Een week vol plezier

Sebastiaan gaat deze week naar het strand, door Den Haag wandelen met mama, op lunchbezoek bij de andere mama, met zijn tante op pad, logeren in Groningen en naar het wijkfeest om de hoek. Zo, wat een plezier! En dan pronkt daar ook ineens zijn eerste kies.

Plezier op het strand

Zondag en maandag was het tijd voor plezier op het strand. De weerberichten van deze week zagen er niet mooi uit, dus we wilden van de zon genieten voordat de dagen weer verregenden. Zondagmiddag pakten we de fiets naar Scheveningen en zochten op het Zwarte Pad een strandtent met de stoelen in het zand. Die was al snel gevonden en ze hadden ook nog doeken boven de tafels gespannen, dus we hadden een supermooi schaduwrijk plekje op het strand.

Sebastiaan, onze held op sokken, moest weer even wennen aan het zand. Maar toen zijn andere mama mee in het zand ging spelen, vermaakte hij zich al snel. Het zand zat uiteindelijk in zijn luier en in mijn bh, dus hij moet het wel heel leuk hebben gevonden. Wij kregen er in ieder geval een flink vakantiegevoel van!

Meer plezier op het strand

Ik werkte zondagavond en maandagavond, zodat ik maandagmiddag tijd had voor een tweede ronde plezier op het strand met het gezin. We fietsten naar dezelfde strandtent en konden weer op zo’n mooi plekje zitten. Wij hadden deze keer zijn verjaardagscadeau ook meegenomen, een strandemmertje met een schepje en harkje. Het zand vloog flink door de lucht, dus hij had zijn draai helemaal gevonden.

Bios

Woensdag kwam zijn oom eten, want mijn broer had zich laatst zo vermaakt met Sebastiaan dat hij graag na zijn werk nog een keer wilde oppassen. Daar zeggen wij geen nee tegen. Tijd voor een date! Het werd een niet al te beste film in de bios (Overdrive), maar we vermaakten ons prima. Mensen mogen zich altijd aanbieden als oppas 😊

Mamadag

Donderdag hadden Sebastiaan en ik een ouderwets gezellige mamadag. Hij voelde zich duidelijk op en top en was weer helemaal zijn gezellige ikje. Wat een verademing. Lekker lachen samen! Hij sliep goed en at weer normaal. Dat betekende dat ik al rond half twaalf met hem over straat liep voor een wandeling, ondanks de regenbuien. Ik wilde richting centrum en appte mijn vrouw of ze tijd had voor een bezoekje.

En ja hoor, ze was net een broodje aan het halen in een broodjeszaak. Zo konden we met zijn drieën samen lunchen. Sebastiaan gedroeg zich keurig en het voelde echt heel fijn. Zijn mama moest op een gegeven moment wel weer aan het werk, maar wij bleven zitten totdat zijn brood op was. Nou, hij keek flink om zich heen naar alle lunchende mensen en wist uiteraard weer wat fans aan zich te kleven. Leuk hoe je als ouder ineens met allerlei mensen moet praten omdat je kind met iedereen contact legt…

Flink verpakt

Nou, na een heel uur konden we weer verder, flink verpakt onder regenhoezen en regenjassen. Ik wilde nog héél even naar een winkel waar ze uitverkoop hadden. Héél even kijken of ze nog wat hadden liggen. Hoeveel minuten had ik nodig, denk je?

Binnen vijf minuten had ik twee broeken en twee T-shirts gepast met Sebastiaan in mijn hokje (en ze pasten!) Af en toe wilde hij nog weleens het gordijn opengooien, maar verder ging dat prima. Zo, voor twintig hele euro’s weer een nieuwe garderobe 😉

In opperbeste stemming liep ik achter de kinderwagen en hebben we nog een mooie wandeling naar huis gemaakt. De regen was inmiddels opgehouden, dus we konden zonder allerlei bescherming van het uitje genieten. Topdag!

Tante op bezoek

Vrijdag was het opnieuw tijd voor plezier. Mijn vrouw had haar tweede mamadag van de week en haar zus kwam op bezoek. Die twee zijn samen ook het centrum in gelopen met Sebastiaan. De bofferd, zo maar met zijn mama en tante op pad!

Ik heb vernomen dat er nog wel een flinke huilbui is geweest. Mijn vrouw riep: “Kijk eens wie daar aankomt” toen mijn schoonzus de deur binnenliep. Vermoedelijk verwachtte hij mij (dat roepen we namelijk wel vaker als de ander thuiskomt) en viel het even tegen toen ik niet degene was die door de deur kwam. Oeps…

Plezier in Groningen

Zaterdag gingen we redelijk spontaan een nachtje logeren bij onze lieve vriendinnen in Groningen. We dachten afgelopen zondag ineens: volgend weekend hebben we eigenlijk niks. En zij dachten: wij ook niet. Date!

Sebastiaan vond de eerste helft van de autorit maar saai. Dat betekende helaas flinke huilbuien. Fijn, in zo’n afgesloten ruimte als een auto. Op een gegeven moment zijn we bij een wegrestaurant gestopt voor zijn lunch. Daar kon hij uitrazen in de kinderhoek én zijn twee boterhammen naar binnen werken. Gelukkig viel hij daarna als een blok in slaap tot aan Groningen.

’s Middags wandelden we naar het Noorderplantsoen voor wat plezier op Noorderzon. Dat lukte tussen de regenbuien door. Sebastiaan was al snel moe, dus de ene helft van de groep ging naar huis voor zijn avondeten en de andere helft bleef op Noorderzon voor drank en algemene festivalactiviteiten. Ik was een van de lucky bastards die mocht blijven.

Kies

Zondag was ik de lucky bastard die met Sebastiaan mocht ontbijten. We waren allebei nog moe, dus heel veel plezier was er niet om zes uur ’s ochtends. Toen ik hem wat brood gaf, dacht ik ineens iets te zien in zijn mond. Ik duwde zijn mond wat open, want ik was nieuwsgierig. Sebastiaan vond dat een inbreuk van zijn privacy, dus hij probeerde zijn mond dicht te houden.

Toch heb ik het ontdekt! Hij heeft gewoon zijn eerste kies onderaan in zijn mond! Hij zit aan de rechterkant. Aan de linkerkant staat er ook al eentje op doorkomen. En een nieuwe snijtand is ook net door. Wow, hij heeft straks gewoon een heel gebit!

Ik vond dat een feestje waard en danste samen met de kleine jongen een rondje in de slaapkamer waar zijn andere mama nog sliep. Mijn vrouw kon het opbrengen om enthousiast te reageren naar Sebastiaan toe, maar naar mij toe was ze wel een beetje lauwtjes.

Wijkfeest

Na een autorit van Groningen naar Den Haag, die vrijwel hetzelfde verliep als de heenweg, konden we thuis snel een was in de wasmachine gooien en weer naar buiten lopen. We hadden ons namelijk opgegeven voor de barbecue bij het wijkfeest (om te eten, niet om te bakken…).

Er waren springkussens voor alle kinderen en het leek me leuk om Sebastiaan erop te leggen. Gelukkig kon hij dat wel waarderen. Hij deinsde een beetje op en neer terwijl hij naar de grotere kindjes keek. Als het even rustig was, dan begon hij zelf op en neer te bewegen in de hoop dat dan het kussen weer wat actiever werd. Superschattig!

Na een korte barbecue konden we weer naar huis, want al het plezier in Groningen, in de auto en op het luchtkussen had hem gesloopt. Tijd voor bed!