Category: Gastblogs

Gastblog: een meisjeshuis voor Kari en haar vrouw

Gastblog: een meisjeshuis voor Kari en haar vrouw

In mijn tweede gastblog vertelt Kari hoe haar vrouw en zij hun meisjesgezin stichtten. Zij hebben al een dochter en Kari is op dit moment zwanger van de tweede. In dit verhaal wordt duidelijk hoe belangrijk het is om naar jezelf te luisteren en te doen wat goed voelt.

‘Een meisjeshuis voor Kari en haar vrouw’ In mijn tweede gastblog vertelt Kari hoe haar vrouw en zij hun meisjesgezin stichtten. Zij hebben al een dochter en Kari is op dit moment zwanger van de tweede. In dit verhaal wordt duidelijk hoe belangrijk het is om naar jezelf te luisteren en te doen wat goed voelt: http://bit.ly/GBKari

Kari stelt zich voor

Hoi! Ik ben Kari, mama van een bijna driejarige peuter, Isaya, en zwanger van babymeisje nummer twee. En ik ben getrouwd, met een andere vrouw. In deze blog vertel ik hoe ons meisjesgezin is ontstaan, in de hoop dat het jou helpt op jouw weg naar het roze ouderschap!

Hoe het begon voor Kari en haar vrouw

Het begon voor ons vier jaar geleden bij een bijeenkomst van Stichting Meer dan Gewenst. Mijn vrouw en ik luisterden naar verhalen van een lesbische stel, co-ouders en een homostel.

Door hun verhalen realiseerden wij dat er allerlei soorten mogelijkheden en constructies waren en dat we eigenlijk best veel “te kiezen” hadden. Daarvóór voelde het alsof we als lesbisch stel heel beperkt waren in onze kinderwens.

Door de bijeenkomst ontdekten we wat we graag zouden willen en ook wat we niet wilden. Na de bijeenkomst wisten we het zeker: we wilden een (voor ons) onbekende donor en geen co-ouderschap situatie.

De kliniek

We schreven ons in bij een kliniek en ontdekten dat we drie opties hadden: een Deense donor (die moest je zelf bestellen via het internet), een Duitse donor (die was snel beschikbaar) en Hollands zaad (dat zou echt wel even duren).

Een Duitse donor scheen wat moeilijker te traceren zijn later en we wilden ons toekomstige kindje op z’n minst de optie geven om haar donor op te zoeken. En bij Deense donor moest ik steeds aan een Deense dog denken. Dus we gingen voor optie nummer 3.

We kwamen op een wachtlijst terecht van 9 maanden. In die negen maanden hield ik mijn cyclus goed bij, zodat ik wist wanneer mijn eisprong was, en onderging ik een aantal onderzoeken om te kijken of alles goed werkte.

15% kans per keer

Dat deed het en mijn cyclus was regelmatig: er was geen zichtbare reden waarom het niet zou lukken. We werden wel gewaarschuwd dat er een 15% kans per keer was, maar we hoopten natuurlijk dat dat percentage voldoende zou zijn voor ons.

Dat was het niet.

Toen we eenmaal een donoraanbod hadden gekregen, gingen we braaf iedere maand naar de kliniek, betaalden we het zaadgeld, werd ik geïnsemineerd, moest ik vijf minuten later weer plaatsmaken voor de volgende wensmoeder en reed ik naar kantoor.

BabyBaby

Voor Kari was het de hel

Het was vreselijk. Dat klinische, dat onpersoonlijke en dat snelle gedoe paste totaal niet bij mij. Het voelde helemaal verkeerd: het feit dat we maar één keer per eisprong insemineerden, dat ik weer zo snel moest opstaan en de ruimte waarin het gebeurde. Ik kreeg er zoveel stress van. Ik ken ook lesbische stellen die hier geen moeite mee hadden, dus het is echt afhankelijk van hoe je in elkaar steekt. Maar voor mij was het hel.

De twee weken erna duurden eeuwen en iedere negatieve test was een mokerslag. Na vier mislukte pogingen moest mijn vrouw mij letterlijk van de badkamervloer rapen. Er zijn mensen die jaren erover doen om zwanger te raken – dat wist ik – maar alles voelde zo verkeerd. Alsof, als we een ding zouden aanpassen, het wel zou lukken, maar we werden tegengehouden.

Een wonder

En toen belandden we op de bank bij een Godswonder. Een vriend, iemand die we al heel lang kende en zelf een gezin had, zei “Uh, nou, we hebben het erover gehad en als jullie willen, dan wil ik best wel wat doneren”.

We hadden er nooit aan gedacht om iemand in onze omgeving te vragen, omdat we dachten dat dat te veel gedoe zou opleveren. Maar mijn vrouw en ik keken elkaar aan, we keken naar de toen nog potentiele donor en zijn vrouw en we wisten gelijk: ja. Dit is het. Dit klopt. Het missende kwartje viel direct op zijn plek.

De Viking

Bij de onbekende donor waar we “mee bezig waren,” wisten we alleen dat hij golvend blond haar had, 1 meter 80 was en 92 kilo woog. Mijn vrouw en ik noemden hem “De Viking,” want zo klonk zijn omschrijving. Maar hier tegenover ons zat een superknappe vent van 28, met een Master en een leuke persoonlijkheid. Het voelde gelijk goed.

Hij wilde geen vaderrol. Hij wilde geen rechten. Geen plichten. Hij wilde gewoon zaad doneren en dat was het. En dat was precies wat wij ook wilden.

Nu kon het gewoon rustig thuis, in een relaxte omgeving, en ik kon na afloop zo lang blijven liggen als goed voelde. De donor vond het prima om drie dagen rond mijn eisprong te insemineren. Op de dag van de positieve test en de twee dagen erna.

De eerste keer

De eerste keer was ongemakkelijk: hij kwam binnen en wij een beetje giechelen en “Nou, oké, succes he!” We gingen een wandelingetje maken en toen hij klaar was, gingen we weer naar huis en insemineerde mijn vrouw mij in de slaapkamer.

De twee dagen erna voelden al veel normaler. Toen we gingen insemineren voor baby nummer twee, was er helemaal niks ongemakkelijks meer aan. Na het insemineren ging ik een filmpje kijken in bed en ging mijn vrouw een biertje drinken met de donor.

Sowieso waren we toen relaxter. Bij de eerste zwangerschap kochten we een speciaal thuis-inseminatiesetje online. Bij deze baby vond ik nog ergens een piespotje en een spuitje (beide steriel, dat wel) in de medicijnkist en dachten we “ja, dat werkt wel”.

Lees hier tien tips van Kari voor als je thuis gaat insemineren!

Beide keren was ik in een keer zwanger. Blijer kon je ons niet maken. Alles voelde goed, alsof het klopte. We hadden een superleuke donor, het insemineren was relaxed en het pakte gelijk.

Het grootste geluk

En na negen maanden kwam er een prachtkind uit. Isaya is de liefde van ons leven. Ze maakt ons zo belachelijk gelukkig. Ze is grappig en slim en lief en knap. Een echt Prinsessenmeisje dat dol is op roze en ballet en kroontjes. En nu krijgt ze een babyzusje. Ze heeft er zelf ook een in haar buik, zegt ze. Ik kan niet wachten om dit meisje te ontmoeten en leren kennen. We hebben er ontzettend veel zin in.

Kari beantwoordt veel gestelde vragen

In de loop van de jaren heeft Kari hun verhaal heel vaak verteld. Je mag haar altijd mailen of een kijkje nemen op haar website als je vragen hebt. Instagram vindt ze ook altijd gezellig! Kari beantwoordt hier alvast een aantal vragen, die ze bijna altijd krijgt.

Wisten jullie gelijk wie het kindje ging dragen?

Een kinderwens en een zwangerschapswens zijn absoluut niet hetzelfde. Mijn vrouw moet er niet aan denken om negen maanden lang kotsmisselijk, doodmoe, dik en beperkt rond te hopsen, om vervolgens een kind uit te persen en maanden een baby aan je borst te hebben hangen, dag en nacht. Ik wel. Ik vind dat allemaal fantastisch.

Voelde mijn vrouw, als meemoeder, gelijk alsof Isaya ook haar kindje was, ondanks dat ze niet genetisch verwant zijn?

Direct. Je leeft er maanden naar toe, ziet je kind op echo’s, ziet het geboren worden. Het is jouw kind, of het nou bloedverwant is of niet.

Wie is jullie donor/wat vertellen jullie mensen over de donor?

Onze donor is bekend, maar alleen voor een paar mensen. De rest van de wereld moet nog even wachten. Als Isaya vragen gaat stellen over waar ze vandaan komt, dan gaan we haar vertellen wie het is. Daarna volgen langzaamaan andere mensen in onze omgeving.

Wat vertel je Isaya nu?

Isaya kent haar donor, ze ziet hem een keer in de paar maanden, maar omdat ze nog zo jong is en het de normaalste zaak van de wereld vindt dat ze twee moeders heeft, gaan we haar nog niet belasten met ingewikkelde verhalen over hem. Ze heeft ook nog geen vragen over hoe haar zusje in mijn buik terecht is gekomen. Dat is gewoon een gegeven. Als ze er klaar voor is vertellen we heel simpel: je hebt twee mama’s en toen we jou wilden krijgen hadden we wat zaadjes nodig en die heeft hij gegeven. Naarmate ze ouder wordt zullen we dat beter uitleggen en als ze wil kan ze vragen aan hem stellen en een band met hem gaan opbouwen.

Net als Kari een gastblog schrijven?

Op Meemoeder.com probeer ik aanstaande roze moeders de informatie en ervaringsverhalen te bieden die ze zoeken. Je kunt je vast nog wel herinneren hoeveel vragen je zelf had voordat je aan het hele traject begon. Wil je, net als Kari en Mireille en Marijn, je verhaal delen? Superfijn! Lees deze info en mail me op info@meemoeder.com.

Het maakt niet uit hoever je in het traject bent: jullie zijn aan het nadenken over ouders worden, jullie zijn een traject begonnen, jullie zijn in verwachting, jullie hebben een baby of al een ouder kind, jullie zijn bezig voor de volgende of jullie proberen zwanger te worden maar het lukt niet. Alle verhalen helpen anderen en zijn welkom. Stuur je je verhaal met een of twee foto’s?

Ben je klaar om aan de slag te gaan met de babyuitzet, maar heb je geen idee wat alles is en hoeveel je ervan nodig hebt? In mijn ultieme babyuitzetlijst bekijk ik de lijst van de Consumentenbond en vertel ik je wat daarvan handig is, waarvoor en hoeveel.

Mireille en Marijn kunnen eindelijk bijna hun zoon vasthouden

Gastblog: Mireille en Marijn kunnen eindelijk bijna hun zoon vasthouden

Op Meemoeder.com kun je uitgebreid lezen over onze weg naar de zwangerschap en de zwangerschap zelf. Ik schaam me er bijna voor om te zeggen dat we direct de eerste keer zwanger zijn geraakt en dat we zelfs langer dan de wachttijd hebben gewacht om met het traject te starten. Als ik mijn Instagramaccount open, dan zie ik namelijk heel veel pijn voorbijkomen van vrouwen bij wie het (nog) niet lukt. Daarom ben ik ook zo blij dat Mireille en Marijn graag mee wilden werken aan de allereerste gastblog op Meemoeder.com. Ik wil namelijk dat álle verhalen aan bod komen en ik wil heel graag de vrouwen waarbij het niet zo makkelijk gaat een hart onder de riem steken. Jullie zijn niet onzichtbaar!

‘Gastblog: Mireille en Marijn kunnen eindelijk bijna hun zoon vasthouden’ De eerste gastblog die ik voor jullie op Meemoeder.com heb is die van Mireille en Marijn. Zij verwachten, na een moeizaam traject, eindelijk hun kind. In augustus zal het zover zijn. Lees je mee met hun verhaal? http://bit.ly/MireilleMarijn

Mireille en Marijn stellen zich voor

Wij zijn Mireille en Marijn en hebben nu ruim vijf jaar een relatie. Wij zijn getrouwd sinds 12 september 2014. Al vrij snel in onze relatie kwam onze kinderwens ter sprake. In deze blog vind je ons verhaal. Ons traject naar een zwangerschap toe was geen makkelijk traject. Dit heeft 3,5 jaar geduurd, maar uiteindelijk gelukkig wel met resultaat. We hebben ons traject bijgehouden op ons Instagram account twomoms.andababy.

BabyBaby

Het traject

Hier volgt een korte samenvatting van het traject van Mireille en Marijn: vanaf mei 2014 hebben we zes pogingen gedaan met een donor van Cryos Denemarken in het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam (drie pogingen zonder hormonen en drie pogingen met hormonen).

Hierna hebben we 1,5 jaar op de wachtlijst gestaan bij AMC in Amsterdam. Vanuit daar kregen we uiteindelijk bericht dat daar geen behandeling gestart kon worden door een tekort aan donoren. Vanaf mei 2016 hebben we vier pogingen gedaan bij Fertiliteitskliniek Twente in Hengelo met een donor van Vivaneo Düsseldorf (drie pogingen zonder hormonen en een poging met hormonen).

Vanaf 1 juni 2017 hadden we onze intake voor ivf bij Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp. We hebben in augustus 2017 een verse terugplaatsing gehad na onze eerste ivf-punctie, welke helaas geëindigd is in een vroege miskraam.

Toen hadden we nog drie embryo’s in de vriezer. We zijn op vakantie geweest naar Curaçao en daarna hebben we een korte pauze gehad in verband met eventuele besmetting met het Zikavirus. Na deze pauze hadden we eind november een terugplaatsing van een embryo uit de vriezer (cryo). Toen begonnen de spannende wachtweken weer. Na elke poging zijn dat de meest langzame twee weken die je mee kan maken.

Positieve zwangerschapstest

Deze poging hadden we al vrij snel een goede positieve zwangerschapstest in handen. Marijn is zwanger! We bleven nog wel even voorzichtig in verband met de vroege miskraam in september. Bij die poging werden de testen ineens lichter. Gelukkig was dit nu niet het geval en op 10 december 2017 hebben wij onze zwangerschapsaankondiging op ons Instagram account gezet. Daarvoor hadden we natuurlijk al onze naaste familie en vrienden het goede nieuws verteld.

Moeilijk te geloven

Na het lange voortraject vonden we het nog heel moeilijk om te geloven, maar het is toch echt gelukt. Tijdens ons traject om zwanger te worden hebben we heel veel hormonen moeten spuiten. We wilden dan ook graag een bijdrage leveren aan medicijnen voor andere wensmama’s en daarom hebben we ons opgegeven bij Moeders voor Moeders.

Hiervoor moest weer een zwangerschapstest gedaan worden en dit vonden we toch weer een spannend moment. Gelukkig was de test nog steeds positief en Marijn heeft 10 weken urine op kunnen vangen voor Moeders voor Moeders. In verband met de misselijkheid van de zwangerschap was het niet altijd een pretje, maar we hebben het heel graag gedaan.

Echo

De periode tot de eerste echo duurde voor ons gevoel ook weer erg lang. Op 4 januari hadden we de eerste echo. Deze werd nog gedaan bij Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp, omdat we daar ook ons ivf-traject zijn gestart. Als de eerste echo goed was, konden we daarna naar de verloskundige en hoefden we deze zwangerschap niet meer terug te komen in Leiderdorp. Een heel spannend moment, maar gelukkig zagen we op het echo scherm en heel mooi kloppend hartje.

Na zo’n lang voortraject blijft het moeilijk om te geloven dat het nu toch echt gelukt is. Het is moeilijk om echt onbezorgd te kunnen genieten van de zwangerschap. Tijdens de zwangerschap is er regelmatig bloedverlies geweest en elke keer is dan het eerste wat je denkt: “zie je, het gaat toch weer mis”. Marijn is nu bijna 28 weken zwanger, maar voor ons is het nog steeds een wonder.

Mireille en Marijn kunnen eindelijk genieten

De zwangerschap had een moeilijke start. Marijn is ruim 20 weken heel erg misselijk geweest en dat was niet altijd een pretje. Toch bleven we tussendoor ook gewoon genieten van het mooie wondertje wat wij rond 16 augustus verwachten. Het gaat nu wel beter en de misselijkheid is gelukkig al een aantal weken verdwenen. Dat maakt het dan ook makkelijker om van de zwangerschap te genieten. Nu we al zo ver zijn in de zwangerschap gaat het genieten ook steeds beter.

Het is heel vreemd om na zo’n lange periode ineens door winkels te lopen en ook echt dingen te kunnen kopen. We zijn er tijdens het traject regelmatig geweest, maar dan heb je altijd in je achterhoofd “zal het ooit wel lukken?”. We zijn dus op het moment erg aan het genieten van het babyshoppen. De meeste spullen hebben we in huis en we zijn er steeds meer klaar voor om onze kleine man (we krijgen een zoon!) te ontmoeten. We hopen natuurlijk dat hij nog wel even een tijd blijft zitten, maar we worden steeds nieuwsgieriger.

Moed

We hopen dat ons verhaal andere wensmama’s moed geeft en dat in hun gevallen ook zal gelden dat de aanhouder wint. Wij zijn ook blij dat we in dit moeilijke traject hebben volgehouden, ondanks dat dit absoluut niet makkelijk was. We kijken er dan ook erg naar uit om straks onze zoon in onze armen te kunnen sluiten.

Liefs Mireille en Marijn
twomoms.andababy

Net als Mireille en Marijn een gastblog schrijven?

Op Meemoeder.com probeer ik aanstaande roze moeders de informatie en ervaringsverhalen te bieden die ze zoeken. Je kunt je vast nog wel herinneren hoeveel vragen je zelf had voordat je aan het hele traject begon. Wil je, net als Mireille en Marijn en Kari, je verhaal delen? Superfijn! Lees eerst de informatie en mail me dan op info@meemoeder.com.

Het maakt niet uit hoever je in het traject bent. Jullie zijn aan het nadenken over ouders worden. Jullie zijn een traject begonnen. Misschien zijn jullie in verwachting, hebben jullie een baby of al een ouder kind. Misschien zijn jullie bezig voor de volgende of proberen jullie zwanger te worden maar het lukt niet. Alle verhalen helpen anderen en zijn welkom. Stuur je je verhaal met een of twee foto’s?

Ben je klaar om aan de slag te gaan met de babyuitzet? Heb je eigenlijk geen idee wat alles is en hoeveel je ervan nodig hebt? In mijn ultieme babyuitzetlijst vertel ik je wat handig is, waarvoor en hoeveel.

© 2023 Meemoeder.com

webdesign door www.lindavanzomeren.nl