Week 24: Ode aan twee terror kids

In week 24 bezoekt Sebastiaan de tentoonstelling over Marilyn Monroe in Amsterdam, ontmoet hij twee terror kids, gaat hij op playdate, probeert hij steeds meer vast voedsel, gaat hij naar de verjaardag van zijn grote neef en begint hij aan de Haagse afvaluitdaging.

Amsterdam

Afgelopen weekend hebben we overnacht in Amsterdam. Dat is weer eens wat anders dan Wenen. Mijn vrouw had daar een congres en zo kon ik met Sebastiaan de stad in. Het was wel goed om eens een dagje alleen met Sebastiaan op pad te zijn.

Bepakt en bezakt met een volle luiertas, een draagzak en de kinderwagen ontdekte ik de onbekende tram- en metrostations: waar is de lift, door welk hekje moet ik, welke deur kan ik zelf opendoen, waar kan ik naar binnen en waar is een plek voor de kinderwagen? Eigenlijk deed ik alles samen met mijn vrouw tot nu toe; goed om te weten dat ik het ook zelf kan!

90 jaar Marilyn Monroe in De Nieuwe Kerk

Mijn plan was om het rustig aan te doen met Sebastiaan, omdat hij na het drukke weekend van Wenen gelijk door moest naar het kinderdagverblijf. Ik ging dus eigenlijk op en neer naar het centrum voor één ding: de tentoonstelling over Marilyn Monroe in De Nieuwe Kerk.

Dat was het bezoek zeker waard. De Nieuwe Kerk is een prachtige locatie voor een tentoonstelling en ze hadden de persoonlijke bezittingen mooi aangekleed met video’s en foto’s. Ik ben fan van Arthur Miller, dus ik vond dat gedeelte het leukst.

Ik heb altijd een kleine fascinatie gehad voor Marilyn. Iedere keer als ik iets meer over haar te weten kom, dan heb ik eigenlijk alleen maar zin om haar te knuffelen (en dan maar “Het komt wel goed” inslikken…).

Pardon my hearse

Ik heb vorig jaar het boek Pardon my hearse gelezen. Het is geschreven door iemand die een begrafenisonderneming had in Hollywood. The American Dream waarmaken met de dood van (bekende) anderen: dat klonk bizar en dan ben ik op de een of andere manier geneigd om het te lezen. Het was een interessant boek, maar er stond een foto in van Marilyn net na haar dood, helemaal opgezwollen enz. Nu kan ik dus niet meer normaal naar foto’s van haar kijken…

Enfin, terug naar de tentoonstelling. Ik kon overal prima komen met de kinderwagen en Sebastiaan vond het voor driekwart van de tijd leuk. Daarna werd ie moe, dus heb ik de route snel afgerond. Tijd om naar de hotelkamer te gaan. Jup, om half 3 op een zonnige zaterdagmiddag zat ik in een donkere hotelkamer, zodat Sebastiaan kon slapen. Gelukkig kwam een vriendin me opzoeken en had ik wat Kanonbier en chips geregeld. Je moet toch iets, nietwaar? Waar is het feestje?! Hier is het… oh… nou ja…

De terror kids

Zo’n lekker ontbijt in je hotel ’s ochtends moet toch vrij relaxed kunnen gaan, of niet? Ik had me vanwege de reviews al voorbereid op enige chaos. De ontbijtzaal zat overvol met mensen van het congres, dus toen we in een hoekje een tafeltje konden vinden naast een ander jong gezin, waren we behoorlijk blij. Fijn, als Sebastiaan gaat jengelen, is het niet zo erg.

Was dat maar het ergste…. Dat gezin naast ons bleken twee terror kids te hebben. Ik had een ronde gemaakt en het was tijd voor mijn vrouw om haar ontbijt uit te gaan zoeken. Ik zit in een hoekje van een bank, weggestopt achter een tafeltje en Sebastiaan lag tegenover mij in de kinderwagen.

Terror kids: part 1

Ineens zie ik de kleinste van dat stel naast me als een stier op onze kinderwagen af rennen en als Spiderman op de kinderwagen springen. Terwijl het gebeurde, stond ik op en begon ik “NEE!” te schreeuwen. Normaal houd ik me wel een beetje in, maar dit was zo’n lompe actie! En ik ken dat kind niet eens. Sebastiaan keek echt van “wtf was dit?”

Die vader draait zich om een grijpt zijn kind vast. Die moeder schreeuwt dat ie dat niet mag doen en de oma en oom eten onverstoord door. Die vader heeft een keer of zeven die kleinste zoon moeten vastgrijpen, omdat hij iedere keer uit zijn houdgreep worstelde en als dezelfde dolle stier op de kinderwagen afrende.

Terror kids: part 2

Die oudste zoon ging nog staan kijken met zijn handen achter zijn rug. Prima, kijken mag. Al was ik nu wel in verhoogde staat van waakzaamheid, omdat die briesende kleine terror kid maar door bleef gaan met proberen.

Gelukkig, mijn vrouw keert terug, zodat zij weer naast de kinderwagen kan gaan zitten. Ik probeer mompelend uit te leggen wat er was gebeurd, omdat ze met hun Duits mij vast wel kunnen verstaan en ze dondersgoed weten waar ik het over heb.

Terror kids: part 3

De rust is enigszins wedergekeerd en ik begin iets relaxter te worden. Ineens voel ik links van mij twee knieën. En ik zit toch echt al links in de hoek van die bank… Ja hoor, terror kid 1 is over de bank geklommen en zit nu te kloten achter mij. ZUCHT.

Ondertussen heeft grote broer door dat je alleen aandacht krijgt door te kloten en dus is die ook rond aan het racen. Die vader moet op een gegeven moment in elke arm een zoon in de houdgreep houden. Oma en oom eten onverstoord door, moeder loopt te schreeuwen.

Afscheid van de terror kids

Ik kijk op en het gebeurt gewoon weer! Twee terror kids die superlomp op de kinderwagen klimmen en met de handen in Sebastiaans gezicht zitten. Dus ik ben weer aan het schreeuwen, mijn vrouw is aan het schreeuwen en Sebastiaan begint een beetje bang te worden. Nou, gelukkig, tien minuten later is de hele familie opgerot. Het was dat het zo vol was, anders waren we al lang ergens anders gaan zitten.

Playdate

Zondag had Sebastiaan zijn tweede playdate met de dochter van mijn beste vriendin. Nou ja, er werd vooral veel in elkaars gezicht gehoest…. Die dochter is superlief én 7 maanden verder dan Seppie, dus het is heel cool om te zien wat we in de nabije toekomst allemaal kunnen verwachten. En het is grappig om te zien hoe elke baby anders is. Ze groeien en leren toch allemaal op hun eigen manier.

Vast voedsel

Sebastiaan begint een klein beetje gewend te raken aan vast voedsel. Pompoen vond hij eerst niks, maar dat begint nu wel te komen. Banaan vond hij gelijk lekker, maar daarna kreeg hij moeite met zijn stoelgang. Watermeloen vond hij maar niks. Dat vond ik echt heel raar! Ik had verwacht dat hij dat zoete met gemak binnen zou houden..

Nu is bloemkool aan de beurt. Ik heb het gekookt, geprakt en ingevroren, zodat het direct tot onze beschikking staat. Hij is nog geen fan. Hij wil het niet doorslikken. Dus dan doen we maar wat happen erin en dan het flesje erin, zodat ie wel moet slikken. Dan heeft ie door dat ie gefopt wordt, dus dan krijgen we een gezicht van “wat doen jullie me aan?!”

Op het kinderdagverblijf hebben we ook gevraagd of ze hem een fruithapje willen geven. ’s Avonds na zo’n dag is hij vaak te moe en hij zal het toch moeten leren. Daar gooien ze appel, peer of banaan door de blender met water en dat krijgen ze dan.

Naar een verjaardag

Sebastiaans grote neef is deze week zes jaar geworden, dus we zijn richting Oldenzaal gereden om hem te feliciteren en een mooi cadeau te geven. Eerst moesten we wel stoppen in Hellendoorn, zodat Sebastiaan nog even kon knuffelen met zijn overgrootmoeder (dat klinkt ouderwets!)

We hadden eigenlijk alweer drie maanden niet met hem gereden. Serieus, ik moest nadenken hoe ik het autostoeltje ook al weer vastzet! Je merkt dat hij echt ouder is geworden, want hij zat nu heel chill om zich heen te kijken en te dutten. In het begin vond hij het echt vreselijk. Wat een rust in de auto!

We moesten eigenlijk nog wel lachen. Op de terugweg werd het langzaamaan donkerder. Hij was in slaap gevallen en toen hij wakker werd, was het dus ineens pikkedonker. Gillen! Wij hem kalmeren, ik met mijn hand er naartoe. Gelukkig, hij voelde zich al snel gerustgesteld.

Haagse afvaluitdaging

Deze week zijn we begonnen aan de uitdaging om minder (rest)afval te produceren. Mijn vrouw is naar de kick-off gegaan. Daar kreeg ze een tas met leuke goodies mee, waaronder een weegschaal waar je je afvalzak aan kunt hangen. Ik zeg, ook handig voor handbagage 😉

We moeten deze week bijhouden hoe vaak we een nieuwe verpakking openen. Sja, dat is toch best vaak. Nu al een stukje bewustwording.

We hoorden trouwens dat er zoiets bestaat als een luierophaalservice, waarbij ze dan luiers recyclen. Supercool. Dat zou ik wel willen! Helaas, dat initiatief bestaat nog niet in Den Haag. Dat mag van mij wel geregeld worden!

Ben benieuwd wat de volgende uitdaging is. Je hoort het volgende week.

Week 21: Eerste hapje

In week 21 krijg Sebastiaan zijn derde vaccinatieronde en zijn eerste hapje en bezoekt hij voor het eerst onze hoofdstad.

Voor het eerste hapje moet Sebastiaan eerst een vaccinatie

Maandag heeft Sebastiaan zijn derde ronde vaccinaties gehad. Het waren er twee. Nu krijgt hij nog twee prikken rond 11 maanden en twee prikken rond 14 maanden. Dan is het voorlopig even rustig met vaccinaties, pas met 4 en 9 jaar weer.

Hij had er de heftigste reactie tot nu toe op. ’s Middags voelde hij al warm aan en ’s avonds had hij 38.3 koorts. We hebben zijn bedje maar naast dat van ons gezet. Gelukkig voelde hij ’s ochtends weer normaal aan.

Dat kwam goed uit, want deze week ging hij vier dagen naar het kinderdagverblijf. Volgende week hebben we een minivakantie en daarom hebben we een dag van die week naar voren geschoven. Geen mamadag voor mij deze week.

Afbouwfase Puckababy

Vorige week zijn we het slapen met de Puckababy gaan afbouwen. Op het kinderdagverblijf heb ik de slaapzak gewoon niet meer meegegeven. Daar moest hij dus in een normale slaapzak. De eerste twee dagen sliep hij daardoor moeilijk, maar de andere twee dagen gingen veel beter.

Toen we zeker wisten dat hij geen last meer had van de vaccinatie, hebben we hier een winterslaapzak uit de kast gehaald. Door de mouwen voelt hij zich nog steeds geborgen en ondanks dat hij zijn armen kan bewegen, gaat dat natuurlijk veel lastiger dan de armen los. Al met al is die afbouwfase dus redelijk soepel verlopen.

Zoekresultaten

Ik vind het heel fijn dat Meemoeder.com gelijk als eerste zoekresultaat naar boven komt als je zoekt op ‘meemoeder’. Je vindt online verder eigenlijk alleen juridische informatie. Precies de reden waarom ik deze blog ben begonnen. En gezien het aantal bezoeken, bezoekers en aanmeldingen, zijn de meesten van jullie ook op zoek naar ervaringsverhalen. Mocht je je nog niet hebben aangemeld voor een melding als ik een nieuwe blog plaats, dan kun je dat aan de zijkant van deze pagina doen.

Ik sta bij heel veel andere prominente zoekresultaten ook vermeld als link. Deze week heb ik met nog meer pagina’s contact opgenomen om als link vernoemd te worden. O.a. bij dit Belgisch advocatenkantoor word ik nu ook vernoemd. Fijn dat onze zuiderburen me nu nog beter kunnen vinden 🙂

Amsterdam

Zaterdag kon ik eindelijk mijn beste vriendin weer zien! Dat was veel te lang geleden. Mijn vrouw, Sebastiaan en ik zijn op de trein gestapt naar Amsterdam. Het was Sebastiaans eerste treinrit. Het is ons goed bevallen! Sebastiaan dommelde een beetje weg. Ik zie dat als een goedkeuring. We moeten volgende week met de trein naar Schiphol, dus we zagen dit als een goede testrit.

Eerst hebben we een rondje diamantmuseum gedaan. Met onze museumkaart vinden we het leuk om overal even binnen te lopen. Dit soort musea doe je (wij in ieder geval) niet zo snel als je per kaartje moet betalen. Ik denk dat we een minuut of 20 binnen waren, toen hadden we het ook wel weer gezien. Ik vond het wel grappig om van die belachelijke dingen als een skelethoofd of tennisracket van goud en diamanten te zien.

Nieuwsgierig aagje

Sebastiaan houdt ook wel van musea. Hij zat in de draagzak en sinds deze week wil hij alles kunnen zien. Toen ik gewoon liep, vond hij het niet zo leuk. Toen ik naar de zijkant draaide en hij mee kon kijken, was hij helemaal tevreden. Sja, dan schuifel je maar een beetje schuin door de ruimtes heen, zodat hij alles kan bekijken.

Daarna zijn we een stukje van Museumplein af gelopen. We kwamen uiteindelijk bij een simpel bruin café uit dat superlekkere broodjes had. De andere plekken die we in ons hoofd hadden, zaten bomvol, dus dit was een goed alternatief.

En dat was de plek dat Sebastiaan en de dochter van mijn beste vriendin hun eerste date hadden. Ze gaan later trouwen, al weten ze dat nu nog niet. Zij was gisteren 1 jaar geworden, dus Sebastiaan wist haar te verrassen met een leuk cadeau. Dat viel in goede smaak. Ze greep al snel naar zijn gezicht als teken van goedkeuring. Liefde op het eerste gezicht, ik zeg het je.

Eerste hapje

Toen we thuiskwamen, was het tijd voor Sebastiaans eerste hapje. Het werd pompoen! Ik heb deze goed gekookt en toen goed geprakt. Spannend!

Sebastiaan wist niet echt wat hij ervan moest vinden. Hij vond het maar een raar prakje in zijn mond. De eerste paar happen gingen goed, wat vooral kwam door alle aandacht die hij kreeg. Daarna vond hij het maar een beetje vervelend worden. Dat was het moment dat de dikke tranen kwamen.

Toen ik hem oppakte om te troosten, moest ik sneaky ook wel een klein beetje gniffelen. Er zat namelijk nog een minihapje in zijn mond en iedere keer als hij zijn mond dicht deed na een huiluithaal, kwam hij dat vervelende hapje weer tegen, waardoor hij weer moest huilen. Toen hij uiteindelijk een keertje slikte, hield het huilen ook snel weer op. Een half pompoenblokje heeft onze held op, hoppa!

Zondag probeerden we het op een moment dat hij uitgerust was. Positieve energie is belangrijk, toch? Nou, we hadden een paar lepeltjes gehad en hij vond het steeds vreselijker worden. Toen besloot hij maar te gaan kokhalzen. Ok, ok, we stoppen wel… Nog 3 dagen pompoen te gaan, dan verzinnen we weer een nieuwe smaak. Op reis gaan we maar op zoek naar een stukje fruit, dat is wat makkelijker dan koken op een hotelkamer 😉

Na het eerste hapje al bijna op reis met Srsprs.me

Volgende week vrijdag is het dan eindelijk zover! We gaan vier dagen weg met Srprs.me. We weten het weerbericht al. Als ik naar het weerbericht kijk en naar de plekken waar ze regelmatig mensen naartoe sturen, dan gok ik dat we naar Budapest, Wenen of Bratislava gaan.

Als we daar naartoe gaan, heb ik er zin in. En als we daar niet naartoe gaan, dan heb ik er ook zin in 😉 Het is gewoon zo relaxed op vakantie gaan. Hier heb je een zak geld, regel iets leuks en wij gaan het doen.

We moeten rond 8 uur op Schiphol zijn en we komen maandag rond half 8 weer terug. Familieleden hebben nu ook weer een relaxed weekendje Den Haag in ons huis. Ik kan niet anders zeggen dan dat we er ontzettend veel zin in hebben. We zijn ook heel erg benieuwd hoe vliegen met een baby gaat. Maar na deze dag in Amsterdam maken we ons geen zorgen.

Volgend weekend is er dan ook geen blog. Maar je weet nu al dat de volgende blog vol met vakantieverhalen staat!

Tag: Amsterdam