Week 19: Rollen!
In week 19 valt Sebastiaans moeder ook ten prooi aan het virus, gaat Sebastiaan voor het eerst rollen en ontploft er een energiebom in hem en gaat het gezin de uitdaging van Duurzaam Den Haag aan om restafval te verminderen.
Virusje, virusje
Het virus was helaas ons huis nog niet uit. Ik voelde me maandag een beetje moe, maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Rond het avondeten ging het mis. Die maaltijd ging er vrij vlot uit en binnen een uur voelde ik me van moe naar zware griep gaan.
Om 9 uur lag ik er al in en tot en met dinsdagochtend gooide mijn lichaam er van alles uit, terwijl ik iedere keer dacht dat er toch echt niets meer in zat nu. Dinsdag lag ik in vegetatieve staat op bed, woensdag begon ik weer te eten en donderdag was ik tegen mijn vermoeidheid aan het vechten. Deze blog is dan ook niet zo lang, want uren staren naar het plafond geeft weinig inspiratie.
Rollen
Donderdag was een zeer mooi moment. In juli had Sebastiaan zich al een keer van zijn buik op zijn rug gerold en vandaag rolde hij zich van zijn rug naar zijn buik. Hij was er al een week klaar voor. Hij gooide zichzelf iedere keer op zijn rechterzij, maar dat ene armpje zat toch echt in de weg. Daar werd hij redelijk gefrustreerd van.
Deze donderdag had hij het dan eindelijk door! Hoppa, net iets meer kracht. In het begin lag hij nog een beetje op dat armpje te liggen, maar na een paar keer had hij door dat hij dat armpje onder zich vandaan kon trekken en dat hij zich dan omhoog kon drukken. Dat resulteert in een brede lach en zwaar gehijg. Wat een inspanning!
Dit vond hij zo leuk, dat hij vervolgens door bleef gaan. Nog een keer! Nog een keer! Toen zijn gezicht wit werd en zijn ogen rood, legden we hem maar weer in bed. Hij viel al snel in een diepe slaap. Tijdens deze diepe slaap is hij niet vergeten hoe het moest, want het moment dat we hem neerlegden, begon hij weer te werken.
Na het rollen, komt er een energiebom
En daarmee is er ook een energiebom ontploft in hem. Was het eerst nog een rustige baby, nu kan hij met al zijn bewegingen zijn energie niet meer kwijt. Ik noem het de boksindebuikbeweging.
Je strekt je ene arm ver boven je hoofd uit en slaat deze naar beneden, vol in je onderbuik. Op het moment dat je arm in je buik terecht komt, strek je je andere arm naar boven en doe je hetzelfde. Dit wissel je snel met elkaar af. Op hetzelfde moment schop je met je ene been, terwijl je je andere been intrekt om er vervolgens ook flink mee te schoppen. Al deze bewegingen tegelijkertijd zorgen voor een flink energiek (en waarschijnlijk pijnlijk) moment.
Voor de mama’s is dit niet altijd even fijn, want een luier aantrekken vergt nu extra precisie. Vooral bij een poepluier is voorzichtigheid geboden.
Duurzaam Den Haag: strijd tegen restafval
Wij hebben besloten om mee te doen met het ‘100-100-100’-project van Duurzaam Den Haag. Als je in Den Haag woont, is het misschien ook leuk voor jou om mee te doen. ‘100 Haagse gezinnen gaan 100 dagen 100% afvalvrij leven,’ zeggen ze. Het doel is om restafval te verminderen.
Mijn vrouw wilde heel graag meedoen. Ikzelf ben een beetje sceptisch, want ik heb het idee dat we al heel veel afval scheiden (papier, glas, plastic, batterijen, klein elektrisch apparatuur, bellen weleens grofvuil voor de grotere dingen). Aan de ene kant denk ik dat er bij het GFT nog wel een winstpuntje te behalen valt. Aan de andere kant wonen we in een appartement: hoeveel ruimte heb je om allerlei zakken en dozen neer te zetten voor alle verschillende te scheiden afvalsoorten?
Het gaat volgens mij om het gewicht van je restafval minderen, maar ja, we blijven nog steeds zitten met luiers en kattengrind. Dat is zwaar afval… We krijgen elke week een opdracht, dus ik ben benieuwd hoe we het gaan aanpakken. Het begint 31 oktober en duurt tot ergens in februari. Honderd dagen is genoeg om een nieuwe gewoonte aan te leren en deze vast te houden, dus ik hoop dat het in het vervolg nog makkelijker wordt voor ons om goed met afval om te gaan.