las Vegas. We hebben voor twee avonden oppas geregeld. We wilden vorige week zondag voor mijn verjaardag uit eten gaan, maar er was geen oppas beschikbaar. Dan maar zaterdag! En vrijdagavond gingen we lekker met zijn tweeën naar de film Game Night.

Zaterdag overdag zijn we een flink aantal kilometers gaan fietsen met zijn drieën. Onderweg hebben we geluncht bij Appels en Peren, waar ik het eerder in een blog weleens over heb gehad, omdat ze daar een kinderhoek hebben. Nou, dat is ook echt een aanrader!

Al waren er twee broertjes die vonden dat ze het alleenrecht hadden op het speelgoed en het keukentje. Nadat Sebastiaan een paar keer weggeduwd werd en de spullen uit zijn handen gerukt werden, durfde hij daar niet meer te komen. De ouders zeiden nog wel “samen spelen” en dat zeiden de broertjes dan wel na, maar in de praktijk lukte het hen toch niet. Daarom stapte mijn vrouw er maar op af om uit te leggen hoe samen spelen werkt. Ach, laten we het erop houden dat Sebastiaan er pas leuk kon spelen toen die broertjes de deur uit waren.

Maar verder, leuk en lekker dus 😉

ClexaCon

Omdat ik dus naar ClexaCon ga, horen jullie de komende twee weken niets van me via deze blog. Wel raad ik je aan om me te volgen via YouTube, Instagram, Facebook en Twitter! Dan kun je live meekrijgen wat ik allemaal aan het uitspoken ben en wie ik allemaal spreek.

Ik heb te horen gekregen dat ik in de perskamer en bij de rode loper mensen mag interviewen. Hoe cool is dat?! Nou heb ik nog nooit iemand geïnterviewd, dus ik ben wel behoorlijk zenuwachtig. Maar goed, een gesprek voeren met mensen hoeft niet per se moeilijk te zijn, toch? We gaan er het beste van maken!

Heb je gezien dat ik in de Gaykrant sta? En heb je mijn gastblog bij Columns by Kari gezien? Superleuk dat ik daar mocht vertellen over ClexaCon!

Fijne Paasdagen en jullie lezen over twee weken weer wat van me!

Voor het eerst naar de kapper

Deze week genieten Sebastiaan en zijn mama’s van een vrije agenda. Deze tijd gebruikt Sebastiaan om voor het eerst naar de kapper te gaan, te gaan shoppen en naar het strand te gaan.

De eerste keer kapper

We zaten er al een hele tijd tegenaan te hikken. Sebastiaans krullenbol moest nu toch echt eens geknipt gaan worden. De dag dat het beste kan, is maandag, maar veel kappers zijn dan niet open. Afgelopen maandag stapte mijn vrouw eens rond in de buurt en ja hoor, er was een kapper open. Deze knipt baby’s voor €14 en had een plek vrij in de agenda om 17:00. Doen we!

Die middag sliep Sebastiaan alleen niet al te best, dus hij was wat jengelig en rond die tijd wil meneer ook graag eten. We waren dus redelijk bang dat het een groot huilfestijn zou worden. Mijn vrouw was slim en nam een boterham mee. Hij eet ’s middags warm en ’s avonds een boterham met melk, dus dat paste precies in zijn ritme.

Sebastiaan mocht bij zijn mama op schoot en kreeg een cape om. Hij deed het supergoed, want hij had meer interesse in de boterham dan in de schaar. Dus als hij naar beneden moest kijken, dan hield mijn vrouw de boterham beneden en zo kon ze zijn hoofd sturen. Niks geen drama, gewoon een knappe kerel bij de kapper!

Sebastiaan is een heel ander ventje nu. Wat een volwassen gezicht in een keer, haha. En dan heeft hij ook nog vijf tanden (bijna zes!). Ieh, hij groeit op en wordt oud! Wat gaat het snel allemaal.

Naast de kapper gingen we ook shoppen

Dit weekend hadden we voor het eerst sinds tijden geen plannen én het was lekker weer. Perfect! We begonnen de zaterdag met zijn drieën op een terras op Noordeinde, waar we hebben geluncht. Daarna hebben mijn vrouw en ik ons gestort op de uitverkoop. Sebastiaan vond het allemaal wel best. Als we aan het passen waren, dan lieten we hem rondkruipen in het pashokje. We hadden een bal bij ons, dus daar kon hij flink op losgaan.

In een andere winkel hoefde ik niks, dus kon mijn vrouw even rustig passen. Ik legde Sebastiaan neer voor een bank en gaf hem zijn blokkentoren en bal. Nou, hij had weer veel aanspraak. Hij begon alleen een beetje moe te worden, dus heel veel interactie gaf hij de menschen niet.

Op een gegeven moment wilde hij staan, maar viel hij om van vermoeidheid. Huilen! Hij had even wat grote knuffels van zijn mama nodig. Eigenlijk ben ik deze grote huilbuien in het openbaar nog niet gewend, dus ik had lichtelijk een rood hoofd, merkte ik. Ach ja, die zullen nog wel vaker komen.

Grote opruimactie

’s Middags kon meneer weer lekker bijslapen en konden wij van ons balkon genieten. We hebben een nieuwe parasol en tuinstoelen gekocht, waardoor we ook ’s middags daar kunnen vertoeven. Eerder was dat te heet. We genieten er nu al enorm van!

We lopen er al een tijdje tegenaan dat we weer flink wat spullen willen wegdoen en willen opruimen, maar tot nu toe hadden we daar geen tijd voor. Zaterdagavond (wat moet je anders op zaterdagavond?) gingen we er eens flink tegenaan. De kledingkast is weer uitgedund (kuch, als in, er is ruimte voor de die middag gekochte spullen) en uit de andere kasten hebben we spullen gehaald van Sebastiaan die we niet meer gebruiken. Het is weer tijd voor een rondje Marktplaats en kringloop. Een opgeruimd huis voelt goed!

Strand

Zondagochtend zijn we met zijn allen rond half elf naar Scheveningen gegaan. Eerst zijn we voor een uitgebreid ontbijt gestopt op de boulevard, mjam mjam. Daarna hebben we een flinke wandeling gemaakt over de boulevard ter compensatie. Er stond een briesje, dus het was heerlijk. Sebastiaan was best moe, dus we zijn op een gegeven moment maar naar huis gegaan. Deze keer geen plonsje in de zee, helaas!

Basketbal

Ik ben blij. Ik was al een tijdje op zoek naar een damesteam basketbal, maar die was er steeds niet (of vol). Nu is er net een oproep geplaatst voor een nieuw damesteam voor het volgend seizoen. Daar kwam ik vrijdagavond achter. Ik mailde gelijk en werd zaterdag uitgenodigd voor de training zondag.

Ondanks de zesentwintig graden, heb ik gistermiddag dus lopen basketballen voor het eerst sinds achttien jaar. De sfeer was goed en ik vond het superleuk, dus dat blijf ik doen. We zijn nog door een fontein gerend en ik heb de laatste drie kwartier zonder lens in mijn rechteroog gespeeld, dus het was een dolle boel. Voor herhaling vatbaar!

Tag: kapper