Een nare week voor Kerst

De week voor Kerst is maar een nare week. We krijgen een aantal slechtnieuwsberichten, Sebastiaan krijgt een vaccinatie en ik moet mijn lieve knuffelkat in laten slapen. Er zijn flink wat tranen gevloeid en Sebastiaan krijgt mee dat we verdrietig zijn. Gelukkig kunnen we in het weekend wel leuke dingen doen en is het bijna Kerst!

Maandag traandag

In de week voor Kerst was het maandag traandag. Op zondag nam ik mentaal eindelijk het besluit dat het tijd was om mijn kat in te laten slapen. Dat was moeilijk, want hij kwam bij ons wonen toen ik zeventien was. Dat was alweer vijftien jaar geleden en sinds drie jaar woonde hij niet meer in mijn ouderlijk huis, maar bij ons. Toen wist ik al dat wij als een bejaardentehuis voor hem zouden fungeren, maar het moment dat het niet meer gaat, is toch supermoeilijk.

Iedere keer als ik dacht dat hij het nu toch wel heel moeilijk kreeg, dan had hij de dag erna weer een opleving en kabbelde alles weer een tijdje voort. Langzaamaan begonnen de aftakelingen steeds vaker te komen en is hij van zes kilo naar vel over been gegaan. Hij kon zichzelf niet echt meer verzorgen, begon in zijn slaap van de vensterbank te vallen, hoestte constant en een tijdje terug kon hij zijn ontlasting niet heel erg lang meer ophouden, wat tot twee ongelukjes leidde.

Zondag was hij oppervlakkig aan het ademen en wilde hij niet meer op schoot. Als je mijn kat kende, dan weet je dat dit atypisch is. Deze kat was een halve hond en liep de hele dag achter me aan. “Wat ga je doen?” was de vraag die hij constant in zijn blik had. Hij moest altijd bij me zijn, het liefst op mijn schoot. Als ik met Sebastiaan op de grond speelde, dan móést hij meespelen. Als ik een Ikeakast in elkaar aan het schroeven was, dan moest ik die kat de hele tijd wegduwen, want dan ging hij onder mijn buik zitten en kopjes geven of over alle planken lopen en erop zitten.

Slecht nieuws

Na het maken van de afspraak (en een vreselijke nacht), voelde ik me belabberd. In de loop van de dag kregen we nog wat andere slechtnieuwsberichten en voelden we ons superverdrietig. Sebastiaan merkte dit. Mijn vrouw wilde met hem naar de supermarkt, maar hij begon keihard te huilen en ons vast te grijpen. We moesten hem supervaak vertellen dat er niks aan de hand is en dat we superveel van hem houden en van elkaar.

Inslapen

’s Middags gingen we met zijn drieën naar de dierenarts. Mijn kat was superrustig en wilde graag rondkijken in de praktijk. Gelukkig was de dierenarts superfijn en hoefde ik mijn keuze niet te verdedigen. Ze gaf aan dat ze dacht dat het aan de schildklier lag (had 2,5 jaar geleden ook een bezoekje gebracht om wat dingen te laten controleren). Hij kreeg een spuitje om te gaan slapen en we mochten met zijn drieën in de röntgenkamer zitten om afscheid te nemen van deze lieverd.

Sebastiaan had niks door, dus die speelde rustig met zijn blokken. Mijn kat wilde nog rondlopen, maar hij zwalkte al snel, dus ik nam hem op schoot. Daar ging hij vrijwel direct liggen en viel hij in een diepe slaap. Sebastiaan mocht hem nog een paar keer aaien en mijn vrouw vond de hele situatie vrij intens, want die had nog nooit een huisdier hoeven laten inslapen. Ik helaas wel, maar ik vond het heel fijn hoe het hier ging. We mochten gewoon samen afscheid nemen en hij mocht op mijn schoot eindigen in plaats van kil op een tafel.

Ik denk dat ik het juiste heb gedaan, dat het voor hem tot nu toe fijn was en dat het punt was bereikt waarop het ouder worden heel naar begon te worden. Maar man, man, man, wat is zo’n beslissing en afscheid moeilijk, al helemaal in de week voor Kerst.

Stil

En nu is het heel stil in huis. Ik denk dat Sebastiaan niet meer weet wie de kat was, maar hij merkt duidelijk dat er minder afleiding is. Donderdag, op mijn mamadag, merkte ik dat hij zich af en toe verveelde. Mijn kat liep namelijk supervaak op hem af en gaf hem dan kopjes of bekeek Sebastiaans speelgoed. “Aaien,” zei Sebastiaan dan en de laatste maanden ging dit ook met gepaste kracht 😉  Of Sebastiaan liep juist op de kat af als deze lag te slapen op de vensterbank (precies op zijn hoogte) om hem te aaien. Ik zag dat Sebastiaan iets mistte.

Vaccinatie

In deze week voor Kerst moesten we maandag voor het inslapen ook nog langs het consultatiebureau. Sebastiaan is nu achttien maanden en hij had met de veertien maanden twee inentingen moeten krijgen. Toen belandde hij echter in het ziekenhuis en met de vervolgafspraken was hij ook niet lekker. Nu was het tijd!

Hij kreeg de BMR-prik (bof, mazelen en rodehond) en de MenC-prik (meningokokken C). Boos dat hij werd! Zoooo! Eerdere keren was hij ook al boos, maar nu hij groter wordt, zit daar meer felheid achter, haha. Als blikken konden doden… Gelukkig niet richting mij (hij zat bij mij op schoot en mijn vrouw rende weer uit de kamer voordat het ging gebeuren), maar richting de kinderarts.

Gelukkig heeft hij weinig last gehad van de vermoeidheid dezelfde dag of de dag erna. Op het kinderdagverblijf had hij zelfs superdagen. Bijwerkingen kunnen tot na tien dagen optreden, dus we hopen op een goede afloop.  Tot nu toe slaapt hij alleen superlang uit (en dus zijn mama’s ook), dus heel vervelend is het niet.

Films

Donderdagavond ben ik naar Wonder Wheel gegaan met o.a. Kate Winslet en Justin Timberlake. Ik vond hem wel leuk, maar hij zal niet voor iedereen zijn. Vrijdagavond konden mijn vrouw en ik éíndélijk naar Pitch Perfect 3. De eerste trailer kwam, geloof ik, al in mei uit, dus nu waren we wel klaar met wachten. Heerlijk gelachen weer (maar geen Bechloe ☹, voor de insiders)…

De eerste kerststappen

In de week voor Kerst deden we op zaterdag nog de laatste inkopen voor de feestdagen. In deze week voor de kerst hadden we natuurlijk al de nodige boodschappen laten bezorgen, maar toch heb je nog altijd wat dingen last minute nodig. Het was eigenlijk helemaal geen nare taak, we zijn gewoon de winkelstraat om de hoek een paar keer op en neer gelopen voor alle klusjes en we hadden lol samen. ’s Middags gingen we nog een stuk gaan fietsen en dronken we een kopje koffie ergens.

’s Avonds kwamen onze vrienden op bezoek. Dat deden we vorige jaar ook de avond voor Kerst. Wij zorgden voor het hoofdgerecht en de drank en de anderen zorgden voor een voor- en nagerecht. Supergezellig was het!

Fijne feestdagen gewenst. Woensdag krijg je geen blog van me, maar volgend weekend wel. Hieronder een bedankje voor het lezen van mijn blogs in 2017!