Tag: huisarts (page 1 of 2)

Ziekjes met het mooie weer

22 april 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Ziekjes met het mooie weer

Sebastiaan is deze week ziekjes. Hij heeft koorts en bloedt in zijn mond. Hij is wel fan van zijn nieuwe, rode schoenen, dus daar rent hij flink mee in de rondte.

Ziekjes met koorts

Vorige week was ik met Sebastiaan bij de huisarts geweest, omdat hij zich niet lekker voelde. Het was een infectie die vanzelf over zou gaan. Nou, mijn vrouw beleefde weinig plezier op haar mamadag, want hij huilde alleen maar. Hij had koorts en kreeg vlekjes op zijn lijf. Ze was bang voor waterpokken, dus belde ze dinsdag de huisarts. De assistent wilde het even aankijken en plande een afspraak in voor donderdag.

Ziekjes zonder koorts

Dinsdag was de koorts gelukkig weg en was Sebastiaan vrolijk, dus we brachten hem gewoon naar het kinderdagverblijf. Daar had hij een prima dag, maar ’s avonds zagen we blaasjes in zijn mond. Hij had last met eten en moest bij sommige happen hard huilen. Bij het tandenpoetsen bloedde zijn mond flink en deed het hem duidelijk pijn. Maar ja, volgens de huisarts was het niet ernstig, dus we besloten het aan te kijken.

Woensdag was hij blij bij het kinderdagverblijf, maar ’s avonds was het weer pijnlijk voor hem om te eten. Ik was blij dat ik donderdag even naar de huisarts kon met hem. Alleen leek hij donderdag ineens helemaal oké te zijn. Dat was fijn natuurlijk, maar nu kwamen we weer met een vaag verhaal bij dezelfde vervangende huisarts als vorige week.

De blaasjes hoorden bij de infectie. De vlekjes deden ergens op lijken, maar toch niet helemaal, dus waarschijnlijk zouden die vanzelf verdwijnen. Zijn rode billen kwamen van een schimmelinfectie, dus daar kregen we een zalfje voor. Binnen vijf minuten stonden we weer buiten.

Een zonnige mamadag

Met dit weer was het natuurlijk heerlijk dat we maar zo kort bij de huisarts hoefden te zijn. Ik bracht Sebastiaan naar een speeltuin in de buurt. Hij voelde zich blijkbaar toch nog niet optimaal, want hij bleef maar aan me plakken.

Dat plakken was vrij letterlijk, want de zon brandde goed met die 27 graden. Ik duwde hem een beetje weg met “hey, daar is je vrachtwagen!” maar nee, dat leidde alleen maar tot een huilende Sebastiaan die alsnog tegen me aangeplakt zat.

Ik besloot dus maar wat praktische zaken met hem te gaan doen en met het koken te beginnen, zodat hij daarna in bad kon.

Nieuwe schoenen

Vorige week gingen we kijken naar de schoenenwinkel om de volgende maat schoenen te halen voor Sebastiaan. De Runflex schoenen van Shoesme in de juiste maat waren alleen niet voorradig. Deze week konden we daarom twee dozen met de post verwelkomen.

Sebastiaan heeft nu knalrode zomerschoenen en een paar sandalen. Die laatste zijn nog iets te groot, maar op de rode loopt hij goed rond. Hij wil nu niet meer op zijn sloffen lopen; hij móét die rode aan!

Dit weekend zitten we in Groningen, dus heb ik de blog vooraf ingepland. Je leest volgende week hoe ons weekend was!

Sebastiaan is blij dat zijn mama terug is uit Las Vegas

15 april 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Sebastiaan is blij dat zijn mama terug is uit Las Vegas

Sebastiaan heeft deze week zijn mama moeten missen, omdat deze in Las Vegas zat voor ClexaCon. Gelukkig haalde ik hem dinsdag weer op bij het kinderdagverblijf, waar hij erg blij op me af rende, maar het me toch ook een beetje kwalijk nam dat ik weg was geweest. Dat heb ik deze week weer goed gemaakt.

Na ClexaCon

Ik zat in Las Vegas van 4 tot en met 10 april. ClexaCon was echt een heel bijzondere ervaring. De eerste blog erover kun je al lezen. En hieronder heb je de eerste vlog.

Ik kwam dinsdag rond 16:00 weer thuis. Rond 17:15 had ik mijn koffer uitgepakt en kon ik Sebastiaan gaan ophalen van het kinderdagverblijf. Mijn vrouw vertrok rond die tijd van haar werk, zodat we ongeveer tegelijkertijd thuis zouden zijn. Ik was heel benieuwd hoe Sebastiaan zou reageren.

Toen ik door de deur kwam, was hij gelijk heel blij. Hij stond op, rende op me af, knuffelde me en liet me zijn speelgoed zien. Toch keek hij een beetje weg. Hij wist niet helemaal hoe hij moest reageren. Tijdens het avondeten negeerde hij me zelfs en deed hij alles met mijn vrouw. Ach, ik liet hem maar een beetje gaan (tussendoor gaf ik sneaky toch wat knuffels).

Tijdens het naar bed brengen, ontdooide hij gelukkig en konden we lekker lachen. Fieuw, hij was niet meer boos! Misschien komt het omdat ik een mooi cadeautje voor hem had meegenomen? Hier heb ik nog geen foto van, dus je hebt nog van me tegoed wat het is 😉

Welcome to Las Vegas! . . . #LasVegas #welcometolasvegas #lasvegassign #welcometofabulouslasvegas #running #bucketlist #citymarketing #cityscape #whathappensinvegas #clexacon #clexacon2018

Een bericht gedeeld door Greetje den Holder | Meemoeder (@meemoeder) op 5 Apr 2018 om 9:33 (PDT)

Mamadag

Donderdagochtend belde ik de dokter. Toen ik in Las Vegas zat, had Sebastiaan last van zijn keel en maakte hij een piepend geluid bij het ademhalen. Bij het ontbijt die ochtend moest hij ook ontzettend hoesten en stikte hij bijna in zijn brood. Die middag konden we bij de huisarts terecht, maar het was niets meer dan een infectie die vanzelf zou overgaan. Fijn! Hij moet ook nog één kies, waardoor het ook kon zijn dat hij zich niet lekker voelde (zijn billen lagen ook helemaal open).

Rond half twee liepen we naar mama’s werk om samen een kopje koffie te drinken. Daarna wandelden we naar de schoenenwinkel om te kijken of zijn schoenen nog goed waren. Dat was niet het geval. Hij heeft geen millimeter ruimte meer. Oeps. Tijd voor grotere schoenen! We vroegen het ons al af, maar het is gewoon zo moeilijk te merken aan zo’n kleintje of schoenen goed zitten.

Schoenenjacht

Zaterdag gingen we dus op zoek naar nieuwe schoenen. We hebben wat advies ingewonnen en het blijkt dat hij tussen maat 22 en 23 in zit. Het is nu dus niet heel handig om veel te investeren in maat 22. Het is waarschijnlijk handiger om direct met 23 te beginnen.

Hij had eerst Shoesme First Step, maar nu mag hij Shoesme Runflex. Het verschil zit hem in de flexibiliteit van de zolen. Als je kind net leert lopen, is een flexibelere zool handig. De Flexrunner is nog net iets flexibeler dan een gewone schoen. Eigenlijk heeft hij deze zool ook niet meer nodig, want hij liet in de winkel zien hoe goed hij op harde zolen kan lopen, maar het zal vast net ietsjes lekkerder voor hem zijn. Ze hadden alleen maat 23 niet meer in de winkel, dus we moeten ze online bestellen.

Strand

Vandaag is het natuurlijk ontzettend lekker weer! We smeerden dus wat boterhammen en stapten op de fiets. Bij Scheveningen peuzelden we de boterhammen op een bankje op en even later gingen we bij een strandtent zitten voor een kopje koffie. Daar hadden ze allerlei speeltoestellen bij het terras, dus Sebastiaan kon lekker door het zand banjeren (hij vindt zand dit jaar blijkbaar iets minder vies dan vorig jaar!) en met dingen spelen. Kind blij, mama’s blij!

Als je je abonneert op mijn nieuwsbrief, dan lees je woensdag gelijk als eerste hoe de eerste dag van ClexaCon was en welke actrices ik allemaal heb gesproken! Aanmelden kan hieronder in de footer van de website of juist helemaal bovenin aan de rechterkant.

Sebastiaan heeft voor het eerst een dikke lip

28 januari 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Sebastiaan heeft voor het eerst een dikke lip

Deze week is Sebastiaan net beter, maar valt hij hard op zijn mond: tand door de lip! ’s Avonds is het al een flink dikke lip en hier mogen we de rest van de week tegenaan kijken. Om het mooier te maken, krijgt hij in het weekend ook nog oogontsteking…

Dikke lip

Sebastiaan voelde zich eindelijk weer beter, al moest hij nog veel slapen. Dinsdag mocht hij weer naar het kinderdagverblijf, waar hij zich de hele dag goed heeft vermaakt. Rond vijf uur haalde mijn vrouw hem op. Dat was het moment dat hij besloot weg te rennen (“néé, ik wil nog niet weg!”), maar hij sleepte iets groots aan speelgoed mee. Hij struikelde erover en viel op de grond.

Mijn vrouw dacht dat het wel meeviel. Toch huilde hij heel hard. Ze pakte hem op en er was overal bloed bij zijn mond. Ach jee, een tand door de lip! Ze depte het snel weg en op weg naar huis was hij het alweer vergeten. Hij had er een keer met zijn tong aan gevoeld en met zijn vinger en dat was het wel.

Bij het eten keken we eens goed. Het was echt een superdiepe snee! Zijn lip was op de plek helemaal opgezwollen, waardoor de snee ook nog eens mooi uit elkaar trok. Maar goed, ons kereltje at alsof er niks aan de hand was. Prima!

Woensdag

Woensdagochtend was de dikke lip nog ietsjes verder opgezwollen, leek het. Hij was bij het ontbijt ook nog supermoe, dus we legden hem terug in bed. Sliep hij ineens nog extra van 8 tot 11:15! Op het kinderdagverblijf vonden ze zijn dikke lip erg zielig. Ach, hij vond de extra aandacht alleen maar leuk.

Huisarts

Donderdag vond ik dat de dikke lip er een beetje vies uit begon te zien. De snee kreeg een witgeel uiterlijk, mjam. We gingen langs de huisarts, maar die vond dat alles er goed uitzag. “Dit maken alle gezonde, Hollandse jongens mee!” Goed, dat bezoek duurde dus drie minuten.

Op het moment van schrijven, ziet deze lip er nog steeds zo lekker uit 😉

Genieten

Mijn vrouw was deze donderdag ’s middags een uurtje vrij, dus we konden lekker samen met zijn drieën boodschappen doen en een kopje koffiedrinken. Verder speelden Sebastiaan en ik veel samen en mocht Sebastiaan superlang in een goedgevuld bad spelen. Ik genoot weer echt van deze mamadag!

Ik had ’s avonds voor meneer een vegaburger op een geroosterd hamburgerbroodje gemaakt met een lente-uitje en knoflook. Zelf had ik deze versie ook, maar dan nog met gepureerde avocado en wat kaas. Daarnaast had ik nog wat broccoli gekookt voor de extra vitamientjes. Ons diner samen was gezellig. Sebastiaan vond zijn hamburger superlekker, al had hij er nog een klein beetje moeite mee om deze vast te houden (ik had het broodje in kwarten gesneden voor hem). Er eindigden dus was lente-uitjes op de grond, maar dat mocht de pret niet drukken. Hij at ook gewoon alle broccoli tussendoor!

Mijn vrouw was jaloers dat ze niet bij deze lekkere maaltijd kon zijn, dus maakte ik hetzelfde vrijdag weer. Gewoon omdat het kon!

Wandeling

Zaterdag wandelden we in de middag richting het centrum. We gingen voor een goede wandeling, want we hadden maar één doel voor ogen: taart! Dat kan natuurlijk niet zonder daarvoor en daarna wat calorieën te verbranden om het schuldgevoel enigszins tegen te houden. Onderweg kregen we nog wat nuttige dingen voor elkaar. Mijn vrouw haalde eindelijk een horloge op, dat al eeuwen bij de Bijenkorf lag na een bandjesvervangactie.

Ook konden we eindelijk Sebastiaans schoenmaat goed meten. Staan op zo’n meetlat is echt een crime met zo’n kleintje, dus we gingen naar een schoenenwinkel met een mobiel meetapparaat. Maat 21 it is. We hadden maat 20 en maat 22, dus we moesten een extra paar voor tussenin kopen. Blijkt hij een flexibele zool nodig te hebben. Aha. Dat had hij nog niet. Aha. Weer wat geleerd…

Nieuwe broek

Én ik had eindelijk een nieuwe broek gescoord. Het was echt nodig, maar ik kan ze gewoonweg niet makkelijk vinden. Mijn perfecte broek: skinny jeans, lange pijpen (lengtemaat 32/34 wisselt nogal eens) en middelhoge taille. Lijken me niet heel veel eisen. En toch, sinds de Esprit mijn favoriete broek uit de collectie heeft gehaald, heb ik er altijd moeite mee om ergens een broek te vinden die goed zit.

Nu kon ik in de uitverkoop, snel snel want je kunt ineens niet meer shoppen met Sebastiaan, toch een broek scoren (hoge taille, straight, maar wel lange pijpen). Het is niet mijn favoriet, maar ik kan tenminste weer fatsoenlijk over straat.

En toen kwamen we eindelijk bij de taartjes aan… We zullen het maar niet over de breedtemaat van de broek hebben…

Oogontsteking

Vanmiddag gaat mijn vrouw op pad en heb ik Sebastiaan alleen. Daarom brachten we deze ochtend samen door. We gingen ontbijten om de hoek. Sebastiaan deed het supergoed! We wandelden samen naar het restaurant, het laatste stukje droeg ik hem en voor de terugweg hadden we de Manduca weer eens meegenomen. Hij kan inmiddels op de rug gedragen worden, maar omdat we de draagzak al een tijd niet hebben gebruikt, moet onze kerel daar weer aan wennen.

Gisteren en vandaag had hij alleen vieze smurrie uit zijn ogen lopen. Natuurlijk kreeg onze kerel weer een oogontsteking! Nu kijken we dus tegen een dikke lip én groene ogen. Normaal hebben we zo’n knapperd, maar nu is hij gewoon net wat minder smakelijk om naar te kijken…

Radio

Afgelopen woensdag was ik een uur lang te gast bij de Amsterdamse radiozender Salto FM om bij Pink Terrorists te praten over deze website. We hadden het over de term meemoeder, over hoe de zwangerschap is gegaan, over hoe de communicatie naar meemoeders toe verbeterd kan worden en over dat ik dit jaar o.a. naar ClexaCon in Las Vegas ga. Woensdag breng ik hierover een blog uit en voeg ik videobeelden toe, zodat je mee kunt kijken in de studio. Tot dan!

PS Ga je naar International Film Festival Rotterdam? Dat kan nog tot en met zondag 4 februari. Ik heb vijf lhbt filmtips voor je!

Darmkrampjes door het grote darmkrampjesvirus

30 juli 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Darmkrampjes door het grote darmkrampjesvirus

Het grote darmkrampjesvirus heerst en Sebastiaan wil natuurlijk nooit achterblijven, dus hij pakt deze ook even mee. Deze week heeft hij dus veel last van darmkrampjes, waardoor hij ons allemaal een paar nachten wakker houdt. Hij mist daardoor zijn vaccinatie en moet worden opgehaald van het kinderdagverblijf. Gelukkig knapt hij op tijd op voor een logeerpartij met zijn mama bij zijn overgrootmoeder, terwijl zijn andere mama vrienden helpt bij een verhuizing in Groningen.

Darmkrampjes

Afgelopen zondag begon Sebastiaan regelmatig te schreeuwen en te krijsen. We snapten niet zo goed waarom. Na een tijdje kregen we door dat het ging om darmkrampjes: hij lag vaak voorovergebogen in bed of op de grond, hij schopte met zijn benen en hij duwde mijn handen weg toen ik hem daar wilde masseren.

Darmkrampjes door kool?

Nou was het zaterdag en zondag ook de eerste keer dat we Sebastiaan spitskool hadden gegeven. Daar reageren kleintjes schijnbaar ook nogal flink op de eerste paar keren, dus we dachten dat het dat was. Alleen vond ik het een nogal heftige reactie voor dat handje kool dat ik in de pan had gegooid en vervolgens over iets van zeven bakjes eten had verdeeld.

Ondanks de darmkrampjes naar het consultatiebureau

Maandag leek het iets beter te gaan, maar bij het consultatiebureau vonden ze allemaal bultjes op zijn lichaam. Dat kon betekenen dat hij een virus had en daarom wilde de arts zijn vaccinatie niet geven. Die afspraak is nu twee weken later. De andere oefeningen deed hij allemaal goed en hij staat ook goed op de curves met zijn elf kilo en tachtig centimeter. Vanwege die bultjes moesten we naar de huisarts als het ineens minder zou gaan met Sebastiaan.

Vreselijke nacht

Die nacht gingen we een vreselijke nacht in. Hij is om het uur krijsend wakker geworden van de pijn. Om vier uur wisten we niet meer wat we moesten doen, tot ik een ingeving kreeg: een warm bad. Dat had een magische werking en na een flesje lag hij om half vijf eindelijk weer slapend in bed.

Kinderdagverblijf

Daarna was Sebastiaan het jongetje zoals we hem kennen en dus brachten we hem naar het kinderdagverblijf. Om kwart over een belde ik om te kijken hoe het met hem ging: helemaal prima. Om drie uur belden ze dat hij koorts had. Oh… We haalden hem snel op en brachten hem naar de huisarts. Daar dacht de huisarts toch aan een virus, maar daar kun je weinig mee. Gewoon uitzieken. Die koortsige temperatuur was ook heel snel weg.

Die nacht hadden we weer zo’n vreselijke nacht. Oef. Wat is dat zwaar… Maar hij had deze dag geen koorts en dus maakte hij een hele dag op het kinderdagverblijf. Daar sliep hij veel, maar had hij ook kindjes om mee te spelen. We hoorden dat drie andere kinderen ook last hadden van darmkrampjes. Ah, het grote darmkrampjesvirus heerst dus! En natuurlijk kan er geen virus zijn zonder dat onze zoon hieraan meedoet…

Volg je me al op YouTube?

Mamadag

Na weer een vreselijke nacht (die ietsjes beter ging, maar toch, hij was nog steeds vreselijk!) was het mijn mamadag. Eigenlijk was hij heel vrolijk. We gingen samen stukjes peer eten in plaats van gepureerde peer. Dat vond hij spannend (en na een paar happen werd de spanning te veel, dus ging ik de rest maar pureren).

Ook goot ik wat water in een beker en gaf ik deze zo aan hem. Dat vond hij fantastisch, dus hij gooide de beker iedere keer richting zijn mond en probeerde de hele inhoud in één slok naar binnen te krijgen, het liefst mét ademen tegelijkertijd. Na een paar minuten was hij uiteraard zeiknat en flink aan het proesten, maar we hadden wel flink lol.

Bruine romper

En toen bleek meneer ineens diarree te hebben. Het ene moment kruipt hij in een witte romper rond en het andere moment kruipt hij in een bruine romper rond. Toch was ik hier heel blij mee, want ik hoopte dat zijn darmen zo minder pijn gingen doen.

Hij sliep ontzettend veel deze dag. Ik heb maar 1,5 diarreeluier hoeven te verschonen, dus ik was redelijk optimistisch over zijn herstel. ’s Avonds viel hij echter weer niet in slaap. Rond elf uur sliep hij pas echt en om een uur was het weer drama. Gelukkig was het snel voorbij en sliep hij ineens tot half zeven. Ik moet dat even herhalen: HALF ZEVEN. Dit was al twee weken niet gebeurd!

Nog steeds was ik zwaar vermoeid bij de ochtendvoeding, maar dit ging al de goede kant op. Na de maaltijd heeft het hele gezin nog lekker de ochtend weggeslapen, HA!

Verhuizen

Zaterdagochtend zat ik al om half acht in de trein van Den Haag naar Groningen, want who needs sleep?! Om kwart over tien arriveerde ik in Groningen en kon ik mijn lieve vriendinnetjes gaan helpen verhuizen naar hun prachtige, nieuwe huis. Dat ging echt supervlot: binnen twee uur zat alles in de bus en konden we naar de nieuwe plek.

Ze hadden dan ook al flink wat verhuisd in de week ervoor en we waren met zijn zessen bezig met spullen pakken en inladen, dus dan gaat zo’n verhuizing wel snel. Zelfs een zitbank door het bovenste klapgedeelte van een raam tillen ging makkelijk met dit verhuisteam. We leken wel professionals.

Na een lunch in de tuin (yes, jaloers!), ging het uitladen ook vlot. Iedereen ging wat doen in elke kamer en in de tuin, dus ik heb de woonkamer een beetje naar eigen keuze ingedeeld. Kunnen ze lekker zelf nog gaan schuiven als iets niet naar wens is 😊

Patat

’s Avonds was het tijd voor een bord patat, drank en een film. Ik lag er al vroeg in, want drank na zo’n slapeloze week maakt je al snel moe 😉 Zondagochtend konden we nog heerlijk ontbijten in de tuin, inclusief zonnetje. Toen was het alweer tijd voor de rit naar huis om te horen hoe de logeerpartij van Sebastiaan en zijn andere mama bij zijn overgrootmoeder was. Nou, hij had redelijk goed geslapen, flink geknuffeld en geen last meer van darmkrampjes, dus de conclusie is dat het een geslaagd weekend was voor ons allemaal.

Van de trap gevallen

9 juli 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Van de trap gevallen

Deze week is Sebastiaan met zijn mama van de trap gevallen, bezoekt hij zijn andere mama op het werk en gaat hij bij zijn opa en zijn vriendin op bezoek in Oirschot.

Van de trap gevallen

Dat klinkt heftig, van de trap vallen met kind. Dat was het ook. Ik ging met Sebastiaan naar de dokter om te kijken waarom hij ineens allemaal bultjes had nadat hij koorts had gehad. Ik liep met Sebastiaan en luiertas van onze trap af (ons appartement ligt op de tweede verdieping) en zong vrolijk tomptietomptiedom.

Op de een of andere manier miste ik de laatste tree en knalde ik voluit onderuit. Ik heb een paar wazige beelden achter elkaar, maar het kwam erop neer dat Sebastiaan op mijn schoot viel en niet gewond was. Misschien heb ik hem nog een beetje naar me toe gegrepen toen we neerkwamen, maar dat weet ik niet zeker. Ik weet ook niet meer wat ik allemaal geraakt heb.

Sebastiaan keek geschrokken om zich en ademde even twee keer diep om na te denken of hij zó geschrokken was dat hij moest gaan huilen. Hij besloot van niet. Ik aaide hem over zijn ruggetje en zei iets van: “Zo, daar zitten we op de grond!” En toen zette ik hem op de grond om hem met mijn sleutelbos te laten spelen, want ik moest even bijkomen.

Pijn nadat we van de trap gevallen zijn

Mijn enkels deden zeer en mijn rechterbovenarm deed helemaal pijn. Ja, die laatste was volledig afgeschaafd en met paarse vlekken bedekt. Maar ja, ik moest nog drie trappen nemen naar de kelder en met Sebastiaan naar de dokter (een betere bestemming kun je na dit niet hebben), dus je gaat maar door.

Ik belde onderweg nog even met mijn vrouw. Mijn enkels deden inmiddels geen pijn meer, maar ademen deed wel pijn en alle spieren in mijn rug voelden alsof ik een marathon had gelopen. Volgens de dokter kon het weleens een gekneusde rib zijn. Hmm, die avond maar geen basketbal.

Gelukkig voelde de dag erna alles beter en kon ik ’s avonds in de sportschool gewoon aan de slag. Sebastiaan was na vijf minuten alweer vergeten dat we van de trap waren gevallen. En die bultjes? Die waren koortsuitslag en waren de dag erna verdwenen. Eind goed, al goed!

Op bezoek bij het werk van mama

Donderdagmiddag ging Sebastiaan eens kijken wat mama allemaal doet op het werk. We liepen in het zonnetje naar het centrum en ik had genoeg speelgoed, eten en drinken bij me om een wat langere tijd weg te zijn.

Mama vond het heel leuk om Sebastiaan te knuffelen op een lange werkdag. Sebastiaan had genoeg ruimte en speelgoed om te spelen, dus die vond het bezoek ook heel leuk, vooral toen alle collega’s mee gingen spelen!

Oirschot

Zaterdag zijn we naar Oirschot gereden, waar mijn vader en zijn vriendin wonen. Door onze vakanties en ziekzijn hadden we elkander al even niet gezien. Hoog tijd dus om de rit te maken! Sebastiaan ging moe de auto in, maar besloot niet te willen slapen. Uiteraard, zoals altijd, werd zijn vermoeidheid hem teveel zo’n zeven minuten voor bestemming (na een rit van 1,5 uur). We hebben hem toen maar wakker gehouden door tegen hem te praten.

Na even wat gegeten en gedronken te hebben, legden we hem in bed. Sja, dat is een nieuwe kamer voor hem, dus hij wilde helemaal niet gaan slapen. Na een lange tijd proberen, haalden we hem er toch maar uit. Na twintig minuten te hebben gespeeld, was hij het er eindelijk mee eens dat naar bed de beste keuze was voor hem. Toen viel hij wel gelijk in slaap.

Nou, wij hebben buiten heerlijk in de schaduw gezeten. Het was 28 graden, dus het was een goed zomers gevoel. Rond half zeven hebben we hem maar weer wakker gemaakt, want het werd toch wel tijd voor zijn avondeten en de terugrit. Een dag met een ander slaapritme, maar hij vond het wel heel gezellig!

Volg je me ook op YouTube?

Brand

Zondag was basketbaltraining iets korter dan gepland. Halverwege zag ik een dikke, zwarte rookpluim de lucht in gaan. Dat kon geen barbecue zijn. Een straat verderop stond een appartement in brand en de mensen van het complex waren net naar buiten aan het komen. Een omstander had gelukkig al 112 gebeld. Ik hielp een moeder door even op haar jonge kinderen en wat spullen te passen, zodat zij nog een keer naar binnen kon gaan voor wat dingen. Een korte tijd later waren de politie en brandweer er, dus ik kon verder niks doen. Ik ben toen naar huis gegaan, want die rooklucht werd me iets te heftig.

Koorts en kruipen

3 juli 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld

Koorts en kruipen

Deze week heeft Sebastiaan koorts, dus hij heeft een verdrietig weekje. Toch begint hij spontaan te kruipen, ondanks dat hij al kan staan. Zijn mama gaat een dagje naar de Efteling.

Kinderdagverblijf

Dinsdagmiddag belde het kinderdagverblijf mijn vrouw dat Sebastiaan een hoge temperatuur had en dat hij zichzelf niet helemaal was. Zij haalde hem dus wat vroeger op en die nacht werd hij een paar keer wakker, maar sliep verder wel veel.

Woensdag besloten we om Sebastiaan toch maar naar het kinderdagverblijf te brengen. Deze dag deed hij het wel goed. Toen ik hem ophaalde, vond ik hem wel warm aanvoelen, maar dat was blijkbaar pas net zo. Thuis was hij gezellig en vond hij het leuk om in bad te gaan.

Koorts

Donderdag, mijn mamadag, bleek de koorts toch echt te zijn toegeslagen bij Sebastiaan. Hij voelde zich echt niet lekker en huilde veel. Zielig! Ik heb er maar voor gezorgd dat hij ontzettend veel knuffels en kusjes in mijn armen kon krijgen en dat hij veel kon slapen. Ondanks sommige huilbuien was het best gezellig. Hij werd namelijk vrolijk van spelen en van boekjes lezen, dus dat hebben we veel gedaan deze dag.

Vrijdag is Sebastiaan niet naar het kinderdagverblijf gegaan. Zijn temperatuur zakte maar niet, dus we zorgden voor nog meer zetpillen en slaap. Daar maakte meneer dankbaar gebruik van. ’s Middags is mijn vrouw naar de dokter gegaan met hem om even te checken of het zo goed gaat. Er werd inderdaad niks ernstigs gevonden, dus we konden verdergaan met waar we mee bezig waren.

Het hele weekend is hij jengelig geweest en maandagochtend kwam zelfs het hele ontbijt er weer uit. Het kabbelt maar voort…

Kruipen

Sebastiaan kruipt! Wacht, deed hij dat niet al? Nee. Hij had een mooie techniek verzonnen, waarbij hij op zijn buik schoof en waarbij hij zich met zijn linkerarm voorttrok en met zijn rechterhand zijn speelgoed kon meenemen. Hij had er ook flink wat snelheid in zitten. Wij verwachtten niet meer dat hij nog zou gaan kruipen, aangezien dit prima ging en hij inmiddels staat. Af en toe maakte hij wel twee kruipbewegingen, maar dan plofte hij weer neer en racete hij op die manier vooruit.

Woensdagavond, te midden van al het ziektegebeuren, besloot hij ineens wél te kruipen. Dat doet hij dan uiteraard gelijk met zo’n snelheid dat het lijkt alsof hij dit al maanden doet. Omdat hij een staand applaus van zijn mama’s kreeg, vond hij het nog leuk ook. Top, doen we vaker!

Na kruipen komt Haagse Bos

Zoals jullie misschien op mijn Instragram hebben gezien, waren we zaterdag in het Haagse Bos. Sebastiaan vond er deze keer weinig aan, maar zijn mama’s vonden een mooie wandeling wel plezierig.

Het was superleuk, want bij de paden in het buurt van het water waren superveel babypadden! Om ons heen bleven kleine padjes omhoog springen. Dat leverde het filmpje op Instragram op. We moesten uitkijken waar we liepen, want ze waren zo gecamoufleerd met hun bruine kleur op die zandpaden, dat we ze alleen zagen als ze sprongen.

Volg je me ook op YouTube?

Efteling

Zondag ben ik met een vriendin naar de Efteling geweest. Het werd weer eens tijd 😊 Eens in de zoveel tijd moet deze Brabo terug! We hadden eersteklastreinkaartjes en begonnen al vroeg aan de reis, zodat we ruim voldoende tijd hadden in het park. Het was een gezellige, leuke dag, waarin we in veel achtbanen hebben gereden. Natuurlijk moesten we naar de net geopende Symbolica. Je leest er woensdag meer over!

Tag: huisarts (page 1 of 2)