23 juli 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Met Onze Peuter Overnachten Bij Fletcher Familiehotel Paterswolde
Met Onze Peuter Overnachten Bij Fletcher Familiehotel Paterswolde
Afgelopen weekend gingen we op kraambezoek in Groningen en omdat op en neer vanuit Den Haag met een peuter niet heel comfortabel is, besloten we te overnachting te boeken bij Fletcher Familiehotel Paterswolde. Dat was een goede keuze!
Prijzen in Groningen
Ik heb jaren in Groningen gewoond en ik kom er eigenlijk nu pas achter dat prijzen voor overnachtingen in de stad behoorlijk hoog liggen. Omdat we op kraambezoek gingen, wilden we onze vriendinnen niet belasten met een overnachting inclusief tweejarige, dus we kozen voor een hotel. De prijzen voor hotels in Groningen stad vielen me een beetje tegen, dus ik keek ook naar een Airbnb en vakantiepark. Die prijzen vielen ook tegen en vaak moest ik minimaal twee of drie nachten boeken. Dat werkte niet in onze situatie.
Fletcher Familiehotel Paterswolde
Het oog van mijn vrouw viel op Fletcher Familiehotel Paterswolde. Daar was de prijs wel goed van en omdat we geen auto meer hebben, vonden we het ook heel fijn dat er een bushalte recht voor de deur ligt. We boekten dit hotel en waren uiteindelijk heel blij met onze keuze!
Fijne kamer met tussendeur
Wat gelijk het fijnste aan dit hotel was, was de kamer. We hadden een comfort plus voor twee personen met een bad. Hier hadden we voldoende ruimte om een bedje op te zetten voor onze zoon.
Omdat we ’s avonds aankwamen, moest hij gelijk naar bed. We konden al onze spullen in het halletje zetten, omdat deze kamer een tussendeur had. Dat is zó’n klein detail, maar dat helpt zo enorm veel als je met een kleintje reist. Daardoor viel hij gelijk in slaap in de gewone kamer en konden wij relaxed omkleden in het halletje en in de badkamer zijn, zonder hem wakker te maken. Ik ging uiteraard gelijk voor mijn badspullen, want dit hotel heeft namelijk een wellnessgedeelte!
Fletcher Familiehotel Paterswolde heeft wellness
Met de babyfoon in hand zochten we een plekje in het hotel om even lekker te zitten en een drankje te drinken. Het bereik was alleen niet heel ver en de receptioniste zag ons zoeken naar een geschikt plekje mét bereik voor de babyfoon. Ze gaf aan dat ze graag de babyfoon voor ons in de gaten wilde houden, zodat wij rustig ergens konden gaan zitten. Dat was zo lief! Daardoor konden we met een gerust hart een drankje drinken op het terras! Wat een service. Hij was direct in slaap gevallen, dus ze had er ook letterlijk geen kind aan 😉
Mijn vrouw bleef nog even op het terras zitten om te lezen en ik dook het wellnessgedeelte in. Daar maakte ik eerst een korte stop in de sportzaal. In het zwembad was ik helemaal alleen en kon ik dus rustig wat baantjes trekken. Ook in de sauna en het Turks stoombad was niemand te vinden. Heerlijk, zo’n privésauna op zaterdagavond 😀 Dat deed me goed!
Ontbijt en Paterswoldsemeer
Zondagochtend genoten we met zijn drieën van het uitgebreide ontbijt. Ze hadden eieren in allerlei vormen: scrambled, hardgekookt, zachtgekookt, gebakken, met wat spek, worstjes of bonen in tomatensaus, wat je maar wil. Onze zoon is fan van zachte bolletjes en beschuiten, dus die was blij dat ze die hadden. Ook lag er heel veel vers fruit. Nou, onze maagjes zaten wel vol daarna…
Dat is niet heel erg, want het hotel ligt aan het Paterswoldsemeer, dus je kunt alle calorieën direct verbranden door daar een prachtige wandeling te maken 😉
Overnachting boeken bij Fletcher Familiehotel Paterswolde?
Wil je zelf met je gezin naar Fletcher Familiehotel Paterswolde? Dat snap ik. Ik vind het namelijk echt een aanrader. Je kunt gaan voor de comfortkamer met douche, de comfort pluskamer met bad, de suite (met balkon, apart leefgedeelte, aparte werkplek en aparte slaapkamer), of de familiekamer (dat zijn twee comfortkamers met een verbindingsdeur ertussen). Je kunt ze o.a. hier boeken: Booking.com, TripAdvisor, Voordeeluitjes.nl, Hotelscombined.com, Hotels.nl, Zoweg.nl, Bongo.nl en Weekendesk.nl.
4 maart 2018 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Genoten op Gran Canaria!
Genoten op Gran Canaria!
Afgelopen week zijn we een paar dagen op vakantie geweest naar Gran Canaria. Dat was zo genieten. Bij thuiskomst moest ik gelijk hard aan het werk: ik was figurant, haha!
Inpakken
Vrijdag was Sebastiaan thuis in plaats van op het kinderdagverblijf, omdat we een dag hadden geruild. Hij sliep gelukkig goed, zodat wij onze koffers in konden pakken. We mochten alle drie tien kilo meenemen, dus dat was handig. Ook hadden we de week ervoor eindelijk de MacLaren buggy opgehaald, die veel makkelijker is om te dragen (en te wandelen!) dan de kinderwagen.
Inpakken voor 22 graden als het in Nederland rond het vriespunt ligt, is toch lastig. Je durft het toch niet echt aan om alleen maar T-shirts in je koffer te gooien 😉
Vliegen naar Gran Canaria
En toen ging Sebastiaan voor de derde keer in zijn korte leven vliegen! Toen hij een paar maanden was, hadden we een lang weekend naar Wenen geboekt. Daarna is meneer op reis gegaan naar Amerika en Canada. En nu, tien maanden later, vier uur in het vliegtuig naar Gran Canaria. We vonden het opnieuw spannend, want nu is hij natuurlijk groter en beweeglijker met zijn een jaar en negen maanden.
Leestip: vind je vliegen met baby ook spannend? Lees dan mijn blog Vliegen met baby. Dat stelt je vast gerust!
Het vliegtuig zat bomvol, dus Sebastiaan moest bij ons op schoot. Af en toe stond hij tussen mijn benen of op het gangpad naast mijn vrouw. Hij had met kerstmis een grote knuffelbeer gekregen van zijn opa en vriendin, die je helemaal kan personaliseren. Daar hadden we nog even mee gewacht. De primeur was in het vliegtuig: “Hallo Sebastiaan, wat een beregoede dag!”
Nino
In het begin had hij er niet veel mee, want hij kon het niet echt horen. Later was hij ineens beste vrienden met knuffelbeer Nino. Hij kan lachen, hij kan je leren waar zijn buik enz. zit, hij kan liedjes zingen, muziek afspelen en verhalen vertellen. Grote pret met Nino dus.
Ook hadden we drie nieuwe boekjes uit de bieb gehaald. De klassieker Waar is Dribbel? viel gelijk in de smaak, ook al waren niet alle flapjes meer intact of aanwezig. Ook de andere boekjes werden keer op keer gelezen.
Onze conclusie was dus dat de vlucht naar Gran Canaria prima ging. Ja, hij heeft even gejengeld en gehuild. Maar hij heeft ook ontzettend veel gespeeld en geknuffeld met ons (en Nino) en hij heeft lekker een uur op mijn buik liggen slapen. Dat voelt echt als intens geluk 😀
Transfer
Na de vlucht kwam een klein hels moment. We hadden een transfer van het vliegveld naar ons hotel in Playa Del Inglés. We moesten wachten totdat alle zestig mensen aanwezig waren en we waren als eerste in de bus. Ons hotel zou als laatste bereikt worden.
Zesenvijftig mensen zaten binnen tien minuten in de bus. De laatste VIER deden er VIJFTIG minuten over wegens problemen. We hebben dus VIJFTIG minuten in een warme bus zitten zweten vanaf 21:00. Je weet wel, die tijd dat Sebastiaan al lang in bed had moeten liggen. Hij lag apathisch in onze armen tot we om 22:30 eindelijk, twee uur nadat we op Gran Canaria geland waren, in ons hotel waren.
Dat had TUI veel en veel beter kunnen doen. Ze hadden die vier mensen gewoon in een taxi moeten zetten en de andere zesenvijftig mensen na die tien minuten laten vertrekken. Iedereen zat erdoorheen en te zuchten en te steunen in de hitte. Je weet ook gewoon niet hoe lang het gaat duren…
Slapen
Inchecken duurde ook nog even, dus het was zo rond 23:15 dat Sebastiaan eindelijk in zijn bed kon kruipen. De arme jongen. Wij konden nog net een bordje eten wegwerken dat het hotel voor laatkomers had geserveerd in de eetzaal. Hard nodig! En toen doken ook wij ons bedje in. Maar niet voordat ik één sangria had gedronken!
De volgende dag werden we wakker. Een prachtige dag waarop het uiteindelijk 25 graden werd. We liepen ‘s ochtends naar het strand, maar dat was toch wat verder dan we hadden gedacht. Hemelsbreed was het inderdaad niet zo ver, maar het waren allemaal kronkelstraatjes om daar te komen. Het was een minuutje of twintig lopen uiteindelijk.
Hadden we onze beweging voor de dag gelijk weer gehad! Dat mocht ook wel, aangezien we voor het eerst in ons leven all-inclusive hadden geboekt. Ja, met zo’n kleine kerel die veel slaapt, zit je toch aan het hotel vast. Kun je net zo goed al je drankjes hebben betaald en er wat van maken 😉 Van tevoren leek het een groot bedrag, maar uiteindelijk hebben we daar dus ook niet meer dan €7 uitgegeven, aan zonnebrandcrème…
Zo zeg. Was het gelijk weer tijd voor de lunch….
Zwembad
’s Middags gingen we met Sebastiaan naar het kinderbadje. Het zou verwarmd zijn, maar toch was het ijskoud. Met zijn voeten vond hij prima, maar verder erin wilde hij niet. Dat liet hij duidelijk merken aan het hele zwembad….
Dan zit je dus als moeder gehurkt in dat kinderbad, terwijl je zoon op de rand zit, dingen in het water te gooien die jij dan eruit mag vissen. Prima, joh…. Met het zonnetje op mijn bol kon ik wel wat verkoeling gebruiken.
Daarna viel Sebastiaan weer goed in slaap en ging mijn vrouw op het balkon zitten lezen. Ik nam mijn boek mee naar het zwembad om daar te luieren (het bereik van onze babyfoon ging helaas niet zover als het zwembad). Toen meneer wakker werd, maakten we nog een mooie wandeling en bezochten we een speeltuin.
Bij het eten zat Sebastiaan goed te smikkelen en ’s avonds deden we hem nog een keer in bad om alle zonnebrandcrème van hem af te spoelen. Hij wil altijd badwater drinken, wat niet van ons mag. Hij test ons alleen de hele tijd en vanavond ging dat gewoon verder. Maar ja, dat water op Gran Canaria kun je niet drinken…. En ja hoor, een grote slok water ging erin. Oei…..
Flamenco
Hij viel snel in slaap en wij konden nog op het terras genieten van drankjes. Het hotel was rond en dat terras lag zo in het midden van dat hotel. De gangen naar de kamers waren open, dus je had in feite voor en achter een balkon.
We waren even vergeten dat hotels zoals deze entertainment hebben ’s avonds. En ja hoor, daar kwamen om 21:00 drie mensen aan om ons de Flamenco te laten zien. Met zo’n grote, galmende box in plaats van iemand die een instrument speelt. Beetje jammer. Maar ze hadden veel lol.
Wij zagen de babyfoon oplichten, dus we gingen vlug naar boven, de derde verdieping. Toen we daar aankwamen, was Sebastiaan alweer stil. Nou ja, toen waagden we maar een dansje op de gang voor onze kamer.
Misselijk
En ja hoor, de volgende dag was Sebastiaan misselijk van het badwater. Dat kon ook niet anders! Deze kerel besloot dus dat vandaag een slapenennietetendag was. Dat was niet zo erg, want er gold een code oranje. Er zou een storm aankomen, maar ze wisten niet wanneer en waar. Mensen die naar Tenerife vlogen, werden blijkbaar omgeboekt naar Gran Canaria.
Nou, het was nog steeds 22 graden, dus we hebben nog een klein wandelingetje gemaakt in de buurt en we vonden aan het zwembad nog een overdekt plekje. Daar hebben we wat drankjes gedronken en Sebastiaan laten smullen van mandarijnen. Later, toen meneer weer uit bed kwam, hebben we in de hotellobby al zijn speelgoed neergelegd en zijn we daar een drankje gaan doen. Er was toen inderdaad even een hoosbui. Sebastiaan heeft, na een tijdje ontdooien, nog met een meisje gespeeld en ’s avonds smulden we nog van wat tapas. Al met al geen vervelende dag!
Zon
Maandag was weer een heerlijk zonnige dag. Deze ochtend gingen we aan het zwembad liggen van het bungalowpark dat bij het hotel hoort. Sebastiaan was nog niet helemaal hersteld, dus die was een beetje jengelig. Na de lunch legden we hem er gelijk weer in. Zo konden wij van de zon en onze boeken genieten op het terras. Ook die avond hebben we nog flink zitten lezen. Eigenlijk waren het gewoon drie dagen van niks doen, zonnen, lezen, eten en drinken. Wat wil een mensch nog meer? We hadden het in ieder geval had nodig!
Terug naar huis van Gran Canaria
Dinsdagochtend was het weer lekker zonnig. We genoten hier nog een beetje van bij het zwembad, maar we moesten natuurlijk ook een inpakken. Ik maakte nog een wandeling naar het strand terwijl Sebastiaan nog even plat ging. Om twaalf uur kwam de transferbus alweer bij het hotel en begon de terugreis.
Terugvlucht van Gran Canaria naar Amsterdam
De vlucht van Gran Canaria naar Amsterdam verliep iets minder dan op de heenweg, maar zeker niet slecht. Sebastiaan moest in het begin gewoon erg huilen. Daarna ging het toch weer beter en viel hij weer een uur op mijn buik in slaap. Inmiddels had hij een hechte vriendschap opgebouwd met Nino, dus dat hielp ook. Stijgen en landen vindt hij gelukkig de normaalste zaak van de wereld. Om 22:30 lag hij weer in zijn bedje. Van 22 graden naar -5, dat is trouwens best een overgang!
Na Gran Canaria de Roze Filmdagen
De andere dagen na Gran Canaria ben ik weer vol aan het werk gegaan, is Sebastiaan gaan spelen op het kinderdagverblijf en is mijn vrouw ziek geworden. Dit weekend doen we het dus lekker rustig aan. Woensdag lees je mijn blog over de Roze Filmdagen in Amsterdam, die van 8-18 maart gehouden worden. Ik heb al wat films mogen bekijken. Tot dan!
30 december 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Met Kerst rijden we door heel Nederland
Met Kerst rijden we door heel Nederland
Sebastiaan viert deze week Kerst en reist daarvoor heel Nederland door, zodat hij al zijn familieleden kan zien. Zijn mama’s slapen ook een nachtje bij ‘t Hof van Gelre in Lochem, waar jij ook kunt slapen via een mooi Meemoederarrangement! Lees snel verder wat dit arrangement inhoudt!
Kerstavond
Nadat Sebastiaan had gegeten, hadden mijn vrouw en ik zondagavond het rijk (lees: de woonkamer) voor ons alleen. We begonnen Kerst met een kleine gourmetavond. We hadden een paar stukjes vlees en een paar vegastukjes voor op het gourmetstel en daarnaast een grote salade. Zo probeerden we ons nog een beetje in te houden voor de kerstdagen. Als toetje hadden we wat advocaat met slagroom. Deze hebben we lekker hangend op de bank genuttigd terwijl we The Night Before en American Ultra bekeken. Een chill avondje, hoe lekker kun je het hebben.
Eerste Kerstdag
Op deze eerste dag van Kerst startte onze kersttour. De eerste stop was Oirschot, waar ik vandaan kom. We gingen daar lunchen met mijn vader en zijn vriendin, alle kinderen en helaas niet alle kleinkinderen. Voor de lunch begon, gingen we met zijn drieën nog even naar het graf van mijn moeder. Daar was ik al in tijden niet geweest (het ligt niet om de hoek en ik herinner me haar liever op andere manieren), dus ik vond deze dag een goed moment.
Het eten was heerlijk. We konden drie verschillende voorgerechtjes kiezen, een hoofdgerecht en drie nagerechtjes uit een selectie toetjes die op tafel werden gezet. Het tempo van serveren lag alleen een beetje laag, waardoor we onze voorgerechten pas na een uur en een kwartier kregen. Met een kleine erbij is dat gewoon niet handig. Maar goed, we hebben wel een lekkere middag gehad met zijn allen!
Tweede Kerstdag
We mochten die nacht bij mijn broer in Eindhoven slapen en omdat hij die dag moest werken, hadden we de ochtend voor onszelf. Na een lekkere badsessie liep Sebastiaan fris en fruitig door het appartement. We stouwden de auto weer vol en begonnen onze rit van Noord-Brabant naar Warnsveld in Gelderland.
Op deze tweede dag van Kerst kwamen we om iets voor twee bij mijn schoonfamilie aan. Deze middag en avond konden we bijkletsen met iedereen en nam ik Sebastiaan nog heel even mee de kou in om naar de buurtgeiten, -schapen en -kippen te kijken. Hij vindt dieren echt heel leuk. Hij kijkt en wijst er de hele tijd naar.
Mijn schoonfamilie heeft ook een kat, dus ik vertelde hem dat hij deze mocht aaien. “Aaien!” roept hij dan enthousiast. Na drie seconden ebt dat enthousiasme dan weer weg om vervolgens na een minuut weer op te komen zetten. Een keer liep Sebastiaan er vrolijk op af en struikelde over zijn eigen voeten. Hij viel vol met zijn gezicht in de kat. Die kat vond het gelukkig allemaal prima.
Stamppot met Kerst
Ik moet hier nog apart even de stamppot van de avond vernoemen. Mijn schoonvader drong op deze vermelding aan, dus ik heb hier geen vrije wil in. Bij deze: de stamppot was héérlijk!
Hihi.
Nee hoor, ze waren echt heel lekker. Hutspot, boerenkool met spekjes, zuurkoolstamppot uit de oven met vegagehakt, verse worst, rookworst, jus, tafelzuur, aan alles was gedacht. Een heel stampottenbuffet en Sebastiaan was de grootste fan. Die at eerst van alle drie wat en daarna moesten we van alle drie om de beurt een hap geven. De hoeveelheid was zo ongeveer wat een volwassen persoon kan eten, dus dan weet je hoe lekker hij het vond.
Toch was hij inmiddels best moe en hoe fan hij ook was van de yoghurt als toetje, hij moest even een boze bui aan tafel krijgen. Als gevolg daarvan vloog de yoghurt door de lucht: over mijn vest (ik had gelukkig net mijn colbert uit gedaan), over de verwarming, over de vensterbank en over de vloer. Zucht. Naar bed!
Omdat ons neefje uit Oldenzaal donderdag jarig was, bleven we in het oosten van het land. Sebastiaan sliep een extra nachtje in Warnsveld en wij hadden een vrije dag! Niets moest en alles mocht. We gingen eerst een rondje maken door Lochem, waar we een verjaardagscadeautje regelden, van een kleine lunch en kop koffie genoten en een beetje gingen shoppen. Daarna konden we inchecken bij ons hotel: ’t Hof van Gelre.
Dat is echt een heerlijk hotel! Eerst genoten we van een kopje thee (mét stukje banketstaaf) en een goed gesprek in de stoelen voor de haard. Daarna gingen we ons settelen in onze Comfort Plus kamer. Ze hebben hier een lang, groot zwembad, dus ik ging een uurtje baantjes trekken. Even de kerstdiners wegwerken!
Na het douchen (zo’n lekkere regendouche) was het alweer etenstijd, dus maakten we de korte wandeling naar het centrum om bij Woodstock te eten. ’s Avonds doken we nog de lounge in om te genieten van speciaalbiertjes én om Levensweg uit de spelletjeskast te spelen. We voelden ons echt alsof we op vakantie waren!
Verjaardag
’s Ochtends konden we uitgebreid genieten van het lekkere ontbijt. Met een gevuld buikje pakten we de auto in en reden we terug naar Warnsveld om onze lieve kerel op te halen. Wij liepen naar binnen en…. Niets. Hij keek ons aan en keek toen terug naar zijn speelgoed. Anticlimax…
Het duurde even, maar toen kregen we toch weer de aandacht die we van hem gewend zijn, haha. Zijn buikje werd ook nog even gevuld, zodat hij relaxt de auto in kon. We moesten namelijk nog 53 minuten rijden naar Oldenzaal in Overijssel voor de verjaardag van ons neefje. Die werd vijf jaar oud.
Sebastiaan vond het heel gezellig, maar hij was ook heel moe. We besloten dus maar naar Den Haag te rijden, zodat hij kon slapen in de auto. Nee hoor. Dat wilde meneer niet. Dat werd een helse rit van twee uur… En dan ’s ochtends nog dat vakantiegevoel hebben, hè…
Vrijdag na Kerst
Op deze vrijdag na onze wilde Kerst kozen we voor een heel rustig dagje. Sebastiaan moest weer in zijn ritme komen en bijkomen van de vele plekken, ritten en gezichten. Hij sliep daarom ’s ochtends lang en ’s middags lang. Toen de sneeuwvlokken begonnen te vallen, ben ik nog een rondje gaan rennen in het Haagse Bos. Meneer werd wakker net voordat het droog zou worden, dus dat was een goede timing. Zo konden we een rondje boodschappen om de hoek doen.
Ik heb op het Kerstfestival een lekkere, halfzoete mousserende wijn geproefd (dat zie je op het einde van mijn vlog hieronder), die deze week in de aanbieding was, dus die moesten we nog even halen voor Oud en Nieuw. Ook hadden we laatst via Marktplaats een supermooie jas geregeld voor Sebastiaan, waarvan de rits nog gemaakt moest worden. Deze konden we ophalen.
Gelukkig zit de kleermaker precies bij een heerlijke, nieuwe stek waar je fijn kunt zitten voor een hapje of een drankje. We konden daar genieten van onze warme dranken en naar de mensen staren die door de natte sneeuw liepen.
Na Kerst komt Oud en Nieuw
Na Kerst volgt natuurlijk Oud en Nieuw. Dit weekend maken we ons daar klaar voor. Onze lieven vriendinnetjes uit Groningen komen, dus daar hebben we heel veel zin in. We hoeven alleen nog maar oliebollen te halen morgen, verder is alles geregeld. Ik zie jullie graag in het nieuwe jaar! Kijk je hieronder nog even mijn bedankje aan jou, als je deze nog niet gezien hebt? En daaronder vind je weer het speciale Meemoederarrangement voor ’t Hof van Gelre.
21 juni 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Reizen door Amerika met je baby? Ik heb twintig tips voor je!
Reizen door Amerika met je baby? Ik heb twintig tips voor je!
Ga je voor het eerst reizen door Amerika met je baby? Dat kan heel spannend zijn. Mijn vrouw en ik hebben in april en mei 2017 onze zoon van elf maanden meegenomen naar the Pacific Northwest en een stukje Canada. Ik kan je dus helpen wat spanning weg te halen voordat je door Amerika gaat reizen met je baby. After all, vakantie moet een stukje ontspanning zijn!
Ik heb mijn twintig tips opgedeeld in zeven categorieën: de vakantie in het algemeen, de reis heen en terug, bagage, auto, gezondheid, accommodatie en taal.
In deze blog ga ik ervan uit dat je een stuk van Amerika wilt zien en dat je met de auto gaat rondreizen. Als je alleen op een resort o.i.d. blijft, dan is het natuurlijk al snel wat makkelijker qua bagage e.d. Als je nog verschillende vliegreizen in het land gaat maken, dan maakt dat de reis weer wat lastiger (in mijn ogen dan). Toch kunnen onderstaande tips dan ook handig voor je zijn!
1. De vakantie naar Amerika in het algemeen
Ik heb één algemene tip voor de gehele reis voor je.
Stel je erop in dat je vakantie anders is dan je gewend bent
Op je eerdere reizen was je (waarschijnlijk) nog geen ouder. Je kon doen en laten wat je wilde en het maakte niet uit wanneer je ging eten, hoe laat je naar bed ging en hoe ver je ging reizen. Vrijheid, blijheid! Dat is nu met baby anders. Het hoeft niet slechter te zijn, maar je bent wel beperkter in je mogelijkheden.
Aan de andere kant, wat wij als een zeer grote plus ervaarden, was dat we drie hele weken van elkaar als gezin konden genieten. Dit was een compleet nieuwe en mooie ervaring voor ons. Onze baby genoot daar heel erg van! Dus wie zegt dat je baby niets aan zo’n reis heeft (vaak gevolgd door de zin of gedachte: dus waarom blijf je niet thuis/waarom ga je zo ver weg?), heeft simpelweg ongelijk.
Waar je op moet letten, is dat je baby een ritme nodig heeft. Je baby moet slapen, moet eten, moet spelen, moet een schone luier hebben en alle andere dingen die hij of zij normaal ook nodig heeft gedurende de dag. Je zult hiermee rekening moeten houden op je vakantie. Denk daaraan als je je dag plant. Jij en je reispartner vinden het misschien leuk om acht uur achter elkaar door de Amerikaanse natuur te rijden, maar dat is echt een no go voor je baby.
2. De reis naar Amerika en weer terug
Wat betreft de reis naar Amerika en weer terug naar Nederland heb ik drie tips voor je.
Lees mijn blogs over vliegen met een baby en over hoe je kunt omgaan met de jetlag van je baby
De beste tip die ik over de vliegreis en de nasleep ervan kan geven, is dat je mijn twee blogs hierover moet lezen. Voordat we op reis gingen, heb ik allerlei tips verzameld om beter door de vliegreis en jetlag heen te komen. Ik heb hier veel hulp aan gehad. Je weet dan o.a. dat de jetlag maar een dag of drie/vier gaat duren en dat je de mensen in het vliegtuig na die tien+ uur vliegen nooit meer gaat zien. Dat relativeert het.
Neem net wat meer eten en luiers mee dan je denkt nodig te hebben
Heb je de berichten gelezen over hoe Schiphol de vakantiedrukte niet aankan en de lange rijen overal? Dat is helemaal waar. Wij zijn de volle drie uur vooraf bezig geweest met bij de gate komen, ondanks dat veel medewerkers van Schiphol je direct rijen laat skippen als ze je met de kinderwagen aan zien komen.
Je kunt je voorstellen dat je baby dan al een keer of twee moet eten en een of twee schone luiers nodig heeft. En dan zit je nog niet eens in het vliegtuig!
Die biologische fruithapjes in een zakje zijn echt een uitkomst geweest voor ons. Je knijpt wat van het fruit op een lepel en geeft die aan je baby. Zo heeft Sebastiaan in de rij voor de paspoortcontrole een heel zakje opgepeuzeld en was hij daarna weer tevreden, ondanks het wachten in de ietwat benauwde/warme ruimtes van Schiphol.
Ella’s Kitchen heeft mijn absolute voorkeur als het gaat om fruithapjes in een zak. Ze zijn biologisch en er is niets aan toegevoegd. Ik maak fruithapjes het liefst zelf, maar als dat niet mogelijk is, dan ga ik hiervoor. Bovendien hebben ze ook combinaties van groenten en fruit en zakjes met warme maaltijden, zoals pasta of linzen. Deze nemen we ook graag mee als we op reis gaan, zo voor de eerste dagen.
Ouderschapsbewijs
Met twee mama’s is het natuurlijk moeilijker om te zien dat Sebastiaan juridisch van ons samen is. Wij waren alleen vergeten het bewijs hiervan mee te nemen, dus daar werd wel even moeilijk over gedaan bij de douane (om Nederland te verlaten). Het is ook bekend dat ze hier steeds strenger op gaan controleren.
Ook voor heterostellen is het handig om bewijs van juridisch ouderschap mee te nemen, aangezien kinderen niet meer in de paspoorten van de ouders worden gezet.
Wij hadden hier overigens alleen last van toen we Nederland uit gingen, niet toen we Amerika of Canada in of uit wilden. Bewijs had ons wel net wat meer rust gegeven tijdens de reis.
Onze beste bagagetip voor Amerika is: neem zelf een campingbed mee. Niet elk motel of hotel heeft een bedje voor je baby (en als slechts één accommodatie deze niet heeft, dan heb je al een probleem) en zelfs als je accommodatie die wel heeft, dan hebben ze daar heel andere ideeën over wat wel en niet veilig is voor je baby.
Zo kennen ze het hele idee van een campingbed niet. Als je daarnaar zoekt in de winkel, dan kom je uit bij iets wat in de buurt komt van een bedje, maar dat tegelijkertijd dienstdoet als box. Dat betekent allerlei speelgoed en toeters en bellen aan het bed van je baby (dáág nachtrust) en vaak een harde bodem zonder matras. Daar kopen aan het begin van je reis en dan weer verkopen of doneren aan het einde van je reis is dus helaas geen optie.
Volgens de bagageregels van KLM/Delta Airlines mocht Sebastiaan ruimbagage van tien kilo met bepaalde afmetingen meenemen. Ons campingbed was 9,8 kilo én voldeed aan die afmetingen, dus deze mocht gratis mee het ruim in. Het matrasje bestaat natuurlijk voor het grootste gedeelte uit lucht, dus je kunt deze klein drukken en in je koffer stoppen. Controleer even de regels van jouw vlucht, maar het zou dus zo maar kunnen zijn dat je gratis een campingbed mee kunt nemen!
Neem de grootste koffers mee die zijn toegestaan in het vliegtuig
Je leest hierboven dat je een matras in een koffer moet stoppen en je verslikt je bijna in je koffie. Hoe moet dat dan met al die andere spullen? Precies. Je gaat veel spullen meenemen. Veel meer dan je ooit deed. Trust me. Zoek de allergrootste koffer die gratis mee mag met het vliegtuig en neem die mee op reis.
En die tip bedoel ik per persoon. Je verslikt je nu misschien opnieuw in je koffie. Correct: per persoon. Reis je als enige ouder/verzorger, dan zou ik erover nadenken om een extra koffer bij je ticket te boeken.
Je hebt nu namelijk een extra persoon mee op reis, waarvan de bagage bij jullie in de koffers moet (want zijn/haar kofferoptie heb je al verbruikt met het campingbedje). Naast het matras hoort bij dat campingbedje beddengoed. Je baby heeft ook twee slaapzakken nodig, een hoop hydrofiele luiers, een hoop kleding (want je baby gaat geheid een keer ziek worden), luiers, speelgoed, eten en ga zo maar door.
En wie weet wil je nog wat leuks kopen voor jezelf in Amerika en is het leuk als daar nog ruimte voor is op de terugweg 😉
Heb je geen grote koffer? Wie weet vind je er een op Bol.com, Coolblue, de Bijenkorf of Hema.
Neem je kinderwagen, draagzak én Maxi-Cosi mee
Verslik je nu alsjeblieft niet voor de derde keer! Je kinderwagen heb je sowieso nodig. Deze mag je tot aan de gate meenemen en daar mag je de onderdelen ingeklapt achterlaten, zodat deze als laatste het ruim ingaan en als eerste er weer uitkomen, zodat je deze direct bij het uitstappen weer kunt gebruiken. Je draagzak is een enorme uitkomst voor in de tussentijd en is op sommige momenten fijn als je baby even klaar is met die kinderwagen. Bovendien neemt dit nauwelijks ruimte/gewicht in.
De Maxi-Cosi mag je vaak ook tot aan de gate meenemen. Waarom zou je dat willen? Als je een stoel hebt voor je baby (betaald of deze blijkt nog vrij te zijn bij vertrek), dan is de Maxi-Cosi dé uitkomst voor een relaxte vlucht, zelfs als je een bassinet hebt. Is er niets beschikbaar? Dan gaat de Maxi-Cosi (volgens mij altijd gratis) bij je kinderwagen in het ruim. Dat scheelt je ook nog eens het huren van een autostoeltje, wat vaak iets van $7 per dag is.
In Amerika is alles te koop in de supermarkt
Vergeet je iets? Dat is niet erg. Amerika is een Westers land en daar hebben ze waarschijnlijk nog veel meer babyspullen dan wij. Bovendien is er veel 24/7 open, dus je kunt zelfs midden in de nacht nog iets kopen.
Toch is niet alles hetzelfde in de supermarkt in Amerika
Verwacht niet precies dezelfde producten als die je gewend bent. Kijk, Ella’s Kitchen hebben ze bijvoorbeeld wel bij Target. Maar toen onze pap op was, kwamen we erachter dat zij niet zo’n uitgebreid assortiment hebben als wij met onze speltpap, rijstebloem, havermoutmeel en fijne granen. We vonden één pakje en deze bleek helemaal niet te binden zoals onze pap. We waren heel blij dat we de papspeen hadden meegenomen voor de zekerheid, want zo kreeg Sebastiaan toch nog een beetje normaal ontbijt binnen.
Soms zal je dus even moeten zoeken voordat je iets vergelijkbaars hebt als dat je gewend bent. Maar nieuwe dingen proberen is ook leuk en juist het mooie van reizen!
Babyfoon
Neem je babyfoon mee op reis. Soms zit je niet met zijn allen in één kamer en is het dus prettig om je kind makkelijk in de gaten te houden.
Neem extra wereldstekkers mee
Omdat je dus al een à twee wereldstekkers nodig hebt voor je babyfoon, is het handig om net even wat meer wereldstekkers mee te nemen. En controleer even of je apparaat automatisch overschakelt naar de juiste volt.
4. Auto in Amerika
Hier zijn twee handige tips voor je wat betreft het huren van een auto in Amerika.
Let op de grootte van de kofferbak bij het online huren van een auto
Een autoreis door Amerika met baby betekent waarschijnlijk ook dat je een autocategorie hoger moet huren dan eerder. Je kind moet namelijk comfortabel in de Maxi-Cosi zitten. Ook moet je die grote koffers, dat campingbedje, de luiertas en die kinderwagen kwijt kunnen. Het matrasje hoeft nu ook niet meer per se in de koffer, dus dat is handig als het los mee kan.
En pssst, het is ook erg lekker om een klein koelboxje aan te schaffen daar 😉
Je auto direct hebben
Nu weet je wat je allemaal mee moet nemen. Is het dan handig om met het ov naar je accommodatie te gaan en dan een keer te kijken of je ergens een auto kunt huren? Ik neig naar nee.
Is het handig om een budgetmaatschappij te nemen die verder van het vliegveld afligt en je daar naartoe brengt met een shuttleservice? Ik vind van wel, maar mijn vrouw vond het vreselijk. Al die spullen moeten namelijk ook nog (snel!) in dat busje, terwijl er eentje met baby al in dat busje moet. Het is een overweging die je moet maken bij het boeken van de auto.
5. Gezondheid in Amerika
Ik heb drie belangrijke tips voor je op het gebied van gezondheid.
Schrijf de adressen op van de dichtstbijzijnde ziekenhuizen en print de routes ernaartoe
Wij hebben in drie weken tijd het ziekenhuis twee keer moeten bezoeken. Dat is vaker dan we hadden verwacht.
De eerste vonden wij omdat onze vrienden daar ons ernaartoe wezen. De tweede vonden wij omdat de info in een zeer uitgebreid informatieboekje van onze AirBnb stond. Eigenlijk heel stom van ons dat we dat van tevoren niet hadden uitgezocht.
Je weet ook niet zeker of je beschikking hebt over Wi-Fi waar je bent. Zoek het dus van tevoren op en print voor de zekerheid de route vanaf je accommodatie, voor het geval je navigatiesysteem er ineens mee ophoudt (tip: neem je eigen navigatie mee en koop een kaart van het gebied. Dat is goedkoper dan deze huren bij je auto).
Zorg dat geneeskundige kosten goed verzekerd zijn in je zorgverzekering én je reisverzekering
Je hebt nu een kleintje waar je rekening mee moet houden. Die zijn nou eenmaal vaker ziek dan jij. Het lastige is dat zorg in Amerika veel duurder is dan hier. Controleer dan ook of je met je zorgverzekering én je reisverzekering hier goed (maar niet dubbel) voor verzekerd bent.
Zorg dat je alle internationale zorgpassen bij je hebt evenals de gegevens van de alarmcentrale van je verzekering
Mijn vrouw heeft altijd de zorgpas van onze zoon. Behalve op reis. Die was ze vergeten. Dat is handig als je twee keer naar het ziekenhuis moet… Via onze verzekering konden we in ieder geval nog het verzekerdenummer achterhalen, dus we kwamen wel ergens.
Ook moet je vaak toestemming hebben van je verzekering om naar het ziekenhuis te gaan. Zorg dus dat je de contactgegevens bij de hand hebt. De situatie kan maar zo zijn dat je hoofd er totaal niet naar staat om dit op te zoeken!
6. Accommodatie in Amerika
Ik heb drie tips voor je wat betreft accommodaties in Amerika.
Een magnetron op de kamer is eerder de regel dan de uitzondering
Eigenlijk is het standaard in Amerika om een magnetron en een koelkast op je motel- of hotelkamer te hebben. Ik keek hier eigenlijk niet eens meer naar bij het boeken van een kamer. Kun je nagaan hoe gek ik stond te kijken toen onze laatste boeking ineens geen koelkast en magnetron had.
Dat is eigenlijk geen optie met baby. Je moet melk en eten warm kunnen maken en voedsel eetbaar houden. Een waterkoker helpt ook, maar dit heeft niet elke kamer. Voor de zekerheid dus toch even checken 😉
Huur een kamer met een kitchenette
Nog beter dan een hotel- of motelkamer huren met een magnetron is een kamer huren met een kitchenette. Je baby gaat na etenstijd waarschijnlijk direct naar bed. Uit eten gaan ’s avonds is dus geen optie. Je kunt inderdaad elke dag een magnetronmaaltijd of een salade eten, maar het is net zo fijn om een gezonde maaltijd te kunnen koken. Een AirBnb kan daarbij soms beter helpen dan een hotel of motel.
Zorg voor een aparte slaapkamer en voor vermaak
Zoals gezegd, gaat je baby waarschijnlijk direct slapen na het eten. Dat betekent dat je hotelkamer donker en stil moet zijn vanaf een uurtje of zes. Handiger is dus om een accommodatie te huren met een aparte slaapkamer, zodat jij en je reispartner nog kunnen kletsen, TV kijken, lezen of iets anders. Sommige hotels hebben zo’n suite. Een AirBnb is een andere optie.
Wat ik ook fijn vond om bij een hotel te hebben, was iets ter vermaak ’s avonds, zoals een fitnessruimte, jacuzzi of zwembad. Elke avond in een donkere kamer is gewoon niet zo leuk en je hebt wel vakantie. Nog leuker is om, indien mogelijk natuurlijk, vrienden of familie op te zoeken en daar bij te logeren of samen iets te huren.
7. Taal in Amerika
Ik heb nog een taaltip voor je!
Tweetalig kinderdagverblijf
Mijn laatste tip moet maar net een optie zijn voor je natuurlijk. Onze zoon gaat naar een tweetalig kinderdagverblijf. Hij is gewend aan de klanken van het Engels. Hij voelde zich daar dus ook thuis toen onze vrienden of anderen tegen hem praatten. Mijn vrouw telefoneerde een keer in het Frans en toen zat hij haar vreemd aan te staren, dus het helpt wel. Bovendien leert je kind veel van een andere taal horen op vakantie. Hij kreeg allemaal boekjes in het Engels en deze lezen we hem nog steeds voor. Engels is normaal voor hem om te horen. Dus ja, je kind kan wel iets hebben aan ver weg op vakantie gaan 😉
Wil je meer lezen over onze reis? Wat leuk! Hier heb je de blogs erover:
5 mei 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Week 50: Vancouver
Week 50: Vancouver
Deze week gaat Sebastiaan met de ferry van Victoria naar Vancouver. In Vancouver bezoekt hij Gastown, Stanley Park, de Ihop en de kust.
Ferry
Zondag hoefden we niet zo vroeg op om de ferry naar Vancouver te halen. Om twaalf uur zou de ferry vertrekken vanuit Swartz Bay (een half uur rijden vanaf Victoria) en we moesten er 60 tot 30 minuten van tevoren zijn. Er was wel een hardloopevenement om de hoek van ons hotel, dus het verkeer was wat drukker dan normaal. We kwamen alsnog ruim op tijd voor onze gereserveerde plek.
Deze ferry was wat luxer ingericht en had op elk dek een speelgebied voor kinderen. Sebastiaan vond al snel een vriendinnetje (Alexia), die pas zeven maanden was en al als een gek rondliep. Daar heb je ons kind, dat met elf maanden zich alleen optrekt aan tafels en stoelen😉 Hij vond deze overtocht prima, maar op het eind werd hij wel moe. We waren net de ferry af en hij sliep al in de auto.
Vancouver
De weg naar Vancouver zou ongeveer een half uur duren, maar het zondagse verkeer zorgde ervoor dat het superdruk en dus langzaam was. Toen we eenmaal bij Robson Suites aankwamen, had Sebastiaan enorme honger en wilde hij naar bed. Prima, doen we dat!
Zoals de naam al zegt, hebben we een suite. Het heeft een aparte slaapkamer met ensuite badkamer, een huiskamer, een aparte keuken mét vaatwasser en een gedeelte waar je de was kunt draaien en drogen. Zo fijn! Sebastiaans bed zetten we in de donkere hal neer, zodat hij lekker kan slapen en wij even een eigen kamer hebben. Dat is ook weleens prettig.
Aan het einde van de middag gingen we nog een rondje lopen. We liggen namelijk zowat aan Stanley Park, het grootste en mooiste park van Vancouver. Als je om het hele park heen wilt lopen, dan loop je tien kilometer, dus wij gingen voor een kleiner gedeelte, om het water van de Lost Lagoon heen.
We merkten dat ze hier ontzettend hun best doen om het park te onderhouden en het wildlife te beschermen. In het water zwemmen schildpadden en bijzonder mooie eenden. Ook kom je bijzondere planten en bloemen tegen (en enkele wolken van vliegjes waar je met je mond dicht doorheen moet lopen). Na een kilometer of vier/vijf waren we weer bij het hotel, waar Sebastiaan zijn avondeten kreeg en ging slapen.
Lost Lagooon met schildpadden
Gastown in Vancouver
Gastown is het oudere (of oudste) gedeelte van Vancouver en daar gingen we de eerste ochtend van ons verblijf hier naartoe. Een gratis shuttlebusje bracht ons naar een mooie straat, waar we snel onze regenjassen aantrokken, want het weer was niet al te best.
In een cool koffietentje hebben we wat gegeten en gedronken en zo zijn we via een supermooie wandeling van ongeveer zeven kilometer terug naar het hotel gegaan. Ons hotel ligt aan Robson street en dat is de perfecte locatie. Deze straat is superlang en heeft een gewoon winkelgedeelte, een luxe winkelgedeelte en een gedeelte met eettentjes met smaken van over de hele wereld. In dat laatste gedeelte zitten wij.
Het werd tijd voor Sebastiaans middageten en middagdutje, dus we konden niet zoveel zien van Gastown als dat we wilden. De dag erna zouden we teruggaan. Ik ben een rondje gaan hardlopen in de jachthaven voor Stanley Park en daarna was onze kerel weer even energiek genoeg voor een uitje. We hebben bij een tentje een sandwich, salade en soep gegeten, maar Sebastiaan was eigenlijk toch te moe. Dan maar weer terug naar het hotel en daar chillen!
Nog een keer Gastown
De dag erna zijn we teruggegaan naar Gastown, dat dit keer lekker zonnig was. We werden afgezet door het shuttlebusje en vroegen ons af waarom er allerlei toeristen op een hoek van de stoep stonden. Oh ja, slechts dé toeristentrekpleister van Gastown: een stoomklok. En het was een minuut voor twaalf. Als in, het moment suprême zou over een minuut plaatsvinden. Hihi, snel ernaartoe. Nou, de stoom blies even een bekend deuntje en toen twaalf keer een uithaal: dat was het. Check, we kunnen verder!
Bij een toeristenwinkel scoorde ik nog even een paarse capuchontrui met Vancouver, Canada erop en voor Sebastiaan hebben we hilarische Canadese sokken – maar dan gemaakt in China – met een eekhoorn erop gekocht. In de schaduw van een leuk terras hebben we van een kopje koffie genoten.
Beeld
Ik wilde bij een beeld van een man kijken wie deze man was en waarom het beeld op deze plek stond. Je kent het wel, de normale vragen. Gelukkig was er een bordje met uitleg. Op een niet abnormale afstand las ik het bordje. Het zal, pak hem beet, een meter geweest zijn.
Ik was nog niet eens op de derde regel met lezen en een andere toerist ging uit het niets recht voor mijn neus staan, op twintig cm van het bordje, om hetzelfde bord te lezen en uitgebreid foto’s nemen. Ik kijk met een groot vraagteken naar mijn vrouw om te kijken of ik nou zo bizar ver van het bordje stond, maar nee, mijn vrouw kijkt met open mond terug. Op dit moment hoor ik in mijn oor een klik. De medetoerist van deze vrouw staat met zijn mobiel foto’s te maken naast mijn oor, alsof ik niet eens bestond!
Wat is er mis met naast mij komen staan zodat we ALLEBEI het bordje kunnen lezen en foto’s kunnen nemen? Jeez louis. Nou, uiteindelijk waren ze klaar en kon ik de overige regels van het bordje lezen en een foto nemen. Ik wacht wel, hoor. 😐
Waterfront
Na Gastown liepen we terug via The Waterfront, een soort promenade langs het water met uitzicht op besneeuwde bergtoppen, vliegtuigen die op het water kunnen landen, boten en Canada Place. We lunchten even en wandelden via de jachthaven terug naar ons hotel. Na een uitgebreide speelsessie met Sebastiaan, viel hij voldaan in slaap.
Gastown en the waterfront in Vancouver
Stanley Park in Vancouver
Deze woensdag ben ik de dag begonnen met een goede uitslaapsessie en een grote ronde hardlopen door Stanley Park. Het regende flink, maar dat maakte me niet zoveel uit. Ik was eerst behoorlijk geïrriteerd, omdat ik geen goed renpad kon vinden, alleen autowegen en parkeerplaatsen. Ik moet iedere keer stoppen en omkeren.
Verderop lukte het me beter en kwam ik uit bij Beaver Lake. Geen bever gezien, maar wel een eekhoorn. Helaas kon ik niet verder, omdat diepe plassen mijn weg versperden. Ik ben naar de kustlijn gerend, om daar verder te rennen.
Toen het tijd werd om terug naar het hotel te gaan, zag ik op de bewegwijzering dat ik vlakbij de totempalen was. Sja, dan moet je daar naartoe, nietwaar? Onderweg kwam ik nog de Girl in wetsuit tegen, het beeld dat je doet denken aan de zeemeermin in Kopenhagen.
Stanley Park in Vancouver
Ihop
Altijd als ik in Amerika ben, moet ik naar de Ihop. Deze blijkt ook in Vancouver te zitten en aangezien we wat meer tijd hadden in deze stad, reden we hier naar de Ihop voor een late lunch. Ihop staat voor International House of Pancakes, maar ze hebben zo’n beetje alles op het menu staan.
Mijn vrouw en ik gingen voor een omelet met spinazie, champignons en kaas en Sebastiaan voor zijn opgewarmde prakje. Bij deze omelet ging ik voor een stapel pannenkoeken met witte chocola en frambozen en mijn vrouw voor die met chocolate chips.
Het is altijd zo ongelooflijk veel wat er op je twee borden ligt, dat je weet dat je de rest in een doos mee naar huis gaat nemen. Deze avond hoefden we niet te koken: de magnetron warmde onze omeletten en pannenkoeken op. Jam! Je snapt waarom ik deze ochtend een grote ronde ging rennen…
Sea to sky
Je kunt, als je via het noorden van Vancouver highway 99 volgt, de Sea to sky route doen. Dat is een route langs prachtige, groene bergtoppen en verre uitzichten. Helaas, deze dag regende het zo hard en hing er zo’n dichte mist, dat we maar zijn omgedraaid.
Zon!
Vandaag was het 22 graden. Lekker! We zijn een grote wandeling door de stad gaan maken van zo’n twaalf kilometer. We zijn in de grote shopping mall hier geweest, maar dat bleek alleen maar window shopping te zijn voor ons. Rond het middaguur kwamen we voor de derde keer in Gastown aan en hebben we daar een broodje gegeten. Via de twee grote stadions zijn we bij de kust in het zuiden van Vancouver terechtgekomen, waar een lekker zeebriesje stond.
Hier hebben we zo’n negen kilometer gelopen. Heel af en toe stopten we om te rusten, een slokje water te drinken of om een foto te nemen. Wat een mooi stukje Vancouver. Iedereen was zwaar aan het genieten van het mooie weer. Vanavond is er wel een weeralarm voor zwaar onweer. Ik ben benieuwd.
9 april 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Week 46: Vrijheid, blijheid
Week 46: Vrijheid, blijheid
Deze week ervaart Sebastiaan vrijheid, blijheid in Julianadorp, knapt hij weer op en loopt hij hand in hand met zijn mama’s door Den Haag tegen homogeweld.
Blijheid in Julianadorp
Afgelopen zaterdag reden Sebastiaan en ik met een vriendin naar Julianadorp. Mijn vrouw mocht van een weekendje Madrid genieten, maar dat betekent natuurlijk niet dat wij met zijn tweetjes kniezend thuis gaan zitten. In Julianadorp wonen de ouders van een vriendin en die waren op vakantie. We mochten daar slapen met zijn allen en genieten van hun huis. En hun tuin. Hun tuin met jacuzzi en sauna.
Dus propten we het kleine autootje van mijn vriendin vol met babyspullen en gingen we zaterdagochtend op pad. Rond het middaguur kwamen we aan. Ik installeerde snel alle spullen voor Sebastiaan en ging hem eten geven. Hij was nog niet zo lekker, dus hij protesteerde nogal bij de bruine bonen. Nou kan ik hem daar niet geheel ongelijk in geven, zeker niet als je je niet goed voelt, dus na een paar hapjes legde ik hem in bed.
Winkelcentrum
Hij sliep gewoon van kwart voor twee tot kwart voor zes! Twee vriendinnen gingen bordspellen spelen, dus die hielden Sebastiaan in de gaten, zodat ik met een andere vriendin het grote winkelcentrum van Julianadorp kon bezoeken. De eerste stop? Een dierenwinkel om even te kijken hoe schattig de konijntjes en hamsters zijn. Mijn vrouw vindt dat nooit zo boeiend, dus ik heb drie volle minuten gepakt om lekker te staren. Zo! Zij plezier, ik plezier!
Daarna hebben we wat kledingzaken bezocht en heb ik een leuk shirt en jasje weten te scoren. Die gaan lekker mee op vakantie! Ook wat andere random winkeltjes waren leuk en uiteindelijk voerden we de aan ons opgegeven taak uit: boodschappen. Ik was verantwoordelijk voor de koekjes en champignonsaus en mijn vriendin eigenlijk voor al het andere, dus dat was een prima taakverdeling. Ik heb wel nog de sperziebonen gepakt, mijn mening gegeven en de boodschappentas gedragen.
Jacuzzi
Weer terug kwam ik erachter dat Sebastiaan dus nog steeds lag te pitten. Dat bood mogelijkheden. Eerst hebben we met een biertje op de loungeset in de tuin gehangen en daarna waagden mijn vriendin en ik toch een plonsje in de jacuzzi. Een bak met warm water, hoeveel lol me dat toch iedere keer brengt! Nadat ons biertje op was, kregen we zelfs nog een refill aangereikt. Wat een service!
Ondertussen werd Sebastiaan wakker en ging mijn vriendin (als je met drie vriendinnen een weekend doorbrengt, schrijf je best vaak mijn vriendin…) hem uit bed halen en eten geven. Ik wil haar een virtueel applausje geven voor de eerste keer een zetpil inbrengen bij een baby. Ik kon in de tussentijd nog lekker even blijven weken in de jacuzzi.
Daarna gingen mijn vriendinnen koken en kon ik nog op de grond spelen met mijn kleintje. Wat een genot! Hij vond het duidelijk leuk, want hij kwam iedere keer op me af kruipen en lachte hartelijk om de huissokken aan mijn voeten. Van al dat lachen en spelen werd hij moe, dus hij kon al snel weer naar bed. Net op tijd voor de feestmaaltijd!
Blijheid met Peppermint Twist
Ik heb het nog niet eerder gemeld, maar sinds een paar maanden is een terugkerend thema bij mijn vriendenweekenden Peppermint Twist. Dat is pepermuntwodka van Smirnoff en zó lekker. Iedere keer was de volledige fles al de eerste avond op. Het stomme is, je merkt niet dat je er zat van wordt. Het is zo zoet dat je doordrinkt, maar ondertussen is het wel pure wodka…
Na het avondeten nam iedereen koffie met een Peppermint Twist ernaast. Alleen had ik mijn ene kopje koffie van de dag al gehad, dus nam ik alleen de Peppermint Twist. En ja, als iedereen door blijft lurken aan zijn grote kop koffie, dan blijf ik Peppermint Twist doorlurken. Ineens kon ik niet ophouden met lachen en met volle glazen omstoten, dus ja, ik had duidelijk teveel gehad. Snel maar aan het water en fris. Even nog genieten van de jacuzzi, maar omdat die ochtendvoeding hoe dan ook komt, lag ik er om elf alweer in.
Brak
De dag erna was ik wel een beetje brak ja. Sebastiaan was een paar keer wakker geweest ’s nachts, dus gelukkig stelde hij het ontbijt uit tot een uurtje of kwart voor acht. Daarna doken we er allebei weer in en werden we pas weer rond half elf wakker. Zijn fruithapje lepelde hij bijna helemaal weg en na wat te hebben gespeeld, wilde hij weer terug naar bed. Hij sliep nog heel veel, want hij was duidelijk nog niet hersteld. Daardoor kon ik deze ochtend nog een volgende ronde jacuzzi doen. Daarna hebben we het kleine autootje weer volgepropt en zijn we teruggereden naar Den Haag.
Beter
Deze week is Sebastiaan langzaamaan beter geworden. Hij hoest nog veel en dinsdag moest hij daar zelfs nog van spugen. Maar donderdag merkte ik dat hij weer normaal eet en drinkt en een redelijk normale hoeveelheid slaapt. We zien dat het puntje van zijn rechterboventand door begint te komen, dus dat verklaart ook een hoop. Welkom in de wereld, nieuwe tand!
Draagzak
Het is weer beter weer, dus we hebben de draagzak weer uit de kast gehaald. Het is een aantal maanden geleden en hij is zwaarder geworden, dus het is weer even wennen. Maar straks gaan we op vakantie en is hij weer hard nodig, dus we moeten gewoon even oefenen. Toen ik hem vrijdagochtend omdeed, zat Sebastiaan recht in mijn gezicht te kijken toen ik de gespen vastmaakte en hij lachte vol in mijn gezicht. Probeer je serieus een draagzak veilig vast te maken, zit zo’n kinderhoofdje recht voor je te lachen. Heerlijk.
Kinderdagverblijf
Sebastiaan wordt altijd zo blij van het kinderdagverblijf. Als ik met de kinderwagen kom en door de eerste deur loop, dan begint hij al hard te lachen. Vrijdag kwam ik dus aan met draagzak en toen hij doorhad waar hij was, begon hij met zijn armpjes en beentjes te zwiepen van blijheid. Ik maakte de draagzak volgens hem niet snel genoeg los, dus hij draaide zijn hoofd en zijn nek zo ver als hij kon, zodat hij toch in ieder geval één cm dichter bij het speelgoed en de andere kindjes was. De begeleidsters moeten altijd al lachen als hij binnenkomt: een groot stuk gezelligheid.
Vrijheid, blijheid
Op de terugweg van Julianadorp naar Den Haag las ik voor het eerst over het betonschaarincident in Arnhem. Dacht jij, na de initiële schok, ook: WTF is een betonschaar? Na een plaatje te hebben gezocht, weet je eigenlijk direct dat wie met zo’n ding ’s nachts op straat loopt, op zoek is naar rotzooi. En wie moeten daar weer de dupe van worden? Juist. Zullen we elkaar gewoon in vrijheid, blijheid laten leven?
Hand in hand: blijheid!
Ik was blij dat er in Den Haag al vrij snel een initiatief tegen dit zoveelste homogeweld werd genomen: de zaterdag erop zou er hand in hand gelopen gaan worden door de stad. Bij Pulse stonden we maar een beetje bij het internationaal homomonument. Dat was fijn en mooi, maar ik vond dit idee krachtiger.
Na te hebben gesport, nam ik zaterdagochtend Sebastiaan weer lekker mee in bad. Zo hebben we veel plezier gehad en ’s middags, in het zonnetje, begonnen we als gezin onze wandeling naar het COC. We hebben onderweg nog heerlijk op een terrasje gezeten voor een kopje koffie.
Bij het COC waren meer mensen dan ik had verwacht. Het leuke was, op nog zeven andere plekken verzamelden mensen. We zouden hand in hand door de stad lopen en samen eindigen op het Spuiplein. Daar hadden we een vergunning om samen te komen. Onderweg moesten dus de vlaggen dicht blijven.
Lange rij
Hadden ze in het begin nog een man of vijftig verwacht, ging het uiteindelijk om 200-300 man. Wij hadden een behoorlijk lange rij mensen, dus ondanks dat we het probeerden te voorkomen, werd het verkeer af en toe opgehouden. We liepen van het COC naar Noordeinde. Daar hielden we een fotomoment voor Paleis Noordeinde. Vervolgens liepen we door naar de grondwetbank op de Hofplaats voor een fotomoment.
Daarna liepen we een rondje Plein. Dat vond ik best heftig. De terrassen zaten natuurlijk bomvol, dus we werden door honderden paren ogen aangestaard. Ik voelde me kwetsbaar, maar het ging goed. Soms hielden mensen zelfs samen hun handen in de lucht. Cool toch?
Politie
Op het Binnenhof was het laatste fotomoment. Daar kwam een agent op fiets aan, met de vraag wie de contactpersoon was. Er ging iets niet helemaal goed, geloof ik. Het bleek dat de politie ook niet zoveel mensen had verwacht. Wij waren inmiddels aan de late kant en alle andere groepen waren al op Spuiplein. Daar verzamelden ook steeds meer agenten.
Wij liepen door naar Spuiplein en werden ineens begeleid door een agent of drie. Deze keer blokkeerden ze al het verkeer voor ons. Het leek er een beetje op alsof de rij onderweg nog gegroeid was. Bij aankomst op Spuiplein werden we door de rest van de groep onder luid applaus ontvangen. Haha, applaus voor lopen 😉
Hmm, met zo’n twintig agenten en een ME-busje kon de korte samenkomst beginnen. Vox Rosa zong Mad World, Fred Zuiderwijk las een mooie column voor en vervolgens werden we vriendelijk verzocht om rustig en gespreid weg te gaan. We waren inmiddels weer dicht bij ons huis, dus het was nog maar een korte wandeling. We hielden allebei een ontzettend mooi gevoel over aan de dag. Het was indrukwekkend.
Onze reis naar Amerika: blijheid!
Het is alweer bijna tijd voor onze reis naar Amerika. Nog maar twaalf dagen, ieh! Zaterdagavond zijn we eens in mijn reserveringen voor motels gedoken en hebben we de reis nog een keer doorgesproken. Het leuke aan reizen in Amerika is dat je, buiten het hoogseizoen, overal prima motels kunt vinden voor ongeveer €60 per nacht. Je parkeert je wagen voor de deur, sjouwt de spullen naar binnen en klaar. Heel leuk is dat we af en toe een aparte slaapkamer hebben of een binnenzwembad.
Vaak zit er een ontbijt bij. Soms heb je alleen een bak donuts en koffie, dus tenzij je een steen in je maag wilt, regel je zelf wat. Dat is met de zowat standaardvoorzieningen als een koelkast en magnetron in je kamer ook geen probleem. Soms is het ontbijt juist heel uitgebreid en kun je zelfs zelf wafels maken. Bijna ieder motel heeft een ijsmachine, dus je gooit wat klontjes in je koelbox en je kunt uren op pad. Alles voor het gemak in deze consumptiemaatschappij!
