Week 42: De CPC-Loop
Deze week voelt Sebastiaan zich niet topfit, maar zijn mama wel, dus die rent mee met de CPC-loop.
Best mamadag ever!
Donderdag heb ik echt de beste mamadag ooit gehad. De zon scheen en meneer had de hele ochtend geslapen, waardoor ik al mijn werk al voor het middaguur afhad. Ik legde hem in de kinderwagen, vulde de luiertas voor onderweg en begon mijn wandeltocht naar het centrum voor een kopje koffie.
Onderweg appte ik mijn vrouw dat ik praktisch bij haar werk was. Over de vraag of ze Sebastiaan wilde knuffelen hoefde ze niet lang na te denken. Ze kwam even uit de hoge toren naar beneden om Sebastiaan en mij te knuffelen, waarna wij weer onze tocht voortzetten.
Kleding
Sneaky, heel sneaky, reed ik de kinderwagen even de Primark in. Normaal ga ik daar nooit naartoe, maar ik ben een beetje moe van Sebastiaans donkere kleding, dus ik wilde wat vrolijkheid inslaan. Gelukt! Ik heb 5 shirts in leuke kleuren gescoord.
Het zonnetje bracht ons naar de Hofvijver. Daar heb ik Sebastiaan de fontein laten zien, want dat moest ie net over het randje heen kunnen zien. Heel boeiend vond hij het niet, dus ik ben verdergelopen. Op Noordeinde kwam ik bij een koffietent, maar meneer lag diep te slapen, dus die sloeg zijn kopje koffie over. Goed gezelschap was hij, de kleine beer.
Hertenkamp
Na dat kopje koffie ben ik via de Lange Voorhout teruggelopen. De sneeuwklokjes stonden in bloei, dus het was een en al vrolijkheid. Via Malieveld ben ik naar het hertenkamp gelopen. Sebastiaan was inmiddels weer wakker, dus die heb ik naar de herten toegedraaid en ik ben naast hem gaan zitten.
Dat vond hij echt megagezellig, want hij begon weer te lachen en naar mijn hand te grijpen. Zelfs toen ik verderliep, moest ik zijn handje vasthouden, haha. Loop je daar, voorover gebogen over de kinderwagen, met één hand duwend, omdat je zoontje je zo graag wil vasthouden. Dat doe je dan, hè 😉
In het Haagse Bos kon ik er nog steeds geen genoeg van krijgen. Ik genoot zo van die wandeling! Ik voerde Sebastiaan inmiddels wat stukjes cracker en rijstwafel. Af en toe wilde hij wel een slokje water. Zo hield hij het allemaal goed vol. Uiteindelijk kwamen we na een kilometer of zes weer aan bij de voordeur. Meneer at nog wat en viel daarna direct in slaap. Wat een prachtige middag!
Ziekjes
Wel merkte ik dat hij zich niet helemaal topfit voelde. Hij eet behoorlijk veel (woensdag nog zeiden ze op het kinderdagverblijf dat hij een hele vegaburger had gegeten in plaats van de halve die baby’s normaal krijgen…) , maar afgelopen dagen at hij iedere keer zijn bordje niet leeg. Ook sliep hij superveel.
Zaterdag legde mijn vrouw hem ’s ochtends heel even op mijn buik neer in bed. Onderweg van mijn vrouws armen naar mijn buik, lachte hij hardop: “Jeuj, ik ga naar mama!” Eenmaal op mijn buik aangekomen, spuugt hij me helemaal onder met pap van twee uur geleden… Jup… Dat rook lekker… Jup… Dat voelt lekker als het via je nek naar beneden loopt… Jup… Perfecte start van de dag.
’s Middags gaf mijn vrouw hem te eten, maar ook dit kwam er weer in golven uit. Zielig! Sebastiaan zit dus voorlopig weer even aan de zetpillen. Gelukkig blijft hij zijn normale, vrolijke ikje tijdens zulke momenten.
Ingeschreven voor de CPC-loop
Sneaky heb ik vandaag de CPC-loop gelopen. Ik had tegen niemand gezegd dat ik me had ingeschreven. Waarom niet? Nou, iedereen om me heen rent de halve marathon en ik doe de vijf kilometer. Twee jaar terug heb ik de tien kilometer gerend, maar ik weet niet waar ik met het schema van dit huishouden de tijd vandaan moet halen om te trainen voor meer.
Mijn doel is om 3 keer per week het huis uit te gaan om te sporten. Regelmatig ren ik vijf of zes kilometer als onderdeel van mijn trainingsprogramma, dus ik dacht: waarom ren ik die dag niet gewoon de vijf kilometer mee? Eerder vond ik dat maar stom, voor vijf kilometer meedoen, maar nu ben ik toch trots op mezelf.
Een maandje geleden hakte ik de knoop door: ik doe het gewoon en ik zet een lekkere tijd neer. Bij Beach Resort Makkum drie maanden geleden ben ik rustig begonnen met vijf kilometer rennen en nu doe ik het zo’n twaalf minuten sneller dan die dag. Daar ben ik tevreden mee!
Het rennen van de CPC-loop
Tijdens mijn wandeltocht naar de start via het Haagse Bos was ik zenuwachtig, maar ik had er vooral veel zin in. De ochtend was niet zo goed begonnen, want ik ben net dit weekend ongesteld geworden en ik had hoofdpijn. Nou, veel water en pillen erin, een gezond ontbijtje erbij en ik kon naar de start. Nog even een kleine stop op zo’n vieze Dixie-toilet en ik kon richting startvak. Daar had ik me een mooi eindje naar voren weten te wurmen, dus ik had een redelijk goede startpositie.
Als het startschot klinkt, dan is er altijd zo’n moment dat iedereen wil beginnen met rennen, maar dat het te druk is voor iedereen om tegelijkertijd door de hekken te gaan. Dan loop je dus superlangzaam over die startlijn heen en dat geeft een opgejaagd gevoel. Je wil namelijk wel een goede tijd neerzetten!
Tempo
Uiteindelijk kwam er wel een lekker tempo in. De eerste kilometer is altijd even moeilijk, omdat je hartslag nog in een goed ritme moet komen, maar daarna kan ik altijd wel lekker constant rennen. De zon scheen fel, dus dat was wel een extra moeilijkheid.
Ik verbaasde me echt! Binnen een kilometer gingen mensen al lopen! Of stilstaan. Of stoppen met de race. En van die mensen die je eerst moet inhalen, omdat ze midden op de weg gaan lopen, en dat ze je daarna ineens weer keihard voorbijrennen (en afsnijden!). Bizar… Hoeveel mensen denken er wel niet dat ze ongetraind even die vijf kilometer bij de CPC-loop erdoorheen kunnen jassen?
Mijn longen protesteerden tijdens de CPC-Loop
Doordat ik best wel werd ingehaald, kreeg ik het gevoel dat ik slecht bezig was. Ik voelde mijn longen ook best wel, dus ik dacht bij mezelf: nou, die zon en ongesteldheid hakken er nog best in…. Toen hoorde ik mijn tijd per kilometer door mijn koptelefoon. Dat was juist supergoed! Sneller dan ooit! Toen snapte ik wel dat ik mijn longen voelde. Ik held me gewoon voor om een constant tempo aan te houden en niet te letten op anderen.
Voor een bocht stond er een bordje met 2 kilometer en na de bocht stond een bordje met 3 kilometer. Ik dacht al: dat kan niet. Dat was veel te snel. Maar je wilt zo graag geloven dat die kilometers voorbijvliegen. Ik hoorde mijn renprogramma een tijdje niets zeggen, maar even later kwam door mijn koptelefoontje dat ik er 2,5 kilometer op had zitten. Even later kwam weer een bordje met 3 kilometer. En ja hoor, mijn koptelefoontje gaf aan dat ik 3 kilometer had gerend. Organisatie van de CPC: zo’n fout bordje werkt echt heel demotiverend!
Skyline Den Haag
Ik wist van de vorige keer meedoen dat ongeveer de laatste 1,2 kilometer pal in de zon op het asfalt waren en dat die specifieke afstand killing aanvoelt. Dat was ook zo. Het is mooi dat je dichterbij de skyline van het centrum van Den Haag aankomt, maar man, wat een saai, zwaar stuk is dat altijd. En de finish is om de hoek. Dan denk je dat je er al bent, maar nee, je moet nog een aantal meter. En uiteraard staan daar de meeste mensen, dus je moet nog even doen alsof je uitermate fris bent 😉
Finish
Bij het bereiken van de finish, haalde ik mijn doel! Ik hoopte een keertje een tijd te lopen ergens in de 33 minuten, maar dat had ik met trainen nog nooit gehaald. Ik had gehoopt dat de adrenaline een beetje zou helpen en dat heeft het dus gedaan. De vijf kilometer heb ik in 33:58 gerend.
Voor de halvemarathonners is dat natuurlijk een giller, maar ik ben er superblij mee. Ik deed 6:42 over een kilometer, waar ik in Makkum nog iets van 8 minuut nog wat over een kilometer deed. Twee jaar geleden deed ik de 10 kilometer met 7:11 per kilometer. Later zag ik dat mijn prestatie de 900nogwat was van de 2600nogwat lopers. Ik vind mijn prestatie van vandaag mooi!
Beloning voor de CPC-Loop
Als beloning wachtten mijn vrouw en Sebastiaan mij op bij de finish en gingen we daarna boodschappen doen. Boodschappen? Ja… Maar! Ik heb bij de ijstent om de hoek een dikke milkshake gehaald, met cookies & cream, ha! Even het calorieënaantal weer bijwerken, want afvallen met de CPC-loop, dat kan natuurlijk niet!