26 november 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Op bezoek bij de stadsboerderij in Leidschenveen
Op bezoek bij de stadsboerderij in Leidschenveen
Sebastiaan bezoekt voor het eerst in zijn leven een stadsboerderij. Geiten, konijnen, kippen, een koe: hij vindt het allemaal prima, maar dat hooi…
Geen vaccinatie
Zoals ik vorige week zei, had Sebastiaan afgelopen maandag een afspraak bij het consultatiebureau voor een vaccinatie. Hij zat er alleen als een zoutzak bij en had rode wangetjes, waarschijnlijk van een aantal nieuwe kiezen, dus de kinderarts besloot om hem geen vaccinatie te geven. Er werd gelijk een nieuwe afspraak ingepland.
Onze kerel weegt inmiddels 12,3 kilo, dat is net ietsjes boven de curve. Hij moest inmiddels vijf woorden kunnen zeggen, maar onze knappe jongen weet er al twintig (ik hou van zijn nieuw woordje ‘helpen’). Ze waren tevreden, dus hij mocht snel uitzoutzakken in bed.
Mijn vrouw was degene die bij de afspraak was. Ikzelf zat bij Queer Day, mocht je het nog niet hebben gelezen of mijn allereerste vlog hebben gezien (zie hieronder, abonneren op mijn nieuwe kanaal is verplicht 😉)
Eerst gingen we voor de lunch zitten. Sebastiaan knabbelde goed aan zijn boterham met pindakaas en ik kreeg een prachtige boerenomelet voorgeschoteld. Mijn vrouw had een broodje met gegrilde groenten en humus en Sebastiaan vond het een goed idee om de groenten uit onze beide gerechten op te eten. Heel raar, dat vinden we niet erg!
Stadsboerderij
Inmiddels liepen de geiten voorbij ons raam, dus Sebastiaan werd wel benieuwd. Die moesten van dichtbij bekeken worden! Hij kon smakelijk glimlachen om de geluiden die uit de dieren kwamen. Zijn mama lachte misschien ietsjes harder…
Het was zo ontzettend koud, dus we gingen de stallen in. Daar hadden ze zó’n schattige konijntjes. En dat wisten ze. Ze waren gewend om geadoreerd te worden, dus als ze even niet geaaid werden, dan werden ze onrustig: “Hallo, doorgaan!”
Sebastiaan vond het hele idee wat minder. Ja, die konijntjes waren schattig. Maar moesten ze dan in dat vieze hooi zitten? En moest hij dan die vieze stal in?! Complicatie! Huilen! Dus toen hield ik hem maar als een koning op mijn schoot en zat ik helemaal voorover gebukt die konijntjes te aaien.
Toen Sebastiaan aan het viesheidsniveau gewend was en we uitlegden dat hij de konijntjes kon aaien net als onze kat, toen riep hij “Aaien!” en dook hij voorover. Nou, dat konijntje onderging het gewillig. Hoe meer geaai, hoe beter.
En ja, die koe zag er grappig uit, maar again: hooi. Buiten bekeken we nog even de enorme kippen en de schapen en testten we nogmaals of hij kinderfietsjes leuk vindt (dat blijft altijd een teleurstellende ervaring…) Hierna gingen we maar snel naar huis om op te warmen.
Stadsboerderij Leidschenveen
Nieuwe oppas
Mijn vrouw vond online twee zusjes uit de buurt die graag wilden oppassen. Zondag aan het einde van de middag ontmoetten we ze en toen hadden we plotsklaps zondagavond een datemogelijkheid! Snel naar de film met zijn tweeën. Dat was echt al eeuwen geleden. Vandaar dat jullie deze blog wat later op de zondag krijgen dan jullie gewend zijn!
4 juni 2017 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Onze dreumes kan staan
Onze dreumes kan staan
Sebastiaan kan staan en doet gelijk alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ook viert hij Pinksteren.
Sebastiaan kan staan
Tegenwoordig als we ons ventje horen roepen om ontbijt en we de deur opendoen, dan zien we Sebastiaan staan in zijn bed. “Oh ja, mama, ik kan staan!” En dan hupt hij een paar keer heen en weer van blijheid, want hij vindt het iedere keer zo fijn om ons te zien (of dat nu is omdat hij ons leuk vindt of omdat hij weet dat hij dan eten krijgt, dat laten we dan maar even in het midden).
Ook in de woonkamer vindt hij het heerlijk om te staan. Hing hij eerst aan de tafel om zich op te trekken (wat een rugspieren!), nu blijft hij rechtop staan. Ik vind het snel gegaan, want in Vancouver hield ik hem een keer overeind boven de grond; toen spartelde hij met zijn benen en tikte hij een paar keer de grond aan van “Oh ja, zo blijf ik rechtop…”
Sebastiaan kan staan én met de kat spelen
We hebben een oude kat van veertien jaar en we vroegen ons af of dat goed zou gaan met de baby. Eerst was de kat lichtelijk geïrriteerd dat hij de aandacht moest delen (en daarbij vaak verloor), maar daarna kwam hij erachter dat er een extra paar handen was om hem te aaien.
Sebastiaan vond hem gelijk leuk, maar ja, Sebastiaan is ook best lomp. Ik denk wel dat het steeds beter gaat. Toch zijn er momenten om op te letten. Sebastiaan weet niet dat als hij hem heel graag wil knuffelen hij niet zijn hele gewicht op de kat moet gooien. Sebastiaan weet niet dat de kat een interessant gaatje heeft aan de achterkant maar dat die heel vies is om aan te raken. Ook weet Sebastiaan niet dat de kat het heel leuk vindt om met hem te spelen, maar dat met auto’s en ballen op zijn hoofd of rug slaan niet de kats manier van spelen is. Kortom, je moet die twee in de gaten blijven houden.
Date night!
Zaterdagavond hadden mijn vrouw en ik eindelijk weer een date. Het was alweer even geleden en we hadden zo’n zin om weer eens naar de bios te gaan (en dan eindelijk een keer samen!!). Onze lieve vriendin wilde wel oppassen (een warme maaltijd vooraf doet wonderen) en dus konden we naar Baywatch.
Ik had daar al een tijdje zin in, ondanks de slechte reviews, haha. Gewoon even nergens aan denken. Nou, die slechte reviews waren wel een beetje overdreven. Mijn vrouw en ik hebben flink gelachen en gegniffeld. Dan doe je als film toch wel iets goed?
In het zonnetje zijn we op Pinksterzondag richting het centrum van Den Haag gelopen. Daar was Rrrollend Den Haag, een foodtruckfestival. Jam, jam. Na een rondje te hebben gelopen, besloot mijn vrouw te gaan voor flammkuchen met pesto, mozzarella en rucola.
Ik ging die voor haar halen en bestelde in de tussentijd voor mezelf een cheeseburger met pulled pork, lekker met gefrituurde uitjes en barbecuesaus. We zaten aan een bankje te smikkelen en Sebastiaan keek rustig toe hoe wij ons eten wegwerkte. Hij vond het allemaal wel best. Hij heeft wat last van zijn maag, dus hij doet het even wat rustiger aan. Op de terugweg at hij nog wat crackers.
25 juni 2016 / Greet / Reacties uitgeschakeld voor Week 5: Eerste date en bliksem
Week 5: Eerste date en bliksem
In week 5 maken we onze eerste busrit, gaan we op eerste date sinds de bevalling, krijgen we nogal eens ongevraagd advies, voeden we ’s nachts bij bliksem, heeft Sebastiaan een beetje moeite met de warmte en is hij één hele maand oud.
In week 5 genieten we van chocola
Zondag vonden we het tijd om een van onze favoriete plekjes in Den Haag weer eens te bezoeken: Hop & Stork. De koffie en chocola zijn nog net zo lekker als we ons herinnerden. Ik geniet altijd zo van de warme witte chocolademelk met kaneelsmaak, ook al schijnt de zon nog zo hard!
Hulde aan Hop & Stork. De bediening is altijd top, maar vandaag waren ze extratop. Ze zeiden tegen ons dat we rustig Sebastiaan konden voeden, ook al liep het tegen sluitingstijd. En na sluitingstijd kregen we heel lief chocolademelk van de chocolade die over was. Mijn liefde gaat door de maag, vooral als deze gevuld wordt met chocolade, dus ik hou van deze tent!
Eerste busrit
De busrit ernaartoe was alleen niet erg prettig… Het was onze eerste busrit, dus we stonden ietwat zenuwachtig te wachten voordat we naar binnen konden. Voor de grote deur dus, want we hadden een kinderwagen. Net toen ik de kinderwagen naar binnen wilde rijden, gooit de buschauffeur de deur dicht. Ik trek snel de wagen terug en mijn vrouw vraagt aan de chauffeur of we wel mee mogen.
Van de chauffeur moet ik met de kinderwagen door de voordeur. Ik reis al heel wat jaren met het OV, maar ik kan me toch echt alleen maar kinderwagens door de brede deuren herinneren… Maar ja, ik moest dus met de kinderwagen door het smalle pad rijden. Daardoor bots ik keihard tegen een kerel aan, die in dat smalle stuk staat. Ik kon gewoon geen kant op en ik wilde het liefst de kinderwagen geparkeerd hebben vóórdat de chauffeur ging rijden. Ik vond het allemaal maar vreemd.
Hard
Hij reed al hard weg voordat ik de wagen op de rem kon zetten. Ik moest mezelf dus tegen die opstaande plank gooien en de wagen mee trekken, zodat deze niet door de bus vloog. Bij de volgende stop kon ik eindelijk naast mijn vrouw gaan zitten.
In het centrum stopte hij bij onze halte. Dat is een verhoogde halte met verlengstukje, zodat je makkelijk naar buiten kunt rijden. Tenminste, als je chagrijnige buschauffeur niet 50 cm van de rand gaat staan. Uiteindelijk hebben we met zijn tweeën de kinderwagen naar buiten moeten tillen. Iets wat die verhoogde halte juist probeert te voorkomen en iets wat nogal onmogelijk is als je alleen bent. Bedankt HTM, voor deze zeer teleurstellende eerste busrit.
In week 5 gaan we op onze eerste date
Dinsdag hadden we onze eerste date sinds de bevalling! Whoohoohoooohoooooooooooooooooooo! Onze vriendin wilde oppassen (die wist toen nog niet dat ze een volle poepluier voor haar kiezen zou krijgen, muahahaha) en dus konden wij naar de bios. We hebben All roads lead to Rome bekeken. Leuk om te zien! Dat smaakt naar meer dates.
Ongevraagde adviezen en/of opmerkingen
Het valt ons op dat je als kersverse ouder blijkbaar een bord op je kop hebt met: “Gráág. We willen heel graag jouw advies. Waar dat dan ook over gaat. Gráág!” Waar je ook komt, er is altijd wel iemand die iets heeft te zeggen.
Zo kwam mijn vrouw weer thuis met een verhaal. Zit ze op het terras met een vriendin, valt het speentje op de grond, zegt de meneer naast haar gelijk: “Wel afwassen, hoor!” Echt? Moet je dat echt afwassen? Daar had ik nou helemaal niet aan gedacht! Hij probeerde haar blijkbaar ook nog een beetje te overhoren. Fijn, dat je overal een onverwachte toets “Moederschap 101” kunt krijgen…
Ik moest met die kinderwagen door een smal gangetje rijden (alweer? Ja, alweer!) Dat gangetje was net 2 cm breder dan de kinderwagen, dus met smal bedoel ik smal. En aan de linkerkant zat nog een soort gleuf, waardoor je met de linkerbanden daar inhing. Dus bots je tegen de linkermuur aan. Dat kun je wel voorspellen. “Jij hebt zeker geen rijbewijs?” hoor ik ergens achter me. Dikke zucht.
Ik heb een idee! Ik ga een foto van Grumpy Cat uitprinten op groot formaat, die plastificeren en op een stok plakken. Iedere keer als we iets naar ons hoofd geslingerd krijgen, steek ik dat bord op. “Advies? No.” Geniaal, al zeg ik het zelf.
Bliksem
De bliksem van afgelopen week heeft voor veel schade gezorgd, maar man oh man, het was eigenlijk wel gaaf om te voeden ’s nachts. Ik ben niet zo’n heel erge onweerheld, maar het ziet er wel mooi uit, hè? In het begin was het nog heel ver weg, maar binnen vijf minuten hing het ineens recht boven ons hoofd. Wat een hoop flitsen direct achter elkaar en wat een gedonder.
Sebastiaan does not give a f*ck. Just gimme my milk.
In week 5 is het erg warm
Sebastiaan had wel moeite met de warmte van donderdag. We hadden hem zo min mogelijk kleding aangedaan, maar hij kreeg toch warmtebultjes in zijn kleine nekje en hij was een beetje onrustig. Mijn vrouw is nog langs het consultatiebureau gegaan om wat vragen beantwoord te krijgen.
De vorige keer plaste hij op de weegschaal en vandaag legde hij er een mooie wind op. Dat zal vast mooi hebben gegalmd op zo’n ijzeren ding… Hij weegt alweer ergens in de 4800 gram.
We geven hem nu af en toe ook wat water uit zijn flesje, als we merken dat hij het warm heeft. Hij zweet natuurlijk ook, dus dat moeten we een beetje bijhouden.
Een maand oud!
Vrijdag is onze flinke kerel alweer één maand oud! Hoezee! Dat vieren we door de gynaecoloog van de bevalling nog eens op te zoeken. Oh nee, dat was gewoon een controle die gepland stond…
Dat vieren we door hem meer ruimte aan zijn billetjes te geven, door over te stappen naar grotere Pampers. En dat vieren we door eindelijk de draagzak te bestellen.
Dit willen we al een poosje doen, maar het kwam er niet van. Weet je wat het grote debat was? Welke kleur we hem wilde hebben… Serieus. Het is een soort groen/blauw geworden. Cadeautje van mijn vader. Score!
Weekend
Dit weekend is het Veteranendag op het Malieveld, dus daar gaan we een rondje lopen. Zo fijn om het Malieveld en Haagse Bos om de hoek te hebben liggen! Zondag is het natuurlijk Parkpop. Voor ons is dat altijd een van de mooiste dagen in het jaar. Lekker op een kleedje liggen met vrienden, drankje erbij, optredens om je heen, mensen kijken: je kent het wel.
Dit jaar ziet er dat natuurlijk heel anders uit. Sebastiaan is nog twee maanden te jong voor gehoorbeschermers, dus dat is geen optie. Mijn vrouw is daarnaast ook nog helemaal niet klaar om dit lichamelijk aan te kunnen.
Nu heeft ze alleen VIP-tickets. En dat betekent dat je op bankjes kunt zitten en dat je achter het podium staat en dat dus het geluid niet hard is. We gaan een poging wagen. Lukt het niet, zijn we zo weer weg en hebben we even van de frisse lucht genoten. Lukt het wel, kunnen we even K’s Choice bewonderen 😉
Verslag van deze wonderlijke avonturen volgen volgende week!
Zoekformulier
Help a queer creator out!
If you want more and better LGBT+ content, please consider putting some money in the tip jar!
