Week 36: Zwangerschapsdiabetes
In week 36 kan ik eindelijk terecht bij de schoonheidsspecialist en komen we erachter dat mijn vrouw zwangerschapsdiabetes heeft.
Gezichtsbehandeling
Dinsdag was het dan eindelijk zover! Een bezoek aan de schoonheidsspecialist. De grote vraag was natuurlijk of mijn afspraak die avond wel doorging. Ik had maandag geen telefoontje meer ontvangen, dus zeker weten deed ik het niet. Gelukkig ging de deur open mét schoonheidsspecialist.
Mijn gezicht was zeer blij met alle aandacht: allemaal crèmepjes, maskertjes, warme handdoeken, stoommachines en hete wax. Jup, die wenkbrauw bestaat weer uit twee delen en zit weer op de goede plek. Ok, zo erg was het niet… Ze hoefden alleen maar opgeschoond te worden.
Daarna was het tijd voor mijn voeten. De eerste paar minuten waren ze van schrik de hele tijd aan het wegspringen, maar daarna vonden ze de vertroeteling erg lekker. Met poezelige voetjes en een rood, glimmend gezicht kon ik weer op de fiets springen. Zo fijn hè, dat je net dan een bekende tegenkomt 😉
Uiteraard was ik relaxed genoeg om Douwe Bob aan te moedigen in de huiskamer. Ik wist dat mijn gejuich ging helpen!
In week 36 deed mijn vrouw een suikertest
Applaus voor mijn schatje! Woensdagochtend om 8 uur moest ze in het Bronovo zijn voor de suikertest. Het was wat vroeger dan normaal voor haar (waarom zou je een dag bankhangen ook al om 8 uur ’s ochtends beginnen?) en ze moest nuchter zijn. Normaal zorgt ze juist dat ze eet, omdat ze al een keertje is flauwgevallen bij het bloedprikken. Ik vind het zelf altijd nogal humoristisch om haar die bloedprikkamer in te zien gaan. Heb je ooit een kat in een reisdoos willen stoppen? Dat idee…
Maar nu is het dus goed gegaan! Het was ook maar een prikje in de vinger. Daarna kreeg ze een vloeibaar suikerstroopachtig drankje en moest ze twee uur wachten. Om kwart over tien moest ze weer geprikt worden. Deze keer ging het wel in de arm. Blijkbaar is ze gewoon moeilijk te prikken, want ik hoor iedere keer dat ze bij haar meer dan een keer moeten, voordat het een keer lukt. “Oh nee, deze gaat spatten.” Ok… Dikke blauwe plek inderdaad.
In week 36 leren we dat mijn vrouw zwangerschapsdiabetes heeft
Donderdag kregen we de uitslag. Dat was geen goed nieuws. Mijn vrouw heeft zwangerschapsdiabetes. We kregen de waarde te horen bij de nuchtere prik en de waarde na het suikerdrankje. Die laatste zat erboven, dus haar lichaam breekt het niet snel genoeg af. Vrijdag moesten we om 11:00 bij de diabetesverpleegkundige zijn en om 11:30 bij de diëtist. “Dag,” zei de mevrouw van het lab.
En daar zit je dan. We hadden een boekje meegekregen over de test, maar niet over wat er ging gebeuren als daadwerkelijk bleek dat je zwangerschapsdiabetes had. Wat moesten we nu? We wisten eigenlijk helemaal niets. Is het slecht voor ons kind? Is het slecht voor mijn vrouw?
We waren best even een momentje verdrietig en gingen dus naar een rondje lopen door het Haagse bos. Ik weet niet of er een record is voor het aantal keer “kut” zeggen, maar we hebben wel een poging gedaan om dit record te verbreken.
Daarna belde we de verloskundige op. “Oh,” zei ze, “die waarden vallen heel erg mee!” Ze moeten ergens een grens trekken en dar zitten we dan een beetje boven. Het kan veel erger. Nou, dat stelt ons al iets gerust. Het is wel een beetje jammer dat dit nu wordt ontdekt, want over een week hebben we al een afspraak staan met de gynaecoloog over het eventueel plannen van een inleiding vanwege de grootte van ons kind. Moeten we nu nog dit hele circus in?
Diabetesverpleegkundige
Vrijdag kwamen we dus bij de diabetesverpleegkundige. Die zette een grote doos voor onze neuzen. Daar zat van alles in. Het komt erop neer dat mijn vrouw drie dagen lang met een prikpen in haar vinger moet schieten en het bloed in een metertje moet stoppen.
Er zijn bepaalde maximale waardes die je mag hebben voor en na het eten. In een boekje moet ze haar waardes opschrijven. Dinsdag belt de verpleger om te kijken wat de waardes zijn. Dan bepaalt hij of het onder controle is of dat ze insuline moet spuiten. Jup, die paar laatste dagen nog.
Diëtist
De diëtist stelde ons de vraag of we al op het internet informatie hadden opgezocht. Ik wilde dit niet, want over het algemeen word je niet blij van ziektebeelden online opzoeken. Mijn vrouw had dit wel gedaan en had dus al wat dingen gezien. Het ging over je baby bij moeten voeden via een infuus. Nou, dat wil je toch niet?! Je kleintje voorstellen in zo’n bak met allerlei slangetjes. Bah.
Nou, dat gebeurt waarschijnlijk ook niet in ons geval. Ze zei dat dit vaak zo was bij vrouwen die al diabetes hadden voordat ze zwanger raakten. En de waarden van mijn vrouw zijn ook echt niet zo afwijkend dat het alarmerend is.
De diëtiste was heel duidelijk: we eten goed, maar mijn vrouw moet kleinere porties eten én om de twee uur eten. Ze moet zeker niet gaan afvallen; dat is niet aan de orde in haar geval. En die bolletjes ijs die we hebben gegeten de laatste warme dagen, die kunnen op zich ook geen kwaad. Gelukkig maar!
We hopen dus dat het gelijkmatiger eten over de dag al helpt. Stel je voor dat ze volgende week te horen krijgt dat ze nog voor een paar dagen aan de insuline moet. Dat zou balen zijn. Je kunt het je vast voorstellen: mijn vrouw was er al wel redelijk klaar mee, maar nu mag ons kind toch echt wel komen!
Diabetes
Vaak ben je een dag na de geboorte al die zwangerschapsdiabetes kwijt, dus het is maar voor even. Maar goed, 40% van de vrouwen die zwangerschapsdiabetes heeft, heeft kans om na 5-10 jaar gewone diabetes te ontwikkelen. Dat is best een hoog percentage! Het blijft dus belangrijk om gezond te eten en voldoende te bewegen.
Braderie
Zaterdag hebben we voor de gezelligheid even over de braderie gelopen die jaarlijks hier om de hoek wordt georganiseerd. Er was dit jaar ook een stukje food truck festival aan toegevoegd. Het was tijd voor mijn vrouw om een hapje te eten, dus we gingen de deur uit. Dat is natuurlijk net het moment dat het zonnetje verdwijnt en een plensbui tevoorschijn komt.
Nou, goed, met paraplu in de hand liepen we langs alle kraampjes. Mijn vrouw kwam tot het besluit toch maar thuis een crackertje te eten… Ik ga niet voor niets door die regen lopen, dus ik heb een loempia besteld. Ha!
In week 36 is het Eurovisie Songfestival
Zaterdagavond ben ik naar roller derby hier in Den Haag gaan kijken. Ik wilde het altijd al een keertje in het echt zien. Nou, dat beviel, ik ga vast nog een keertje. Ik moet wel zeggen dat ik die banen in Amerika iets meer sfeer vind geven dan zo’n felverlichte sporthal hier.
Ik wilde wel stipt om 9 uur in de kroeg zijn, om het Eurovisie Songfestival te bekijken. Nou, Douwe deed het prima hoor. Het was een erg gezellige avond. Ik heb netjes de hele avond cola en ijsthee gedronken. Vooruit, één martini mag wel. Mocht er dan iets met mijn vrouw zijn, dan kan ik gewoon naar huis en de hele nacht in het ziekenhuis zijn.
In week 36 bezoek ik nog even een concert
Ik heb een gokje genomen. Ik heb maanden terug concertkaartjes besteld voor deze zondagavond. Waar wil ik dan nog zo graag naartoe, zo laat in de zwangerschap, vraag je je misschien af. Naar Nelly! Wie? Nelly! Rapper toch? Ja! Welcome to Nellyville!
Dat gokje gaat dus goed, want ik kan gewoon. En het is in Rotterdam, dus ik ben in een half uurtje weer terug als de weeën toch besluiten deze avond op te komen.
Cadeautips
Voor de lezers hier die ons daadwerkelijk in het echt kennen én die zich tot het kraambezoek mogen rekenen, jullie kunnen vast wel wat cadeautips gebruiken. Als je niet verder komt dan een knuffel of een pakje, dan heb ik de oplossing voor je. We hebben namelijk al erg veel knuffels gekregen en ook van de eerste maten babykleding hebben we méér dan genoeg.
We hebben een online lijstje verzameld met babycadeautjes waar je ons erg blij mee maakt. Je kunt het lijstje hier vinden. Er zijn twee categorieën: dingen die we best snel na de geboorte nodig hebben en dingen die we niet direct na de geboorte nodig hebben.