Week 10: Eerste vaccinatie en eerste keer in het buitenland
In week 10 krijgt Sebastiaan zijn eerste vaccinatie, maakt hij voor de eerste keer een lange autorit mee, slaapt hij voor het eerst in een campingbedje (of niet) en gaat hij voor het eerst naar het buitenland.
In week 10 krijgt Sebastiaan zijn eerste vaccinatie
Maandag heeft Sebastiaan bij de kinderarts op het consultatiebureau zijn eerste twee vaccinaties gekregen. Oef. Dat vond hij niet leuk. Die spuiten gaan ook recht de spieren in het bovenbeen in. Pijnlijk! Hij merkte eerst niet dat de naald erin ging. Pas toen ze spoot, begon hij keihard, maar dan ook echt keihard, te huilen. Toen moest het linkerbeen nog…
Toen de arts klaar was, mocht ik hem gelijk van de tafel pakken (mijn vrouw was al hard weggerend, die wilde het niet aanzien…). Daar heeft hij boos zitten krijsen. De arts noemde het zelfs woedend, haha.
We hadden nog wat voeding in de fles zitten (we moesten stoppen met voeden, anders haalden we de afspraak niet), dus daar konden we hem mee troosten. Twee minuten later was hij het alweer vergeten. Fieuw!
Uiteraard zette hij de traditie voort om voor de afspraak op de koude weegschaal een dikke plas neer te leggen. Hoppa! Baden in je eigen urine, lekker warm. Dus moesten we hem eerst helemaal afdrogen voordat we verder konden.
Koorts
Na de afspraak moesten we hem in de gaten houden, want hij kon die nacht of de dag erna koorts krijgen. We mochten hem deze nacht niet inwikkelen en als de temperatuur boven de 38,5 kwam, dan moesten we een kinderparacetamol gebruiken.
Die nacht heeft hij goed doorgebracht. Pas rond een uur of vier werd hij wat onrustig en was zijn temperatuur 38,2. Ik vond het wel verraderlijk, want eigenlijk voelde zijn lichaampje niet zo warm. Ergens die ochtend was het 37,6 en ’s middags was het alweer 37,1. Die eerste twee vaccinaties heeft hij dus goed overleefd.
Autorit naar Oldenzaal
Deze zomer gaan we niet op vakantie, want we hebben gekozen voor deze lieve baby en ons nieuwe huis. Dat lossen we op door in de huizen te gaan zitten van familieleden die wél op vakantie gaan J Zo zijn we er toch even uit.
Donderdag onderging Sebastiaan dus zijn eerste grote rit: twee uur rijden naar Oldenzaal. Hij is nog steeds geen fan van de Maxi Cosi. Eerst heeft hij twintig minuten liggen krijsen. Dat klinkt erg lekker in zo’n kleine afgesloten ruimte als een auto. Vergeet niet, alles is bovengemiddeld groot aan hem, dus ook zijn set longen…
Daarna gaf hij het op en heeft hij de rest van de tijd liggen slapen. Beide mama’s konden dat wel waarderen.
Campingbedje
Die nacht ging hij ook voor het eerst in zijn leven in een campingbedje liggen. Oh nee… Dat was wennen. Het campingbedje stond ook nog eens naast een spiegel… Wat een hoop indrukken! We hebben allemaal maar zo’n vier uur geslapen, want hij wilde het allemaal echt niet. Uiteindelijk hebben we hem in de reiswieg naast ons bed gelegd en heb ik met mijn hand uit bed op zijn buikje geslapen. Zo hield hij het tenminste anderhalf uur vol… Was het de bedoeling om uitgerust van vakantie thuis te komen?
In week 10 ontmoet Sebastiaan zijn overgrootmoeder
Vrijdag was een belangrijke dag. Het was namelijk tijd voor belangrijk bezoek. Na twee maanden had hij nog steeds geen kennis gemaakt met de oma van mijn vrouw, of Omie, zoals ze zichzelf noemt voor haar achterkleinkinderen.
Haar gezondheid is helaas niet meer goed genoeg om de grote tocht van Hellendoorn naar Den Haag te maken, dus nu konden we elkaar eindelijk weer zien. Ze was dolgelukkig om Sebastiaan te zien en hij heeft de hele middag op haar schoot liggen slapen. De foto’s ervan zijn natuurlijk heel mooi. Het was echt heel fijn dat we dit bezoek konden afleggen!
Deze avond lagen we er vroeg in. We hadden ’s avonds nog geprobeerd om hem in het campingbedje te leggen, maar hij protesteerde weer. Daarom heeft hij deze hele nacht in de reiswieg gelegen. Je moet toch iets… Het ging ietjes beter, maar nog niet top. Ik denk dat we van de vier naar de zes uur slaap zijn gegaan.
In week 10 gaat Sebastiaan voor het eerst de grens over
Zaterdag was het tijd voor het eerste buitenlandse bezoek van Sebastiaan. We zijn de grens over gegaan om Bad Bentheim te bezoeken. De plensbuien hielden ons niet tegen.
We hebben eigenlijk vooral rondgereden, want a) regen en b) de straten bestaan voornamelijk uit keien. Sebastiaan houdt nog steeds niet van hobbels (ik lees het spuug uit de mond in ieder geval niet als een teken van liefde) en we waren zo dom geweest om de draagzak niet in de auto te leggen.
Heel vervelend, moesten we een flinke tijd in een koffiebar met Duits gebak doorbrengen! Wat zonde van de tijd… Uiteindelijk hebben we nog wat rondgelopen in het park bij het mooie, grote kasteel.
Slaap
’s Avonds hebben we Sebastiaan al om 18:00 zijn avondvoeding gegeven (hij slaapt nu vaak stukken van 5-6 uur op de huidige hoeveelheid voeding, als hij zich tenminste prettig voelt) en om 20:00 heb ik hem rustig in het campingbedje gelegd. Hij viel zowaar in slaap en hield dat vol tot 23:30! Dat betekende dat we alle tijd hadden voor onze lieve vriendinnetjes die op bezoek kwamen. Hiep hoi!
Deze zaterdagnacht kwam hij pas weer om 4.40 voor voeding, dus we hebben goede hoop dat hij aan het fenomeen campingbedje gewend is geraakt. Rond half zeven was het tijd voor zijn gebruikelijke darmkrampjestijd (ik opteer voor ’s middags, maar Sebastiaan is het niet met mij eens), dus is mijn vrouw er maar weer uit gegaan. Om 9:00 heb ik de voeding gedaan en is zij nog even terug in bed gekropen. Zo hebben we allebei dus een redelijke nacht gehad, ondanks dat we er niet heel vroeg in lagen.
En dan te bedenken dat ik vaak pas om 5-6 uur op zondagochtenden mijn bed in kroop… Waar is die energie?!