Darmkrampjes door het grote darmkrampjesvirus
Het grote darmkrampjesvirus heerst en Sebastiaan wil natuurlijk nooit achterblijven, dus hij pakt deze ook even mee. Deze week heeft hij dus veel last van darmkrampjes, waardoor hij ons allemaal een paar nachten wakker houdt. Hij mist daardoor zijn vaccinatie en moet worden opgehaald van het kinderdagverblijf. Gelukkig knapt hij op tijd op voor een logeerpartij met zijn mama bij zijn overgrootmoeder, terwijl zijn andere mama vrienden helpt bij een verhuizing in Groningen.
Darmkrampjes
Afgelopen zondag begon Sebastiaan regelmatig te schreeuwen en te krijsen. We snapten niet zo goed waarom. Na een tijdje kregen we door dat het ging om darmkrampjes: hij lag vaak voorovergebogen in bed of op de grond, hij schopte met zijn benen en hij duwde mijn handen weg toen ik hem daar wilde masseren.
Darmkrampjes door kool?
Nou was het zaterdag en zondag ook de eerste keer dat we Sebastiaan spitskool hadden gegeven. Daar reageren kleintjes schijnbaar ook nogal flink op de eerste paar keren, dus we dachten dat het dat was. Alleen vond ik het een nogal heftige reactie voor dat handje kool dat ik in de pan had gegooid en vervolgens over iets van zeven bakjes eten had verdeeld.
Ondanks de darmkrampjes naar het consultatiebureau
Maandag leek het iets beter te gaan, maar bij het consultatiebureau vonden ze allemaal bultjes op zijn lichaam. Dat kon betekenen dat hij een virus had en daarom wilde de arts zijn vaccinatie niet geven. Die afspraak is nu twee weken later. De andere oefeningen deed hij allemaal goed en hij staat ook goed op de curves met zijn elf kilo en tachtig centimeter. Vanwege die bultjes moesten we naar de huisarts als het ineens minder zou gaan met Sebastiaan.
Vreselijke nacht
Die nacht gingen we een vreselijke nacht in. Hij is om het uur krijsend wakker geworden van de pijn. Om vier uur wisten we niet meer wat we moesten doen, tot ik een ingeving kreeg: een warm bad. Dat had een magische werking en na een flesje lag hij om half vijf eindelijk weer slapend in bed.
Kinderdagverblijf
Daarna was Sebastiaan het jongetje zoals we hem kennen en dus brachten we hem naar het kinderdagverblijf. Om kwart over een belde ik om te kijken hoe het met hem ging: helemaal prima. Om drie uur belden ze dat hij koorts had. Oh… We haalden hem snel op en brachten hem naar de huisarts. Daar dacht de huisarts toch aan een virus, maar daar kun je weinig mee. Gewoon uitzieken. Die koortsige temperatuur was ook heel snel weg.
Die nacht hadden we weer zo’n vreselijke nacht. Oef. Wat is dat zwaar… Maar hij had deze dag geen koorts en dus maakte hij een hele dag op het kinderdagverblijf. Daar sliep hij veel, maar had hij ook kindjes om mee te spelen. We hoorden dat drie andere kinderen ook last hadden van darmkrampjes. Ah, het grote darmkrampjesvirus heerst dus! En natuurlijk kan er geen virus zijn zonder dat onze zoon hieraan meedoet…
Mamadag
Na weer een vreselijke nacht (die ietsjes beter ging, maar toch, hij was nog steeds vreselijk!) was het mijn mamadag. Eigenlijk was hij heel vrolijk. We gingen samen stukjes peer eten in plaats van gepureerde peer. Dat vond hij spannend (en na een paar happen werd de spanning te veel, dus ging ik de rest maar pureren).
Ook goot ik wat water in een beker en gaf ik deze zo aan hem. Dat vond hij fantastisch, dus hij gooide de beker iedere keer richting zijn mond en probeerde de hele inhoud in één slok naar binnen te krijgen, het liefst mét ademen tegelijkertijd. Na een paar minuten was hij uiteraard zeiknat en flink aan het proesten, maar we hadden wel flink lol.
Bruine romper
En toen bleek meneer ineens diarree te hebben. Het ene moment kruipt hij in een witte romper rond en het andere moment kruipt hij in een bruine romper rond. Toch was ik hier heel blij mee, want ik hoopte dat zijn darmen zo minder pijn gingen doen.
Hij sliep ontzettend veel deze dag. Ik heb maar 1,5 diarreeluier hoeven te verschonen, dus ik was redelijk optimistisch over zijn herstel. ’s Avonds viel hij echter weer niet in slaap. Rond elf uur sliep hij pas echt en om een uur was het weer drama. Gelukkig was het snel voorbij en sliep hij ineens tot half zeven. Ik moet dat even herhalen: HALF ZEVEN. Dit was al twee weken niet gebeurd!
Nog steeds was ik zwaar vermoeid bij de ochtendvoeding, maar dit ging al de goede kant op. Na de maaltijd heeft het hele gezin nog lekker de ochtend weggeslapen, HA!
Verhuizen
Zaterdagochtend zat ik al om half acht in de trein van Den Haag naar Groningen, want who needs sleep?! Om kwart over tien arriveerde ik in Groningen en kon ik mijn lieve vriendinnetjes gaan helpen verhuizen naar hun prachtige, nieuwe huis. Dat ging echt supervlot: binnen twee uur zat alles in de bus en konden we naar de nieuwe plek.
Ze hadden dan ook al flink wat verhuisd in de week ervoor en we waren met zijn zessen bezig met spullen pakken en inladen, dus dan gaat zo’n verhuizing wel snel. Zelfs een zitbank door het bovenste klapgedeelte van een raam tillen ging makkelijk met dit verhuisteam. We leken wel professionals.
Na een lunch in de tuin (yes, jaloers!), ging het uitladen ook vlot. Iedereen ging wat doen in elke kamer en in de tuin, dus ik heb de woonkamer een beetje naar eigen keuze ingedeeld. Kunnen ze lekker zelf nog gaan schuiven als iets niet naar wens is 😊
Patat
’s Avonds was het tijd voor een bord patat, drank en een film. Ik lag er al vroeg in, want drank na zo’n slapeloze week maakt je al snel moe 😉 Zondagochtend konden we nog heerlijk ontbijten in de tuin, inclusief zonnetje. Toen was het alweer tijd voor de rit naar huis om te horen hoe de logeerpartij van Sebastiaan en zijn andere mama bij zijn overgrootmoeder was. Nou, hij had redelijk goed geslapen, flink geknuffeld en geen last meer van darmkrampjes, dus de conclusie is dat het een geslaagd weekend was voor ons allemaal.