Week 18: Virusje, virusje…

Deze week heeft Sebastiaan een virusje te pakken en geeft hij die door aan zijn mama. Daardoor moet zijn andere mama behoorlijk wat rondrennen!

Virusje, virusje: paracetamol

Voor alles komt een eerste keer, zo ook voor paracetamol. Dat mag een baby vanaf 3 maanden hebben en ik vond het een goed idee voor Sebastiaans verkoudheid. Hij was er al een weekje flauw van en ik vond hem er deze dag belabberd uitzien. Nou weet ik precies hoe belabberd je je kunt voelen als je verkouden bent, dus ik vond het tijd voor het eerste zetpilmoment.

Ik had eerst de temperatuur gemeten om te kijken of hij geen koorts had, want ik wilde niet dat hij in een of andere koortsstuip terecht zou komen. De temperatuur was 37,1, dus ik mocht verdergaan met de zetpilprocedure.

Instructies

De instructie in het kort: breng de pil anaal in, puntige of stompe kant maakt niet uit en knijp de billen even bij elkaar. Stompe kant maakt niet uit? Nou ja zeg, laten we het zo prettig mogelijk houden… Puntige kant it is!

De grote vraag is: hoe ver moet ie erin? Halverwege even checken hoe het gaat, maar dat ding vliegt er natuurlijk weer met grote vaart uit. Sta je die pil weer terug te duwen… En dan de billen bij elkaar knijpen. Hoe lang moet je dat doen? Na een tijdje maar checken. Er vloog geen pil met een noodvaart voorbij, dus dat moet een succesvolle afronding zijn…

Daarna heeft hij uren geslapen, dus ik denk dat hij er blij mee was. Zijn ouders in ieder geval wel.

Doorslapen

Sliep hij vorige week nog zo goed door, nu gaat dat al een week niet goed. Rond 5 uur, oh nee 4 uur, oh nee 3 uur, zit zijn neus vol met snot en kan hij niet meer ademen. Ik begrijp het volledig dat hij dan begint te hoesten en te proesten. Ik begrijp het ook volledig dat mama en mama dan héél hard wensen dat die verkoudheid snel over is.

Virusje, virusje: doodziek

Van maandag op dinsdag ben ik ’s nachts maar weer uit bed gegaan. Over het algemeen hanteren we de regel: de een doet de avondvoeding, de ander de ochtendvoeding. Aangezien ik de avondvoeding had gedaan en er twee keer uit was geweest ’s nachts, vond ik dat mijn vrouw om 6 uur op moest staan om de flesvoeding te doen, toen Sebastiaan daarom vroeg. Ze had een werkdag van 9 uur voor de boeg en brengt/haalt Sebastiaan dan naar/van het kinderdagverblijf, dus onze regel is op zulke dagen niet heel vast. Maar deze ochtend wel: eruit jij!

“Heel even wakker worden”, zei ze. Oh nee, ik weet al wat dat betekent… Ik ging chagrijnig de fles klaarmaken. Toen deze klaar was, riep ik haar uit bed. Ze haalde Sebastiaan uit bed en vroeg om een glaasje water, want ze was zo misselijk. Dat kan weleens als je weinig hebt geslapen, dus ik vul een glas en duik tevreden weer in bed. Vijf minuten later word ik geroepen om het over te nemen, want het gaat helemaal mis bij haar. Doodziek!

Rennen

Om drie minuten voor half 8 stond ik al bij het kinderdagverblijf, want ik moest weer snel naar huis om mijn vrouw te helpen. Het komt erop neer dat ik de hele dag, tussen mijn werk door, rond heb gerend… Ik besloot Sebastiaan maar iets later op te halen, want het leek me verstandig eerst zelf te eten.

Virus

Goed gedacht! Ook Sebastiaan had dezelfde klachten. Blijkt dat er heel veel kinderen en ouders dezelfde verhalen hadden deze week. Er heerst dus een flink virus daar…

Sebastiaan moest al rond 7 eten, maar ik vond hem stinken, dus ik wilde hem eerst in bad doen, hoe moe hij ook was. Tussen het badje klaarmaken en de baby tevreden houden, moest ik ook nog ervoor zorgen dat mijn vrouw niet flauwviel op het toilet… Oh my godddddd!!!! *Adem in, adem uit* Dat zei ik tegen mijn vrouw, maar het was ook een advies aan mezelf. De klappen van de zweep van het moederschap…

Uiteindelijk heb ik mijn vrouw half in bed gewerkt (die handeling moest ze zelf maar even afronden, als ze ging flauwvallen was het tenminste in bed) en Sebastiaan een snelle wasbeurt gegeven. Daarna was deze woedend van de misère, honger en vermoeidheid. Dat flesje duurde erg lang om te maken, omdat ik volledig ben vergeten hoe lang of kort ik 90 ml in de magnetron moet doen.

Ondertussen heb ik even naar mijn vrouw geroepen: “Leef je nog?” Het antwoord was ja, dus daar hoefde ik me even geen zorgen over te maken.

Virusje, virusje: krijsen

Nou, dat kleine flesje ging er goed in. Het voorstel om een boertje te doen, vond Sebastiaan vreselijk en dat liet hij luidruchtig merken. Hij was immers al bijna in dromenland. Toch wilde ik niet weer baden in de lauwe melk, dus hield ik even vol. Dat werkte.

Toen het flesje leeg was, begon hij weer te krijsen. Ik dacht, als je toch al aan het krijsen bent, kan ik net zo goed nu de zoutoplossing in je verstopte neus doen. Dat vindt ie nooit zo’n prettige handeling namelijk… Nou, het volume ging nog 1 decibel naar boven, maar goed, daarna was alles klaar. De neus is vrij: in bed en slapen!

Om half 8 heerste er rust in ons huis! Omdat ik echt wilde voorkomen dat ik ook ziek werd (dan zouden we echt nergens meer geweest zijn), ben ik maar een luchtbedje gaan oppompen… Ja, ik heb de nacht alleen in de woonkamer doorgebracht… Sebastiaan deed het op zich vrij goed; tussen 3 en 4 was hij een beetje wakker, maar uiteindelijk kwam hij pas na zessen. Daarna heb ik hem terug in bed gelegd en heeft hij nog wat geslapen tot ik hem naar het kinderdagverblijf bracht.

Kinderdagverblijf

Deze woensdag knapte hij wat op bij het kinderdagverblijf. Hij is, ook als hij ziek is, zo’n chille en vrolijke baby, dat hij gewoon mag blijven als hij ziek is. Dus ik was blij dat ik al mijn werk kon doen en mijn vrouw kon verzorgen. We hebben zo’n geluk met deze kleine!

Donderdag was mijn vrouw nog ziek, maar in plaats van voor pampus te liggen in bed, zat ze inmiddels op de bank. Vooruitgang! Eigenlijk zouden mijn vader en zijn vriendin langskomen, maar die wilden, heel gek, liever virusvrij blijven. Die zien we volgende week wel verschijnen.

Deze donderdagmiddag had Sebastiaan wel ineens een flinke piep bij het uitademen. Daar schrokken we een beetje van, dus hebben we een bezoekje gebracht aan de huisarts. Het ademen ging helemaal goed, dus er was niets aan de hand. We waren een beetje bang voor bronchitis, maar nee.

Bad

Ojee! Ik heb ons bad ontdekt. Mijn vrouw had begin deze week al in bad gelegen, omdat dat zo lekker is als je ziek bent. Zij zei al dat ik er een keer in moest gaan liggen. Donderdagavond was het zover. We hadden nog geen badolie, dus we hebben maar in Sebastiaans olie liggen dobberen. Wat een genot!

Ik vond het zo lekker, dat ik vrijdag lekkere badolie (lavendel voor de chill en eucalyptus voor de vrije neus) heb geshopt en ‘s avonds gelijk weer erin ben gaan liggen… Ik zie een kleine verslaving aankomen.

Nou, deze week was het een flinke ziekenboeg thuis. Met heel veel paracetamol, vitaminen en sporten heb ik me er tot nu toe doorheen geslagen. Iedereen lijkt weer opgeknapt. We hopen op een betere week volgende week!