Week 31: Stembureaulid en sauna

In week 31 ontvangen we eindelijk de Bébé-Jou thermometer, ben ik stembureaulid, bezoek ik de sauna, gaat mijn vrouw naar Pilates en schrijf ik mij uit bij mijn kerk.

Badthermometer

Het heeft even geduurd, maar nu hebben we eindelijk de badthermometer van Bébé-Jou voor ons kek babybadje. Voordat we op vakantie gingen (halverwege februari), had ik met Baby-Dump geregeld dat deze zou worden opgestuurd. Een week na onze vakantie hadden we nog niets.

Ik nam contact op met Baby-Dump en ik kreeg te horen dat ik nog niet had betaald. Dat kan kloppen, want ik heb niets meer gehoord of gekregen. Er was een factuur gestuurd naar mijn mail, maar die had ik nooit ontvangen. Toen ik deze kreeg, heb ik direct betaald. Ik vroeg wanneer ik hem kon verwachten, maar helaas kreeg ik geen reactie meer. Zo’n 3-4 weken lang kreeg ik geen reactie meer.

Ik probeerde het via de mail, want tot nu toe was al ons contact via Twitter. Ik kreeg weer dezelfde opmerking: ik heb niet betaald. Jawel. Met ordernummer van de factuur zelfs. Oh. Nou, toen vonden ze de betaling wel en stuurden ze hem op. De volgende dag hadden we hem eindelijk in huis. Het duurt even, maar dan heb je ook een mooi badje!

In week 31 ben ik stembureaulid

Woensdag kon ik vanaf 3 uur als stembureaulid weer stemmen gaan verzamelen en tellen. Man, wat was het rustig. Dit referendum was duidelijk niet populair, zoals verwacht. Lange tijd dacht ik dat de kiesdrempel niet gehaald zou worden.

Toen ’s avonds de berichten binnen begonnen te druppelen dat de kiesdrempel misschien wel gehaald zou worden, kwam iedereen ineens onder zijn/haar steen vandaan. Oei, misschien gaat mijn stem wél iets betekenen… Niet dat het toen wel druk was, maar er was ineens meer dan één persoon in de ruimte. Zo!

Wat ik zo grappig en mooi vind aan vrouwen is dat je vrouwen die elkaar niet kennen in een ruimte kunt zetten en na een uur volgen al diepgaande gesprekken. Het ging er met de twee andere stembureauleden (de derde was met pauze) al snel over dat ze (ik schat ze zo rond de 30) het zwaar irritant vonden dat iedereen aan hen vroeg of ze niet eens aan kinderen moesten beginnen, ook al hadden ze geen partner, en dat ze helemaal niet wisten of ze überhaupt wel kinderen willen. Het leven is mooi zoals het is. Aan de andere kant vonden ze het ook wel mooi dat als je sterft, dat je dan een gezin om je heen hebt, hoe egoïstisch dat ook klinkt.

Moeder worden

Ze wisten al vrij snel dat mijn vrouw zwanger is. Ik kreeg de vraag of ik ook niet moeder wil worden. Zucht. Adem in, adem uit. Ik word moeder. Over twee maanden al. “Nee, ik wil niet zwanger worden.” Dan is het gelijk duidelijk, zonder dat het al te rare situatie wordt.

Nou, na 3 kwartier waren de 400 stemmen geteld én herteld. Het wachten op het moment dat de stembus opgehaald werd, duurde nog langer. Ik was een beetje geïrriteerd door de media die avond. OVERDUIDELJJK was het, de uitslag, OVERWELDIGEND zelfs!

Wacht even, had ik niet de hele dag uit mijn neus zitten vreten? Heeft niet minder dan een derde van de 17 miljoen Nederlanders gestemd? Is de verdeling niet 60/40 in plaats van 90/10 0f 80/20? Oh ja, het waren diezelfde media die het dure referendum voor elkaar hebben gekregen. Die gaan dus niet zeggen dat het maar een beetje lauw ontvangen was. Ik vond de dag maar weinig spectaculair.

In week 31 ga ik naar de sauna

Wakker worden om een dagje te relaxen in de sauna is al lekker. Het daadwerkelijk genieten van de sauna is nóg lekkerder! Afgelopen december was ik naar Elsysium gegaan met een vriendin, maar had ik een tweedegraads brandwond op mijn bil opgelopen, doordat een man mij op een kachel had geduwd. We hadden die dag een voucher gekregen om nog eens langs te komen, als alles weer geheeld was. De gastvrouwen vroegen mij om te mailen als we zouden komen.

Maandag mailde ik of we donderdag konden komen. Ik moest reserveren via de link van de voucher, maar die had mijn vriendin. Die kwam erachter dat de voucher nét vorige week donderdag verlopen was. De gastvrouw van de dag belde op om te zeggen dat we twee nieuwe vouchers konden krijgen en dat we gewoon langs konden komen. Toen we aankwamen, kregen we ook nog eens allebei een kop koffie en gebak aangeboden. Superlief! Bedankt voor de goede zorgen, Elysium!

De specifieke sauna heb ik maar vermeden, maar van de rest hebben we weer flink genoten. Ik moet zeggen dat ik eventjes bang geweest ben voor sauna’s, maar ik wilde me daar graag overheen zetten. In de sportschool ben ik daarom al een paar keer in de sauna geklommen. Die vent gaat me niet nog meer fijne saunabezoeken afnemen! Dus nu ging ik gewoon ontspannen de sauna’s in, ook al kan ik niet meer onbezorgd langs die kachels lopen.

Drankje

’s Avonds kwam ik een stuk blijer terug dan de vorige keer, haha. Ook omdat ik nog met vrienden in de kroeg had afgesproken. Oggut, mijn vrouw moet dit allemaal missen! Ik vind het heel zielig.

Even wat andere gespreksonderwerpen dan baby’s en het huishouden is goed voor de geest. Ik had maar vier drankjes op, maar de dag erna voelde ik me oh zo duf! Dan begint die leeftijd zich toch te verraden…

In week 31 gaat het met de gezondheid van mijn vrouw nog steeds hetzelfde

Met mijn vrouw gaat het nog steeds hetzelfde. De harde buiken gaan maar niet weg. Ze heeft ook steeds meer moeite met stilzitten. Dat kan ik heel goed begrijpen, wat saai! Een keer per dag gaat ze een paar stappen het huis uit om iets te doen, zoals een bezoekje aan de apotheek of supermarkt om de hoek. Dat is al zwaar. Op dinsdagavond gaat ze nu wel naar Pilates. Heel goed! Het lijkt me best raar om allemaal oefeningen te moeten doen met een zware, bewegende baby in de buik.

Kracht

Die baby heeft een kracht, zeg! Ik vind het heerlijk om ’s avonds in bed mijn hand onder de buik te leggen en te voelen. Je kunt een beetje met de baby spelen, door je hand ergens neer te leggen. Door de warmte beweegt het zich daar naartoe, ook al heeft het nu veel minder ruimte. Of je drukt een keer op de buik en je krijgt een knal terug. Ik hoop niet dat het eigenlijk een “Auw mama, je zit in mijn oog”-klap is…

In week 31 zetten we een koffertje klaar

Mijn vrouw heeft vorige week een lijst gemaakt met dingen die ze mee wil hebben naar het ziekenhuis. Ook heeft ze wat dingen besteld, zoals Snickers, om wat energie binnen te krijgen tijdens de bevalling. Ook voor mij… Tijdens de bevalling heb je weinig behoefte aan eten, maar een hapje zal wel helpen, gok ik? Dus nu staat er al een koffertje klaar met wat dingen. Dat is heel vroeg, maar goed, we hebben dan ook al heel wat waarschuwingen gekregen dat het kind misschien te vroeg komt. En als je de hele dag tegen vier muren kijkt, zijn dit de leuke dingen om te doen…

In week 31 schrijf ik me uit bij de kerk

Ik moest voor mijn gevoel nog één ding regelen voor de geboorte van ons kind. Ik heb me uitgeschreven bij de kerk, omdat ik vind dat ik het goede voorbeeld moet geven. Niet dat ons kind niet bij een kerk mag, maar ik wil graag meegeven dat als je iets vindt en ergens achter staat, dat je acties daar ook bij moeten horen.

Ik hekelde mijn eigen laksheid. Ik ben niet gelijk gedoopt na mijn geboorte, maar toen ik 7 was. Mijn ouders vonden het gewoon niet zo nodig. Toen ik mijn communie wilde doen met de rest van mijn school, kwam ik erachter dat ik nog niet gedoopt was. Omdat ik dacht dat het goed was, heb ik de hele riedel, inclusief vormsel, gedaan.

Maar ja, toen kreeg ik op de middelbare school geschiedenisles. Ik kon geen Katholieke Kerk meer bezoeken zonder boos te worden. Al die waardevolle spullen die er nu nog staan, terwijl in de vorige eeuwen mensen stierven voor de deur, omdat ze niet binnen mochten voor eten. Ik kon dat niet rijmen.

Drempel

Dan kom je erachter dat je vrouw bent en dat dat ook gevolgen heeft voor je positie in de maatschappij en in diezelfde kerk. Daarna kom je erachter dat je lesbisch bent. Ik voelde ontzettend veel woede dat ik voor de drempel van een kerkgebouw ok was, waar ik mezelf mocht zijn, en dat ik, zodra ik die drempel overstapte, geen goed mens was.

Vele malen heb ik gedacht dat ik niet bij de Katholieke Kerk hoorde en dat ik mezelf moest uitschrijven. Toen een vriend het deed, voelde ik toch iets dat me tegenhield. De situatie kabbelde voort…

In Rome vorig jaar was het nogmaals duidelijk: dit druist volledig tegen mijn principes in en ik druis volledig tegen hun principes in. Ik heb genoeg woede en teleurstelling gevoeld. Maar ook in oktober heb ik de brief niet ingevuld…

Klaar

Nu is het klaar met mijn lakse gedrag. Ik heb de voorbeeldbrief van hun site geprint, ingevuld en opgestuurd. Ik weet wel waarom het zo lang heeft geduurd. In mijn dagelijks leven heb ik er namelijk niet mee te maken. Het is puur een gevoelskwestie. En gevoel, daar ben ik niet goed in.

Zaterdag ontving ik de bevestiging. Het is klaar. Die groep mensen spreekt niet meer namens mij in de media en berokkent niet meer uit mijn naam schade aan mijn community. Ik zal kleine gebruiken toch wel blijven doen, zoals het aansteken van een kaarsje. Daar haal ik wat uit, of het nou van die kerk komt of niet.

De brief vraagt of ik het wel zeker weet en of ik mijn naasten ook even wil inlichten. Bij dezen, naasten: u gaat niet in de/een kerk afscheid nemen van mij.

PS: dit is geen aanklacht tegen anderen gelovigen. Doe lekker je ding en dan doe ik dat ook.

Volgende week

Mijn vrouw en ik hebben zin in volgende week. Dan krijgen we de laatste echo en zien we ons kindje nog een keer. Je leest het volgende week.

Week 26: kirren en vuurspuwende ogen

In week 26 bezoeken we de verloskundige, gaan we naar onze aanstaande ouderschapscursus en scoren we het pakje voor het eerste fotomoment van de baby.

In week 26 gaan we weer naar de verloskundige

Maandag zijn we weer naar de verloskundige gegaan. Het is de laatste keer dat we om de vier weken gaan; vanaf nu is het om de drie weken. En wat is er een hoop gebeurd in die vier weken. De vorige keer kregen we te horen dat mijn vrouw nu echt stil moest gaan staan, omdat de baby anders (veel!) te vroeg geboren zou worden, met alle gevolgen van dien. Dat was een heftig gesprek en direct daarna hebben we de eerste stappen genomen. Als in, voor de deur van de praktijk zijn de eerste telefoontje gepleegd.

Zestig stappen terugnemen zijn niet zo maar genomen en het is pas deze week dat haar nieuwe planning ‘officieel’ ingaat. Het regelen heeft haar in eerste instantie nog meer stress opgeleverd, maar nu begint ze er de vruchten van te plukken. Heel veel mensen hebben hierbij geholpen: jullie weten wie je zijn, bedankt daarvoor!

In week 26 heeft mijn vrouw veel last van een harde buik

Waar staan we dan nu? Nou, ze voelt zich nog niet goed. Elke keer opstaan, elke keer de straat uitlopen, elke keer douchen en die harde buik is er weer. Dit hebben we aangegeven bij de verloskundige, waar de weegschaal trouwens voor het eerst zei dat er meer dan een kilo aan is gekomen. We hadden weer dezelfde verloskundige als de eerste keer. Ik vind haar heel fijn en hoop sneaky dat zij bij de bevalling is. Mijn vrouw noemt haar onrustig, ik noem haar to the point.

Ook nu weer: weeën zijn ook een harde buik, dus we moeten rust blijven nemen. Die week vakantie was heel goed en er is verbetering te zien, maar als we hadden verwacht dat dat voldoende was geweest, dan helaas pindakaas. Die buik is hooggevoelig geworden en ons kindje kan nog steeds te vroeg geboren worden. Ik vroeg: “Ook als in vandaag?” Ze zei: “Als je als een dolle door was blijven denderen, dan had dat inderdaad gekund. Maar nu heb je duidelijke stappen genomen, dus dat gevaar is weg. Maar je moet er goed rekening mee blijven houden.” Zij raadde mijn vrouw aan ook deze week thuis te blijven. Dit kon in haar planning deze week alleen echt niet, maar ze heeft wel flink minder uren gedraaid dan moest. Lukt het niet, dan lukt het niet. Dat is waar we nu op moeten letten. Alleen, schuldgevoel is a bitch…

De natuur een handje helpen

Dinsdag hadden we weer ouderschapscursus. Deze avond ging over de natuur een handje helpen als de bevalling niet natuurlijk verloopt. Het ging daarmee over pijnstilling en een keizersnede. Alle soorten pijnstilling werden behandeld, met de voor- en nadelen.

In Den Haag zijn drie ziekenhuizen en overal gebruiken ze weer wat anders. De pijnstilling waar de voorkeur van mijn vrouw naar uitgaat, wordt niet in ons ziekenhuis gebruikt, kwamen we achter. Het is daar blijkbaar een keer mis mee gegaan en ze hebben niet de tijd om dit tijdens de bevalling constant in de gaten te houden. Mijn vrouw heeft zich deze week verdiept in andere pijnstilling, zodat ze beter voorbereid de bevalling in gaat.

Keizersnee

We weten nu ook dat er een “gezinsvriendelijke” keizersnee is (je kunt als gezin samenblijven daarna) en een spoedkeizersnee waarbij dat niet kan. Er zat een foto bij van een kind dat er net een seconde geleden uit is gehaald. Mjam!

Ik heb de laatste twee jaar zeven operaties gehad, en ik hoef tijdens die ingrepen echt niet mee te kijken. De laatste keer vroegen ze me na die kleine operatie zelfs of ik geen koffie met suiker of chocolademelk wilde en of ik niet even wilde blijven zitten. Ik begreep van die vragen dat ik waarschijnlijk lijkwit was en heb de hint toen maar opgepikt (mijn slappe beentjes brachten me ook niet veel verder).

Ik kan me daarom haast niet voorstellen dat ik ineens erg graag met mijn neus midden in de actie wil zitten tijdens de bevalling of keizersnee, ook al gaat het om mijn eigen kind. Noem me maar een schijterd, maar ik denk niet dat het moment ineens om mij moet gaan draaien omdat ik flauw ben gevallen o.i.d. Ik hoop vooral mijn vrouw te steunen. Ik kijk gewoon op dat moment wat ik wel en niet wil zien. Misschien ben ik supergelukkig en wil ik alles wél met mijn neus midden in de actie volgen. Ik ben in ieder geval niet zoals een aantal mannen van de cursus die geen stap verder willen verzetten van de schouder van hun vrouw…

In week 26 krijg ik vuurspuwende ogen op me gericht

Wist je dat je tijdens stille ademhalingsoefeningen ook ruzie kunt krijgen met je partner? Ogen spreken boekdelen!

Mijn vrouw had gemist dat we naar de volgende oefening waren gegaan en ging door met de eerste ademhalingsoefening. Daar kreeg ze het alleen benauwd van en dus stopte ze. Ik had, tussen al het gepuf en gezucht van de vier andere stellen, wel gehoord dat we het sneller moesten gaan doen en dat mijn vrouw in mijn handen moest knijpen om het tempo voor mij aan te geven. Dat was ook wel nodig, want door al dat gepuf en gezucht in de zaal kon ik die van haar heel moeilijk volgen en nadoen.

Zij kon niet zeggen dat ze niet meer wilde (maar oh, dat kan ze heel goed zeggen met haar houding en blik) en ik kon niet zeggen dat ik graag wilde oefenen. De tweede oefening was namelijk voor als de weeën sterker waren en ze dus meer hulp van mij kan gebruiken: best prettig als je weet wat je dan moet doen… Dus, irritatie en vuurspuwende ogen alom, maar daar konden we thuis alweer om lachen.

In week 26 vinden we dat speciale eerste pakje

We hebben babykleding. Véél kleding. Allemaal tweedehands. Maar voor die eerste foto wil je toch een speciaal pakje. Daar zijn we naar op zoek gegaan. We kunnen één conclusie trekken uit dit experiment. Zet ons in een afdeling babykleding en we rennen (lees: schuifelen) kirrend van rek naar rek. Zo veel schattige dingen!

Je eindigt met een stapeltje kleding. Dat stapeltje kan niet heel groot worden, want maat 50 is echt ieniemienie. En dan moet je nog de grote keuze maken: welke wordt het? Uiteindelijk hadden we er drie over. Nee, ook dit moet terug naar één pakje, we hebben er al zo veel. Omdat ik weet dat mijn vrouw fan is van groen, heb ik mijn favoriet opgegeven. Helemaal niet erg, want we hebben al vele verliefde blikken op dit pakje geworpen. Hopelijk kunnen we over drie maanden ons baby’tje hierin zien!

Tag: harde buik

Week 31