Week 27: Babykamer en ziekenhuis

Week 27 was een stressweek. Mijn vrouw heeft zich ziekgemeld, kwam een paar uurtjes in het ziekenhuis terecht en hoeft nu niet meer aan de slag op haar werk. Ik heb de informatieavond in het Bronovo bijgewoond, de commode goed opgebouwd en vooral mijn vrouw verzorgd.

In week 27 blijft die harde buik komen

Vier dagen rust had ze gehad, maar toen mijn vrouw zondagavond ‘relaxed’ in bed lag, begon haar buik hard te worden en weer zacht, hard en weer zacht. Maandag moest ze weer gaan werken en blijkbaar ging dat niet. Dat hard en zacht worden, hadden we alleen nog niet eerder mee gemaakt en we waren bang dat het over ging in weeën.

Maandag van week 27 voelde ze zich ook totaal niet goed, dus meldde ze zich weer telefonisch bij de verloskundige. Gelukkig was het mijn favoriete verloskundige weer, die zei dat ze nu toch echt op de bank moest gaan zitten en er alleen af mocht komen voor een toilet- of douchebezoek. Kon ze dat echt niet, dan werd ze gedwongen opgenomen in het ziekenhuis. Ok, dat komt aan. Ze meldde zich weer ziek.

Informatieavond Bronovo

’s Avonds mocht ik dan ook alleen naar de informatieavond in het Bronovo. Ik had die dag 12 uur gewerkt en ik vond het best zwaar, zo direct na het eten door. Gelukkig duurde het een uur minder lang dan dat ze hadden aangekondigd.

Tijdens de presentatie behandelden een verpleegkundige, een verloskundige, een gynaecoloog en een anesthesist hoe een bevalling gaat in hun ziekenhuis. Onze verloskundigen zijn hieraan verbonden, dus we gaan sowieso in dit ziekenhuis bevallen. Ze behandelden pijnstilling, de verschillende kamers en het moment in de eerste fase dat je moet komen.

Ik was blij met onze cursus, want ik herkende een hoop. Af en toe appte ik live wat informatie door naar mijn vrouw, zodat we de extra tips konden onthouden. Dan kun je denken aan simpele dingen als niet vergeten een twee euromunt mee te nemen voor de rolstoel.

In week 27 maken we een plotseling ziekenhuisbezoek

Dinsdag werd mijn vrouw wakker en was ze aan het bloeden. We schrokken allebei heel erg. We moesten van de verloskundige langskomen in het ziekenhuis. Daar kreeg mijn vrouw allerlei onderzoeken, inclusief echo en hartfilmpje. Ze kon alvast oefenen voor de bevalling, want ze lag ook in die beugels. Een exclusievere tour vooraf kun je niet krijgen…

Na drie uur wisten we eindelijk dat er niets ernstigs aan de hand was. Toen we zaten te wachten op de uitslagen, belde ook haar bedrijfsarts. Zijn conclusie was dat ze ook niet meer terug zou gaan naar het werk voor de bevalling. Dat was precies mijn verwachting, dus het was fijn om dat bevestigd te krijgen. Totale rust voor mijn schatje. Thuis moesten we even op adem komen van de stressvolle ochtend.

We hebben bij vrienden aangegeven dat het hier niet zo lekker loopt. Ik moet mijn werk doen, mijn vrouw verzorgen en alle huishoudelijke taken op me nemen. Dat is behoorlijk zwaar. Dinsdagavond kwam daarom heel lief een vriendin koken bij ons. Dat was zo fijn! Het gaf mij ook even de ruimte om te commode eindelijk deels af te bouwen en weer stevig op te bouwen. Nu heb ik iets meer ruimte in mijn hoofd en is er weer een klusje in de babykamer af.

Babykamer

Heel handig kwamen woensdag mensen dubbel glas zetten in de babykamer. Ik heb er nog over nagedacht om ze af te zeggen, maar ja, ik verwacht niet dat mijn vrouw snel opknapt. Het gaat op geen enkele dag uitkomen en nu kunnen we tenminste de babykamer af maken.

Ze kwamen alleen 1,5 uur later dan gepland vanwege een kapotte auto en ze konden daarom het werk niet af krijgen. Moesten ze donderdag weer komen! We baalden flink. Al die rotzooi en herrie. Die 40 minuten die ze aankondigden donderdag nodig te hebben, veranderden ook in twee uur.

Maar goed, nu is het klaar. De schoonmaker kwam ’s middags, dus alles was weer fris in het huis nadat de glazenzetters weg waren. Nu is het alleen een kwestie van luchten om de verflucht te laten verdwijnen.

Gordijnen

Vrijdag dacht ik heel fijn de gordijnen op te kunnen hangen in de babykamer. De kit en het verf op de deuren zijn nu droog. De gordijnen zijn op maat gemaakt. Wat kan er mis gaan? Nou, de rechter was prima, maar de linker was niet recht. Hij hing in een punt naar beneden. Dit soort dingen kun je gewoonweg niet hebben in dit soort periodes!

Dus, zaterdagochtend moest ik weer met de tas naar het naaiatelier om vervolgens natuurlijk tegen een muur aan te lopen achter de balie: “Nee, hij is goed.” Adem in, adem uit. Na 10 minuten heb ik ze uiteindelijk beiden achtergelaten. De naaimeneer gaat er iets mee doen. Dinsdag zie ik wel wat dat “iets” is…

In week 27 kan ik niet heel goed slapen

Als ik stress heb, dan heeft dat direct effect op hoe ik slaap. Als mijn vrouw er om 4 uur uit gaat voor het toilet, ben ik dus klaarwakker. Mijn hoofd begint direct met racen. Dan ga ik er na een tijdje maar uit en ben ik om half 6 al aan het werk. Na een aantal dagen loop ik er dan als een zombie bij. Kan ik alvast wennen aan de eerste weken na de geboorte, denk ik dan maar. Deze meemoeder is voorbereid! Vrijdag was het eindelijk zover: een hele nacht geslapen! Hoezee 😀 Het leven zag er gelijk stukken beter uit.

Bezoek

Vrijdag hebben we twee keer bezoek gehad en zaterdag een keer. Dan kom je erachter dat ook bezoek erg vermoeiend is voor mijn vrouw. Nu hebben we maar afgesproken dat er maar een keer bezoek per dag mag komen en ook niet te lang of elke dag. Ze heeft gewoon behoefte aan bankhangen en slapen. Laten we daar dan ook maar gewoon naar luisteren. In het ziekenhuis liggen, is helemaal vervelend. Wie weet is volgende week een rustigere en betere week dan week 27. Wij gaan in ieder geval ons best doen!